Chapter forty eightSamanthaNapatingin ako sa nagsasalita, nakakunot ang kaniyang noo habang hawak hawak ang aking braso, hindi naman masakit ang pagkakahawak niya sa akin.“Bakit nakatitig ka diyan kahawig mo si kuya Jiro.” Sabi ko.“Umuwi na tayo.”“Sandali hindi pa kami taps, manong Domeng bakit sinuot mo mukha ni kuya Jiro ha?” lahat sila nanahimik sa sinabi ko, paano naman kase pupunta si kuya Jiro dito eh umalis siya tapos kasama pa si Ericka. Napapikit ang kamukha ni kuya Jiro ng mariin at tsaka ao binuhat.Nahilo ako pagkabuhat niya at nagpumiglas kaunti kaso sumakit ulo ko kaya napahinto na lang ako ng makaupo na ako sa sasakyan.Dumidilim ang paningin ko at parang hinahalo ang tiyan ko, umaandar na ang sasakyan pero nakatulala pa rin ako, nilagay naman sa akin yung seatbelt pero hindi ako makakibo kase naman para akong maduduwal, hinahalo ata tiyan ko pero hindi ako nadudumi, sa iba lalabas.Ayokong maduwal bad yon.Ang hirap magpigil.Mabuti na lang mabilis ang byahe. Napi
Chapter forty nineSamantha“Hello miss Samantha.” Napalingon agada ko dahil boses ni Rod ang narinig ko.“Anong klaseng pagbati yan nakakailang ka ah.”“Hindi ka ba sanay na tinatawag ka sa buong pangalan mo?”“Hindi.”Sabay kaming naglalakad. “Kamusta pala pakiramdam mo? hindi ka pumasok kahapon matapos natin maginuman.”“Ayos na ako.” alam din kaya niya mga pinagsasabi ko? Malamang nandoon sila noong nagdadaldal ako. nakakahiya magsalita kaya less talk less mistakes na lang.Ang dami niyang tinatanong sa akin kung may problema daw ba ako? Kung anong nararamdaman ko ngayon basta ang dami. “Gusto mo magunwind?”“Ha? Kakainom lang natin nakaraan.”“Unwind kako.”“Ah akala ko wine pasensya naman.”“After class may pupuntahan tayo.”“Kaso may—” naalala ko wala ng apala ulit si kuya Jiro sa opisina niya ang sabi niya kanina hindi muna ako papasok sa trabaho pero may sahod pa rin naman ako, ganiyan kagalante ang boss ko. “Sige sige pwede naman.” Nakakahiya naman nalibre na ako nakaraan ta
Chapter oneJIROPinaslang sa harap ko ang mga magulang ko, wala akong nagawa dahil away sa negosyo ang pinagmulan ng gulong nakikita ko ngayon.Inilayo ako ni mang Domeng upang hindi ko masilayan ang walang buhay kong mga magulang at upang mailayo na rin ako sa kapahamakan.Nakita ko kung sino ang may gawa nun sa aking mga magulang, tandang tanda ko na sila.Gusto ko silang gantihan pero hindi ko alam kung papaano.Nagig mahirap para sa akin ang mamuhay na wala ang mga magulang ko, ang sakit sakit sa pakiramdam habang lumilipas ang araw na wala sila.Tinulungan ako ni mang Domeng na bumangon, siya kase ang kanang kamay nila mommy at daddy kaya lahat ng mga documents na tungkol sa business namin ay pinag aralan ko, sakto naman kase na kakagraduate ko ng kurso ko kaya binangon ko ang kompanya namin, hindi ko namalayan na lumalago na hanggang sa naging successful na ito.Hindi ko pa rin nakakalimutan ang nangyari sa mga magulang ko, tumatak sa isip ko lahat ng pangyayari kaya naman pina
Chapter twoSamanthaMasaya naman ako sa buhay ko, kasama ko ang kuya Jiro ko, yun nga lang maraming naiinggit sa akin dito, ang iba sa mga kasambahay maski na ang mga nakakakilala kay kuya Jiro na babae.Hindi naman sila pinapansin ni kuya Jiro dahil busy siya sa kompanya at sa ibang bagay, nagtataka nga ako kung bakit wala pa siyang aswa dahil may itsura naman siya, mayaman din at mabait yun nga lang mas marami ang kasungitan sa katawan.Wala rin siyang pinupuntang girlfriend dito sa bahay, trabaho at sa bahay lang talaga ang araw araw na gawain niya tapos minsan nakikilaro ng basketball, or golf basta sporty din naman siya.“Kuya Jiro may ipapaalam sana ako sayo.”“Ano?” agad niyang tanong.“Kase may gagawin kami ng mga kaibigan ko, magbobonding lang.”“Pwede naman basta umuwi ka bago magdilim.” Yun talaga ang palagi niyang bilin sa akin, umuwi bago magdilim eh mas masaya nga gumala kapag gabi kaso hindi ako pinapayagan ni kuya Jiro.“Sige.” Napilitan ako, paano nanaman kaya ako ma
Chapter threeSamanthaParang ayaw ko na lumabas ng kwarto ko, kinakabahan ako, tanda ko naman ang mga nangyari, kaso yung parte na nasa tricycle ako parang panaginip.Si kuya Jiro ba ang nagdala sa akin dito?Hays ano ba yan! Bakit kase nalate akong umuwi, nasaktohan pang umulan at kumulog.Ang gaan gaan na ng pakiramdam ko ngayon maski noong nilapitan ako ni kuya Jiro, halos ganun ang nangyayari tuwing niyayakap ako ni kuya Jiro kapag nakakarinig ako ng kulog at kidlat.Para siyang gamot ko tuwing umaatake ang phobia ko, simua’t sapul ganun na talaga ang ginagawa niya kapag nakikita niyang umaatake ang phobia ko, niyayakap niya lang ako ng mahigpit at pinapakalma.“Maam Sam gising ka na ba?” kumakatong na si manong Domeng sa pinto ko.“Opo!” sigaw ko at agad ko siyang pinagbuksan.“Pinapatawag ka ni sir Jiro.” Ito na yun, paano ako makakatakas ngayon, wala ng atrasan, matitikman ko na ang galit ng isang Jiro Villafuente.“Manong samahan mo naman ako doon.”“Hanggang sa labas lang ak
Chapter fourSamanthaNakakatamad pumasok kung kailan graduating na ako, paano naman kase paiba-iba ang schedule ko minsan may pasok minsan wala, mas marami yung pinapagawa kesa sa tinuturo, kung sabagay pabor naman sa akin ito dahil mas marami akong oras gumala, yun nga lang hindi pwede sa gabi.Para akong natrauma sa nangyari sa akin noong nakaraang linggo, hindi naman sa natatakot ako kay kuya Jiro, natatakot ako para sa sarili ko, paano kung hindi dumating si kuya Jiro sa ganung sitwasyon, baka inatake na ako sa puso o kaya namatay, hays ang lala nang naiisip ko.“Sam!”“Oh Riri!”“Nahihirapan ako sa isang subject ko Sammy!” siya ang bestfrend kong si Riri magkaiba na kami ngayon ng subject kase naman bumagsak siya sa isang semester.“Tutulungan na lang kita total wala akong ginagawa.”“Talaga!”“Bilisan mo dahil may klase na ako mamaya.”“Oo heto na.”Nasa bench kami ng school at ako? naghihintay sa next subject ko, ang pangit kase ng schedule ko, para hindi ako antukin tutulunga
Chapter fiveJiro“I’m busy I will call you later.”“Sir tungkol po kay Sam.” Napahinto ako sa ginagawa ko nang marinig ko ang pangalan ni Samantha.“Bakit? anong meron?”“Meron po kaseng umaaligid na lalake sa kaniya dito sa campus, classmate po niya, Jude ang pangalan, halata kaseng sinusundan si maam Samantha at naiilang siya dito, sir Jiro mukhang pauwi na rin po siya ngayon.”“Pero may klase pa siya diba?”“Opo, mukhang hindi na siya papasok sa last subject niya po sir.”Napabuntong hininga na lamang ako, sino naman kaya yang Jude? Wala siyang nababanggit sa akin na nambubully sa kaniya, ngayon lang nireport sa akin ng tauhan ko.Naghired ako ng magmamanman kay Sam sa lahat nang gagawin niya at kung saan man siya pupunta, hindi ako mapalagay sa nilagay kong tracker sa phone niya, kaya ginawa ko yan.Hindi lang dahil sa safety niya kung hindi para na rin sa tunay niyang pamilya, gusto kong makasiguro na hindi siya matatagpuan nang mga tunay niyang pamilya.Binilin ko agad si manon
Chapter six Samantha Pumunta ako sa kwarto ni kuya Jiro upang magpaalam na papasok, nakita ko kaseng medyo bukas kaso nag alangan ako dahil maaga pa, baka kung ano makita ko. Iba naiisip ko hahaha, pero sige magpapaalam muna ako, gawain ko naman ito kapag bukas ang pinto niya, minsan kase nagbrebreakfast siya nang ganitong oras. Pagbukas ko sa pinto walang tao. Napatingin ako sa paligid at hinahanap siya, walang tao, walang nakaupo sa couch kung saan madalas siyang kumain nang almusal. “Kuya?” tawag ko sa kaniya kaso walang sumasagot. Aalis na lang ata ako, wala naman siya dito sa kwarto niya, iniwan pa niyang bukas. Humakbang ako paatras kaso nabigla ako dahil may nakaharang sa likuran ko hindi ko alam kung ano dahil wala namang kung ano diyan sa likuran ko kanina, kaya napaharap ako bigla kaso sa gulat ko kay kuya Jiro na nasa likuran ko pala ay napahawak ako sa tuwalya niya na nakasampay sa kaniyang leeg. Muntikan pa akong matumba patalikod mabuti na nga lang nasalo ng kam
Chapter forty nineSamantha“Hello miss Samantha.” Napalingon agada ko dahil boses ni Rod ang narinig ko.“Anong klaseng pagbati yan nakakailang ka ah.”“Hindi ka ba sanay na tinatawag ka sa buong pangalan mo?”“Hindi.”Sabay kaming naglalakad. “Kamusta pala pakiramdam mo? hindi ka pumasok kahapon matapos natin maginuman.”“Ayos na ako.” alam din kaya niya mga pinagsasabi ko? Malamang nandoon sila noong nagdadaldal ako. nakakahiya magsalita kaya less talk less mistakes na lang.Ang dami niyang tinatanong sa akin kung may problema daw ba ako? Kung anong nararamdaman ko ngayon basta ang dami. “Gusto mo magunwind?”“Ha? Kakainom lang natin nakaraan.”“Unwind kako.”“Ah akala ko wine pasensya naman.”“After class may pupuntahan tayo.”“Kaso may—” naalala ko wala ng apala ulit si kuya Jiro sa opisina niya ang sabi niya kanina hindi muna ako papasok sa trabaho pero may sahod pa rin naman ako, ganiyan kagalante ang boss ko. “Sige sige pwede naman.” Nakakahiya naman nalibre na ako nakaraan ta
Chapter forty eightSamanthaNapatingin ako sa nagsasalita, nakakunot ang kaniyang noo habang hawak hawak ang aking braso, hindi naman masakit ang pagkakahawak niya sa akin.“Bakit nakatitig ka diyan kahawig mo si kuya Jiro.” Sabi ko.“Umuwi na tayo.”“Sandali hindi pa kami taps, manong Domeng bakit sinuot mo mukha ni kuya Jiro ha?” lahat sila nanahimik sa sinabi ko, paano naman kase pupunta si kuya Jiro dito eh umalis siya tapos kasama pa si Ericka. Napapikit ang kamukha ni kuya Jiro ng mariin at tsaka ao binuhat.Nahilo ako pagkabuhat niya at nagpumiglas kaunti kaso sumakit ulo ko kaya napahinto na lang ako ng makaupo na ako sa sasakyan.Dumidilim ang paningin ko at parang hinahalo ang tiyan ko, umaandar na ang sasakyan pero nakatulala pa rin ako, nilagay naman sa akin yung seatbelt pero hindi ako makakibo kase naman para akong maduduwal, hinahalo ata tiyan ko pero hindi ako nadudumi, sa iba lalabas.Ayokong maduwal bad yon.Ang hirap magpigil.Mabuti na lang mabilis ang byahe. Napi
Chapter forty sevenSamanthaAng lamig dito sa labas, pinatawag ko na sa gwardya si manong Domeng kilala naman siya kaso hindi naman daw sumasagot pa.Ihahatid pa siguro niya si kuya Jiro.Nakaupo lang ako sa gilid nagbabakasakaling makita sila na bumalik kaso wala eh, hindi nila ako hinanap, baka isipin ni kuya Jiro nasa galaan ako.Naghintay na lamang ako kase baka kapag kinulit ko yung gwardya mapagalitan pa ako, hindi na ako pumasok sa loob ng kompanya baka kase hindi ako makita agad.Pasilip silip ako sa daan kaso wala pa akong nakikita na kagaya ng sasakyan ni kuya Jiro, tayo upo ang ginagawa ko.Hanggang sa napagod na ako maghintay kaya umupo na lang ako at napayuko kase naman antok na ako, nakatingin lang ako sa sahig hanggang sa may itim na sapatos akong nakita sa tapat ko.Alam kong siya to kahit hindi ako tumingala.Naiiyak ako, binalikan ako.“Sam?” iba ang boses kaya napatingala ako. “Anong ginagawa mo dito?”“Rod.” Akala ko si kuya Jiro parang pareho sila ng sapatos pero
Chapter forty sixSamanthaHindi parin umuuwi si Ericka, parang balak na ata tumira dito, gabi na pero nandito parin siya sa mansyon, hindi tuloy ako makalapit kay kuya Jiro para kaseng binabakuran niya, gusto ko rin kamustahin si kuya Jiro.Napansin kong may dalang tray si Ericka mukang nilutuan ata ng dinner si kuya Jiro, feeling jowa lang? dapat ako ang magluluto sa kaniya ngayon.“Huy!”“Uy manong nakakagulat ka naman.”“Nakatulal ka diyan sa sulok, aba alam ko na kung bakit, gusto mong pumunta kay Jiro noh?”“Kakamustahin ko lang sana.”“Kanina pa nga nandyan yan.” Ang tinutukoy niya ay si Ericka. “Maski ako nahiya na pumasok sa loob ng kwarto ni Jiro, lumabas na nga si Jiro kanina kase ayaw niya ng may babae sa kwarto niya kaso pinilit nung Ericka na pumasok sa kwarto para makapagpahinga, hayaan mo walang gusto si Jiro dyan.”“Manong hindi naman yun ang inaalala ko.”“Hahaha.”“Gusto ko lang siyang kamustahin.”“Eh bakit hindi ka pumunta?”“Baka kase makaistorbo ako.”“Hindi nam
Chapter forty fiveSamanthaNaghahanap ako ng tsempo kung kailan pwedeng pumasok sa loob ng kwarto ni kuya Jiro gusto kong malaman ang lagay niya.Sakto naman si manong Domeng na lang ang nasa loob kaya nagmadali akong pumasok kaso natutulog si kuya Jiro, ngayon lang siya nagkasakit ng ganiyan, ibang iba ang itsura niya namumutla siya, siguro dahil ginaw na ginaw siya, epekto ng lagnat niya.“Kamusta siya manong?”“Mainit pa rin, kailangan niya ng pahinga para tumalab ang gamot.”Hindi ko siya maiistorbo ngayon, babalik na lang ulit ako baka sakaling gising na siya, aalis na sana ako kaso pinigilan ako ni manong Domeng.“Bantayan mo mua at akoy makikidate.”“Manong naman.”“Seryoso ako uy, ano tingin mo saken matandang binata?”“Manong.”“Hahaha diyan ka lang maghahanap yan ng tao mamaya kapag nagising.” Hindi tuloy ako nakaalis, iniwan ako ni manong Domeng, may date daw? Tinatamad ka lang ata magbantay manong eh.Pero hayaan na kasalanan ko naman kaya ako na lang ang magbabantay, lu
Chapter forty fourSamanthaDito lang ako nahimasmasan sa may tent namin ni Riri, nagamot na rin ang sugat ko pero ang hapdi parin, ang hirap ikilos ng mga paa ko parang namanhid, baka nakulangan ng dugo dahil sa sugat ko? Pero ayos naman na ang pakiramdam ko.Salamat kay kuya Jiro na hindi ako binalewala, siya lang ang naghanap sa akin sa lugar na iyon kahit na umuulan at mapapahamak siya.Alam kong nasaktan din siya sa paghahanap sa akin, binuhat ba naman niya ako habang madulas ang daan muntikan pa kami nahulog.Hindi ako makalabas ng tent nahihiya ako sa nangyari sa akin, parang ang laki kong abala sa kanila kaya dito muna ako sa loob at nagpapahinga, bukas naman yung labasan ng tent at may net lang na harang para hindi malamok dito.Maya maya pa biglang nagpakita si kuya Jiro at inalis ang zipper ng tent, nagulat ako kase pumasok siya dito sa loob, inalok niya ako ng kape kaya kinuha ko gusto ko mainitan ang tiyan ko.Napansin kong sumilip si Ericka dito sa loob ng tent ko pero u
Chapter forty threeJiroI’m not enjoying but yeah let’s pretend to be like I’m okay, wala akong choice. Kailangan ko samahan si Sam, wala naman ibang sasama sa kaniya.I canceled all my meetings for this weeks.Nakikita ko naman sa mukha niya na nag eenjoy siya kaya ayos lang kahit nakakaboring, nakaupo lang ako at nanunuod sa kanila.Nagpaalam ako na hindi sasana, required sa mga professor na sumama pero nandito pa rin ako, bahala sila kung ano isipin nila sa akin.Inaantok ako, gusto ko humiga sa tent kaso tumabi sa akin si Ericka, dinaldalan ako, para akong may radio tapos hindi ko naman maintindihan mga pinagsasabi, nakafocus ako kay Sam.Hapon na at last activity na ang gagawin nila, sa waka s makakapagpahinga ako. “Jiro gusto ko coffee?”“Nope.”Ang aga pa para magkape.“How about ice coffee your favorite flavour tiramisu?”“At saan ka naman kukuha?”“May dala ako.”“No thanks.” Ayaw ko ng ibang coffee maliban sa shop na pinagbibilhan ko.Nakikinig lang ako sa susunod na activi
Chapter forty twoSamanthaMaayos na lahat ng tent nagpapahinga na ang iba at may sinabing call time para mag umpisa sa activity mamaya, may mga pagames at may paprice din kaso hindi pwedeng sumali ang mga kasama kagaya nila Ericka at kuya Jiro, tanging mga estudyante lang pero pwede naman sila manuod.“Paano bay an magkaiba ang activity natin.”“Oo nga eh.” Kasama ko ngayon si Riri, kausap ko habang nakaupo at nanunuod sa ibang mga estudyante.Maya maya pa tinawag na ako ng isang professor, nagkahiwalay kami ng landas ni Riri kaso si kuya Jiro nakabantay sa akin may sarili siyang upuan na dala yung folded.Parang artista lang na naghihintay ng taping hahaha.Nakisali ako sa mga ginagawang acticity ang lawak ng space namin kaya nakakapagod pero ayos na rin para pagpawisan, napansin kong may tumabing babae kay kuya Jiro nagpalit ng outfit si Ericka, kala mo magaactivity din sa suot niya, buti pala nabilhan ako ni kuya Jiro ng sapatos dahil kung hindi sira agad ang sapatos ko dito.Nanun
Chapter forty oneSamanthaPag punta ko sa opisina balak kong sabihin yung tungkol sa camping, mabuti na lang wala si manong Domeng dito sa opisina ni kuya Jiro at hindi ata siya busy ngayon.“Maaga tayong uuwi mamaya.” Sabi niya sa akin.“May ipapagawa ka ba sa akin kuya?”“Wala na magpahinga ka na diyan.” Paano yun? wala akong trabaho ngayon? wala akong sahod? Sasabay lang ako sa kaniya pauwi? Pero ayos lang para may pahinga din ako. “Huwag ka mag alala bayad ang araw mo.” dagdag niya.Naririnig ba niya ang isipan ko? Bakit niya nasabi yun sa akin? Hindi na lang ako umimik, nabigla kase ako sa sinabi ni kuya Jiro parang alam niya kung ano naiisip ko.Grabe lang alam na alam niya talaga takbo ng utak ko, mukha na ba akong pera sa paningin niya? hahaha pero hayaan na atleast makakapagpahinga ako, barya lang niya yung sahod ko eh parang pangmeryenda lang ata niya yung sinasahod niya sa akin sa isang araw.“Siya nga pala kuya alam mo na ba yung camping na nakapaskil sa campus?”“Oo, bak