Sana ma-feel niyo rin 'yong mga naramdaman ko habang isinusulat ang buong kuwento hehe. Btw, thank you po ulitt sa inyong lahat!❤️❤️
MAGKATABI SILANG nakaupo habang hinihintay si May na siyang nagpresinta na mag-order ng kakainin nilang tatlo. They are still inside the company. May nagtitinda sa 4th floor na pinahintulutan noon ni Nathan para hindi na mapagod pa sa paglalakad ang mga empleyado sa oras na sila ay dalawin ng kagutuman dahil hindi maipagkakailang may kalayuan ang restaurant mula roon. How considerate the CEO was. Hindi lang iyon na-appreciate ng halos karamihan dahil mas lumilitaw ang kasungitan nito sa kanila, but the truth is, he cared for them. Gusto lang nitong maging istrikto upang madisiplinahan sila sa lahat ng bagay, and luckily, it worked. Subalit aminado naman ito sa kaniyang sarili na mali ang gawain niya noon na basta-basta na lamang nagsisisante, kaya ipinag-utos niya kumakailan lang sa kaniyang mga tauhan na hanapin ang mga employees na 'yon upang pabalikin sa Alvarez's Company. And if that succeeded, he would willingly apologize to them for being unreasonable back then. "Mainit ba?"
ISANG NGITI ang naging tugon nito sa kaniya na para bang ipinapahiwatig niyon na huwag siyang mag-alala. But she can't help it. He's in such a critical condition right now, so how in the world was she supposed to remain calm?Umubo-ubo pa si Nathan ng dugo na mas lalo niyang ikinataranta. Gustuhin niya mang tulungan ito sa kahit anong paraan ay hindi niya magawa dahil tila napako siya mula sa kaniyang kinatatayuan. Seeing blood frightened her.Hindi pa man gaanong nakalalayo ang lalaking gumawa niyon ay natigil na ito mula sa pagtakbo nang may mga pulis na pumalibot dito. Visible sa mukha nito ang labis na pagkabigla na marahil ay hindi inaasahang may mga parak na bigla na lang susulpot sa daan.Hindi na nakapanlaban pa si Axel at kusa na lamang na sumuko. Rinig pa mula sa kanilang gawi ang mga malulutong nitong mura bago tuluyang madala sa loob ng sasakyan na hindi gaanong kalayuan.They all abruptly vanished after the siren made a sound. Napanatag kahit papaano ang kalooban niya dah
IT WAS ALREADY past nine o'clock in the evening when she finished getting ready. Thirty minutes yata siyang nakatulala habang nakasandal doon sa pintuan kanina. Biglang sumagi sa kaniyang isipan na may trabaho nga pala siyang kailangan daluhan pagkasapit ng alas nuwebe ng gabi. Pakiramdam niya ay malagkit na ang kaniyang buong pangangatawan kaya napagpasyahan niyang mag-quick half bath na muna. Then voila! Ang saglit na pagligo ay naging trenta minuto kaya naman nagkandaugaga siya sa pagmamadali after that.Matapos makapagsuklay ay ginawaran niya ng halik sa pisngi ang kaniyang mga anak na mahimbing pa ring natutulog. It's actually good that they didn't wake up during the incident a while ago. Hangga't maaari ay ayaw niya silang makasaksi ng mga gano'ng bagay.Isinara niya nang mabuti ang kandado ng pintuan bago tuluyang lumisan. Sa katunayan ay pagod na talaga siya, idagdag pa na halos pasara na ang talukap ng kaniyang mga mata. Pero sayang naman kung pababayaan niya ang bagong traba
BINUHAT NIYA si Sarah upang patahanin at matigil na sa pag-iyak. Namumula pa ang maliit nitong ilong habang kasalukuyang kinukusot ang kaniyang mga mata."Uhm... Nathan, sorry sa inasta ni Xander," sinserong paghingi niya ng tawad nang medyo kumalma na ang batang kaniyang buhat-buhat.He nodded when their eyes met. "It's okay. I understand where he's coming from. And I'm not backing off from courting you. Liligawan ko na lang maging ang mga anak mo sa lalaking 'yon." Tumaas ang sulok ng kaniyang labi kasabay ng pabirong pagkindat nito sa kaniya. Bahagya pang lumitaw ang mapuputi nitong ngipin.Natawa siya nang mahina. "Sira ka talaga," komento niya rito kahit na salungat iyon sa tunay niya talagang nararamdaman. Kalauna'y bumaling siya ng tingin sa bata. "Sarah, anak, maglaro ka muna sa sala, ha? May kailangan pa kasi akong labhan doon sa bahay nila Aling Margaret," paalam niya sa bata na nakakaintindi rin namang tumango."Pero mam-ma, wala po si kuya ko, mag-isa ako laro barbie?" Tur
SARAH GAVE him the mini mirror after making fun of his clear skin. Pero mukhang seryoso naman ang bata habang inaayusan siya nito kanina. Baka nga sa paglaki ay pagma-makeup ang maging passion nito. Umabot iyon ng isang oras batay sa kaniyang tantya, at nangangawit na rin siya kung tutuusin. "Kailangan ba talagang tingnan ang pagmumukha ko?" pag-tagalog niya upang mas maunawaan nito. The kid was about to burst into tears, kaya agad na lamang niyang tinanggap ang salamin, at diretsong pinagmasdan ang hitsura niyang ginawang coloring face. Spoiled brat si Sarah na agad namang mahahalata sa mga kilos nito, kapag hindi pinagbigyan ay magdadabog, o 'di kaya ay iiyak nang walang hangganan. Halos mawala ang dugo sa kaniyang mukha nang unti-unting matanaw ang repleksyon niya. He bit his lower lip and pity himself for being the clown of the day. Bahagyang nakatali ang kaniyang magkabilang buhok, ang makakapal na kilay ay ginawa nitong mataray, may eyeliner din na sobrang laki ng linyang pag
XANDRA WAS having a rough time washing those bunches of clothes. Tumatagaktak ang pawis sa kaniyang noo, maging sa leeg din. Ilang oras na siya ro'n, ngunit parang hindi man lang nabawasan ang mga labada niya dahil sa dami niyon.Sanay na siya sa trabaho kung tutuusin, kahit anong gawaing bahay ay sisiw na lang din sa kaniya, ngunit nitong mga nagdaang araw ay napapansin talaga niyang mas matindi ang pagsakit ng kaniyang mga braso, idagdag pa na kada segundo ay napapabuntonghininga siya nang malalim. But she reasoned out that it might just be her exhaustion. Matagal na rin kasi simula nang magkaroon siya ng rest day.Ngayon ay nagpapahinga na muna siya sa ilalim ng puno kahit isang minuto lang. As usual ay tulala na naman siya habang nakatitig sa mga bulaklak na kaniyang natatanaw mula sa harapan. Her unending thoughts were abruptly stopped when she was brought to attention by someone.Sinamaan niya ng tingin si Levi habang hinahaplos ang kaniyang noo na paniguradong namumula na naman
THE LOUD beat of music and the chatter of well-known people are the only things that can be heard. He is seated at the table with his friend Ashton, who appears to be more drunk now than he is, while those on stage are dancing wildly and some people are making out without minding others. Inaya niya ito kanina na agad din namang tumalima. Mukhang mas problemado pa ito kaysa sa kaniya kung oobserbahan, pero hinayaan niya na lamang. What he saw a while ago bothers him. Mas sumasakit pa ang ulo niya tungkol doon kaysa sa epektong dulot ng alak sa kaniyang sistema. Muli siyang napatungga nang maalala na naman ang senaryong naganap kanina. Paulit-ulit na sumasagi sa kaniyang isipan kung ano ba ang relasyon ng dalawa. Is Levi courting Xandra? But what about him, though? "Fvck," pabulong niyang mura habang hinihilot nang mariin ang kaniyang sentido. Mababaliw na yata siya... Natawa nang bahagya ang kaniyang kasama na halatang wala na talaga ngayon sa katinuan sapagkat nalunod na ito ng ala
HIS JAW clenched, and since he had respect for all women, he couldn't hurt any of them, not even Caroline. So he punched the wall to vent his anger instead. Ilang ulit niya iyong ginawa at hindi huminto kahit na inaalo na siya nito mula sa kaniyang likuran. Tumigil din naman siya makalipas ang ilang minuto nang magsawa na. Nasa isang sulok na ngayon ang babae, tahimik na naiiyak, habang siya naman ay hindi alintana ang hapdi ng kaniyang kamaong kasalukuyang nababahiran ng dugo, maging ang pader na kulay krema ay may halo na ring pulang likido. He furiously combed his hair. Nang unti-unting mapadako ang kaniyang tingin dito ay napabuntonghininga na lamang siya nang malalim bago sumagot, "I'm sorry if you witnessed this side of mine. Just..." he trailed off, trying to calm himself. "Just stay here for tonight, ako na lang ang aalis. At pag-usapan na lang natin ang bagay na 'yan kapag kaya na kitang harapin muli." Hindi na niya hinintay pang tumugon ito. He left the room immediately af