Akala ni Soleen ay malalabanan nya ang mga mapanuksong halik na yun ni Marcus. Akala nya ay hindi siya madadaig ng mga maiinit na sandali na yon ngunit nagkakamali siya. Paulit ulit nilang pinagsawaan ang palitan ng kani kanilang sigla sa paghahalikan habang papasok sa loob ng hotel room ni Marcus.
Solenn failed to notice kung anong room ang nakasulat pagpasok nila ang alam nya lang ay pinugpog siya ng halik ng binata papasok sa kwarto. Malaki ang kwartong yun at malawak. Tumayo ang balahibo ni Soleen sa todong lamig ng aircon sa loob ng kwarto ni marcus. Dim ang light sa loob at sobrang bango sa loob na mas lalong nakakadagdag sa good ambiance ng gabing yon.
Umikot ang kamay ng binata sa likurang zipper ng dress ng babae at dahil sa galing humalik ni Marcus ay di na nahalata pa ni Soleen ang pagbaba ng kanyang damit sa sahig. Tila nagningning ang mga mata ni marcus sa nakitang ganda ng tanawin na nasa likod ng eleganteng damit na yun.
Unti unting tinanggal ni Marcus ang sariling mask nito at tumitig sa mga mata ni Solenn habang isa isang tinatanggal ang sariling butones ng mga saplot nito.
Eto ang unang pagkakataong nakakita si Solenn ng totoong adonis sa harap nya. Maganda ang katawan nito at kurbang kurba ang maliit na bewang at magandang muscle sa kanyang mga braso.
“Do you like it?” pilyong ngiti ni Marcus sa pagkatulala ng dalaga sa kanyang harapan matapos siyang tignan ng dalaga mula ulo hanggang paa.
Nakaboxer na lamang ito at nakakagulat sa paningin ni Solenn ang nakaumbok dito.
Tahimik ang buong kwarto pero tila dinig na dinig nya ang bawat pagkalabog ng tibok ng puso nya. MArahang lumapit ang binata sa kanya.
“I really want to see your face… “ pagkabulong pa nito sa tenga niya. “but for now, I want to maintain this mysterious effect of yours.”
Hinawakan ni Marcus ang dalawang kamay ng dalaga at mabagal niyang itinaas ito against the back door. He can’t help but to kiss and lick her skin. Hindi naman mapigil ni Solenn ang kuryenteng binubuo ni Marcus between them.
She wanted more. Mas lalo siyang naeengganyo sa bawat mainit na hininga ng lalaking dumadampi sa kanyang balat. Ikinagulat nya ang biglaang pagyapos sa kanya at pagbuhat paitaas sa balakang ng lalaki.
“Anong ginagawa mo?” takot na pagtatanong ni Solenn ng patayin pa nito ang ilaw ng tuluyan.
“I’ ll give you pleasure.”
At tila nautal na si Solenn sa narinig.
“Ayyy….sa-sag--sag--lit. Vir-gin pa ko.” kabado nyang pagsabi sa binata.
Saglitang napatigagal si Marcus sa narinig ngunit daglian namang nakabawi.
“Sure?”
“O-o!”
Kinagat ng marahan ni Marcus ang labi ng dalaga at inihiga sa kama.
“Then, I will claim you and make you mine. Don’t worry, I will be gentle.”
Hindi malaman ni Solenn pero ang salitang yon ay sapat na para sa kanya. Ang tagal niyang di nag boyfriend para lang mauwi siya sa one night stand para lang sa isang trabaho. Pero hindi nya malaman , malakas ang karisma ni Marcus at kung anuman ang tindi ng init na nararamdaman nya ngayon ay naeenjoy nya ito.
Ang kaninang matinding lamig ng aircon ay tila naglaho ng magdikit ang kani kanilang mga katawan. Ikinabigla ni Solenn ang mainit na kamay na dumampi sa kaliwang dibdib nya. Bagamat napalitan yun ng masarap na pakiramdam lalo nat salitan isinubsob ng binata ang sarili sa tuktok ng kanyang tetilya.
Hindi mapigilan ni Solenn titigan ang lalaking ito habang ginagawa ang mga iyon. He really amuses her. Pakiramdam ni Solenn ay alam na alam ng lalaki kung anu ang ginagawa nya. It sounds to her ear ang mga munting ungol na ginagawa ng Marcus sa sarili nyang pagtratrabaho.
Tila ikawala ng ulirat ni Solenn ng bumaba ng bumaba ang halik na yon ng lalaki patungo sa kanyang maselang parte at nabiglang napahawak sa ulo ng lalaki ng bigla itong nagkalikot sa ilalim nya.
Ano yun?
Anong ginagawa niya? Hindi nya mawari.
Parang ayaw nyang ituloy ang mga kaganapan na parang gustong gusto rin. Mas matimbang ang galing ng lalaki sa pinaggagawa nito. Wala siyang kakayahang ipatigil iyon dahil the more na sinasabi nyang tama na ay mas lalo pang ginagalingan ni Marcus na nag tatapos lang sa sunod sunod na ungol ni Soleen. Kaya naman sa kada pagpigil niya at ungol ay mas lalong nagpapasiklab ang binatang si Marcus.
Iba’t ibang posisyon.
Iba’t ibang pagtagilid.
Padapa.
Patuwad.
Patihaya.
Ginugol nila ang mahaba habang oras nila sa isa’t isa hanggang sa mapagod. Hindi alam ni Soleen kung saan siya nakakuha ng lakas na saluhin at labanan ang mahaba habang labanan na yon. Tila ang salitang pagod ay wala sa kanilang dalawa ni Marcus sa gabing yon.
Ang masasabi lang ni Solenn… she enjoys a lot. Kung anuman ang nangyari ngayon ay wala siyang pagsisisising ibinigay ang sarili sa kanya--- sa lalaking di naman nya talaga ginusto o naging nobyo.
Wild experience man itong matatawag, okay lang for her.
Dahan dahan nyang itinulak ang lalaki na nakadagang nakatulog sa ibabaw nya. Bago pa man din siya tumayo ay tinitigan nya ito sa munting liwanag na naroroon. Nakita nyang kumislot ang mga mapupulang labi nito kaya naman di na siya nagdalawang isip na nagdamit para takasan ng tuluyan ang lalaking nakaniig. Mahirap ng magising pa ito. Bago pa man din sya tuluyang lumabas ay lumapit muna ito at pinasaya ang mga mata nya sa muling pagsulyap sa mga abs ng lalaking unang umangkin sa kanya. Gustong gusto nya sanang hawakan pang muli ang malaking dibdib nito ng biglang nag vibrate ang telepono niya.
Napakadami na palang missed call ng telepono nya and she didn’t notice it. Pano nga ba naman, may iba siyang trinatrabaho.
“Hello?” mahina nyang pagsagot dito
“ Abort ang mission kanina pa. Hindi ka makontak sa wireless radio at sa phone. Bumaba ka na. Sa lobby tayo magkita para pick upin ka” utos ni Buboy sa kabilang linya na para bang mainit ang ulo.
Ngumuso na lamang si Solenn sa naging asal ng kaybigang lalaki sa kabilang linya at biglang nagkaroon ng agam agam kung may alam ba ang kaybigan sa nangyari sa kanya. Malinaw ang plano, aakitin nya at huhuliin kami sa akto. Pero bakit wala ng paghuling naganap.
Naging palaisipan tuloy siya kung mababayaran ba siya kahit konti sa tila palpak na mission na to.
Wala naman siyang kasalanan kung tutuusin.
“Aalis ka na ng di nagpapaalam at nagpapakita ng mukha?”
Parang nanlamig ang buong katawan ni Soleen sa boses na narinig sa likod nya habang nagsusuot siya ng sandals.
Patay. Sa isip isip nya. Pano na naman to?
Nilingon nya unti unti ang lalaki at nakita nyang naka boxer shorts na ito pero umbok pa din ang pagkalalaki.
“I want more…pano ba yan?Di pa ko satisfied tapos iiwanan mo na ako agad agad.”at unti unti na tong lumalapit sa kanya habang naka crossed arms na mas lalong nagpapakaba kay Soleen.
Wala naman masama sa request ng lalaki pero sa palagay ni Solenn ay di na ito ang oras para sa pabebe time nilang dalawa. Abort ang mission. Ni hindi nga nya alam kung mababayaran pa siya ng mga ito dahil palpak nga.
“Wag kang lalapit,” at ipinantutok na nya ang takong ng sandals nya rito. “Masakit to, matalim at kahit gwapo ka di ka sasantuhin ng takong ko.” pananakot pa nya.
Napakamot sa ulo si Marcus sa sinabi ng babae at napahagalpak.Iiling iling na tinitigan ang babaeng akala mo ay nag aamok ng suntukan na ang panlaban ay takong instead na kamao.
“Sige you may go.” habang tumalikod ito mula sa kanya at kinuha ang smart phone at dinial ito.
Tila napakalma si Solenn sa paglayo ng lalaki mula sa kanya at naisipang magmamadaling hinawakan ang handle ng pintuan ng hotel room at lumabas. Hinihintay na siya nila Buboy at kailangan na nyang puntahan ito para mabatukan.
Kalmado siyang nakahinga at naglakad patungong elevator and push the down button. Bumukas ang elevator at handa na siyang pasukin ang loob ng mag isa. Biglang narinig niya ang malakas na boses kasabay ng malalakas na yabag ng mga sapatos na tila tumutunog against the floor.
“Ayun yung babaeng pinapahuli ni Boss Marcus.”
Halos ikasira ng elevator button ang paulit ulit na pagpindot nito para magsara. Naisip nyang hindi magandang ideya na nasa elevator sya kaya ng magbukas ito muli sa ikatlong palapag matapos ang 10th floor ay pinindot nya ang lahat ng button nito at pinailaw bago bumaba.
“Sige maghintay kayo kada floor…” sabay flicked pa ng long, reddish wavy hair nya. She grinned at naglakad na para bang walang nangyari.
Pinilit nyang maging di agaw pansin ang bawat kada kilos nya ng mapadaan siya sa isang hotel crew na bumati sa kanya na nakahinto. Nakita ni Soleen ang isang paper bag ng isang sikat na brand ng damit na nasa gilid ng Hotel Luggage cart.
“Excuse me,” pagkuha nya ng atensyon ng staff.
“Yes po mam, “
“May restroom ba dito sa floor?” napansin niyang titig natitig sa kanya ang lalaki kaya naman she brushed her fingers against his skin sa braso nito. “Sorry to interrupt you, “ pagpapasensya pa ni Solenn.
“It’s okay po mam. “ na tila na hipnotismo ng babae sa mapanukso nitong galaw. “Direcho lamang po at malapit po sa dulo bago makarating sa may bandang slot machine. “ ngiting ngiti pang sabi ng staff habang titig kay Solenn.
“Cute mo talaga.” pagpuri pa nito sa staff at kinurot ang pisngi nito ng walang pasabi na medyo nagpaluwang pa sa pagkakangiti ng huli.
Tuluyan ng lumayo si Solen sa lalaki na para bang namaligno ni Solen. Hindi natigil ang pagkakangiti nito na para bang first time nitong masabihan ng ganuon. Dali dali siyang pumasok ng restroom ng makarating at hawak hawak ang Pasimple nyang tinangay na paper bag mula sa luggage cart.
Marami raming tao ang naglalabas masok sa classy na pasugalan sa hotel. Tamang tama sa binabalak nya. Binuksan nya ang paper bag at gaya ng inaasahan naka chamba sya ng dress na kasyang kasya sa kanya.. Hinintay nyang mabakante ang cubicle sa dulo at pinasok ng lumabas ang huling gumamit. Doon ay nagpalit siya ng damit at tinanggal ang kanina pang mask na suot suot at lahat ng mga accessories na meron siya . Ipinasok nya ang mga gamit na damit at inilagay lahat sa loob ng paperbag. Unti unti nyang hinubad ang kanyang wig at isiniksik pa duon. Tumuntong siya ng bahagya sa toilet bowl at inabot ang window ng hotel at duon inihulog ang paper bag na naglalaman ng kanyang wig, fashion accessories at pinagsuotan.
Paglabas nya ng cubicle ay tsaka dumami ng bahagya ang mga tao bagamat hindi puno. Humarap siya sa salamin. Naghilamos at binasa ng bahagya ang kanyang buhok.
Ibang iba na siya mula kanina.Nawala ang pagiging seductive ng kanyang hitsura lalo nat binura na nito ang kaninang nakakaakit nyang kulay ng lipstick. Nawala na din ang mapula pula nyang buhok dahil itim na itim na ito at straight na straight na abot hanggang bewang.
Medyo may kaluwagan din ang dress na nakasuot sa balingkinitang payat na pangangatawan nya. Malabo na siyang makilala ng mga ito. Sa isip nya. Inilagay na nya sa shorts nya ang kanyang pouch na kani kanila lang ay bitbit nya at isuot ang mataastaas na sandals.
Panatag na siya. Hindi na sya mahuhuli ni Marcus . Napaka amo na ng mukha nya ngayon. Wala ng bakas ng kahit na anong kolorete katulad ng kanina.
Malaya siyang nakasakay ng elevator matapos nun kasabay ng mga iilan pang mga guests. Ang iba ay naka elegant dress at ang iba naman ay simple lang. May mga umuuwi na ding mga naka mask.
Halos panginigin siya ng tuhod ng pagbukas na pagbukas ng pinto ng elevator sa ground floor ay kitang kita ni Solenn si Marcus na nasa may bungad ito at nakaabang din kagaya ng ibang mga body guard nitong nakakulay itim na uniform. Hindi niya naiwasan ang pagtama ng kanyang paningin kay Marcus na lalong nagpakaba kay Solenn.
Gaga ka, bakit ka tumingin sa kanya habang kinukurot ang sarili. Gusto nyang pagsisihan ang moment na yun.
Pinili pa din ni Solenn magrole play. Na kunwari di nya kilala si Marcus. Na kunwari ay ibang tao siya. Catrina is not around anymore. Siya na si Solenn. At malayo ang pinagkaiba nilang dalawa. Malayo. Malayong malayo. Pinili nyang maglakad palayo mula sa mga kumikilatis na mga body guard.
Sa gilid ng mata ni Solenn ay kita nyang nakamatyag ang binata sa kanya ngunit she tried her best na maglakad lang ng walang pag aalinlangan.
Kabi kabilang pag ra-radio to check kung may nakakita ba sa misteryosong babae . Kaliwat kanan ang patuloy na pag ikot ng mga naka uniform .
“Did they checknthe CCTV?” seryosong pagtatanong pa ni Marcus
“Nakita daw pong pumasok sa loob ng comfort room pero di na daw po nakalabas, sir?”
“Talasan ang mga mata, naandito lang yun at di pa nakakalayo. I’m sure.” sabay buntung hininga pa nito.
Ang akala ni Solenn ay kakaunti lang ang mga tauhan ng binata. Wala sa hinagap nyang higit ito sa dalawa.
“Miss…excuse me.” authoritative ang boses na yun ni Marcus.
Napahinto ang mga tao sa paglalakad lalo na ang iba pang mga babaeng kasabayan nya. Kasabay ng paghinto nila ay ang tila pagbigat ng paa ni Solenn sa paghakabng. Gusto nya itong lingunin ngunit nanindigan siya na kailangan nya ang patuloy na paglalakad. Sinimulan nya muling sumuway sa lalaki.
“Please stop walking, Miss na naka baby blue dress” Pag uutos pa ni Marcus. Dinig nya ang kada pagtunog ng sapatos ni Marcus sa tiles ng hotel palapit ito ng palapit ito sa kanya at maya maya pa ay hinawakan pa sya sa braso ni Marcus na mas lalong nakapag pagulat sa kanya.
“Mabubuko na ko, patay. Lagot, Solenn!” At napangiwi na siya sabay pikit. Palihim na nanalangin na sana ay magkahimala ng oras na yon.
“Do you know her Marcus?”
Isang hudyat na nagpabukas ng mata ni Solenn. Nasa likod nya si Marcus at hawak hawak ang kanyang braso habang ang may ari ng boses kanikanina naman ay nasa harapan ni Solenn ngayon. Malalim ang boses nun at di katangkaran na may edad na lalaki. Puti na ang buhok nito at para bang nakakatakot ang pigura ng mukha. Hindi naman ito panget. Kung tutuusin gwapo ito at mitisuhin. Ngunit ramdam mo ang kaseryosohan nito sa boses, istilo at pananamit.
Napansin ni Solenn ang pagyuko ng iba pang mga body guard nito sa matanda sa loob ng hotel.
Mukhang mataas na tao. Sa palagay ni Solenn.
“Lo?”Inosenteng pagtatanong ni Marcus habang unti unting lumuluwag ang pagkakahawak sa kanya nito at ng tuluyan na ngang bitawan sya nito.
“Bakit parang nakakita ka ng multo? Hindi ka ba nasasabik na makita ako?” pag ihit tawa pa nito. Habang salitang tinitignan siya nito at ang apong si Marcus.
Batid ni Solenn na ito ang pinakahihntay nyang pagkakataon. Ang makalabas ng tuloy tuloy sa hotel na yon ng walang makakapigil gaya ng iba. Pakiramdam nya ay nasusulasok na siya sa amoy ng hotel. Bagamat di mabaho ang lugar, alam nyang di siya safe sa oras na yon kung magtatagal pa siya.
Walang lingon lingon na lumabas ang ginawa ni Solenn.
Salamat sa memory Marcus. Huling pagkikita na natin ngayon. Hindi na ulit mag kru-krus ang mga landas natin. Hinding hindi na.
Bulong nya sa sarili at idinial na nya ang telepono para kontakin ang kaybigang si Buboy.
“Hello, pick me up. Dito ako sa harapan.”
Pilit kong winawaksi sa isipan ko ang nangyari saming dalawa ng batang bilyonaryo na iyon. Hindi madali para sa akin pero pinipilit. Hindi madali dahil paano nga naman? Single ako buong buhay ko sa loob ng 29 years and I tried to reserve my virginity for that long. Mataas ang kompyansa kong sa tamang lalaki ko lang ibibigay ang pagkabirhen ko tapos sa isang estranghero lang pala ako bibigay. I can’t believe na bibigay ka lang ng ganun ganun lang,Solenn. Naisip ko sa sarili. Di ako makapaniwalang ganun lang pala kadali yun. Kapag nadarang ka na, mahirap na palang iwasan. Marcus Walton is a gift na maituturing sa lahat ng Eba. Ano pa nga ba ang hahanapin dito? Mayaman, edukado at gwapo. At kung susumahin, masyado itong romantiko sa kama. Gentleman but wild. Sweet but adventurous. Isa ito sa mga first time kong tila masarap ulit ulitin---Pagpantasyahan at panaginipan. Ilang araw na bang binabalik balikan ko ang mga tagpong yun ultimo sa aking mga panaginip? Alam nya sa sariling isang
I found myself na nakaharap na sa cash register at nakatitig sa harapan ng lalaki. “Marcus?” wala sa ulirat kong biglaang nasambit sa kaharap. Walang kakurap kurap ang aking mga mata at walang kagatol gatol kong nabanggit. I was dumbfounded. Really. **************************************************************************************** She can’t understand the feeling. Iba ang pagtalon ng kanyang puso sa pagkakita ng pamilyar na pigurang yon. Titig na titig si Solenn sa lalaki na para bang di makapaniwala sa muli nilang pagkikita at di mapigilang mapangiti.She was mesmerized by just looking directly to his eyes. Ang ganda ganda talaga ng mga matang yon. sapantaha nya. Habang ang lalaki naman ay nanatiling nakadirecho ang braso to give his payment para sa pagkaing inorder nya sa linya kanina pa. Hanggang sa nakaramdam si Solenn ng tila binuhusan siya ng malamig na tubig sa pagbalik ng kanyang ulirat na nawala ng saglitan lamang. Natuon ang pansin nya sa kamay ng lalaki. Malalaki
Marcus pinned her at the back of the door. Habang unti unting inaalis naman ng babae ang mga butones sa white long sleeves ng binata. Nagliliyab ang init ng kanilang katawan. Di mapigilan ni Marcus ang panggigilan ang malulusog na dibdib ng babae na nasa harapan nya ngayon. Gusto niyang sirain ang suot suot nitong may kanipisan na halter dress. Inilapat ni Marcus ang kanyang mga labi sa likurang tenga ng babae na walang pag aalinlangan. Hinalikan nya ito ng masinsinan pababa sa dibdib ng dalaga.napapikit ang babae at bahagyang napakagat labi sa sensasyon na naramdaman nya duon. She loved it. Dumiin ang mga kuko ng babae sa likod ni Marcus na lalong nagpainit sa lalaki. Bumitaw na ng tuluyan ang mga naglalakihang hinaharap ng babae ng inalis nya ang pagkakatali ng nasa likod nito. Tayong tayo ang mga dibdib nito at malayang nahawakan ni Marcus ang umbok na naruruon. Hinila nya ang nipple tape na nagtatago sa dulo ng malabunduking hinahararap ng babae na siyang nagpatingkayad sa babae
Sa pakiramdam ko ay matagal tagal na din akong nahimbing. Mga pagtulog na matagal ko na ring ipinagkait sa aking sarili. Nakarinig ako ng mga nagsasalitang mga tao sa paligid. Mga kaliwa’t kanan na may nag uusap. Iba’t ibang topic, ibat ibang emosyon. May nagkwenwkento ng naiinis at meron namang chill lang. Kung ano pinag uusapan nila ay di ko malaman. Di pamilyar ang mga boses na yun. May lalaki, babae o kaya ay matanda. Di naman ganun kaingay ngunit sapat na para marinig ng iba. Napaungol ako ng mahina ng bigla akong nakaramdam ng kirot sa ulo sa aking paggalaw. Unti unti kong minulat ang aking mga mata. Sa una ay malabo pa ang pagrehistro ng liwanag ngunit makalipas lang ang ilang beses kong pagsubok na malinawan ang aking paningin ay nakita ko na unti unti ang puting kisame. Iginala kong bahagya ang aking paningin upang mapagtanto ko kung nasasaan na nga ba ako. Sa kasawiang palad ay para bang ayaw pa ata gumana ng utak ko sa pagkakabagok. Pinilit ko ring igalaw ang aking mga d
Mag aalas dos na ng madaling araw ay di pa din makatulog si Marcus. Ginagambala ata siya ng kung anu anong isipin mula sa problema sa kumpanya hanggang sa maaari nyang kaharaping problema matapos nyang dalhin si Trish sa kanyang tinutuluyang condominium. It was a wrong decision lalo na at alam nyang masyadong agresibo ang babae at positibo itong makuha ang lahat ng gustuhin nito. Yes, hindi siya basta basta nadadala ng kung anu anong threat sa kanya but he makes sure na he is always thinking ahead all the time. Napaka organisado nyang tao kaya naman di pa nangyayari ang isang bagay ay may plano na siya sa lahat. Name it. Plan A to Z pa nga kung maaari. Kaya hindi siya basta basta nag dedesisyon at nagpapaikot ikot sa palad ng kung sinu sino. Ngunit lalaki siya at may pangangailangan. Alam nya sa sariling meron siyang kahinaan gaya ng iba at di sya naiiba sa lahat ng Adan. Ang pinagkaiba nya lang ay kayang kaya nyang lusutan ang lahat ng kalokohan na meron sya o pagkadapa man kung mai
“Bu… buntis ba ako?” Ulit ko pa sa kaybigan, na sa pakiwari ko ay di nito malaman kung ano talaga ang isasagot. C’mon Buboy… tell me the truth…Bulong nya sa sarili. Gusto kong ilabas sa aking sariling bibig ang mga salitang yon ngunit mas pinili ko na lamang manatiling tahimik. Hinihintay kong Buboy ang magdeliver ng katotohanan. Gusto kong magkaroon ng kumpirmasyon mula sa kababata. Nagdadalang tao ba ako sa bilyonaryo? Gustong gusto ko nang malaman. Buboy’s stared at me without any emotion. Nakatulala lang siya sa akin at titig na titig. Ang kaninang nakangiti nitong mukha na nakatingin sa akin ay napalitan ng pagkunot noo sa harapan ko at tila nababaliw na biglang humalakhak ng malakas lakas. “Seryoso ka sa tanong mo, bakit? Kelan ka pa naging virgin Mary?” Iiling iling pa ito matapos magsalita. Hinawakan nya ang ulo ko at ginulo gulo. “Ahahaha, mukhang dala yan ng gamot na ibinigay sayo ahh. Paalala ko lang sayo ha, wala kang boyfriend. “ Isang malakas na tawa na lang a
She froze. Pakiramdam nya ay nanlamig ng tuluyan ang buo nyang katawan. Akala nya ay delusyon lang ang nakikita nya kakaisip sa lalaki. Nang mga oras na yun ay tila napako na ang mga mata namin sa isa’t isa. Si Marcus sa akin at ako sa kanya. Bumagal ang oras at nagsipag bagalan ang mga lakad ng mga tao. Hindi siya pwedeng magkamali si Marcus nga ang nasa harapan nya. “Miss?” bungad ni Marcus sa kanya. At dun ay tila natauhan si Solenn, nagulat at napatayong bigla sa kinauupuang wheel chair para tuluyan ng talikuran ang lalaki. Nawala sa isip nyang di pa siya okay at mahina hina pa. Akala ni Solenn ay sapat na ang lakas nya at nanumbalik na. Ngunit sa pagkakatayo nya ay na out of balance ito na sinalo naman ni Marcus. Napayakap si Solenn sa lalaki ng hindi sadya. Nakapa nya ang malaki laking bisig nito at dibdib na halata mong kurbado ng masel na tamang tama naman talaga sa katawan ng lalaki. Bahagyang naka unbutton ang shirts nito sa bandang dibdib at napahawak siya sa tela
More than a year after... Kinuha ni Solenn ang kanyang simpleng smart phone sa kanyang kanang bulsa at ang kanyang portable speaker sa kanyang knapsack. She turned on the bluetooth at kinonekta ang bawat isa. Unti unting naririnig na nya ang music na nakakaindak sa kanyang pandinig. Tamang tama para isabay sa gawaing bahay at pagpapapawis. Masarap isabay ang pag indak sa pagpupunas ng mga mwebles. Kasabay ng kanyang pagpapatugtog ay ang paglabas ng kanyang apron na dagliang ipinatong sa kanyang katawan at itinali sa kanyang likuran. Isinuot nya na rin ang mask para sa kanyang ilong. At iniabot ang feather duster na naka hang sa likod ng main door. Sinimulan na nyang mag linis at magpunas punas ng mga furniture na nandoon habang iniindak ang sarili sa masayang tugtugin. Napagitla siya sa doorbell na narinig sa loob ng bahay kung saan siya nagtratrabaho ngayon. Inalis nya ang mask na nasa bibig nya at ang kanyang apron. Naghugas din ng kamay na nagmamadali bago pa tumungo sa may pi
Pauwi na sila Solenn at habang palapit na palapit si Solenn pa Maynila ay mas lalong dumadagundong ang kaba niya sa dibdib at para ba siyang hihimatayin ng biglang nag ring ang kanyang telepono ng paulit ulit. Si inay. Tumatawag si Inay. Gusto nya sanang wag sagutin ang tawag na yun pero para bang mas malakas na dumadagundong sa kanyang pakiramdam ang puso nya. In the first place, di ugali ng kanyang ina ang tawagan siya lalo nat alam nitong she is working. She clicked the answer button at duon ay mas lalo pa siyang natulala sa nakita.Hindi makakurap kurap si Solenn sa bumungad sa kanya sa video call. Si nanay at si kuya... Dinaig ang lamig na nararamdaman nya kanina sa isipin kung paano nya sasabihin sa boyfriend nya ang katotohanan. Gumapang ang lamig na iyon mula sa kanyang mga kamay hanggang sa buo niyang pagkatao. Sa pakiramdam nya ay pinagpapawisan siya ng tubig na may yelo. She was frozen at hindi nya rin magalaw ang kahit na anong parte ng kanyang katawan. "Solenn, and
Flashback***(9 months ago)Eto na ata ang pinakamasayang araw ni Solenn na kasama nya ang lalaking pinakatatangi tangi nya. Nagrehistro sa langit ang mga salitang Will you marry me, Solenn? Kinusot nyang bahagya ang kanyang mga mata sa nakita at sumulyap sa binata.Nakita niya itong nakaluhod sa gilid niya.Napasinghap na lang siya sa nakitang gesture nito.He is proposing?Gaya ng ibang nag propropose. Nakaluhod ito sa harap nya at ang mga staff ay nasa likuran nila. May dala dalang mga letters at nakalagay dun ang mga salitang "Please say YES baby."Totoo ang mga video na napapanuod natin sa facebook at anupaman. Walang ni isa man salita masabi si Solenn sa nakita. Kusang dumaloy ang mga luha nya sa mga mata. She's trembling. She can't even utter any word."Will you marry me, baby?" muling pagtatanong ni Marcus.Tanging pagtango na lamang ng paulit ulit ang nagawa ni Solenn at inilahad nya ang pala
"Pwede nyo na pong tignan ang kambal bago po namin sunugin." Huling sinabi ng lalaking may nakasukbit pang sigarilyo sa bibig. Maliit lang na crematory ang lugar na nasa gitna ng pampublikong sementeryo sa syudad. Tila wala bang narinig si Solenn na sinabi ng lalaki. "Solenn, anak." mahinahong pagkalabit pa ng Auntie Vicki sa kanya. "Magpaalam ka na sa mga anak mo." Malumanay ang boses ng matanda na nagpabalik sa ulirat ni Solenn. Tinignan lamang ni Solenn ang auntie na kanina pa maga ang mga mata sa kakaiyak para sa mga sanggol na nasa harapan nila at bahagyang nakatakip ang mga mukha ng kapirasong tela. Okay na po. Pwede nyo na pong i-cremate. Eto sana ang gusto nyang sabihin sa lalaki na naroroon. Ayaw na niya sanang makita ang mga sanggol na minsan nyang naramdaman sa kanyang katawan. Hindi nya matanggap na ang mga mumunting nilalang na minsan nagbigay sa kanya ng pag asa ay daglian namang binawi sa kanya.Pakiramdam nya ay naging madamot sa kanya ang mundo at ang mga pagkaka
Hindi na matiis ni Solenn ang halos ilang oras na niyang pagkakahiga sa hospital bed. Kabuwanan na niya at hindi nya inaasahang na ganito pala kahirap magluwal ng bata. Lahat na ata ng santo ay itinawag na nya sa isip niya. Pati ang pangalan ng kuya at nanay nya sa mga oras na iyon. Ngayon lang niya naranasan ang tumagaktak ang pawis nya na butil butil. Pakiramdam ni Solenn ay malalagutan na siya ng hininga alinmang oras."Diyos ko po..." Hagulgol ng dalaga habang nakahawak sa unan nito sa uluhan."Kesa magtawag ka ng diyos eh iire mo na lang yan. Mali kasi ang pag ire mo." Iritableng sabi pa ng doctor. "Konti na lang at i-ccs ka na namin, kaya mo pa ba?"Tila mas natakot si Solenn sa narinig. Marami siyang di magandang naririnig sa pag CCS kaya naman pipilitin nyang ilabas ng normal ang sanggol nya."Kakayanin po doc." lakas loob nyang pagsagot kahit alam niyang may pagkabahala siyang nararamdaman."isang ire pa ng malakas. Hinga
Simple lang ang buhay na meron ako. Simple at mahirap pero di kumplikado. pero ng nakilala at mimahal ko si Marcus nagbago ang takbo ng buhay ko. at binago din nito ang pananaw ko sa buhay. ********************** "Hoy bagong salta! Tumayo ka nga diyan." Ilan buwan na nga ba siya sa lugar na yon pero bago pa din ang tingin sa kanya ng mga tao na naaandon. Napasinghap si Solenn ng halos tila malunod siya sa pagkabuhos ng tubig sa kanyang mukha sa higaan habang natutulog. "Masarap ang pagkakahiga mo diyan, habang kami siksikan dito sa paanan. Magkakaamoy na kami dito sa pawis habang ikaw buhay prinsesa." habang nagtatawanan pa ang ibang kasamahan nila sa nakakarinig. At ang iba naman ay naiiling na lamang at kibit balikat sa lahat ng nangyayari." Ano? Di ka pa din tatayo dyan?" mataas taas na ang tono ng babae sa harapni Solenn."Pasensya na, masama kasi pakiramdam ko." pagdidipensa pa ng dalaga."Pasensya na, masama kasi pakiramdam ko." pangungutya pa ng malaking babae ng in
"Marcus?""Yes, baby?"Walang tingin tingin na pagsagot ni Marcus kay Solenn habang nag da-drive. Pauwi na sila sa mga Gutierrez at tila nakaramdam naman si Marcus na hindi na rin gusto ni Solenn ang masyadong magtagal pa sa mansion. Habang si Solenn naman ay naghahanda na kung paano aamin sa boyfriend.Ilang beses na rin niyang pinag iisipan sa kung paanong paraan ba niya kakausapin ang lalaki tungkol dito.Dapat ba sa mas tahimik na lugar?Dapat ba sila lang dalawa?"May sasabihin sana ako sayo." lakas loob ni Solenn."Ako din eh." sabay ngiti pa nito sa dalaga ng sumulyap."Ano yun? Ikaw muna." She was trying to buy more time for herself.But instead sumagot agad ay hinawakan lang ng mahigpit ni Marcus ang kamay na kanina pa nanlalamig."Ang lamig ng kamay mo hahaha." Puna ni Marcus sa dalaga."Ikaw din naman eh. " pabalik na puna ni Solenn.At nagkangitian ang dalawa ng
Ilang beses nya ng tinatawagan ang mga Gutierrez ngunit patuloy pa ding hindi nya makontak ang mga ito. Pinasahod na sya ng mag asawa at sa palagay ni Solenn ay tapos na ang trabaho nya sa mga ito pero sa palagay naman ni Solenn ah siya ang mas nangangailangan naman sa mga ito. Ganun na lang ang tindi ng panalangin nyang sana ay kontakin pa sya ng mga ito. Hindi dahil sa trabaho o kahit anong raket. Kailangan nya ang mga ito para makauwi at maaya nya ng walang kahirap hirap ang lalaki bumalik pa manila. Sa pakiwari ni Solenn , the more na nag iistay sya sa mansion ay mas lalo nyang nararamdaman na sinisilaban sya sa mga tingin ng ina ni Marcus. Mas Nahalata nyang hindi sila binibigyan ng pagkakataon na makasarili ang isa't isa ng ina nito ngayong araw na ito. Pagabi at mas nagkaroon pa ng pagkakataon si Mrs. walton na kunwari ay magpakaina sa anak. Habang sinasamantala naman ni Mrs. Walton ang pagkakataon , ay mas lalo hindi humhiiwalay kay Marcus si Solenn. Ganun
Namuhay ako na puro paglaban lang ang ginagawa ko sa buhay. Hindi uso sakin ang panay pagbawi dahil wala naman akong choice kundi ang lumaban. Ganyan ata talaga ang buhay ng mga mahihirap na tao. Ang buhay nating mga ordinaryong tao. We were given with no choice but to move forward and fight. Kasi wala naman tayong ibang paraan di ba? Pinaghihirapan natin ang mga bagay na napakadali lang para sa mga mayayaman. Pinagtratrabahuan natin ultimo gasingkong halaga. We work hard. And we work harder sa mga bagay kahit gaano pa kaliit o kalaki ito lalo na kung sobrang mahalaga ito sa buhay natin. We are not as fortunate as they are. Mamamatay na lumalaban at namumuhay ng laging may ipinaglalaban. Ganyan tayo. At ganyan tayo mamumuhay habang may hiningang dumadaloy sa atin. Hanggang may dugong patuloy na umaagos sa ating mga katawan. Ako si Solenn... at ipaglalaban ko kung ano ang akin. And Marcus is mine. **********************************************************************************
Umaga na pala at nadilatan ni Solenn na wala sa tabi ang kinikinilalang nobyo. Iginala nya ang kanyang paningin ngunit ni ang anino nito ay hindi nya makita. Pangalawang araw pa lang ni Solenn sa mansion ay para bang namamalikmata sya sa lahat ng nakikita at nararanasan nya. Ganito pala ang buhay ng mga mayayaman. You will definitely see how beautiful life is. Walang problema sa isiping pagkain pagkagising. Habang ang mga mahihirap naman ay hindi mapakali kakahanap kung saan kakayod para malamanan ang sikmura ng pamilya. Bigla niyang naisip ang buhay na naiwanan nya sa Manila. Ilang araw na siyang tumatawag sa dalawang Gutierrez pero out of coverage area ang mga ito. Muli niyang kinuha ang telepono at i-dinial ang mga numero nito ngunit hindi nya pa rin ito makontak. Out of town pa rin kaya sila? O baka naman umalis na naman ng bansa na hindi nagsasabi? Ilan