“Dylan!” gulat na bulalas ko nang makitang si Dylan ang nagsalita. Ramdam kong mabibigat ang mga hakbang niya habang naglalakad palapit sa amin ni Aziel. Walang imik niyang iwinaksi ang aking kamay mula sa pagkakahawak ni Aziel at hinila ako palapit sa kaniya. “Fontanilla,” rinig kong bigkas ni Aziel kaya’t wala sa sarili akong napatingin sa kaniya. He’s looking intently towards Dylan. Sa tingin ng mga mata niya sa gawi ng asawa ko, ramdam ko ang galit sa bawat pagtitig niya rito. I gulped before looking towards Dylan once again. Tulad ng inaaasahan ko, hindi rin siya nagpatalo sa intensidad ng pagtitig niya kay Aziel. “Dylan,” muling pagtawag ko sa pangalan niya upang kahit papaano ay kumalma siya. He looked towards me and just like what I expected, his look softened. “Go inside, Kaia. May pag-uusapan lang kami,” utos niya. Agad akong umiling bilang
“You went here right after the trial?” Dylan slowly nod his head. Hindi man lamang siya makasagot nang maayos sa tanong ko dahil abala siya sa pag-kain. Para siyang hindi napakain nang ilang araw dahil sunod-sunod ang subo niya at animo’y gutom na gutom. I groaned. “May drive thru naman, bakit hindi ka nag-drive thru? Mag-aalas otso na tapos umagahan palang ang nakakain mo. Hindi ka pa naman sanay na nalilipasan ng gutom,” naiiling na sermon ko habang pinagmamasdan ko siyang kumain. “Mas magtatagal ako sa biyahe kapag nag-drive thru pa ako. Muntik na nga akong maabutan ng rush hour, buti at hindi na ako tumigil para kumain.” My eyes automatically rolled upon hearing what he said. Baliw ba siya? “Sabi ko naman kasi sa ‘yo, huwag ka nang sumunod. Ang kulit-kulit mo kasi, ayan tuloy. Nalipasan ka na nga ng gutom, nasuntok ka pa. Grabe ang kamalasan mo ngayon, ano? Pasalamat
“Mas gusto ko ng strawberry ang coat, Dylan. Ayaw ko ng chocolate,” reklamo ko. Dylan looked towards me and frowned. “Hindi masarap ang strawberry—““Ayoko nga ng chocolate,” giit ko at tiningnan siya nang masama. “Akala ko ba, kakainin natin ‘yang mga binake mong donuts? Bakit parang ikaw lang ang kakain kung ayaw mong i-take into consideration ang gusto ko? Saka hindi nga masarap kapag chocolate ang coat ng donut. Ano ka, bata?” Eksaheradang umawang ang labi niya at nanlalaki ang matang tumingin sa akin. “Wow! How dare you insult my donuts?”I rolled my eyes upon hearing his question. Kapag usapang donut talaga, hindi ko na siya makakausap nang matino. He’s freaking obsessed with that food! Kahit yata iyon na lamang ang kainin niya buong buhay niya, ayos lang sa kaniya. Umupo ako sa stool sa may counter at pinanood na lamang siyang i-coat ang mga natitirang donut ng chocolate cream. Bum
“Magkaaway ba kayo ni Dylan?”I was pulled out of my own reverie when I heard Dylan’s mother’s voice. Narito kami sa bahay nila dahil birthday ni Lance at tulad ng inaasahan, narito rin ang buong angkan ng mga Fontanilla. They really have a strong bond kaya naman tuwing may okasyon, pala silang kumpleto lahat. Nag-angat ako ng tingin sa kaniya at hindi kaagad nakasagot. “P-Po?” wala sa sariling tanong ko. She heaved a deep sigh before she sat beside me. Nagpaiwan ako kay Dylan dahil pupunta raw sila sa pool side para maligo at samahan ‘yong mga bata. Wala naman akong ganang maligo at makihalubilo kaya’t sabi ko ay masama ang pakiramdam ko at kakain na lamang ako ng barbeque. Subalit kanina pang ubos ang barbeque ko pero hindi pa rin ako umaalis dito sa kinauupuan ko at pinagmamasdan lamang sila. It was quite fascinating seeing this kind of family. Akala ko noon, lahat ng pamilya, katulad ng pamilya ko
“Anong chika? Anong pinag-usapan niyo ni Tita Layla?” Hindi pa man tuluyang nagtatagal mula nang umalis ang nanay ni Dylan ay agad nang lumapit sa akin nag magpipinsan na animo’y kanina pa naghihintay na matanong ako kung ano bang pinag-usapan namin ng Tita nila. Nag-angat ako ng tingin at kaswal na nagkibit balikat. “Wala lang,” tanging sagot ko. Kahit naman sinabi na sa akin ni Mama—wait. Why am I being so comfortable calling her that way? It’s quite awkward pa rin naman but anyway—tulad nga ng sinabi sa akin ni Mama kanina, kahit na hindi nagtatanong ang magpipinsan tungkol sa sitwasyon namin ni Dylan, alam kong alam na nila na may hindi kami pagkaka-unawaan. Ayaw ko namang sabihin sa kanila na nagselos ako kay Brielle kaya’t magkaaway kami ng pinsan nila, ano. I mean, ako? THE Kaia Clemente is jealous over someone else? That’s not likely to happen. Kailan ba ako huling nagselos… well, ng
Hinatid lamang ako sa coffee shop ni Dylan bago ang duty niya sa police station. I told him that I was quite bored these past few days kaya’t gusto kong magpalipas ng oras ko sa labas ng bahay habang nasa trabaho siya. Technically, hindi naman ako kinukulong ni Dylan sa bahay dahil lang sa ayaw niyang lumabas ako nang hindi siya kasama. That’s not all. I know that he is not THAT type of possessive. Sadyang dahil lamang sa nangyari sa kaso ni Daddy, uminit ako sa mata ng ibang tao. They all thought that I am the mere reason why my father’s sentence in jail was reduced. Kahit na alam kong wala akong kasalanan, hindi ko rin naman masabi sa kanila na wala akong kasalanan. I can’t just say and tell them that the judge was bribed by my father—baka makasuhan pa ako ng libel o perjury. Ayaw ko namang makulong, ano. Isa pa, I can’t also risk Dylan’s line of work. Balita ko kay Danielle ay kinausap pala si Dylan ng mga m
“Do you want me to take you to the hospital or something?” Dylan asked while tucking me on the comforter. Walang lakas akong umiling bilang tugon sa tanong niya. “No, I’m fine. It’s just a fever. Mawawala rin ‘to,” mahinang sagot ko sa kaniya. Dylan let out a harsh breath before sitting beside me. He handed me a glass of water that I immediately accepted. “Hindi ako sanay na ganiyan ka.” “What? Na may sakit?” Natatawang tanong ko sa kaniya at muling ibinalik ang ibinigay niyang tubig matapos kong uminom nang kaunti. “Hindi naman talaga ako sakitin. Baka naambunan lang ako noong nag-jogging ako sa park.” “Are you sure you don’t want to go the the hospital? I can take you there. I don’t have work—“ “You know what, instead of being too paranoid, magpahinga ka nalang. Maghapon mo na yatang tinanong sa akin kung gusto ko bang magpadala sa hospital o ano, e. Ayaw ko nga sabi. It’
“Mga hayop kayo!”Dylan immediately ran towards me and held both of my hands. Mabilis at walang kahirap-hirap ko namang iwinaksi ang kaniyang mga kamay. “Don’t you fucking touch me,” malakas na sigaw ko sa kaniya. I looked towards the whole room… our own room. Nasa kama pa rin si Brielle at naka-taas ang kilay na nakatingin sa direksiyon namin. My jaw clenched when our eyes met and she smiled like she won a triumph. My eyes landed on the bed. The same bed we used to share our nights with. Putangina. “Love, let me explain. Y-You’re getting the wrong idea. M-Mali ang iniisip mo—“ “Explain?” Natatawang pagputol ko sa kung ano mang sasabihin ni Dylan. Humarap ako sa kaniya at nanginginig ang labing nakipagsukatan ng tingin sa kaniya. “Putangina, anong tingin mo sa akin, tanga?” “Love—“ “Don’t you fucking call me that, you cheater!” Malakas na sigaw