Nang makabalik kami ng Mansyon, masaya ako na medyo nagiging okay na kami ni Angela sa isa't-isa, hindi na rin siya galit sa akin sa kalokohan ko at aral na rin sa akin ang mga nangyari na hindi ko na dapat pang ulitin. Takot ko lang sa magiging future wife ko. Maaga pa lang nag byahe na ako para sa wedding coordinator na napili kong mag aasikaso sa wedding namin ng ipatawag ako ni Auntie Barbara kailangan raw ako sa London at may mahalagang tao akong dapat i-meet. Kaya imbes na makapag paalam ako kay Angela ng personal, nag-iwan na lang ako ng sulat sa kwarto niya para pag gising niya ay mabasa niya ito kaagad sinamahan ko rin ito ng tatlong tangkay ng pulang rosas na pinapitas ko pa sa hardinero namin sa hardin. Sana lang hindi siya magtampo sa akin o magalit. Kailangan ko kasing umalis na talaga at baka mahuli pa ako sa flights ko patungong London kong saan ko ipapagawa ang aming wedding ring at maging ang wedding gown niya. I want to give her the best wedding that I can. Kaya kahi
Nagising si Angela na wala na sakaniyang tabi si Peterson kinapa kapa niya ang kama at wala nang bakas ng lalaki. Tanging amoy na lang nito ang naiwan. Babagon na sana siya ng makita ang tatlong tangkay ng pulang bulaklak na may kasamang notes kaya inabot niya ito at binasa. Napangiti siya sa naka sulat doon. "Good Morning, Wife. I hope you're feeling better when you see it. Hindi na ako nakapag paalam, sapagkat ayaw kitang gambalain sa pag tulog mo. I love you, see you soon. Love: Peterson.Napangiti naman si Angela habang hawak ang notes na iniwan nito kasama ang tatlong tangkay ng pulang rosas. Medyo gutom na rin talaga siya kaya naman bumangon na siya ng tuluyan para kumain na rin ng breakfast, lalo na't kanina pa rin nag lulumikot ang baby niya sa tummy. Going 5 months na rin kasi ito ang 1 month na lang malalaman na nila ang gender ng kanilang baby. Paglabas niya ng kwarto nakasabay niya ang anak niyang si Alexa. Alexa's turning 18 years old in a few months, pero parang wala nam
"Ikaw???" gulat na tanong ko ng mabosesan ko ang baritonong boses nito. It was Harry, my close friend in Modeling. He is one of my besties ever. Sa tagal na naming hindi nagkaka catch up nagulat talaga ako ng malaman nito ang number ko kaya nagkamustahan kami ng ilang minuto bago napunta sa topic na meet up. Narito pala ang bruhilda at gustong makita ako. Kaso paano ba ako aalis na ganito ang kalagayan ko. Haixt! Kaya naisipan ko na lang i-invite siya sa Mansyon para naman iwas bored ako lalo na wala ang mag-ama ko. Kakapa alam lang sa akin ni Alexa my youth camping sila sa isang organization sa campus na sinalihan niya kaya mawawala siya ng tatlong araw.Matapos naming makapag usap ni Harry ibinaba ko na ang cellphone ko at lumabas na ako ng room para magpaluto sa mga kasambahay ng pwedeng ihanda sa aking bisita na parating. Nag-ayos na rin ako ng sarili at baka ma okray pa ako ng matabil na dila ni baklushi. Pero, Harry is a good friend to me. Lagi siyang nar'yan sa akin noong nasa
While I'm away, hindi lumipas ang bawat oras at mga araw na hindi ko namimiss ang mag-ina ko. I want to call them kaso ayaw sagutin ni Angela ang tawag ko at baka may sumpong na naman ito. Kaya hinayaan ko muna siya kong ito na ang mismong tatawag sa akin kaso inugat na lang siguro ako at wala siyang balak na tawagan ako. Kinuha ko ang landline at susubukan kong tawagan ang telephone sa Mansyon kaso sobrang yamot na yamot ako ng busy line ito. Ano na naman kayang pinag gagawa ng mga kasambahay namin sa telephone. Asar!! Paano ko matatawagan ang mag-ina ko. Wala na akong nagawa kundi mag hintay na lamang. Habang prenteng naka upo ako sa swivel chair siya namang dating ni Auntie Barbara. "Busy?" tanong nito."No. Auntie. I'm just checking the files here. Do you need something?" balik na tanong ko dito."Ahhm! Hindi na ako magpapaligoy ligoy pa, pamangkin. Medyo nalulugi na talaga ang company ko. Maari mo ba akong tulungan?" tanong nito."Po? Paanong tulong po ba, Auntie?" tanong ko.
"Mom??" gulat na tanong ko, sapagkat simula ng lumayas ako sa Mansyon. Hindi ko na narinig ni isang boses nito kaya nagtataka ako kong bakit siya napatawag at paano niyang nalaman ang telephone number kong saan ako nakatira ngayon. Gusto kong ma excite sapagkat miss na miss ko na rin siya dangan na lang na nahihiya ako sa sarili ko. "My daughter how are you now? Mommy misses you so much. I am sick, and diagnosed a breast cancer stage 2." malungkot na balitang aking natanggap mula sa aking Mommy. Hindi ko alam kong anong magiging reaksyon ko kong iiyak ba ako or what..Ilang minuto akong natahimik bago nakapag salita. "Is this true, Mom? or is a trapped?" tanong ko at baka nilalansi lang niya ako para bumalik sa Mansyon at pakasalan ang lalaking nakatakda para sa akin. "Yes, my daughter, I wanted to see you before I die. Please. I'm begging you, please." madamdaming wika ng kaniyang Mommy. Napatigil siya at napa isip paano kong totoo nga na mawawala na ang kaniyang Mommy. Ayaw niyan
5 a.m LondonHindi ako mapakali at kanina pa ako 'di makatulog ulit. Biglang pumasok sa isip ko si Angela, mag one week na kaming hindi nagkaka usap at kahit sa landline ng bahay ay hindi ko ito mahagilap. Nag-a-alala na ako sa mag-ina ko. Gusto ko na sanang umuwi kaso walang mag-aasikaso kay Auntie Barbara na kagagaling lang ng ospital. Katatapos ko lang rin ma meet ang mga Thompson's na ka business partner pala ni Dad at napag alaman ko rin na ang unica hija pala sana nila ang ipapakasal sa akin. I wanted to meet her but I won't marry her, dahil kahit hindi pa kami kasal ni Angela, para sa akin nakatali na ang puso ko at nakalaan lamang sa kaniya. Nasa malalim akong iniisip ng biglang nag ring ang cellphone ko. Kaagad akong napabangon para i-check kong sino ang natawag sa akin. It was Alexa, my daughter hindi ko alam kong anong sadya niya kong bakit siya napatawag, sinagot ko na lang para malaman ko rin ang totoong dahilan ng pag tawag niya."Yes, anak," bungad na tanong ko."Dad,
Two- Months Later medyo malaki na rin ang tummy ko at seven months na rin ito, medyo mabigat na at nahihirapan na rin ako sa kalagayan ko. Ngayon ang araw ng balik namin sa ob-gyne ko at dito na rin namin malalaman kong anong gender ng baby namin. Maaga pa lang kaming umalis ng Mansyon para iwas raw traffic sabi niya. Habang nasa byahe kami hindi ko alam kong bakit 'di ako mapakali maya't maya ang kain ko ng mani. Nakahiligan kong kumain ng nilagang mani at kahit nasaan pa ako hindi ko mapigilan ang pagkain nito. Nang malapit na kami sa ospital, bigla siyang nagtanong na. "Bakit ang tahimik mo yata, may problema ka ba?"Umiling iling lamang ako. "Sure ka? Baka may hindi ka sinasabi sa akin ha. Anyway, malapit na rin naman tayo sa ospital." aniya.Nang lumiko ito pakaliwa tanaw ko na ang ospital at naghanap lang rin ito na mapaparking-an kaso wala siyang nakita kaya naman nagpaalam muna siya sa akin ng saglit at bumaba ng sasakyan. Nakita ko naman na nilapitan niya ang guard at kinau
Nang ma bored ako sa terrace bumalik na ako sa kwarto at nahiga muna ako sa kama para ma relax ako. Hindi ko na rin inabalang isara ang pintuan, dahil alam ko naman na babalik ang asawa ko. At mukhang tama nga ang sapantaha ko bumalik nga ito na may dala dalang pasalubong mukhang lumabas siya. Maya maya lang yumakap na ito sa akin sabay bulong na "Love, galit ka pa ba sa'akin? Please naman oh! Hwag ka na magalit." wika niya habang kinikiliti ang tagiliran ko.Sinamaan ko siya ng tingin kaya tumigil siya sandali. "Hmmm! Okay, sige! Pag ready ka nang kausapin ako." lugo lugong tumayo at lumabas ng pintuan.Ang totoo hindi ko rin alam bakit ang bilis kung mainis o magalit sa'kaniya.Sabi naman ni Dr. Mercado, normal sa buntis ang madaling mainis lalo kung-- natutop ko bigla ang bibig ko..Naglilihi pa rin ba ako? at ang asawa ko parin ang pinaglilihian ko??? Habang nag-iisip ako naalala ko na mamaya raw pala ang party para sa baby. Haixt! Ang dami rin talagang alam nitong asawa ko. Natu