While I'm away, hindi lumipas ang bawat oras at mga araw na hindi ko namimiss ang mag-ina ko. I want to call them kaso ayaw sagutin ni Angela ang tawag ko at baka may sumpong na naman ito. Kaya hinayaan ko muna siya kong ito na ang mismong tatawag sa akin kaso inugat na lang siguro ako at wala siyang balak na tawagan ako. Kinuha ko ang landline at susubukan kong tawagan ang telephone sa Mansyon kaso sobrang yamot na yamot ako ng busy line ito. Ano na naman kayang pinag gagawa ng mga kasambahay namin sa telephone. Asar!! Paano ko matatawagan ang mag-ina ko. Wala na akong nagawa kundi mag hintay na lamang. Habang prenteng naka upo ako sa swivel chair siya namang dating ni Auntie Barbara. "Busy?" tanong nito."No. Auntie. I'm just checking the files here. Do you need something?" balik na tanong ko dito."Ahhm! Hindi na ako magpapaligoy ligoy pa, pamangkin. Medyo nalulugi na talaga ang company ko. Maari mo ba akong tulungan?" tanong nito."Po? Paanong tulong po ba, Auntie?" tanong ko.
"Mom??" gulat na tanong ko, sapagkat simula ng lumayas ako sa Mansyon. Hindi ko na narinig ni isang boses nito kaya nagtataka ako kong bakit siya napatawag at paano niyang nalaman ang telephone number kong saan ako nakatira ngayon. Gusto kong ma excite sapagkat miss na miss ko na rin siya dangan na lang na nahihiya ako sa sarili ko. "My daughter how are you now? Mommy misses you so much. I am sick, and diagnosed a breast cancer stage 2." malungkot na balitang aking natanggap mula sa aking Mommy. Hindi ko alam kong anong magiging reaksyon ko kong iiyak ba ako or what..Ilang minuto akong natahimik bago nakapag salita. "Is this true, Mom? or is a trapped?" tanong ko at baka nilalansi lang niya ako para bumalik sa Mansyon at pakasalan ang lalaking nakatakda para sa akin. "Yes, my daughter, I wanted to see you before I die. Please. I'm begging you, please." madamdaming wika ng kaniyang Mommy. Napatigil siya at napa isip paano kong totoo nga na mawawala na ang kaniyang Mommy. Ayaw niyan
5 a.m LondonHindi ako mapakali at kanina pa ako 'di makatulog ulit. Biglang pumasok sa isip ko si Angela, mag one week na kaming hindi nagkaka usap at kahit sa landline ng bahay ay hindi ko ito mahagilap. Nag-a-alala na ako sa mag-ina ko. Gusto ko na sanang umuwi kaso walang mag-aasikaso kay Auntie Barbara na kagagaling lang ng ospital. Katatapos ko lang rin ma meet ang mga Thompson's na ka business partner pala ni Dad at napag alaman ko rin na ang unica hija pala sana nila ang ipapakasal sa akin. I wanted to meet her but I won't marry her, dahil kahit hindi pa kami kasal ni Angela, para sa akin nakatali na ang puso ko at nakalaan lamang sa kaniya. Nasa malalim akong iniisip ng biglang nag ring ang cellphone ko. Kaagad akong napabangon para i-check kong sino ang natawag sa akin. It was Alexa, my daughter hindi ko alam kong anong sadya niya kong bakit siya napatawag, sinagot ko na lang para malaman ko rin ang totoong dahilan ng pag tawag niya."Yes, anak," bungad na tanong ko."Dad,
Two- Months Later medyo malaki na rin ang tummy ko at seven months na rin ito, medyo mabigat na at nahihirapan na rin ako sa kalagayan ko. Ngayon ang araw ng balik namin sa ob-gyne ko at dito na rin namin malalaman kong anong gender ng baby namin. Maaga pa lang kaming umalis ng Mansyon para iwas raw traffic sabi niya. Habang nasa byahe kami hindi ko alam kong bakit 'di ako mapakali maya't maya ang kain ko ng mani. Nakahiligan kong kumain ng nilagang mani at kahit nasaan pa ako hindi ko mapigilan ang pagkain nito. Nang malapit na kami sa ospital, bigla siyang nagtanong na. "Bakit ang tahimik mo yata, may problema ka ba?"Umiling iling lamang ako. "Sure ka? Baka may hindi ka sinasabi sa akin ha. Anyway, malapit na rin naman tayo sa ospital." aniya.Nang lumiko ito pakaliwa tanaw ko na ang ospital at naghanap lang rin ito na mapaparking-an kaso wala siyang nakita kaya naman nagpaalam muna siya sa akin ng saglit at bumaba ng sasakyan. Nakita ko naman na nilapitan niya ang guard at kinau
Nang ma bored ako sa terrace bumalik na ako sa kwarto at nahiga muna ako sa kama para ma relax ako. Hindi ko na rin inabalang isara ang pintuan, dahil alam ko naman na babalik ang asawa ko. At mukhang tama nga ang sapantaha ko bumalik nga ito na may dala dalang pasalubong mukhang lumabas siya. Maya maya lang yumakap na ito sa akin sabay bulong na "Love, galit ka pa ba sa'akin? Please naman oh! Hwag ka na magalit." wika niya habang kinikiliti ang tagiliran ko.Sinamaan ko siya ng tingin kaya tumigil siya sandali. "Hmmm! Okay, sige! Pag ready ka nang kausapin ako." lugo lugong tumayo at lumabas ng pintuan.Ang totoo hindi ko rin alam bakit ang bilis kung mainis o magalit sa'kaniya.Sabi naman ni Dr. Mercado, normal sa buntis ang madaling mainis lalo kung-- natutop ko bigla ang bibig ko..Naglilihi pa rin ba ako? at ang asawa ko parin ang pinaglilihian ko??? Habang nag-iisip ako naalala ko na mamaya raw pala ang party para sa baby. Haixt! Ang dami rin talagang alam nitong asawa ko. Natu
After a toast bigla akong napatahimik. Kaya pasimple niya akong binulungan. "May problema ba? Hindi mo ba nagustuhan ang event?" tanong niya.Umiling iling ako sabay sabi na; "Okay naman, medyo napagod lang siguro ako." sagot ko para hindi siya mag isip o mag tampo pa.Napatigil kami sa pag uusap saglit ng makarinig ako ng sigaw mula sa ibaba. Nagka tinginan kami ng asawa ko at sabay napatingin sa baba at sa ingay na nagmumula sa boses ni Wina. "Woah! Panala ako ng limang libo.! tuwang tuwang sigaw ni Wina. "Galing mo, Sir. Peterson landslide." malakas na sigaw nito kaya naman natahimik na kami.Kahit kailan talaga baliw tong kaibigan ko..Pareho na lang kaming natawa ng nito sa kabaliwan ng kaibigan ko. Talaga nga naman, napailing-iling na rin kami sa kalokohan ng mga kaibigan namin..Inaya na ako nito na bumaba ng stage sapagkat masakit na talaga ang paa ko. "Tara na darling? Baka masakit na yang paa mo." aya nito."Medyo nga po," sagot ko..Kanina pa kasi namimintog ang mga paa
Two-days Later nang matapos ang gender reveal party ng aming twins at masayang masaya ang mag-ama ko lalo na ang Daddy nila. Medyo boring ako ngayon kaya inaya ko si Peterson na bumili kami ng stuff ng twins para na rin malibang ako. Pero ang totoo may iba akong nararamdaman na hindi ko mawari man lang. Parang 'di ko talaga matantya ang mood swing ko, nar'yan 'yong magagalit ako ng biglaan sa asawa ko, pero ang mas nakaka inis pa bigla na lang akong matatawa at pagkataposay iiyak na lamang. Feeling ko tuloy ang weird ko at lahat sila ganun na rin ang tingin sa akin.Nang maka alis kami ng Mansyon, medyo naka relax ako, hanggang sa makarating kami ng Mall at pumasok sa loob para mamili ng mga stuff ng twins namin. Excited rin si Alexa na pumili ng mga OOTD raw ng kambal kahit mga lalaki naman ito ay okay lang sa kaniya. Kaya masaya ako na okay sa anak ko ang kapatid niya, tanggap nito na kahit ang layo ng distance nila ng twins hindi nito naisip na 'di ko na siya mahal. She loves her s
Hindi pa rin talaga ako makapaniwalang si Peterson ang future husband ko. Akalain mo 'yon sobrang liit ng mundo nang aming ginagalawan. Sinong mag aakalang silang dalawa ay iisa. Ang lalaking pinag alayan ko ng aking sarili noon na Daddy ng mga anak ko. Wala na siguro pa akong ibang hihiling pa, sapagkat kumpleto na ang buhay ko at ang pamilya ko. "Mom, how about Dad?" tanong ko nang mapansing si Mommy lang ang narito."He is okay. But he can't leave our business expansion here. Maybe, he can come here as soon as possible." sagot ni Mommy. "Okay, Momy." tipid na sagot ko. Inaya ko na sina Mommy at Alexa na lumabas sandali para makapag bonding ang mag-lola at babalikan ko naman ang asawa ko para kaming dalawa naman ang mag-usap. Alam kong miski siya ay nagulat sa sinabi ni Mommy sa amin. I didn't expect it. "Let's go, Mom." "And you, just sit down and wait for me. We will talk later." wika ko.Inalalayan ko na si Mommy sa paglakakad kasama ang apo nitong si Alexa. Nang makalabas k