Nagmamadaling naglalakad nag nurse sa hallway ng mapansin ito ni Caleb. Tila nagmamadali siya at nang usisain niya ang staff. Sinabi nitong nagkaroon ng emergency sa O.R kong nasaan ang kaniyang abuela."Code blue! Code blue!" wika ng nurse in-charge sa patient. Aligaga ang lahat sa loob ng O.R. Nang nag flat line ang heart beat nito."Check the vital sign of the patient." utos ng doctor sa nurse. Maagap namang kumilos ang nurse matapos nitong ma-check ang vital sign sumunod naman ang CPR na ginagamitan ng defibrillator. "Clear! wika ng doctor habang nirerevive naman ng nurse ang matanda."Clear," ulit ng Doctor. "Clear!" Hanggang sa maging okay na ulit ang heart beat nito. Nakahinga n maluwag ang Doktora na si Annalyn Villarama. Maging ang kasama nila sa OR ay nakahinga ng maluwag. Nang medyo nag-okay na ang pasyente at natapos na din ang operation. Lumabas na si Dr. Villarama na sinalubong naman ni Caleb."Doc what happened?" "Well, the patient now is stable after she revived."
Hindi naman malaman ni Caleb kong bakit inis na inis si Vanessa sa kaniya, kanina lang naman okay sila tapos bigla bigla na lang itong naging tigre at nagalit saakin. Mga babae nga naman minsan talaga ab-normal. Hindi mo naman ina-ano, bigla na lang magtatantrums, tapos pag tanunin mo puro wala. Nakaka frustated, tulad ngayon inalok ko lang naman na kumain kami ang sagot ba naman sa akin ay; "Hindi ako nagugutom, kumain kang mag-isa mo." Kaya naman sa inis ko nilayasan ko siya at tumambay ako sa cafeteria ng ospital. Baka sakaling kapag 'di niya ako makita ng ilang minuto mag bago ang mood niya.Pilit kong ni-rewind ang mga sinabi ko kanina para malaman ko kong saan siya nang gagaling. Ngunit wala talaga akong maisip na kahit ano pa. Hanggang sa tumawag sa akin si Brix at nangamusta sa amin ni Vanessa."Hello, bro. Balita ko binasted mo si Vanessa?" pang-aasar pa nito."Huh? Pinagsasabi mo? Nakuha mo pa talagang mang bweset galing mo talagang tumiming, ano. Kasagsagan nang badtrip ko
Dahil ilang araw nang hindi ko nakikita man lang si Caleb, bigla ko siyang namiss at ang pangungulit at demanding nito. Ganon siguro talaga kapag nasanay ka na parati siyang nandyan tapos kapag nawala bigla mo na lang itong mamimiss at hahanapin. Ginugol ko ang oras ko sa pag bantay ng abuela nito kasama si Nay Celia. Ayon sa kaniya nagpaalam daw ito na may lalakarin. Kaya naman nakaramdan lalo nang inis dito. Napatingin ako sa pag ring nang cellphone ko. Isa itong reminder para sa birthday ko. Akalain mo 'yon ang bilis nang panahon birthday ko na naman, pero single pa rin naman ako at wala na yata akong balak pumasok sa relasyon sa puro sakit ng ulo lang.Nagpaalam ako kay Nay Celia na babalik ng Villa kaso lang ng aalis na akong ospital tumawag naman si Brix sa akin. "Hello, Brix. May kailangan ka ba?" tanong ko."Happy Birthday Vanessa," bati nito. Sa lahat nang nakaka kilala sa akin si Allyson lang ang tanging nakaka alam ng birthday ko kaya nagtaka ako kong paano nalaman ni Brix
Walang kamalay malay si Vanessa, na pabalik na nang resort si Caleb at may hinahandang pakulo para sa birthday niya. Nabilinan na rin niya ang cook at staff nang resort kong ano ang kanilang gagawin sa araw na 'yon.Habang abala ang lahat sa pag dedecorate para sa surprise party para sakaniya, inutos ni Caleb sa mga tao roon na hwag na hwag ipapa alam kay Vanessa ang lahat. Lingid sa kaniyang kaalaman may surpresang nag hihintay sa kaniya mamayang gabi at kagagawan itong lahat ni Caleb ang lalaking in-denial pa rin sa kaniyang nararamdaman para kay Vanessa.Dahil sa kanina pa nasa loob nang kwarto si Vanessa, bigla siyang nabagot at lumabas sandali. "Huh?" gulat ko. Napatingin naman ako sa taong papalapit sa'amin ang lalaking ilang araw ko nang hinahanap or should I say namimiss. No other than that, it's CALEB! Ang lalaking akala ko ay ghinost na ako at iniwan dito."Happy Birthday Vanessa, flowers for you," bati nito. Sabay abot nang bulaklak saakin. Hindi ko alam kung kukunin ko b
After naming mag-usap nang masinsinan ni Caleb. Hinalikan niya ako at napag desisyunan na namin na official na ang relasyong meron kaming dalawa. Walang masyadong ligawan batid naman ng puso namin na mahal namin ang isa't-isa. Nandito kami sa kubo at naka tunghay sa karagatan habang hawak niya ang kamay ko at wala na yatang balak pang bitawan sa higpit nito. "Hon,""Po?? Mabilis na sagot nito habang hawak pa rin ang kamay ko. "Hindi ba mabilis 'to?" "Ang alin ba?" "Tayo! Parang nabibilisan lang kasi ako.."Mabilis ba? Okay lang 'yan. Wala ng bawian no. Alam ko naman na patay na patay ka rin sa akin. Hahaha!" pang-aasar pa nito."Anong sabi mo??? nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Panay naman ang ngiti nito sa akin ng nakaka loko."Joke lang hindi ka naman mabiro. Alam ko naman no na hindi ka easy to get." "Alam mo naman pala e, teka nga magkaliwanagan nga tayo Mr. Caleb, anong plano mo sa case ni Chandria?" biglang singit ko dito. Nakita ko ang pag lungkot sa mga mata nito.
Masayang masaya ako, cause finally I have a new boyfriend now. Pero, nar'yan sa part nang buhay ko na matakot ako na hindi ko mawari. Alam ko naman na panandalian lang ang lahat ng 'to. Darating ang araw na kapag nalaman ni Caleb na half brother ko ang isa sa prime suspect nang pagkamatay ng kapatid niya baka kamuhian niya ako. .Paano ko ba nalaman. Simple lang matapos kong makita ang ebidensya sa crime place. Napag alaman ko na sa kapatid ko ang nawawalang butones ng polo nito. Sobrang natakot ako sa nakita ko at hindi ko siya makumpronta sa nalaman ko. Natakot kasi ako na baka pag balingan niya ang mga iba pa naming kapatid sa ama. Kawawa naman sila kong nagkataon. At isa pa masakit sa akin na makukulong ang kapatid ko. Haixt! Gulong gulo na rin ako. At hindi ko malaman ang aking gagawin kong sakaling sumabog ang sekretong aking nalaman.Nanatili pa rin kaming nagtatago ngayon at wala pang nakaka alam kong nasaan kami. Sa malalim kong pag-iisip hindi ko namalayan na dumating na pala
Ginala ko ang aking paningin sa paligid, 'di ako makapaniwala na kaya niyang gawin na mag effort sa isang katulad ko. Pinag hila niya ako ng upuan at naupo na rin ako. "Salamat." tipid na sagot ko at naupo na rin ito. Sumunod naman na dumating ang mga waiter na may dala ng aming pagkain sa gabing 'yon. At ang mga musikero na tumutugtog na romantic music. Palihim naman akong napayuko at pasimpleng kinikilig sa mga gesture nito. Panaka nakaw na sulyap kasi ang ginagawa nito. Hindi ko alam kong may gusto siyang sabihin sa akin kaya inunahan ko na siya."Bakit? May dumi ba sa mukha ko? May gusto ka bang sabihin sa akin?" prangkang tanong ko."N..Nothing, kumain na nga lang tayo.""Mas mabuti pa nga," sagot ko naman dito. Nang nagsimula na itong kumain, hindi na rin siya umimik pa at maging ako hanggang sa; "Siya nga pala, after this; Where do you want to go?" out of nowhere na tanong nito at ng hindi agad ako nakasagot bigla niya na lang binawi ito."Nevermind! Just finish your food and
Nang mababa niya ang suot kong dress at pinangko niya na ako papasok ng rest house hanggang sa makarating kami ng kwarto. Hiniga niya ako ng dahan dahan at tuluyang inalis ang suot kong dress kaya gigil na dinilaan at sinipsip niya ang nipples ko. Nang manawa ito mabilis siyang dumausdos pababa ng aking puson patungo sa gusto niyang puntiryahin. Kitang kita ko ang excitement sa mga mata nito nang masilayan ang aking pagkababa* parang batang inamoy amoy niya ito kahit na may suot pa akong panty dama ko na ang init ng buga ng hangin mula sa kaniyang bibig na naghatid ng kakaibang sensasyon sa buong sistema ng aking katawan."Oooooh." impit na ungol ko na baka may makarinig pa sa amin dito at nakakahiya. Hindi sound proof ang kwarto na ito kaya alam ko any moment may makakarinig sa ginagawa namin.Nang hiklatin ng daliri niya ang panty na suot ko pababa nakita ko ang pag ngisi nito. Ngiting para siyang naka jackpot sa kahit ano mang laro na sinalihan nito. "I like the smell of yours." wi
HEXON POV.. I'm Hexon, I love Carmela from the start up to now. Lahat ginawa ko para sa'kaniya, pero baliw siya sa ibang lalaki, naging accessories pa ako sa kabaliwan niya, dahil sa pagmamahal ko nagawa ko ang lahat nang 'yun. Nang bumalik na siyang Palawan, sobrang nalungkot ako. Kaya sinundan ko siya, doon ko nalaman na ang kinababaliwan niyang lalaki ay asawa pala ng bestfriend ko na si Vanessa, minahal ko rin si Van, pero hindi ganon' katindi kagaya ng pagmamahal ko ngayon kay Carmela. Then, nang na meet ko si Carmela, sa'kaniya na umikot ang buhay ko. Kahit alam kung wala akong pag-asa sa'kaniya, nilaban ko pa rin ang pagmamahal ko. Sumugal ako at hindi sumuko katulad nang mga taong nagmamahal. Ika nga nila paf napagod mag pahinga ka lang tapos lalaban ulit. Bumalik ako ng states, dahil buong akala ko malilimutan ko na siya pero mali ako siya pa din talaga ang mahal ko, siya pa din ang nagpapasaya at nagpapa ngiti sa'akin. Kaso sa pagbalik ko nabalitaan kung nakipag kuntsa
After our renewal vows. Nandito kami ngayon sa boracay. Kung saan nag simula ang lahat. Mula sa pagkaka kilala namin, hanggang sa madami pang nangyari. Hindi ko nga lubos akalain na darating ang araw na 'to, na muli kaming magkikita kita at magkakapatawaran pa. I'm so thankful that Carmela, admits her mistakes in the past. And the most importantly is she learned from it. Nalaman niya ring hindi lahat ng gusto mo ay pwedeng mong makuha in just one snap. Hello! Miski naman ako, ang dami kung pinag daanang masasakit na bagay na nangyari muna sa buhay ko bago ko nakamtan ang lahat ng tinamasa ko ngayon. At isa pa ika nga ng lahat our life is too short, kaya sabi rin nila gawin mong makabuluhan ang buhay mo dito sa mundong ibabaw, para wala kang pagsisihan sa pag tanda mo. At maging nakakatawang ala-ala na lamang ang lahat sa pag lipas ng panahon. Iniwan muna namin ang mga partners namin. Nag usap kami Carmela at nagkapatawaran na rin. Birthday naman kasi ng anak ko. At ayokong masira
KINABUKASAN Nagising si Vanessa na may ngiti sa'kaniyang mga labi. Nagtataka man siya at wala naman katao tao sa Mansyon. Nilibot na kasi niya ang loob at laba as in walang tao at siya lang. Anong meron? Nasaan ba sila?" usal ko. Nag gala na naman ba sila. Hanggang sa masagot ang tanong ko sa pag dating ni Mang Pablito. "Ma'am, pinasusundo na po kayo." ani niya. "Nino?" tanong ko. "Mamaya na lang ma'am. Sumakay po muna kayo.. "Sige. Clueless man, sumama ako kay Mang Larry. WENNY POV After One week. Ang renewal of vows nila Vanessa at Caleb ay mangyayari na kung saan ako ang napiling maid of honor at best man naman ay ang bago kong boyfriend Yes! After One week na ligawan sinagot ko rin si Steven. Half Canadian siya at kong tatanungin niyo kong nasaan ang una kong afam ayon patay na. Di joke lang hindi kami kasi magkasundo at lagi niya akong nasasaktan. Kaya bago pa niya ako mategi boom nilayasan ko na siya at hindi na ako bumalik pa. At heto nga si Steven nakilala
Habang nagda drive ako panay tanong naman ako sa mga tao kung may napapansin ba silang ganitong itsura na kulay rin ng Van. Sad to say halos lahat ng natanungan ko ay hindi nila alam. Hanggang sa napadpad ako sa baryo na malayo sa City. Hindi ako pwedeng magkamali yan iyong color ng Van na get away sa pag dukot sa asawa ko. Habang sinusundan ko ito dina dial ko na ang number ng mga awtoridad. In-open ko rin ang GPS ko, para madali nila akong masundan kung nasaan man ako. Ayon rin kasi ang bilin nila sa akin ng nag report ako sa pagkawala ng asawa ko. Dahan dahan kung sinusundan ang Van na ito, sinadya ko rin na malayo ang distansya namin para hindi siya makahalata na sinusundan ko siya. Lulan nang sasakyan si Ben dahil napag utusan siya ng boss niyang bumili sa bayan ng mga gamit nito. Badtrip na badtrip kanina sa Bayan, dahil hindi niya alam kung ano ang uunahing bilhin ang udergarment ba ng bihag o mga damit nito. Kaya bahala na kung magamit niya o hindi, mas maganda nga 'yung w
Kinabukasan habang papasok ako ng opisina, tumawag sa'kin ang investigator ko. "Hello, sir, may lead na po ako sa pinapa hanap niyo. "Anong balita? "Confirm po sir, naka takas siya sa rehabilitation center at pinag hahanap na ng batas. "A-ano??? "Ayon po ang mga nakalap kung impormasyon sir.. "Sige. Balitaan muna lang ako ulit. Matapos ko itong maka usap sobrang nag init ang ulo ko. Hindi siya pwedeng makalapit sa pamilya ko, kaya mabuti na lang may restrain order na akong na-i-file. Sabi ko na nga hindi pa rin matitigil ang kabaliwan nito. Tang in* talaga. Bakit ko ba siya naging kaibigan pa. Hindi sana masakit sa'kin ang lahat. I treat him like my real brother. Pero, sa huli ganito lang pala ang gagawin niya sa'kin. Kailangan kung balaan ang asawa ko. Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan ang number nito. Nag simula na itong mag ring. Ringing...... Ngunit nagtataka ako kung bakit hindi man lang siya nasagot. Kinabahan na si Caleb ng mga oras na 'yon kaya b
Walang tigil sa pag ragasa ng luha ko ng makita kung sino 'yung taong nakahandusay. "Honeyyy?" usal ko. Help! Help! Helppppppp., malakas na sigaw ko, dahil puro ito dugo. Walang tigil sa pagpatak ang mga luha ko. Walang man lang nakakarinig ng pag hingi ko ng tulong, sapagkat malalayo nga ang mga tao sa lugar na 'yun. Hindi rin ako makakatawag, dahil naiwan ko ang cellphone ko sa kwarto sa kakamadali ko. Haixt! "Saglit lang hon, may kukunin lang ako, lumaban ka ha babalikan kita. Promise." wika ko. Sabay kiss ko sa labi nito nang biglang gumalaw ang labi niya at tinugon ang halik ko. Nanlaki ang mga mata ko lalo na't biglang nagka ilaw sa paligid namin. Napatayo ako nang isa-isang lumalapit sa amin ang mga taong may dala dalang ilawan. Nang tingan ko kung sino ang mga ito sina, Luke, Coleen, Charlotte at Bettina, may iba pang tao ngunit 'di pamilyar sa'kin. Isa lang ang nasa isip ko pinagti-tripan niya talaga ako. "Bumangon ka dyan! Bweset ka talaga! Tsee., inis na sigaw k
Matapos ang dinner namin. Napagod na ang mga bata at hinatid na namin ito sa kwarto nila bago kami pumasok sa kwarto namin. Maging ako at ang asawa ko ay napagod ng sobra. Kaya bagsak agad ito sa kama ng pumasok kami sa loob. Hindi nga nag good night kiss man lang sa'kin. Tsss! Natulog na lang rin ako at yumakap rito. Kinabukasan maaga akong nagising, habang ito ay nahihimbing pa rin sa pag tulog. Ayaw ko sanang sayangin ang mga araw na nandito kami, kaya gusto kung sulitin. Gustuhin ko man siyang gisingin, ngunit batid kung napagod ito kahapon kaya ako na lang muna ang magche-check sa mga bata. Lumabas ako ng kwarto at lumipat sa kabilang kwarto. Si Charlotte pa lang ang gising habang katabi si Vanessa Coleen. Sina Calix at Ate Chandz naman ang nasa kabilang kama. "Tita., bakit po?" tanong nito. "Ah! Wala, Charlotte I'm just checking my kids. Naistorbo ba kita?" tanong ko. "Uhm! Hindi naman po tita, actually kakagising ko lang rin po." wika nito. "Uhm! Ganon' ba. Sige,
Seven Years Later..Balik resort na kami at nandito ulit sila kuya Charles at ang mga anak nila. Akalain mo yon naka apat na sila. Ang bilis talaga nilang gumawa ng baby. Nang makabalik kami ng bahay nila ate Chandz, ibinalita kaagad nito ang baby number three na darating, hindi naman talagang halatang excited siya at hayan nga inunahan pa akong mag-sabi. "Wow! That's the greatest news I've ever heard today, " sambit ni ate Chandz. "Me, too, Mom." sang-ayon naman ni Charlotte "So, tito and tito have a new baby again?" excited namang tanong ni Calix. "Yes!" reply ni ate Chand sa anak niyang, hindi man lang nauubusan ng tanong. Medyo sumakit ang ulo ko sa pagod kaya nagpaalam muna ako sa'kanilang lahat. "Hon, ate Chandz, Charlotte, mauna muna ako sainyo, medyo hindi kasi maganda ang pakiramdam ko ngayon." ani ko. "Sige," sagot ni ate Chandz. Naglakad na ako patungong hagdan. Nang bigla na naman akong nakaramdam ng pagkahilo kaya'y napakapit muna ako sa grills ng hagdan at na
GUILLER Napapangisi ako nang ibalita nang mga tauhan ko na nagawa na nila ang lahat ng ipinag-uutos ko sakanila. Kaya naman excited akong pumunta nang lugar na sinasabi nito. Mabilis kung minaneho ang sasakyan ko patungo roon. At hindi na ako nagpatumpik tumpik pa. Alam ko na ang plano ng pakialamero kong pinsan kaya bago niya pa ako mapabalik sa rehabilitation center, kailangan ko munang gawin ang mga plano ko. Hindi ako makakapayag na masaya sila, habang ako magiging miserable sa rehabilitation center. Hindi naman ako baliw at mas lalong hindi ako adik. Hindi pa kasi sila nagmahal ng wagas kaya hindi nila talaga ako maiintindihan kailanman. Mas pinabilis ko pa lalo ang speed level nang pagmamaneho ko para makatakas sa mga sumusunod sa'akin. "Lintek na Hexon 'yun. Bull sh*t! Hanggang kailan kaya siya magiging mapapel sa buhay ko." anas ko. Lumiko ako at pumarada malayo sa restaurant kung saan sila kumakain ng masaya. Pinag mamasdan ko sila sa malayo habang nagkakasiyahan