CHAPTER 62-Misery

“Anak, kumain ka na please...” I looked my mom.

Hindi ko mapigilang isiping kung hindi nga ba dahil sa mga nagawa ni mommy ay wala ako sa sitwasyong 'to?

Ngunit hindi ko kayang sisihin ang nanay ko dahil hindi ko maipagkakailang naging masaya ako noong nakilala ko si Lucifer.

“I don't want to eat mom, i'm good.” I forced a smile for her pero napabuntong-hininga siya.

“You can't fool me anak, ina mo ako at alam ko ang nararamdaman mo higit kanino man.” Hindi ako sumagot bagkus ay nanatili akong nakatulala sa pendant ng kwintas na hawak ko.

“I can still feel her,” I whispered. I know it's impossible pero pakiramdam ko ay nasa loob ko pa rin ang anak ko. I closed my eyes as I hug my pendant.

Mas naiyak ako noong nalaman kong halos buo na ang anak ko at hindi ko kayang mawalay siya sa 'kin we cremated her. Ang abo niya ay inilagay ko sa pendant ko para palagi siyang nasa tabi ko.

Lucifer must knew about this but he can't do anything since I'm still mad at him. No, this hatred will forev