Thank youuuuu nang marami sa mga nagbigay ng gems!! Mahal na mahal ko po kayooo! 😍❤️ At dahil d'yan, more updates pa po tayo bukasss
MULA SA kaniyang puwesto ay mas malinaw pa sa sikat ng araw na narinig niyang may umuungol galing sa isang tinig ng babaeng hindi niya alam kung sino. Sigurado siyang nagmumula ang ingay na iyon sa kuwarto nila ng kaniyang nobyo. Boyfriend? She was even disgusted to address her relationship in that way with that heartless man. Simula nang saktan siya nito nang walang mababakasang awa o pagsisisi ay pinutol na niya ang pagmamahal na mayro'n siya para dito. He doesn't deserve her even a bit. Sising-sisi siya pero wala na rin namang magagawa dahil natapos na, nangyari na ang lahat ng kinatatakutan niya. "Dexter, ahh! Ahh!" Kahit sabihin pa niyang wala na siyang nararamdamang kahit na ano para sa lalaki ay hindi niya pa rin maiwasang masaktan sa mga oras na iyon. How come? Paanong galit na galit ito sa kaniya dahil sa akusasyon nitong wala namang basehan? Habang ito ay nagkakama ng babae sa mismong silid pa talaga nila. Isn't that unfair to her side? Gusto niyang takpan ang kaniyang
HIS PHONE abruptly beeped as he was ready to lay in bed. Wala sana siyang balak na silipin pa iyon ngunit baka urgent matter dahil wala namang nagtatangkang magpadala sa kaniya ng mensahe sa gano'ng oras. It's already ten o'clock in the evening, and everyone in his company knows that they shouldn't bother him during those hours unless it's necessary. Takot naman ang mga ito sa kaniya dahil aware silang sisante ang kanilang mapapala. Unknown number ang nakalagay ro'n. Nang matapos basahin ang buong nilalaman niyon ay hindi naman pala about business kun'di ay isang estranghero lang na humihingi ng tulong. He wasn't curious why that person knew his name. Hindi maipagkakailang may kasikatan siya dahil nakapaskil ang kaniyang mukha sa mga billboards na nadaraanan sa mga kalsada. He shrugged and was about to ignore it, but his conscience couldn't. Kaya sa huli ay ni-forward na lamang niya iyon sa kaniyang kaibigang pulis na si Ashton. "WHAT THE HELL?! Ano na naman ang pakulo mo, Cass
NAPAKAMOT ITO sa kaniyang ulo. "I m-mean, he loves me kasi ako ang nag-aalaga sa mga anak ninyo, 'di ba? And if h-he dares to hurt me, 'di hamak na automatic akong magreretiro, which is ayaw niyang mangyari dahil ako na ang nakasanayan ng mga batang nasa tabi nila. 'Yon ang ibig k-kong sabihin, sana ay hindi mo na-misinterpret," mahabang litanya nito, tunog defensive. She feels that something's off, pero sa huli ay ipinagsawalang bahala na lamang niya iyon. May tiwala naman siya rito sa lahat ng bagay, and besides, it's not as if the latter could betray her. They are like sisters to each other, for Pete's sake! Lahat ng kanilang baho ay pareho nilang alam. Kumbaga'y walang lihiman maski maliit na sikreto man. "Nandito ka na pala." Mula sa likuran ay lumitaw roon si Dexter na matamang nakatitig sa kanilang dalawa habang may suot na ngisi sa labi nito. Napagmasdan niya kung paanong patagong pinanliksikan ng mga mata ni May ang lalaki na tila ba isang galit na leon. Dahil yata sa nagin
THEY DISCUSSED the marriage in front of her, not minding if she agreed with their plan. At saka, literal na sa pagkagulat niya ay nakatunganga na lang siya ro'n buong oras. Hindi niya lubos akalaing sasang-ayon si May sa biglaang kasal na 'yon. "Excited ka na ba, Cassandra? You'll enjoy it for sure!" kinikilig na ani pa ng kaniyang kaibigan na hindi niya batid kung saan ba talaga ito kumakampi, sa kaniya ba o sa lalaking kaharap nila? Gulong-gulo siya.She gave her an unbelievable look. "Ayaw kong maikasal, lalo na sa kaniya. 'Tsaka, really? Pinagplanuhan ninyo ito nang wala man lang akong kamuwang-muwang? Did you even try to approach me kung gusto ko 'to? At ano? Bukas?! Kailan pa ako sumang-ayon?!" Biglang napataas ang boses niya sa mga huling kataga. She couldn't control her anger. "Alam mo, May? I felt betrayed by you, sa totoo lang. Nakakadismaya." Marahas siyang napabuga ng hangin.Dexter jumps into their conversation. "What? 'Di ba pumayag ka na noong nag-proposed ako sa 'yo s
TAMA NGA ang kaniyang hinala. Tuluyan na siyang iniwan ni May nang mga sumunod na araw. Gusto niyang magtanong sa lalaki, pero pinigilan niya ang kaniyang sarili. She ended up locking herself in an empty room while embracing the darkness. Mabuti na lang din dahil walang naganap na kasal kagaya ng kanilang pinaplano. Mukhang tinupad ng kaniyang kaibigan ang mga huli niyang pakiusap. That's good, though; even if she had a difficult time coping with this cruel world, at least she got good news. Ipinagpapasalamat niyang matino si Dexter dahil hindi siya nito ginulo at inirespeto ang nais niyang mapag-isa. Kahit na gano'n ay nagpapadala pa rin ito sa kaniya ng pagkain sa labas ng pintuan just in case makaramdam man siya ng gutom kagaya na lamang ngayon. "The food is here. Please eat when you're feeling hungry, okay? Naintindihan ko kung ayaw mo akong makita't makausap kaya didistansiya muna ako pansamantala," usal ng lalaki sa kaniya matapos kumatok nang ilang ulit. She heard the man's f
NAPATINGIN SIYA sa kaniyang harapan nang naglikha ng tunog ang paper bag na nabitawan ni May. Mukha yatang may dala itong pasalubong na pagkain. Natanaw pa niya ang malawak nitong ngiti na kalauna'y unti-unti ring naglaho. "K-kuya? C-cass?" nauutal na tawag nito sa kanila. She gulped hard. How is she going to tell her friend about this? "Ano'ng n-nangyari? B-b-bakit duguan s-siya?" Tanging iling lang ang kaniyang naisagot dito. Nakayuko siya habang hindi matigil sa pagdaloy ang kaniyang mga naglalandas na luha patungo sa kaniyang pisngi. Hindi niya kayang harapin ito at maski nga siya ay gulong-gulo rin sa nangyari. She can't remember a damn thing! Rinig niya ang mga yabag na papalapit sa kanilang direksyon. Kapagkuwan ay napahagulgol na ito nang malakas, ramdam niya ang pighating dala-dala ng kaniyang kaibigan. Ngayon niya na lamang ito ulit nasaksihan na nasasaktan nang gano'n. And how pathetic to think that she was the reason behind it... again. "C-cass? B-bakit may hawak kang k
TILA NABLANGKO ang kaniyang isipan nang mga sandaling 'yon. Kung paano siya madalas na bangungutin noon mapa-hanggang ngayon, iyong mga pasang naging peklat, ang ilang taong pangungulila niya sa kaniyang mga anak, at kung ano pa na sinapit niya. Na sa kabila ng mga pinagdaanan niyang iyon ay parang napunta lang ang lahat sa wala. What a pain that was, indeed. Unti-unting nanubig ang kaniyang mga mata. It takes a lot of courage to tell him everything that has happened in her past, at nang mga oras na nalabas na niya iyon kay Nathan ay may malaking parte talaga sa kaniya na nakaramdam ng labis na kaginhawaan, na parang ang mga binubuhat niyang hinanakit all this time ay naglaho na. Pero matapos niyang mapagtanto ang katotohanan, na hindi pala ang lalaking 'yon ang dahilan ng kanilang paglaya, parang mas dumoble 'yong bigat na dinadala niya. Imagine that you have sacrificed everything, including your happiness and peaceful life, but ended up with nothing, na hindi nagbunga ang lahat ng
MAGKATABI SILANG nakaupo habang hinihintay si May na siyang nagpresinta na mag-order ng kakainin nilang tatlo. They are still inside the company. May nagtitinda sa 4th floor na pinahintulutan noon ni Nathan para hindi na mapagod pa sa paglalakad ang mga empleyado sa oras na sila ay dalawin ng kagutuman dahil hindi maipagkakailang may kalayuan ang restaurant mula roon. How considerate the CEO was. Hindi lang iyon na-appreciate ng halos karamihan dahil mas lumilitaw ang kasungitan nito sa kanila, but the truth is, he cared for them. Gusto lang nitong maging istrikto upang madisiplinahan sila sa lahat ng bagay, and luckily, it worked. Subalit aminado naman ito sa kaniyang sarili na mali ang gawain niya noon na basta-basta na lamang nagsisisante, kaya ipinag-utos niya kumakailan lang sa kaniyang mga tauhan na hanapin ang mga employees na 'yon upang pabalikin sa Alvarez's Company. And if that succeeded, he would willingly apologize to them for being unreasonable back then. "Mainit ba?"
NAGISING SIYA dahil sa malamyos na haplos ng kung sino man sa kaniyang pisngi. Naramdaman pa niya ang bahagya nitong pagtabing sa kapiranggot na buhok na nakaharang sa kaniyang mukha. Patagilid kasi siyang nakatulog dahil sa pagbabantay kay Xander nang hindi niya namamalayan. And just like before, Xandra cried until she dozed off to sleep again.She distanced herself. Kahit hindi niya pa nakikita ang hitsura nito ay alam na niya agad kung sino iyon base sa pamilyar na amoy. "Kumain ka, please. Ilang araw mo nang hindi ginagalaw ang mga niluluto ko." May pagsusumamo sa tinig ni Nathan. Kagaya nang dati ay wala itong anumang natanggap na tugon galing sa kaniya. Bahala itong magdusa.Gayunpaman ay hindi siya manhid. Alam niya sa kaniyang sarili ang kalagayang kumakalam na sikmura, lalo na nang malanghap na naman ang nakakatakam na pagkaing nasa kaniyang tabi lamang.Alas sais na ng umaga nang mapadpad ang kaniyang tingin sa wall clock na tanging maririnig sa buong silid. Bumuntonghining
GISING ANG kaniyang diwa ngunit ayaw niyang magmulat ng mga mata dahil sa labis na takot. Afraid that everything that happened earlier might be true. Na dumudugong nawalan ng malay ang kaniyang bunsong anak, ang panganay naman ay nabalibag nang malakas, siya na natamaan ng bala sa bandang braso at muntikan nang magahasa, at si Nathan, ang lalaking lubos niyang pinagkakatiwalaang makapagliligtas sa kanila sa anumang uri ng trahedya, ay mas inuna pa ang ibang babae."You know, I was really anxious because of those men who surrounded me. But thank you for saving me and making me your priority even though we had already decided to break up." Kahit ano mang pigil ang kaniyang gawin ay hindi pa rin niya maiwasang maluha dahil sa narinig mula kay Caroline.Ayon sa kaniyang hinuha ay medyo may kalapitan ang pinanggalingan niyon. Mariin siyang napakagat sa labi sa takot na baka marinig ang munti niyang paghikbi.Sandaling natahimik ang kausap nito na tumugon din naman kalaunan. "It's not what
THEY HURRIEDLY went to the living room. Naroon na rin ang dalawang batang halata sa mga hitsura na nais pang matulog. Ilang minuto pa lang kasi ang nakalipas simula nang tangayin sila ng kaantukan."Nathan, ano ang nangyayari? Bakit na naman aalis tayo ng madaling araw na? At saka, may kinalaman ba 'to sa putukan na narinig ko?" pabulong na tanong niya rito upang hindi marinig ng kanilang mga anak.Kahit nagmamadali ang lalaki ay sinagot pa rin nito ang kaniyang nililigawan. "Hindi na ligtas ang lugar na ito para sa inyo ng mga anak ko. Sa ngayon ay may paparating na batalyong kalaban dito batay sa ni-report sa akin ng tagamanman kong tauhan. Mag-isa lang siya ro'n, kaya hindi niya mapipigilan ang lahat, ngunit iistorbohin niya sila upang may oras pa tayong makatakas," mahaba nitong paliwanag. Walang pag-aatubaling naghanap ito ng puwedeng sirain mula sa likuran. Mabuti naman nang may nahagilap itong marupok na kahoy na bahagya na ring inaanay. Sa isang malakas na sipa ay nawasak nit
NATHAN'S JAW clenched when he noticed the mark on his son's neck. Halatang may pumuwersang nanakit dito. Sinuri niya pa ang ibang parte ng katawan ni Xander kung mayroon pa ba itong natamong sugat na mabuti at wala na rin naman.Palihim niya ring inoobserbahan si Sarah. She's in good condition, maliban lang na panay ang iyak nito habang kandong ng kaniyang ina."Sino ang gumawa nito sa'yo?" Agad na umiling ang batang karga niya na tila takot na magsumbong. "Come on, kid. I will make sure that whoever did this to you will rot in jail." Para saan pa't may kapangyarihan at kayamanan siya kung hindi niya rin naman maipagtatanggol ang kaniyang pamilya.Isiniksik nito ang ulo sa kaniyang tuxedo. "Papa po 'ata siya ni Tita May. Takot na takot po kaming dalawa sa kanila ng kaniyang asawa. Pinagtanggol ko po si Sarah kaya ako ang napagbuntunan ng galit ng lalaking mahaba ang balbas." Kumuyom ang kaniyang kamao sa narinig na hindi kagandahang balita kasabay ng pagsalubong ng makakapal niyang ki
PININDOT NIYA iyong cctv camera na nakasabit sa matayog na kulay kremang gate. Aware siyang kita ang pagmumukha niya sa mini tablet sa loob."Mom, I'm finally here. Can you open the gate?" Walang buhay ang kaniyang malamig na boses. Ibang-iba ang bersyon nito sa nakilalang May nila Xandra.It's been years since she last went home. Pero para sa kaniya ay hindi bahay ang tawag niya ro'n, sapagkat ang tahanan ay nagsisilbi dapat na pahingaan, ngunit para sa kaniya ay isa iyong bilangguan na nagkakait sa kaniyang kalayaan.She bit her lower lip to control her emotions from bursting into tears. Hindi niya lubos akalaing matapos na tumakas noon ay siya rin pala ang kusang magbabalik nang wala man lang kahirap-hirap sa parte ng kaniyang mga kasuklam-suklam na magulang.Subalit kailangan niyang harapin ang kinatatakutan niyang bangungot alang-alang sa mga inosenteng bata na hindi naman dapat sangkot sa alitan nila bilang magulong pamilya. Kung papipiliin nga siya ay mas nanaisin na lamang niy
DAYS AGO...LAKING PASASALAMAT niya sapagkat sa halos dalawang araw na wala sila Xandra ay naging ligtas naman ang mga bata sa kaniyang pangangalaga. But May is aware that she has only a little time left to make the most of her freedom.Maging sa pagtatrabaho ay isinama niya sila Xander at Sarah upang mabantayang maigi. Nagkataon din kasi na bakasyon ng mga ito na hindi niya naman magawang iwanan lang sa kanilang tahanan dahil sa ano mang uri ng kapahamakang naghihintay sa kanila sa bawat pagpatak ng segundo.She doesn't want to skip work as well as Nathan instructed. Hangga't maaari ay nais niyang maging patas sa mga empleyado ng Alvarez's Company. Alas sais na ng gabi nang saktong siya ay matapos sa duty. Hawak niya ang mga bata gamit ang magkabilang kamay na nilisan ang lugar. Habang nag-aabang ng sasakyan patungo sa kanilang baryo ay bigla siyang natauhan nang kinalabit ni Sarah ang laylayan ng kaniyang damit."Ano 'yon, baby girl ko?" magiliw niyang tanong dito na bahagya pang u
TULALA SIYANG nakatitig sa teleponong nakahandusay sa lupa habang patuloy pa rin sa pag-agos ang kaniyang mga luha. Her hands are still trembling out of fear. Kung kailan na umaayos na ang lahat ay saka naman darating ang panibagong pagsubok.Kung alam niya lang sanang may kapalit na pighati ang sukdulan niyang kasiyahan, but well, that's life. Hindi puro sarap sapagkat palaging may kaakibat na lungkot.Sinikap niya ang kaniyang sarili para makaahon mula sa pagkakaupo kanina. Kailangan niyang magtungo sa lalaki upang humingi ng tulong. Aware naman siya kung gaano kalawak ang kapangyarihan sakop nito, so she hopes that it isn't impossible for them to find their children.Napabuga siya ng hangin na tila ro'n siya humuhugot ng lakas upang magpatuloy. But the millions of thoughts running through her mind continued, causing her to almost collapse. Mabuti na lang dahil bago iyon mangyari ay may mga braso nang maingat na humawak sa kaniyang baywang.The familiar scent lingered in her nose. "
MUGTO ANG mga mata ng halos karamihang nakakasalamuha nila na marahil ay sa pagkawala ng kanilang mga ari-arian, ang ilan pa nga ay namatayan ng mga kapamilya. Pero sa kabila niyon ay nariyan ang matamis na pagngiti ng mga ito dahil sa tulong na kasalukuyan nilang inaabot. The people in Palawan greeted them warmly when they arrived. Inabot ng isang araw at apat na oras bago sila makatungtong sa kanilang destinasyong lugar. Tila nabuhayan pa nga kanina ang mga mata nilang nawalan na ng pag-asa nang matanaw ang wangis ng boss ng Alvarez's Company. Animong ang lalaki ay nagsisilbi nilang bayani na tagapagsalba.Karamihan sa kanila ay niyakap si Nathan na walang arte naman nitong pinaunlakan ang mga 'yon. He's not there as someone successful in his life, but as their friend. Iyon siguro ang isa sa mga hindi makakalimutang natutunan nito sa kaniyang mga namayapang magulang; ang huwag makalimot na tumulong sa mga nangangailangan kahit anong estado pa ang pamuhuhay.Iyong side ding iyon ang
KINUMUTAN NIYA ang mahimbing nang natutulog na si May matapos itong ilapag ni Nathan sa kaniyang kama.Nang mapadako ang tingin niya sa orasan ay pasado alas otso na pala ng gabi. Alas nuebe dapat ay nakarating na siya sa cafeteria kun'di ay talagang malilintikan na siya sa kaniyang amo ro'n. She couldn't afford to lose that job kaya naman aligaga ang naging kilos niya."Are you going somewhere?" si Nathan nang siguro ay napansin nito ang pagmamadali niya. She nodded while tying her hair into a messy bun. "Yep. Part time job lang, at saka saglit lang din naman 'yon," imporma niya rito. Visible ang pagtutol sa itsura ng lalaki kaya naman bago pa ito makaturan ng salita ay dinagdagan na niya ang kaniyang pahayag. "Nathan, ayokong umasa lang sa pera mo. Gusto ko ring buhayin ang mga anak ko gamit ang aking sariling kayod. Sana naman ay maintindihan mo iyon," paliwanag niya sa mababang boses dahil baka magising pa ang mga bata.Sa una ay mababakasan pa rito ang hindi pagsang-ayon, pero k