Kabanata 2

Hailey POV

"Excuse me? Are you out of your mind? You'll asking me to marry you in return you will pay me? What do you think of me, a gold digger?" I shouted at him

"Don't you want it? I'm a billionaire, lahat ng mga babae nagkakarandapa para lang makasama ako tapos ikaw inaalok na kita ng kasal ayaw mo pa? Hahahaha! Masyado ka naman yatang pakipot?" he laugh in a sarcastic way

Sa sobrang gigil ko sa kanya ay mabilis na dumapo ang palad ko sa kanya. Yes, I slap him! Wala akong pakialam kung isa pa siyang sikat na bilyonaryo. Wala siyang karapatan para pagsalitaan ako ng ganyan.

"Kung sa tingin mo Sir lahat ng tao mabibili mo ng pera ibahin mo ako! Hindi ko kailangan ng pera mo at hindi ko ibaba ang dignidad ko bilang babae para lang maghabol sayo. Mayaman ka nga pero isa ka namang arogante!" madiin na wika ko

Sapo sapo niya naman ang kanyang pisngi dahil sa lakas ng pagkakasampal ko sa kanya at mykhang hindi niya nagustuhan kung paano ko siya sagutin.

"Don't forget that you are working in my aunt resturant woman! I'm a VIP here you should respect me!" madilim ang mukha nito

"If you want someone's respect then give it to them first! Kung ayaw mong mabastos huwag ka ding bastos." kako

"Whatever you say! Ganyan naman kayong mga babae sa una magpapakit pero pag tumagal bibigay din. Ang babaeng katulad mo ay pera lang din ang kailangan, kaya ka nga nagtatrabaho dito diba para sa pera."

Saglit akong natigilan dahil sa sinabi niya, totoo pala talaga ang balita na masama talaga ang tabas ng dila ng lalaking ito.

He stood up and looked at me intently. "Got cut your tongue? Did I hurt your ego now? I'm trying to be honest here. You know what you are not fit to work here, you're not belong in this fancy restaurant." he said as he walked out. 

I was so annoyed because of the tip of his tongue that I picked up the bowl quickly and followed him, he was about to get in his car when I thrown at him the bowl. 

And I was shocked because he wasn't the one who was hit but it was his the window of his car, I almost dropped my eyes because of what happened while he was also in a trace of disbelief and after many seconds his face darkened. 

"What the fuck! You!!" he shouted angrily while pointing at me 

I almost swallowed  my own saliva out of fear. 

"I-I'm sorry, I didn't mean to." I apologize 

He suddenly came closer to me as fast as he can. 

"And what are you thinking huh? You'll just say sorry for breaking the glass of my car and then what?" 

"I-I'll just pay it, I'll just pay the damage I've caused." I promise quickly 

He burst out into laugh. "Don't make me laugh woman! You'll pay? Do you know how much that cost? Bullshit!" its eyes glaze over with anger 

I almost choked because I didn't know what to do. Why did I even think of stoning him. Your  crazy Harley! 

"I'll give you one week to pay for what you broke, be sure to pay it on time woman or I will sue you!" he seriously said and picked up his phone as if someone he called, 

I, on the other hand, seemed to be stuck in my position because I didn't know what to do. He gives me a week off! Where can I get money to pay him? 

You're in big trouble Harley! 

Later on, an expensive car arrived. The man in front of me turned to me and looked dark. "One week woman,one week!" he said as he walked into the car that had just arrived. 

“W-wait!” I shouted but he ignored me and continue to get in the car. 

I'm dead! 

Halos mawalan ako ng balanse sa kinatatayuan ko habang tinatanaw ang papalayong sasakyan ni Killian.

Hindi ko alam kung saan ako kukuha ng pera para mabayaran ang sasakyan niya, hindi ako pwedeng mag advance sa pinagtatrabahuan ko dahil may paglalaanan ako ng pera para doon at sigurado akong hindi din iyon kakasya para mabayaran ko ang sasakyan niya.

At mas lalong hindi ako maghihingi ng tulong sa mga magulang ko dahil paniguradong katakot takot na sermon ang aabutin ko sa kanila at isa pa umalis ako doon sa amin para maging independent kaya ayokong lumapit sa kanila dahil sa gulong ginawa ko.

Nanlulumong bumalik ako sa loob ng restaurant para ligpitin ang pinagkainin ni Killian. Kahit na wala sa ayos ang pag iisip ko ay nagawa ko pa ring mailigpit ng maayos ang mga gamit sa kusina, pagkatapos ay agad kung kinuha ang aking bag at nagpasya ng umuwi.

Habang sakay ako ng taxi ay hindi pa rin mawala sa isip ko ang paghaharap namin ng bilyonaryong si Killian at dumagdag pa ang pera na kailangan kung ibayad sa kanya sa loob ng isang linggo.

Naisip ko biglan ang kaibigan ko, wala na akong ibang maisip na mahiraman ng pera kung hindi siya lang pero nahihiya din ako sa kanya lumapit dahil sa kagagahan na nagawa ko.

Ipinikit ko na muna ang aking mga mata dahil pakiramdam ko ay naubos ang lakas ko dahil sa kagagawan ng lalaking 'yon, kung hindi sana siya pumunta sa restaurant sana tahimik ang buhay ko at walang problemang iniisip.

Pero hindi mawala sa isip ko ang sinabi niya kanina tungkol sa babaeng mahal niya na nang iwan sa kanya kung kailan.

Pero hindi mawala sa isip ko ang sinabi niya kanina tungkol sa babaeng mahal niya na nang iwan sa kanya kung kailan ikakasal na sila. 

'Kaya ba inaalok niya ako ng kasal?'- bulong ko sa isip ko

Paano kaya kung tanggapin ko na lang ang kasal na sinasabi niya? Eh di wala na akong problema pag nagkataon?

Ay erase erase! Hindi pwede! Pag tinaggap ko 'yon para na ring pinamukha ko sa kanya na totoo ang lahat ng mga sinabi niya na pera lang ang katapat ng pagkababae ko. That's a big no for me! May respeto pa ako sa sarili ko.