chapter 3

Halos mag dikit na ang kilay ni Amara habang titig na titig sa hawak niyang passbook, pilit inaalaala kung paanong ang kanyang singkwenta mil ay naging zero na ngayon.

 

Halos wala pang isang lingo ang naka lipas mula nang mapalayas siya sa kanila ngunit heto siya at halos wala nang maibayad sa delivery rider na siyang may dala ng kanyang lunch.

 

“Hindi iyan dadami kung tititigan mo lang, Amara,”

 

Pabirong sabi sa kanya ni Ken, isa sa mga kasama niyang naka tira sa dorm.

Hindi niya sana ito papansinin katulad ng palagi niyang ginagawa, ngunit agad nag bago ang isip niya nang mapagtantong baka nasa mga kamay nito ang kakainin niya sa mga susunod na araw, maging ang pang bayad niya sa delivery niya ngayon na kasalukuyang nag hihintay sa kanya sa labas at tinatadtad siya ng text messages.

 

“Uhm, hello… how are you today, Ken?”

 

Mapang akit ang suot ng ngiti sa labing sabi niya sa lalaki, agad namang lumaki ang ngiti nito.

 

“A-alam mo ang pangalan ko?”

 

“Of course I do, how am I not supposed to know?

You look great, and hot…”

Sabi niya, nakuha niya pang marahang himasin ang hita nito, ramdam ni Amara ang paninigas ng katawan ng binata na siya niya namang ikina tuwa.

 

Her charms and naughty ways works all the time- no doubt to that.

 

“Ah-hehe, t-talaga ba? I-ikaw rin eh, sobrang ganda mo, mukha kang anghel na bumaba sa lupa, daig mo pa nga ang isang modelo sa pagka-hot. Mabuti naman at kilala mo ako.”

 

Masayang sabi nito, pinigilan naman ni Amara ang huwag mapa irap, kung hindi niya lamang sobrang kailangan ang isang tulad ni Ken, Amara wouldn’t dare lay a finger on him.

 

“Siya nga pala, mag a-ala una na, kumain ka na ba? Hindi kita kasi nakitang kumain dito sa dorm simula noong dumating ka.”

 

Tanong pa nito.

 

That is my cue…

 

Bulong sa sarili ni Amara sabay pilit na pinalungkot ang mukha, na alarma naman ang kausap.

 

 

“M-may problema ba?”

 

“Hmm yeah, speaking of lunch kasi, I haven’t eaten anything since last night, naubusan ako ng allowance and my parents won’t deposit on my account yet.”

 

Kunwaring malungkot niyang sabi saka ipinakita rito ang hawak niyang passbook na wala nang halaga.

 

“Ganon ba? Naku, kawawa ka naman pala. May maitutulong ba ako? Mag sabi ka lang…”

 

Lihim na napa ngiti si Amara dahil sa ka tangahan ng lalaki.

 

“Well actually, you can help, may food delivery ako sa baba, I had no courage to face him because I don’t have money to pay, nakalimutan ko kasi, tuloy napasubo ako…”

 

Kagat-labing sabi niya.

 

“Pagkain lang pala, teka ako na ang mag ri-receive, magkano ba ang halaga niyon?”

 

“Really? That only cost 4,500 pesos, you have cash there right? Don’t worry, I will pay you back.”

 

“H-ha? F-four thousand pesos para sa pagkain? Ah alam ko na, isinama mo na ang para sa dinner ba? Pati groceries mo sa isang buwan? Ikaw talaga, oo sige ako na ang bahala muna.”

 

Naka ngiting sabi nito bago nag madaling bumaba upang kunin ang kanyang pagkain.

 

--

 

“P-pagkain mo lang ng lunch ‘yan 4,500 na?

Saan ka ba nag order? Sa Amerika?

Naku iyang halaga ng pagkain mo, mapapakain mo na niyan ang buong dorm, sobra pa.”

 

Hindi makapaniwalang sabi Ken habang pinag mamasdan siyang kumain, gusto namang takpan ni Amara ang tenga dahil sa ingay nito.

 

“Lower down your voice, will you? Damn, it’s hurting my ears, let me just eat in peace.”

 

Mataray niyang sabi.

 

“Eh kasi naman, ang mahal mahal, pagkain lang ng isang beses? Pag na popo mo yan eh di na-flush mo lang ang 4,500 mo ng isang bagsakan?”

 

Tila maiiyak nang sabi nito.

 

“Sh*t Ken, I am eating here, mind your words, you peasants are so disgusting, I mean table manners? Ring a bell?”

 

“Peasants?”

 

“Hm peasants, poor people, dukha- pwede ba, babayaran naman kita eh, just wait and see, I eat more than just 4,500. Bariya lang naman iyon ano, now just be quite and let me eat.”

 

Balewala niyang sabi.

 

“May sapak ka ba sa utak, Amara? Grabe ka naman maka dukha, oh eh kung hindi ka dukha, bakit ka nangutang sige nga?”

Dagdag pang sermon nito, sinamaan naman ito ng tingin ni Amara.

 

“Whatever part of be quite ang hindi mo naintindihan? Like seriously, I am Amara Channel Aragon, the only heiress of ARAGON- wait, you won’t understand anyway so there is no point telling you that, you peasants don’t read business magazines or watch business channels, mas gusto niyo pang panuorin iyong mga cliché na pelikula at drama sa TV, and I am seriously paying you back, you just wait, okay?”

 

Mahaba niyang litanya.

“Hala… may ubo ka talaga sa utak…”

 

Naiiling na sabi nito, napairap naman si Amara.

 

“Whatever, I am done eating, you can have the rest. Nawalan na ako ng gana. The steaks are good BTW.”

 

Inis niyang sabi saka ito iniwan.

 

--

 

“What am I supposed to do now?”

 

Maiiyak nang tanong ni Amara sa sarili sabay inikot ang tingin sa paligid, mag i-isang oras na halos siyang nag lalakad at nalulunod sa lalim ng iniisip, wala siya halos sa sarili, tuloy ay hindi niya malaman kung saan na siya napadpad.

Natanaw ni Amara ang isang maliit at sementadong guard house, mabilis siyang lumapit doon para sana mag tanong, ngunit hindi pa man ay agad naagaw ang kanyang atensyon ng tila isang poster, puno iyon ng listahan ng mga job opportunities, agad siyang napasimangot nang makitang halos katulong lang naman ang mga hinahanap.

 

What else does she expect anyway? That she will be able to find someone who will hire an executive assistant or a business manager in a village like this one?

“Magandang hapon po ma’am, ang hahanap ho ba kayo ng trabaho?”

 

Magalang na sabi ng guard habang papalapit sa kanya, mabilis naman siyang umiling bilang sagot, aalis na sana si Amara nang muli ring mapatigil matapos maagaw ang kanyang atensyon ng isa sa mga trabahong nasa listahan.

 

URGENT!

Looking for a personal maid- interested applicants may call – 02*****

Salary starts at 25,000 pesos

 

“25,000 pesos for a maid?

Is that even how much a personal maid makes? Manong guard, scam ba ito?”

 

Hindi makapaniwalang tanong ni Amara, tinawanan naman siya ng guard bago umiling.

 

“Naku hindi ho ma’am, hindi ho kami ang lalagay ng urgent hiring diyan kung hindi ho totoo, sa katunayan ho ay halos mag i-isang buwan nang nag hahanap ng personal na katulong si sir Xavier, masyado hong pihikan kaya walang nahahanap. Bakit ho hindi niyo subukang mag apply ma’am?”

Mahabang sabi ng guard, napa irap naman si Amara dahil sa katabilan nito.

 

“Tinanong ko lang naman kung scam ang dami niyo nang sinabi, kwento niyo na kaya life story nung Xavier- ‘Sir Xavier-ang pihikang boss’-

Psh ano bang klaseng katulong ang hinahanap niyang Xavier? Model ng lui vuiton?”

 

Masungit niyang sabi, napakamot naman ng ulo ang guard saka muling tumawa.

 

“Eh baka nga ho ma’am, naku mag apply kayo, sayang ang bente cinco mil, malaking halaga rin iyon.”

 

Sabi pa ng guard, napa isip naman si Amara.

“Sabagay, mukha namang wala na akong balak pabalikin sa mansion, mamatay lang ako sa gutom kung mag hihintay ako eh mukha namang imposible, this is exactly what I need, a job…”

Bulong sa sarili ni Amara saka napangiti-ngiting agad din namang napawi matapos sumagi sa isipan ang mahiwagang tanong na-

 

Paano siyang mag a-apply ng katulong, gayong wala naman siyang alam sa gawaing bahay?

 

Ni minsan nga ay hindi siya naka hawak ng walis tambo, buong buhay niya ay siya ang pinag sisilbihan, kaya’t paano nga ba niyang papasukin ang trabaho bilang tagapag silbi?

 

“Ahh I don’t think I can do it…”

 

Sabi niya.

“Ho? Ano iyon ma’am?”

 

“Wala, sabi ko tatawagan ko nalang kapag nag bago na ang isip ko.”

 

“Eh ma’am sa laki ng sweldo bilang katulong na ino-offer ni sir Xavier, marami ho ang nag a-apply, naku eh baka maunahan na kayo niyan.”

 

Muli pang napa isip si Amara, may point nga naman ang guard…

 

“Do you think I could cheat my way?”

 

Wala sa sariling tanong niya sa guard saka malalim na nag isip.

 

“Wala hong masama kung susubukan.”

 

Sabi ng guard, muli pang napangisi si Amara bago dinukot ang kanyang cellphone sa bulsa ng suot niyang palda.

 

--

 

Isang may edad nang babae ang sumalubong kay Amara matapos siyang pag buksan ng malaki at kulay gintong gate, agad rin siyang nag pilit ng ngiti nang batiin siya nito.

 

“Ikaw ba si Amara, iha?”

 

“Yes, that is me, I’m the one who c- ang ibig ko hong sabihin ay ako po ang tumawag dito kanina.”

 

Kagat-labing sabi ni Amara habang pilit na itinutuwid ang pananagalog, napangiti naman ang matanda saka tumango.

 

“Ako si manang Secunda, pwede mo akong tawaging nanay unday, ako ang mayordoma rito, oh siya halika na at pumasok sa loob upang doon tayo mag usap.”

Sabi ng matanda, sikretong napangiwi naman si Amara saka sumunod habang tahimik na ini-ensayo ang mga bagay na dapat niyang isagot sa interview.

 

She constructed a lie in just a period of thirty minutes- hindi malaman ni Amara kung dapat ba siyang matuwa o dapat siyang matakot dahil ganon na marahil kasama ang ugali niya dahil sa bilis niyang gumawa ng kwento na puro kasinungalingan lamang naman.

                                

Sa salas siya dinala ng matanda, prente namang naupo si Amara doon, sabay agad na tinanggap ang baso ng juice na dala ng isa pang katulong.

 

“Mag sabi ka ng tungkol sa iyong sarili iha.”

 

Tanong ng matanda.

Every interview ever...

bulong ni Amara sa sarili bago sumagot.

“Oh yeah, sure. I am sorry I did not prepare a resume, biglaan lang kasi. Anyway, ang pangalan ko po ay Amara Aragon, bente anyos po, nag aral po ako ng business management sa Davao, pero kinailangan ko pong huminto muna sa pagaaral at mag hanap ng trabaho dito sa manila.”

 

Sabi ni Amara, sabay hinintay ang pag tama ng kidlat sa kanyang ulo dahil sa kanyang pag sisinungaling.

 

Pakiramdam niya rin ay anumang oras, pupulupot ang kanyang dila dahil sa sobra niyang galang.

Aba naman, kung sasabihin niyang anak siya ng isang mayamang negosyante at nag iisang tagapag mana ng bilyonaryo niyang lolo Herman, sa tingin niya ay hindi siya tatangapin, at hindi itatanggi ni Amara na talagang kailangan niya ang trabahong ito.

 

“Ganon ba, naku eh karamihan talaga sa mga kabataang gusto pang makapag aral ngunit pinipigilan ng pagkakataon, hayaan mo at sigurado naman akong matatapos mo ang iyong pag aaral, siya nga pala ineng, kapag ikaw ay natangap sa trabahong ito, ang tanging pag sisilbihan mo lamang ay si sir Xavier.”

 

Mahabang sabi ng matanda, napatango naman si Amara.

 

“Eh matanong ko lamang ho manang, bakit ho ba kailangan pa ng personal maid ng boss niyo? At ano ho bang klase ng pag sisilbi ang kailangan niya?”

 

Usisa ni Amara.

 

“Masayadong abala sa trabaho si sir Xavier, kailangan niya ng katulong na para lamang sa kanya, kaya ang ibig sabihin ay palagi ka dapat nasa tabi ni sir, ikaw ang uutusan kapag may kailangan, huwag kang mag aalala at sigurado naman akong kayang-kaya mo ang magiging trabaho mo rito kung sakali.”

 

“Ay naku opo, masipag po ako manang sobra po, kayang-kaya ko ngang pag sabayin ang pag lalaba, pag lilinis at pag luluto eh.”

 

Sandaling napakagat ng labi si Amara dahil sa isa nanamang kasinungalingan, huwag lamang talaga siyang utusan ng gurang na ito kung paano siyang mag hugas ng plato lalo na ang mag luto kung ayaw nitong masunog ang buong kusina ng bahay.

 

“Kung gayon, bukas na bukas rin ay maari ka nang mag umpisa, ipapahatid kita kay Filipe sa bahay na inuuwian mo, mag ayos ka ng mga gamit at bukas ng hapon ay susunduin ka rin niya ulit.

Bukas mo rin makikilala si sir Xavier, at siya na rin ang bahalang mag paliwanag sa iyo ng magiging trabaho mo sa kanya, huwag kang mag alala, mabait ang ating boss.”

 

Naka ngiting sabi ng matanda, nag pilit naman ng ngiti si Amara bago tumango.

 

“Crap, why do I  have this feeling that this isn’t gonna go well?”