Hindi alam ni Amara kung paano siyang naka alis sa kumpol ng mapanuring mga mata sa grupong hanggang ngayon ay nag sasaya pa rin.Ang alam niya lamang ay nagawa niyang iwasan ang tanong ni Cassy kanina- nagawa niyang iwasan ang para sa kanya ay isang napaka komplikadong tanong na siya mismo ay hindi alam ang sagot, nagawa niyang layasan ang mga mata ng mga kasamahan nila na nag hihintay ng sagot.“Even I saw stupid Xavier stopped drinking his freaking beer and waited for my answer!”Wala sa sarili niyang bulalas habang tuloy pa rin sa pag lalakad patungo sa talon, hindi alintana ang dilim ng paligid isama pa ang nahihilo niyang diwa dahil sa nainom na alak.“That’s right, I pretended I was going to poop…”Amara once again whispered and laughed after realizing how stupid her reason was just to get away with the question.“What was the question again?”Tila isang baliw na tanong niya sa sarili saka muling natawa.Tawang agad rin namang nag laho at napalitan ng nakakabinging tibok ng kan
I want to f*ck you hard, right here and right now…Lalong tila halos mabingi na si Amara sa lakas ng kabog ng kanyang dibdib matapos marinig ang salitang binitiwan ni Xavier.She had no idea what was going on with her, yet instead of being scared by Xavier’s choice of words, it made her even more excited.Sandaling napa lunok si Amara nang salubungin ang mariing tingin sa kanya ni Xavier.She wasn’t sure whether what sh had seen in his eyes were real.He was looking at her with pure lust together with overflowing respect she had never seen in him, not even once, ganoon pa man maging pati doon ay naawalan na rin siya ng pakialam.Amara wouldn’t even try to deny how much she wanted him now, it’s like all the innocence left in her had vanished the moment she felt his strong hands wrapped around her neck, gently tugging her hair, Xavier’s eyes were burning with want and pleasure and so does she.Mariing napa pikit si Amara nang sandali nitong masahiin ang likod ng kanyang ulo, kasabay ng
It’s been almost a few minutes since Xavier savour her private and Amara was still stuck to not knowing what to do or how to react.She bit her lip hard hoping that it would somehow take away the growing embarrassment together with awkwardness between her and her boss.She wanted to convince herself that it was absolutely normal for her not to know what to say or do, alama din naman ni Xavier na bago sa kanya ang lahat ng ipinaramdam nito sa kanya kaya lamang kahit anong pilit ni Amara ay sadyang hindi niya magawang alisin ang matinding kahihiyan sa kanyang sistema.“Say something…”Xavier nudged at her.Amara hopelessly looked at him and sighed.“W-what do you want me to s-say?”Hindi pa rin maka tingin kay Xavier na tanong niya.Ewan nga ba ni Amara, bukod kasi sa labis siyang nahihiya sa ginawa sa kanya ni Xavier ay tila nag silbing isang malaking pagkailag rin ang pananatili ng kanyang boss na nakaluhod sa kanyang naka bukang mga hita.Amara tried to close her legs and groaned aft
Hindi na alam ni Amara kung ilang minuto na nga ba ang naka lipas mula noong matapos sila ni Xavier sa kanilang ‘laro’. Ang tanging alam niya lamang ay kahit anong pilit niya sadyang hindi niya makuhang tumigil sa pag tawa, tila lalo pa ngang lumala nang makita ang itsura ni Xavier, naka tanga lamang kasi ito sa kanya habang tila namamangha siyang tinitigan. “What’s so funny? Are you okay?” Kunot-noong tanong sa kanya ni Xavier, pinilit naman ni Amara na tuluyang patahimikin ang sarili lalo at kulang na lamang ay mag salubong ang mga kilay ni Xavier dahil sa pag tataka. Sandaling pinahid ni Amara ang ilang butil ng luha sa kanyang mga mata saka marahang umiling. “I’m sorry… I don’t know why I am laughing too, hindi ko lang mapigilan…” Kagat-labing sabi ni Amara saka muling natawa nang irapan siya ni Xavier. “Well, whatever you are laughing at, I assume it was because I made a good job. I am sorry I hurt you…” Agad natigilan si Amara dahil sa sinabing iyon ng kanyang boss. “N
Sa hindi malamang dahilan ay tila hapong-hapo ang pakiramdam ni Amara, Ni hindi niya na nga namalayang naka tulog na pala siya sa mga bisig ni Xavier, basta’t nagising siyang maayos nang naka higa sa loob ng isang malaking tent. Amara smiled after she realized that she was inside Xavier’s tent, her body wrapped with a small and thin cloth, she thought her boss also managed to snuck in his camping bag before they leave the resorts cottage. “What are you smiling about this time?” Kulang na lamang ay mapatalon sa gulat si Amara nang marinig na nag salita ang masungit niyang boss mula sa kung saan. Agad inikot ni Amara ang tingin saka muling napa ngiti nang makita itong tahimik na naka upo sa isang sulok ng tent. Madilim man ang pakigid ay tanaw pa rin naman ni Amara ang seryosong mukha nito na tila ba walang kahit na anong bagay ang may kakayahan itong pangitiin. “W-wala… I don’t know why I am smiling too, I just couldn’t help it. Kanila lang kasi namu-mrublema ako where I am supp
Naging mabilis ang pag lipas ng araw para kay Amara. Natapos agad ang dalawang araw nilang pananatili sa gitna ng gubat at heto siya ngayon, hinid pa man nag uumpisa ay tila pagod na pagod na siya. Isipin pa lamang na mag lalakad nanaman siya pababa ng buntong na iyon ay kinakapos na siya ng pag hinga. Malakas siyang napa buga ng hangin dahilan upang matawa ang kanyang boss na ngayon ay abala sa pag tali ng kakatupi lang nitong tent. “What’s wrong?” Tanong nito. Nag pilit naman ng ngiti si Amara saka marahang umiling. “Wala lang naman, hindi ko lang alam kung matutuwa ba ako na sa wakas ay natapos na rin ang pag hihirap natin sa gitna ng kawalan o dapat ba akong mag papadyak sa inis dahil kailangan ko nanamang mag lakad ng pagka-layo para maka uwi.” Sersyong sabi ni Amara, nakuha niya pang imuwestra ang mga kamay upang ituro ang mabato at masukal na daan na kanilang tatahakin. “I mean don’t get me wrong, I had fun here too especially that we… Well made the best out of our sta
"Are we close yet?" Naka simangot at bakas ang pagod sa mukhang tanong ni Amara sa kanyuang boss na ewan niya nga ba kung paano at bakit tila wala lamang rito ang layo ng kanilang nilakad. "No, we still have a few more minutes before we get to the bottom." Sagot ni Xavier. Agad namang nan lumo si Amara sa nalaman. "Akala ko ba mas madali nalang tayong makaka rating sa baba kesa paakyat?" Naka simangot niyang tanong. "Yes, that is what supposed to happen if only you don't walk like a tortoise and start walking faster, baby..." Naka ngiting sabi ni Xavier bago siya nito tinapunan ng tingin, hindi tuloy malaman ni Amara kung dapat ba siyang mainis na kinumpara siya nito sa pagong o dapat ba siyang kiligin dahil sa endearment nito sa kanya na sinamahan pa ng matamis nitong ngiti. Shit, ang guwapo... Bulong niya sa sarili sabay nag pigil ng ngiti. Dapat ay naiinis siya ngayon dahil sa pagod at hindi kinikilig. "You might wanna stop smiling like that, else my panties will just d
“Ay, wala na sila… Iniwan na nila tayo…” Agad na sabi ni Amara nang matapos ang mahabang pag lalakad ay narating rin nila ang kalsada kung saan naka parada ang sasakyan ni Xavier. “Ang bagal mo kasi…” Dagdag niya pa nang ibaba siya ni Xavier mula sa pagkaka-karga nito sa kanya. Sandali pa siyang natawa nang samaan siya ng tingin ng binata, habol ang pag hinga nito at tagaktak ang pawis, hindi naman rin ito masisi ni Amara. Ilang minuto rin halos ang nilakad nito habang buhat siya kasama ang kanilang mga gamit. “You okay?” She asked while smiling widely at him. “Ang bigat mo!” He snapped making her pout. “Sabi mo magaan lang ako ah?” “Kanina iyon, I am already taking back what I said.” Kunot na kunot ang noo at halos mag dikit na ang makakapal na kilay na sabi nito dahilan upang muli siyang mapa ngiti na siya namang ikinasimangot ng binata. “Quit smiling like a diseased psycho, Amara.” “Aba! Ang bilis mo naman akong i-promote mula sa psycho lang dati naging diseased psych
“She looked a lot like me…”Halos pabulong na sabi ni Xavier sabay puno ng pagiingat na hinaplos ang munting pisngi ng natutulog na baby.Tinawanan naman ito ni Amara.“Oo na, you’ve been saying that for 3 weeks now…”Naiiling niyang sabi habang kalong ang sangol.“Hah! At 3 weeks mo na ring karga ang baby, ako naman…”Sabi ni Xavier sabay tinangkang kunin mula sa kanya ang sangol, mabilis namang inilayo ni Amara ang bata.“Few more minutes and she’s all yours…”Amara whispered careful not to wake their little Angel.“She’s 3 weeks today and look how much she’s grown…”Proud na sabi ni Amara sabay muling inilapit kay Xavier ang anak.“She’s pretty, hi Sofia, you are daddy’s little pumpkin, yes you are… When you grow up you will be as beautiful as your mom…”“Of course she will be, and you will get a lot of admirers, boyfriends…”Amara teased and laughed when Xavier glared at her.“What?”“Sofia is not allowed to date, not ‘till she’s 30…”Seryosong sabi ni Xavier, pigil ang tawang tin
Walang pag lagyan ang saya ni Amara pag gising pa lamang nang umagang iyon. Tuwang agad ring nawala nang sa kanyang pag mulat ay wala na si Xavier sa kanyang tabi. Balot ng makapat na kumot ang hubad na katawan at unti-unting bumangon sa pagkakahiga si Amara, mabilis niyang tinungo ang banyo upang maligo. Pasado alas said pa lamang ng umaga, masyado pang maaga kaya’t hindi niya maiwasang mag tanong kung saan nag punta and kanyang fiance. Fiance… Amara giggled with the thought. Mag i-isang oras lamang ang itinagal ni Amara sa banyo, matapos maligo ay agad rin siyang lumabas doon, agad pa siyang nagulat nang bumungad sa kanya ang ngiting-ngiting si- “Angelica???” Puno ng pag tatakang tawag niya rito. “Hi…” Excited at tila inipit ang sariling tinig na tawag nito sa kanya. “H-hi… W-what are you doing here?” “Xavier sent me, don’t ask anymore questions, I am here to help, wear this…” Pa kikay na sabi nito sabay inangat ang isang simple ngunit napakagandang white dress, sa tant
“That wasn’t so bad…” ang ngiting sabi ni Xavier pagka alis na pagka alis ng kanyang pamilya, agad namang napa irap dito si Amara. “Hmm… Sure…” Sagot ni Amara sabay nag pilit ng tawa. Mayamaya pa ay naramdaman niyang lumapit ito sa kanya saka siya niyakap mula sa likod. “You family likes me…” Xavier whispered as he kissed her ears. “Really?” Amara giggled. “Hell yeah! They really liked me, and I am sure that isn’t because I am Mark Xavier Peralta… Well…” He paused. “I don’t think your brother feels the same, the guy hates me, I can tell…” “No he doesn’t hate you at all, Xavier…. Trust me…” “Hah… Ang sama kaya ng tingin sa akin ng kapatid mo, nag uumpisa palang ang dinner kulang na lang ay tunawin ako sa sama ng tingin, but that’s okay… I know he had all the right to be mad after what I did to you, I got you pregnant, leave you alone for months. I think I will be more disappointed if your brother acted otherwise.” Mahabang litanya ni Xavier habang mas hinigpitan pa ang ya
“Sh*t!” Impit na pag mumura ni Amara bago wala sa sariling malakas na naitulak si Xavier, kaya lamang dahil sa laki ng katawan nito ay nag mukha lamang siyang maliit na kuting na nakipag tulakan sa pader. Amara instantly glared at him when he giggled. “Get off, Xavier… Nandito na sila… And mind you, they have no idea that you are here…” Natataranta niyang sabi sabay muling sinubukang itulak ang binata. “So what? You want me to leave or something?” Amara looked at him confused. “No… Why would I want you to leave when this is already the right time that you meet my family?” Amara asked and let a soft moan escape her lips when Xavier still managed to thrust deep inside of her. “You don’t seem ready, Amara… And honestly, you look like you were going to pee yourself dahil sa nerbyos… If you tell me now that you wanna skip this part of me meeting your family this way, I will understand, you know we can always reschedule…” Seryosong sabi ni Xavier habang tuloy pa rin sa pag kilos s
Pag pasok pa lamang sa loob ng kanyang silid ay nag mamadali niya nang isinara ang pinto, nakuha pa ni Amara na i-check ulit kung na i-lock niya nga ba iyon ng mayos o hindi dahilan upang tawanan nanaman siya ni Xavier. “You don’t need to do that, I don’t think Mary and Cally are coming in here.” Naiiling na sabi nito. “Mabuti na ang sigurado, even they are aren’t here right now, say if it’s just the two of us in this house, I will always lock the door… Now, are we talking about doors that actually locks or are we doing this now?” Amara said and rolled her eyes when he started laughing again. “You are so hot…” Amused na sabi nito habang dahan-dahang nag lalakad palapit sa kanya. Ang kaninang masayang mukha nito ay agad napalitan ng kaseryosohan, kung kanina ay bakas ang tuwa doon ngayon naman ay tila iyon nag babaga habang pinagmamasdan siya. Sandali pang napalunok dahil sa pananabik si Amara, ngunit sa kabila niyon ay nakuha niya pa rin naman ang umatras hangang tumama sa sem
“When I said court my family, I did not mean a business proposal, Xavier…” Agad niyang salubong sa lalaki hidi pa man ito tuluyang nakaka pasok sa kanyang pintoan. Sanali pa siyang napa nguso nang ngumisi pa ito bago siya hilahin palapit upang mahigpit na yakapin at gawaran ng malalim na halik sa labi. “I missed you too, BM…” Tumatawang sabi nito. “The hell is BM?” Amara asked confused as she looked at him. “BM- Baby Mama…” He said and shrugged. Mabilis namang kumilos nag kamay ni Amara upang paluin ito sa braso, lalo namang lumakas ang tawa ng binata sabay lalo ring humigpit ang yakap nito sa kanya. “I am not joking and this isn’t the right time for jokes, Xavier…. I am serious as hell, bakit ka nakipag business proposal kina lolo? Sila ba ang sinasabi mong ka meeting mo noong magkausap tayo sa phone kanina?” Sunod-sunod na tanong ni Amara. “They are… You told me to court them… And I did, and I promise you they love me.” Natutuwa pang sabi nito, napa irap naman sa kawala
Mag a-alas dos ng hapon nang maka rating sina Amara sa kanyang condo, kasama niya pa rin ang dalawang kasambahay ni Xavier, sina Cally at Mary na ngayon ay labis ang pag tataka sa mga mukha habang pilit niyang pinipindot ang code lock sa pinto ng kanyang unit. “Sh*t! Nakalimutan ko nanaman!” Inis niyang sabi habang pilit na inaalala ang anim na numberong siyang pass code niya para maka pasok. Kulang na lamang ay mapa mura ng malakas si Amara nang muling tumunog ang lock, indikasyon na kailangan niyang mag hintay ng tatlkong minuto upang muling subukan. “Ahh… Amara? B-baka nasa loob naman ang mga bago mong amo? Pwedeng katukin nalang natin, sigurado akong pag bubuksan ka naman, sabihin mo nalang na nakalimutan mo ang code…” Naka ngiwi at tila nahihiyang sabi ni Mary, tinapunan naman ito ng masamang tingin ni Amara. Gaya ni Cally ay bitbit nito ang ilang plastic bags ng mga gocery na pinamili nila kanina. “Wala akong amo…” Naka nguso niyang sabi. “Eh ‘di ba dito ka nag ta-traba
Nagising si Amara na wala na si Xavier sa kanyang tabi, hindi niya rin naman ito masisi, bukod kasi sa mataas na ang sikat ng araw dahil pasado alas nueve na rin ng umaga ay sobrang liit pa ng pag isahang kama sa dati niyang silid. Sandali siyang nag inat saka bumangon, agad pa siyang napa ngiti nang makita ang isang maliit at naka tuping papel sa ibabaw ng unan na ginamit ni Xavier kagabi. Amara sighed as she reached out to it and immediately unfolded the parer. Seconds later, she started giggling like an inspired teenage girl as she reads it. Morning beautiful, You look so peaceful when you’re sleeping, I didn’t wanna wake you. Plus ang liit na nga ng kama mo, ang tigas pa ng kuson, sumakit ang likod ko. Next time, refrain from being hardheaded and just come and sleep in my bedroom, it’ll soon be your bedroom too. P. S. You are so beautiful, you gave me a hard on the moment I opened my eyes. I love you… Xavier. Basa niya sa sulat nito saka napanguso nang mapag tantong ni
“B-baby… W-what?” Nanlalaki ang mga matang tanong ni Xavier habang hindi inaalis ang tingin sa kanya. Agad pang napa buga ng hangin si Amara dahil sa matinding kaba nang unti-unting kumilos si Xavier. Tumayo ito’t iniwan siyang naka upo sa maliit na kamang iyon. “W-what do you mean b-baby, Amara?” Halos mag salubong ang kilay na tanong nito sa kanya, pilit na iniintindi ang mga salitang sinabi niya. Ilang sandali pang nanatiling tahimik si Amara, pinag mamasdan ang naguguluhan si Xavier habang pilit na binabasa ang reaksyon ng mukha nito. Pinilit ni Amara ang sariling huwag mapa ngiti lalo nang makita kung paanong unti-unting mapa ngisi si Xavier. “Y-you’re pregnant? You are really pregnant, is that what you are trying to tell me?” Hindi malaman ni Amara kung natutuwa ba ang itsura nito o disappointment. Agad napa atras ng upo si Amara nang muli siyang nilapitan ni Xavier sabay masuyong hinila ang kanyng braso. “B-buntis ka? Tama ako kanina?” Tanong pa nito, wala sa saril