Chapter 3

LAGING naiispatan na laging magkasama sina Claire at John. Laman sila ng mga diyaryo at news sa telebisyon. Ilang buwan na rin ang relasyon nila, hindi nga lang alam kung matatawag nga ba na relationship as girlfriend and boyfriend sila dahil kay John na ayaw magpatali sa babae.

"John, kayo na ba ng anak ni Senator Santiago?" tanong ni Lucas sa anak nang umuwi ito sa mansyon nila. May sariling condo si John at doon din siya madalas umuuwi.

Claire is just someone who he can release his pent-up desires with when he's feeling the intensity of his passions, and there is nothing special or profound between them. Their connection is purely physical, devoid of deeper emotional involvement or attachment.

"You know me Dad. Hindi ang klase ni Claire ang itatali ako sa isang relasyon," may uyam na sagot ni John sa ama.

"I'm warning you, John. Claire is not an ordinary woman. Alam mo na anak siya ng isang kilalang pulitiko. Baka sa ginagawa mo eh mapapahamak ka," banta ni Lucas.

"I know what I'm doing Dad. Don't worry I will not forget that," saka nagmamadaling umalis ito sa harapan ng kanyang Ama. Papunta sa kuwarto niya. Sinundan ng tingin ni Lucas ang anak.

Lumaki si John na walang ina na gumagabay sa kanya dahil sumama sa ibang lalaki ang kanyang Mommy. Bagay na nagpabago ng ugali ni John. Kaya hindi ito masisisi ni Lucas na ganoon ang asal ng anak sa mga babae. He hates his Mom so much. That's why he hates woman too. Para kay John pare pareho lang ang mga babae katulad ito ng Mommy niya na masam*ng babae.

Nakahiga na si John sa kama niya ng magring ang kanyang phone, it's Claire.

"Babe, please come here I need you," malanding sabi nito sa kabilang linya.

"I'm sorry, but I can't come now," tangging sagot ni John.

"Bakit naman? Hindi mo ba ako namimiss? I missed you. Ilang araw na tayong hindi lumalabas," saad ni Claire.

"I told you, that I can't come! I will not meet you!" galit na sabi ni John. Ayaw niyang minamanduhan siya sa gagawin niya. At ayaw na ayaw niya ng demanding na babae.

Nabigla si Claire sa malakas na sigaw ni John sa kanya. Hindi niya inaasahan na ganito ang inaasal nito sa kanya. Ibinigay nito ang lahat kay John at mahal na niya ito. Pero parang malamig pa ito sa yelo kung makipag-usap sa kanya. Pero kapag sa k*ma ay parang maamong tupa.

"Okay. I'm sorry," sabi ni Claire sa mababang tinig.

"I'm leaving tomorrow. Ipinapatawag ako ng Lolo ko kaya hindi ako puwedeng pumunta diyan sayo," madiing paliwanag ni John na nagbaba na ng tono ng boses.

"Okay, take care. I'll hang up now. Bye," pilit na pinasisigla ni Claire ang boses. Saka pin*tay ang tawag nito.

Bigla kasi siyang ipinatawag ng Lolo niya. May mahalaga daw itong sasabihin sa kanya. It's been a year ng huling magkita sila ng Lolo niya at dumalaw ng Quezon.

Kinabukasan, hapon na nang umalis siya ng mansyon nila. Binabagtas ni John ang daan papunta ng Quezon. Ayaw man niyang pumunta doon ay wala siyang magagawa dahil sa Lolo niya. Hindi niya puwedeng baliin ang anumang ipapagawa nito sa kanya.

Naglalakad si Julieanne pauwi ng bahay. Hindi na siya pumayag na ihatid sundo pa sila ng driver ni Lolo Juan. Ang dami na ng naitulong nito sa kanila. Ito din ang nagpapaaral sa kanilang magkapatid kaya pinagbubuti niya ang kanyang pag aaral para naman may ipagmalaki sa taong kumupkop at tumulong sa pamilya niya.

Papasok pa lang siya sa gate ng dumaan ang isang magarang sasakyan. Tumigil ito sa guard house. Naisip niya na baka isa ito sa bisita ng matanda. Binati lang niya ang mga guwardiya na andoon saka pumasok sa loob ng gate.

Nagulat siya nang tumigil ang sasakyan sa gilid niya. Saka nakitang ibinaba nito ang salaming ng bintana ng kotse niya.

"Hala, ang gwapo!" pinakatitigan ni Julieanne ang mukha ng lalaki kahit na hindi nito nakikita ang mga mata dahil sa shades na suot nito.

"Anong nangyayari sa akin? Bumibilis ang tibok ng puso ko at nahihilo ata ako," tanong ni Julieanne sa isip niya. Tumigil ang mundo niya at ang lalaki lang na iyon ang kanyang nakikita sa paligid.

"Hey!" sigaw na tawag sa kanya ng lalaki.

Hindi natitinag si Julieanne sa kanyang pagtitig sa mukha nito kaya hindi ito nagsasalita.

Bumaba na si John sa kotse niya para lapitan ang babae. Hindi kasi siya nito pinapansin at nakatingin lang ito sa kanya.

"Hey!" malakas na sigaw ni John sa babae saka hinawakan sa magkabilang balikat para sana yugyugin ito. Pero bigla rin niyang binawi ang mga kamay nang makaramdam ng kuryente.

"W*f!" malakas na sigaw ulit nito na nakapagpabalik ng ulirat ni Julieanne.

"Ah, s-sorry p-po," nauutal na sabi ni Julieanne. Nakalapit na pala ito sa kanya nang hindi niya napapansin.

"Who are you and what are you doing here?" sunod sunod na tanong ni John na nakakunot ang noo.

"Ah, e, rito po ako nakatira," natatakot na sagot ni Julieanne sa nakikitang galit ito sa kanya.

"Dito ka nakatira? Hindi ko alam na kumukupkop pala ng basura si Lolo!" may panunuyang sabi nito.

Nagpanting ang tenga ni Julieanne sa sinabi ng lalaking nasa harapan niya. Ang kaninang paghanga ay napalitan ng galit at inis para dito.

"Hoy! Hindi kami basura! Tao kami!" galit na galit na sigaw ni Julieanne na nakakunot din ang noo. Ngumisi lang naman ng nakakaloko si John.

"Ang liit-liit mo, napakatapang mo!" sabi ni John sabay talikod dito. Ang sarap lang nito inisin kaya napangiti na naman si John. Alam niyang umuuusok na sa galit ang magandang babae.

"Siya, maganda? No way," tangging nasabi ni John sa sarili.

"Hoy! Bumalik ka rito! Magtutuos tayo. Anong akala mo sa akin pandak?!" malakas na mga sigaw ni Julieanne na nakapameywang. Inis na inis siya na tinawag na nga siyang basura tapos tinawag pa siyang pandak.

"Ang yabang! Akala mo naman kung sinong gwapo," usal ni Julieanne sa loob loob niya.

"E, di ba sabi mo kanina gwapo siya," pang aaway ng sariling isip. "Puwes, binabawi ko na! Nuknukan siya ng pangit! Madapa sana siya!" galit na galit na sabi nito ulit sa sarili.

Pinaharurot na ni John ang kanyang sasakyan at nagdulot iyon ng maraming alikabok na napunta lahat kay Julieanne. Napalingon siya dahil sa nakikitang itsura ng babae. Napatawa siya nang malakas saka kinawayan pa nito ang naggagaliiti sa galit na si Julieanne.

Ipinarada ni John ang kanyang sasakyan sa harap ng mansyon. Nang makababa ay sinalubong siya ng y*kap ng kanyang Lolo.

"My grandson. I'm very happy to see you," masayang sabi nito saka inakbayan ito.

"Me too po, oolo," sabi rin ni John. Lumakad na sila papasok ng malaking bahay ng Lolo niya na nakaakbay na ito sa kanya.

"Kung hindi pa kita ipinatawag dito ay hindi mo ako dadalawin," may himig na pagtatampo na sabi ni Juan Miguel sa apo saka umupo sila sa sopa sa sala.

"Sorry po. Busy lang po ako sa kompanya," ani ni John.

"Ano bang pinagkakaabalahan mo? I always watch you on television and there is a rumor na kayo na ni Claire Santiago, ang anak si Condrado," kilala ni Juan ang mga Santiago at hindi nito gusto ang ugali ng pamilya nito.

"Chismis lang po iyon. At wala pong namamagitan sa amin ni Claire," sagot ni John.

"Hijo, hangga't maaga pa ay iwasan mo na ang babae na iyon. Ayoko na magkaroon ng alitan ang pamilya natin sa mga Santiago. At hindi ko gusto ang babae na iyon para sayo apo," mahabang litanya ni Juan. Tumango ng ulo si John

Nabaling ang tingin niya sa babaeng pumapasok sa loob ng bahay at naglalakad na papalapit sa kanila. Nanlaki ang mga mata na nagmano ito sa Lolo niya.

"Oh, Hija, bakit ganyan ang itsura mo?" nagtatakang tanong ni Juan kay Julieanne. Tumawa naman ng mahina si John.

Masamang tingin na bumaling si Julieanne kay John dahil sa pagtawa nito. Alam niyang siya ang pinagtatawanan ng lalaking katabi ni Lolo Juan.

"Ah, kasi po may tao pong walang puso na gumawa nito sa akin kanina," may diing pagpaparinig na sagot ni Julieanne. Napalingon naman si John dito na nakakunot ang noo.

"Oh siya, Hija. Pumasok ka na sa kuwarto mo at maligo ka. Hihintayin ka na lang namin sa dining," sabi ng matanda dito. Tumango ng ulo si Julieanne at saka nagpaalam. Sinusundan naman ng tingin ni John ang papalayong pigura ng babae.

"Lolo, sino po siya? What she is doing here?" mga tanong ni John. Tinuro ng tingin nito ang papalayong si Julieanne.

"Si Julieanne, napakabait na bata at maganda pa. Magalang na at saka masunurin sa magulang," may pagmamalaking pakilala ni Juan Miguel kay Julieanne.

"Lolo, I'm not asking what is her qualities. What I want to know is why she is here?" naiinis na tanong ulit ni John. Ibinibida kasi ito ng Lolo niya. Napangiti naman si Juan Miguel sa kanyang apo.

"They live here with me. Matanda na ako, Hijo. At walang kasama dito sa napakalaking bahay na ito. Kaya nagprisinta akong kupkupin ang pamilya ng namayapa kong kaibigan," sagot ni Juan.

"E, bakit po sa taas ang kuwarto niya? Di ba dapat sa maids quarter siya natutulog?" may pagtatakang tanong ni John. Hindi siya makapaniwala na may pinatira ang Lolo niya na mahirap na pamilya.

"Matalik na kaibigan ko ang papa niya. At si Jose ang tumulong sa akin noong na aksidente ako. Hindi ka pa ipinapanganak noon. Siguro kung hindi dahil kay Jose ay wala na rin ako dito," mahabang kuwento ni Juan Miguel.

"Pero, lolo--," may sasabihin pa sana si John nang pinigilan siya nito.

"No buts, I want them to stay here. At saka hindi sila katulong dito apo," putol na sabi ni Juan.

"Halika na. Alam kong pagod ka sa biyahe mo. Kaya kumain na muna tayo at nang makapagpahinga ka na agad," dagdag na sabi ni Juan saka kayang apo. At sabay silang tumayi para pumunta sa dining area.

Naiinis siyang isipin na nagpapatira ang kanyang lolo ng ibang tao sa mansyon niya. Sasamantalahin lang nila ang kabaitan ng lolo niya. Ang worst pa ay baka pagnakawan pa ang kawawang matanda. Mga pumapasok sa isipan ni John patungkol kina Julieanne, sa pamilya nito.