Two-weeks Later..Hindi ko na nakita muli si Caleb, marahil nagpapa lamig lang siya sa walang sawang bangayan namin, hindi ko naman talaga gusto na pagsalitaan siya ng masasama kaso lang 'di talaga maawat ang bibig ko lalo na't kapag malapit na akong ma fall sa tao. Palagi kong pinipigilan ang sarili ko na mahulog muli sa maling tao, takot na akong masaktan at umiyak pang muli. Kaya ngayon pa lang kong anong damdamin ang umuusbong na nararamdaman ko para sa kaniya pinuputol ko na kaagad para hindi mas masakit sa pakiramdam. Kaya ko naman ang sarili ko at 'di ko kailangan ng boyfriend at mas lalo nang asawa. I can live alone but be happy as well. Habang nag aayos ako ng gamit ko biglang tumunog ang reminder ng cellphone ko at nang i-check ko ito nanlaki ang mga mata ko sa nakita. Alyy, bridal shower. Ngayon na pala 'yon at 'di ko alam kong ano nga bang susuotin ko, wala pa naman akong nabili, dahil nawala talaga sa isip ko. Gosh!!! Nagmamadali akong lumabas nang resort para pumunta n
Ilang minuto akong tulala hanggang sa muling nakarinig kami ng sunod sunod na putok pa lalo ng baril. Kaya pati ang mga taong naroroon ay nagugulat sa pangyayari. Walang nakaka alam kong bakit nagkaroon ng barilan mula sa mga body guard at sa mga intruder na balak mang gulo sa party. Kita ko ang labis na takot ni Ally habang yakap yakap siya ni Brix. Nang matapos ang putukan nakahinga kami ng maluwag. Halos unti na lang ang naiwan na kasama kami. Kita ko ang pang lulumo ni Ally ngayon. Bakit pa natapat ang ganitong engkwentro gayong araw ng party niya. Pala isipan tuloy saamin ngayon kong sino at anong pakay ng pang gugulo ng mga taong 'yon sa party ni Ally. "Are you okay?" nag-aalalang taning ni Caleb sa akin habang yakap yaka ako."Yah! Pwede muna akong iwan!" sagot ko at naasiwa ako sa mga yakap niya. Pagkarinig niya ng sinabi ko bigla siyang tumayi at iniwan ako. Tatayo na sana ako ng makarinig kami ng malakas na pag sabog. "Ano 'yon??' usal ko. Nagmamadali naman akong binalika
After two- hours tanaw ko na ang rest house na isa sa pagmamay-ari. Actully, I have 20 rest houses and the Villa also. Aside from the Mi Amore shelter, I manage a lot of business here. Mas gusto ko lang talagang mag stay sa Cali, sapagkat mas comfortable akong mamuhay roon. The opposite of my Lil-sister, she wants to live in this country and to promote her advocacy. That every child has a special. She built the Mi Amore shelter in 2000. And if she is still alive now, I'm sure that she built more shelters. But apparently her legacy will stop. Until I continued her advocacy. Natigil ang pagbabalik tanaw ko ng umungot si Vanessa at mukhang gising na ito. "N...Nasaan na ba tayo?" tanong ni Vanessa na pupungas pungas pa."I'm glad that you are awake. Nandito na tayo sa rest house ko and for the meantime kailangan nating mag stay dito kahit isang linggo, hangga't hindi tayo makakasigurado na hindi na sila babalik." aniya. "Okay. But can you call Brix and ask him if Ally is okay. I'm sure
After two-weeks nang palalagi nila sa rest house naisipan na nilang bumalik ng resort, sapagkat may mga kailangan pang gawin at asikasuhin ang dalawa. Ayon naman sa tauhan ni Caleb wala na ring nagmamanman o bumalik na armadong lalaki sa resort simula ng umalis sila. Kaya napanatag na rin kahit papaano si Caleb para kay Vanessa. Habang nakatunghay si Vanessa sa kawalan lumapit si Caleb at yumakap mula sa likuran nito. Medyo nagkapalagayan na sila ng loob sa dalawang linggo na minu-minuto, oras-oras at araw-araw na magkasama. Nagkaroon na rin sila nang deep talk para mas maintindihan pa nila ang bawat isa. "Hey! Ang lalim ng ini isip ah. Ako ba 'yan?" biro pa nito kay Vanessa. Hindi man sila pero ang mahalaga meron silang pagkakaunawaan na sila lang dalawa ang nakaka alam."Ang kapal huh! Hindi kaya." sopla niya kay Caleb kasabay nang mahabang buntong hininga. Iniisip ko lang na sana mahuli na ang totoong pumatay sa kapatid mo. Sa totoo lang, nahihinayangan ako sa pagkamatay niya. Al
Lulan na ako ng bus ng biglang pumatak ang mga luha ko ng hindi ko namamalayan. Sobrang nalulungkot ako ng iwanan ko si Caleb, kaso tama rin naman siya kong sabay kaming mamatay paano mabibigyan ng linaw ang kaso ni Chandz na matagal ng nahimlay at hanggang ngayon wala pa ring nakaka alam ng tunay na dahilan ng pagkamatay nito. Panay linga niya sa paligid at pinagdarasal na lamang na sana maging okay si Caleb at magkita pa sila sa Batangas, dahil kong hindi na mas lalong hindi kakayanin ng konsensya ko na mawala ito ng ganon kaaga. Hindi niya deserved na mamatay ng ganon ganon na lamang.Dahil sa pagod at hinagpis nakatulog ako sa buong byahe, nagising na lamang ako malapit na ako sa pier ng Batangas. "Batangas pier! Batangas pier!" sigaw ng malakas ng konduktor ng bus na nasakyan ko. Kinuha ko ang shoulder bag ko at naglakad na ako pababa ng sinakyan kong bus. Palinga linga ako kong may makikita akong sasakyan na patungong Malvar Batangas kong saan ang sinabing location ng rest hou
Kasalukuyang nagtatalo ang matanda na abuela ni Caleb at ang pinsan niyang si Marcus. Nagagalit ang binata sapagkat hindi siya napagbigyan ng matanda sa gusto niya. "This is too much, Marcus. Ilang Milyon na ang napapatalo mo sa sugal, itigil muna 'to habang maaga pa, apo." wika ng matanda na nakiki usap sa kaniyang apo na tumigil na sa pagbibisyo at sugal, ngunit walang paki alam ang binata kaya mas nakipag palitan pa siya ng salitaan sa lola niya. "Ano bang paki alam mo sa buhay kong matanda ka. Pera lang ang hinihingi ko bakit hindi mo na lang ibigay at ang dami mo pang arte dyan." wika nito nanlilisik ang pulang mga mata nito. Kitang kita na gumagamit ang binata nang pinagbabawal na gamot at nagawa pang mag nakaw sa kaniyang abuela at nang maubos ang kaniyang nanakaw sa kumpanya at nagtago ngayon ay babalik ito na parang wala lang nangyari."Aba'y bastos ka talagang bata ka. Suwail ka, wala kang modo, wala kang galang, wala--" hindi na natuloy ng matanda ang sasabihin ng nanikip a
Nagmamadaling naglalakad nag nurse sa hallway ng mapansin ito ni Caleb. Tila nagmamadali siya at nang usisain niya ang staff. Sinabi nitong nagkaroon ng emergency sa O.R kong nasaan ang kaniyang abuela."Code blue! Code blue!" wika ng nurse in-charge sa patient. Aligaga ang lahat sa loob ng O.R. Nang nag flat line ang heart beat nito."Check the vital sign of the patient." utos ng doctor sa nurse. Maagap namang kumilos ang nurse matapos nitong ma-check ang vital sign sumunod naman ang CPR na ginagamitan ng defibrillator. "Clear! wika ng doctor habang nirerevive naman ng nurse ang matanda."Clear," ulit ng Doctor. "Clear!" Hanggang sa maging okay na ulit ang heart beat nito. Nakahinga n maluwag ang Doktora na si Annalyn Villarama. Maging ang kasama nila sa OR ay nakahinga ng maluwag. Nang medyo nag-okay na ang pasyente at natapos na din ang operation. Lumabas na si Dr. Villarama na sinalubong naman ni Caleb."Doc what happened?" "Well, the patient now is stable after she revived."
Hindi naman malaman ni Caleb kong bakit inis na inis si Vanessa sa kaniya, kanina lang naman okay sila tapos bigla bigla na lang itong naging tigre at nagalit saakin. Mga babae nga naman minsan talaga ab-normal. Hindi mo naman ina-ano, bigla na lang magtatantrums, tapos pag tanunin mo puro wala. Nakaka frustated, tulad ngayon inalok ko lang naman na kumain kami ang sagot ba naman sa akin ay; "Hindi ako nagugutom, kumain kang mag-isa mo." Kaya naman sa inis ko nilayasan ko siya at tumambay ako sa cafeteria ng ospital. Baka sakaling kapag 'di niya ako makita ng ilang minuto mag bago ang mood niya.Pilit kong ni-rewind ang mga sinabi ko kanina para malaman ko kong saan siya nang gagaling. Ngunit wala talaga akong maisip na kahit ano pa. Hanggang sa tumawag sa akin si Brix at nangamusta sa amin ni Vanessa."Hello, bro. Balita ko binasted mo si Vanessa?" pang-aasar pa nito."Huh? Pinagsasabi mo? Nakuha mo pa talagang mang bweset galing mo talagang tumiming, ano. Kasagsagan nang badtrip ko
HEXON POV.. I'm Hexon, I love Carmela from the start up to now. Lahat ginawa ko para sa'kaniya, pero baliw siya sa ibang lalaki, naging accessories pa ako sa kabaliwan niya, dahil sa pagmamahal ko nagawa ko ang lahat nang 'yun. Nang bumalik na siyang Palawan, sobrang nalungkot ako. Kaya sinundan ko siya, doon ko nalaman na ang kinababaliwan niyang lalaki ay asawa pala ng bestfriend ko na si Vanessa, minahal ko rin si Van, pero hindi ganon' katindi kagaya ng pagmamahal ko ngayon kay Carmela. Then, nang na meet ko si Carmela, sa'kaniya na umikot ang buhay ko. Kahit alam kung wala akong pag-asa sa'kaniya, nilaban ko pa rin ang pagmamahal ko. Sumugal ako at hindi sumuko katulad nang mga taong nagmamahal. Ika nga nila paf napagod mag pahinga ka lang tapos lalaban ulit. Bumalik ako ng states, dahil buong akala ko malilimutan ko na siya pero mali ako siya pa din talaga ang mahal ko, siya pa din ang nagpapasaya at nagpapa ngiti sa'akin. Kaso sa pagbalik ko nabalitaan kung nakipag kuntsa
After our renewal vows. Nandito kami ngayon sa boracay. Kung saan nag simula ang lahat. Mula sa pagkaka kilala namin, hanggang sa madami pang nangyari. Hindi ko nga lubos akalain na darating ang araw na 'to, na muli kaming magkikita kita at magkakapatawaran pa. I'm so thankful that Carmela, admits her mistakes in the past. And the most importantly is she learned from it. Nalaman niya ring hindi lahat ng gusto mo ay pwedeng mong makuha in just one snap. Hello! Miski naman ako, ang dami kung pinag daanang masasakit na bagay na nangyari muna sa buhay ko bago ko nakamtan ang lahat ng tinamasa ko ngayon. At isa pa ika nga ng lahat our life is too short, kaya sabi rin nila gawin mong makabuluhan ang buhay mo dito sa mundong ibabaw, para wala kang pagsisihan sa pag tanda mo. At maging nakakatawang ala-ala na lamang ang lahat sa pag lipas ng panahon. Iniwan muna namin ang mga partners namin. Nag usap kami Carmela at nagkapatawaran na rin. Birthday naman kasi ng anak ko. At ayokong masira
KINABUKASAN Nagising si Vanessa na may ngiti sa'kaniyang mga labi. Nagtataka man siya at wala naman katao tao sa Mansyon. Nilibot na kasi niya ang loob at laba as in walang tao at siya lang. Anong meron? Nasaan ba sila?" usal ko. Nag gala na naman ba sila. Hanggang sa masagot ang tanong ko sa pag dating ni Mang Pablito. "Ma'am, pinasusundo na po kayo." ani niya. "Nino?" tanong ko. "Mamaya na lang ma'am. Sumakay po muna kayo.. "Sige. Clueless man, sumama ako kay Mang Larry. WENNY POV After One week. Ang renewal of vows nila Vanessa at Caleb ay mangyayari na kung saan ako ang napiling maid of honor at best man naman ay ang bago kong boyfriend Yes! After One week na ligawan sinagot ko rin si Steven. Half Canadian siya at kong tatanungin niyo kong nasaan ang una kong afam ayon patay na. Di joke lang hindi kami kasi magkasundo at lagi niya akong nasasaktan. Kaya bago pa niya ako mategi boom nilayasan ko na siya at hindi na ako bumalik pa. At heto nga si Steven nakilala
Habang nagda drive ako panay tanong naman ako sa mga tao kung may napapansin ba silang ganitong itsura na kulay rin ng Van. Sad to say halos lahat ng natanungan ko ay hindi nila alam. Hanggang sa napadpad ako sa baryo na malayo sa City. Hindi ako pwedeng magkamali yan iyong color ng Van na get away sa pag dukot sa asawa ko. Habang sinusundan ko ito dina dial ko na ang number ng mga awtoridad. In-open ko rin ang GPS ko, para madali nila akong masundan kung nasaan man ako. Ayon rin kasi ang bilin nila sa akin ng nag report ako sa pagkawala ng asawa ko. Dahan dahan kung sinusundan ang Van na ito, sinadya ko rin na malayo ang distansya namin para hindi siya makahalata na sinusundan ko siya. Lulan nang sasakyan si Ben dahil napag utusan siya ng boss niyang bumili sa bayan ng mga gamit nito. Badtrip na badtrip kanina sa Bayan, dahil hindi niya alam kung ano ang uunahing bilhin ang udergarment ba ng bihag o mga damit nito. Kaya bahala na kung magamit niya o hindi, mas maganda nga 'yung w
Kinabukasan habang papasok ako ng opisina, tumawag sa'kin ang investigator ko. "Hello, sir, may lead na po ako sa pinapa hanap niyo. "Anong balita? "Confirm po sir, naka takas siya sa rehabilitation center at pinag hahanap na ng batas. "A-ano??? "Ayon po ang mga nakalap kung impormasyon sir.. "Sige. Balitaan muna lang ako ulit. Matapos ko itong maka usap sobrang nag init ang ulo ko. Hindi siya pwedeng makalapit sa pamilya ko, kaya mabuti na lang may restrain order na akong na-i-file. Sabi ko na nga hindi pa rin matitigil ang kabaliwan nito. Tang in* talaga. Bakit ko ba siya naging kaibigan pa. Hindi sana masakit sa'kin ang lahat. I treat him like my real brother. Pero, sa huli ganito lang pala ang gagawin niya sa'kin. Kailangan kung balaan ang asawa ko. Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan ang number nito. Nag simula na itong mag ring. Ringing...... Ngunit nagtataka ako kung bakit hindi man lang siya nasagot. Kinabahan na si Caleb ng mga oras na 'yon kaya b
Walang tigil sa pag ragasa ng luha ko ng makita kung sino 'yung taong nakahandusay. "Honeyyy?" usal ko. Help! Help! Helppppppp., malakas na sigaw ko, dahil puro ito dugo. Walang tigil sa pagpatak ang mga luha ko. Walang man lang nakakarinig ng pag hingi ko ng tulong, sapagkat malalayo nga ang mga tao sa lugar na 'yun. Hindi rin ako makakatawag, dahil naiwan ko ang cellphone ko sa kwarto sa kakamadali ko. Haixt! "Saglit lang hon, may kukunin lang ako, lumaban ka ha babalikan kita. Promise." wika ko. Sabay kiss ko sa labi nito nang biglang gumalaw ang labi niya at tinugon ang halik ko. Nanlaki ang mga mata ko lalo na't biglang nagka ilaw sa paligid namin. Napatayo ako nang isa-isang lumalapit sa amin ang mga taong may dala dalang ilawan. Nang tingan ko kung sino ang mga ito sina, Luke, Coleen, Charlotte at Bettina, may iba pang tao ngunit 'di pamilyar sa'kin. Isa lang ang nasa isip ko pinagti-tripan niya talaga ako. "Bumangon ka dyan! Bweset ka talaga! Tsee., inis na sigaw k
Matapos ang dinner namin. Napagod na ang mga bata at hinatid na namin ito sa kwarto nila bago kami pumasok sa kwarto namin. Maging ako at ang asawa ko ay napagod ng sobra. Kaya bagsak agad ito sa kama ng pumasok kami sa loob. Hindi nga nag good night kiss man lang sa'kin. Tsss! Natulog na lang rin ako at yumakap rito. Kinabukasan maaga akong nagising, habang ito ay nahihimbing pa rin sa pag tulog. Ayaw ko sanang sayangin ang mga araw na nandito kami, kaya gusto kung sulitin. Gustuhin ko man siyang gisingin, ngunit batid kung napagod ito kahapon kaya ako na lang muna ang magche-check sa mga bata. Lumabas ako ng kwarto at lumipat sa kabilang kwarto. Si Charlotte pa lang ang gising habang katabi si Vanessa Coleen. Sina Calix at Ate Chandz naman ang nasa kabilang kama. "Tita., bakit po?" tanong nito. "Ah! Wala, Charlotte I'm just checking my kids. Naistorbo ba kita?" tanong ko. "Uhm! Hindi naman po tita, actually kakagising ko lang rin po." wika nito. "Uhm! Ganon' ba. Sige,
Seven Years Later..Balik resort na kami at nandito ulit sila kuya Charles at ang mga anak nila. Akalain mo yon naka apat na sila. Ang bilis talaga nilang gumawa ng baby. Nang makabalik kami ng bahay nila ate Chandz, ibinalita kaagad nito ang baby number three na darating, hindi naman talagang halatang excited siya at hayan nga inunahan pa akong mag-sabi. "Wow! That's the greatest news I've ever heard today, " sambit ni ate Chandz. "Me, too, Mom." sang-ayon naman ni Charlotte "So, tito and tito have a new baby again?" excited namang tanong ni Calix. "Yes!" reply ni ate Chand sa anak niyang, hindi man lang nauubusan ng tanong. Medyo sumakit ang ulo ko sa pagod kaya nagpaalam muna ako sa'kanilang lahat. "Hon, ate Chandz, Charlotte, mauna muna ako sainyo, medyo hindi kasi maganda ang pakiramdam ko ngayon." ani ko. "Sige," sagot ni ate Chandz. Naglakad na ako patungong hagdan. Nang bigla na naman akong nakaramdam ng pagkahilo kaya'y napakapit muna ako sa grills ng hagdan at na
GUILLER Napapangisi ako nang ibalita nang mga tauhan ko na nagawa na nila ang lahat ng ipinag-uutos ko sakanila. Kaya naman excited akong pumunta nang lugar na sinasabi nito. Mabilis kung minaneho ang sasakyan ko patungo roon. At hindi na ako nagpatumpik tumpik pa. Alam ko na ang plano ng pakialamero kong pinsan kaya bago niya pa ako mapabalik sa rehabilitation center, kailangan ko munang gawin ang mga plano ko. Hindi ako makakapayag na masaya sila, habang ako magiging miserable sa rehabilitation center. Hindi naman ako baliw at mas lalong hindi ako adik. Hindi pa kasi sila nagmahal ng wagas kaya hindi nila talaga ako maiintindihan kailanman. Mas pinabilis ko pa lalo ang speed level nang pagmamaneho ko para makatakas sa mga sumusunod sa'akin. "Lintek na Hexon 'yun. Bull sh*t! Hanggang kailan kaya siya magiging mapapel sa buhay ko." anas ko. Lumiko ako at pumarada malayo sa restaurant kung saan sila kumakain ng masaya. Pinag mamasdan ko sila sa malayo habang nagkakasiyahan