Don't forget to rate, comments, diamonds, and gifts. Thank You all.
"W-what did you say? Wife?! Talk to me!" Tahimik ang loob ng kwarto. Ni isa sa mga nurses ay walang may ñakas loob na magsalita. Saka lang naramdaman ni Iñigo na parang ang bigat ng mga hakbang niya papalapit sa kanyang asawa. Hindi rin nakapagsalita si Marie nang bigla na lang itong nawalan ng boses. "Everyone, out! Now!" Bulyaw ni Iñigo. Kumalipas naman ang mga nurses palabas ng kwarto ni Marie. Nang makalapit si Iñigo kay Marie, saka lang siya tinitigan ng asawa sa mga mata. May mga luha pa na naroon. "Humina ang tibok ng puso niya," panimula ni Marie—hindi man lang kumisap ang mga mata. "Wala na siya." Doon ulit nagsimulang humikbi si Marie. Sa sitwasyong iyon, hindi alam ni Iñigo kung ano ang uunahin niya. Subalit, bagaman datapwat lumapit ito sa asawa at saka niyakap. Hindi rin namalayan ni Iñigo na lumuluha na rin pala siya. Ang yakap na magaan ay naging mabigat—mahigpit at mainit. Rinig ni Iñigoo ang mga hagulhol ng asawa sa kanyang balikat; kulang na lang ay sumigaw ito up
DECEMBER 2024, PHILIPPINES "MANILA, Philippines — The Supreme Court is set to release the results of the 2024 Bar exams on Friday, December 13. And congratulations to our new lawyer member in the house—Miss—I mean, Misis Xyrine Marie Caballero—Alcantara!" Labis-labis ang saya na nadarama ni Marie nang inanunsyon ni Xavier ang pagkapasa nito sa unang kuha niya sa bar examination bilang abogada. Alam ni Marie na nakapasa siya dahil inaabangan niya talaga iyon buong araw,at maging si Iñigo ay nakiabang din para ipakita ang buong suporta sa kanyang asawa. Bagaman, mas lalong natuwa ang lahat nang inanunsyo ni Xavier iyon sa lahat. "Congratulation Xyrine. 'Yung anak mo tuwang-tuwa—akala mo naman naiintindihan niya ang mga sinasabi natin," wika ni Xavier saka nilapitan ang pamangkin na nasa crib nito. "Hello, cute pototie. Did you understand what uncle X said? Mommy passed her bar exam. Mommy's great, isn't she? But don't imitate Mommy and Daddy, you should inherit from me—Uncle X is a
Katulad nang usapan; naunang pumunta ng venue si Marie dahil may in-attendnan na trial si Iñigo. Alas-kwatro ng hapon pa lang ay nasa venue na si Marie't palinga-linga ng paningin sa lugar. Mayamaya lang ay tumungo siya sa isang table kung saan naka-reserved para sa kanila ng asawa niyang si Iñigo. Apat na tao bawat table—kaya asahan na may kasama sila sa lamesa na iyon. Naupo si Marie nang marating niya ang mesa na iyon. Mayamaya ay may lumapit na waitre sa kanya, at inalukan ng inumin. Umiling si Marie. "No, thank you." Suminyas pa siya sa waitre matapos inangat ang strawberry juice na nakahanda na sa lamesa nila. Tahimik na nagmamasid si Marie habang parami nang parami ang dumadating na bisita. "Hi? You must be?" Nakangiting wika ng babae nang lapitan nito si Marie. Kaagad din tumayo si Marie, at saka humarap sa babae. "Hello, I'm Xyrine Marie—Attorney Iñigo Alcantara's wife. Please to meet you." Inabot ni Marie ang kamay sa babaeng kaharap nito, ngunit dismaya siya nang hind
"Iñigo, bakit hindi mo sinabi na major investor ka pala ng event na iyon?" "Are you hurt?" "A-ayos lang ako." "No, you're not. Let's go home." "Pero—paano 'yung investment?" "Hindi ako ang nawala—sila! Hindi ko palalampasin ang ginawa nila sa iyo." Para kumalma ang asawa, hinawakan ni Marie ang kamay ni Iñigo; sinalikop ang palad ng asawa't saka ningitian niya ito. "I'm okay. I'm not hurt, and I'm good. Hindi naman totoo 'yung mga sinabi nila sa akin. Kaya ayos lang ako." Napabuntong hininga si Iñigo. Mayamaya ay pinarada niya ang kanyang kotse sa gilid ng daan saka humarap sa asawa. "I'm sorry for being late." Umiling si Marie. "Ayos lang. Kumusta pala ang trial mo? Ano'ng balita? Tell me Attorney Alcantara." Nakumbinsi naman ni Marie si Iñigo na huwag na lang pag-usapan ang nangyari sa event. Imbes na isipin niya iyon, gumawa ng paraan si Marie; biglang liko ang usapan. "Let's go home first. What do you want to eat for dinner?" "Can you make pasta? Carbonara
"Jolan? Tignan mo nga kung sino 'yang nagdo-doorbell?" "Yes, sir, saglit lang po." Patakbong tinungo ni Jolan ang camera censor sa gilid ng pintuan para tignankung sino ang nasa labas ng compound nila. Kumunot ang noo ni Jolan dahil hindi pamilyar na mga tao ang nasa labas. "Jolan? Sino?" Taning ni Iñigo habang buhat-buhat nito ang anak na si Amber; nasa lobby ang mag-ama. "Sir Iñigo, hindi ko po kilala." "Jolan, malaman hindi mo makikilala kung hindi mo tatanungin kung sino sila." "Sir Iñigo, lahat po na naliligaw sa compound mo, kilala ko, maliban na lang sa tatlong lalaking ito na nakapormado. Parang nagtatrabaho sa opisina." Dahil sa kuryusidad ni Iñigo, kinuha niya ang remote control ng telebisyon nito't binuksan ang block screen. May pinindot lang siya dahilan makita kaagad nito ang sa labas ng compound niya. "Sila pala," mahinang saad ni Iñigo. "Papasukin mo Jolan, dalhin mo sa patio." Saka tumayo't pumasok ng kwarto nila ni Marie. "Iñigo? May lakad ka ba ngayo
DECEMBER 2024, MANILA PHILIPPINES "There are many types of verbal abuse, but some examples are name-calling, belittling, insulting, blaming, and mocking. Verbal abuse can also be in the form of threats or yelling. It includes language that is hostile, threatening, or intimidating. And everything that was mentioned you did to Attorney Xyrine Alcantara." "What?! You're a lawyer?" "Gulat ka ata Mister Lucio Salazar? Bakit? Hindi mo ba inaasahan na ang babaeng dina-down mo, pinagsasalitaan mo ng masama, ay isang abogada? Pasalamat ka hindi ako ang nag-file ng kaso sa iyo—si Attorney Iñigo. At pasalamat ka rin dahil pinigilan ko siyang i-akyat ang kaso mo sa taas. Alam kong hindi mo lang sa akin iyan nagawa—sa ibang tao din." Hindi nakapag-salita si Lucio. Mayamaya nagsalita si Iñigo. "As far as I know, alam na ng ama mo na gawain mo ito, but he tolerate you. Spoiled anak na walang ibang ginawa kundi ang mapagmata sa ibang tao." "Teka nga! Parang sumusubra naman ata kayo! Kung gusto n
DECEMBER 24, 2024—BJMP PARAÑAQUE CITY JAIL Nakatayo sa harapan ng matayog na gate ang mag-asawang Iñigo at Marie Alcantara. Mataas ang sikat ng araw ngunit mas mataas ang blood pressure ni Marie dahil sa nerbyus. Mahinang tumawa si Iñigo nang tignan nito ang asawa na nakahawak sa dibdib nito, kaya naman kaagad hinawakan ni Iñigo ang kamay ni Marie. "Inhale," aniya't nakangiti sa asawa. "Relax and calm down. Hindi ka naman kakainin ng buhay ng mga tao diyan sa loob." Saka kinabig ni Iñigo ang balikat ni Marie. Napabuga ng hangin sa kawalan ang asawa saka nagsalita. "Wala naman problema kung do'n sa CIW tayo, kasi puro babae." "Let's go, Attorney Xyrine." "Hindi pa ako legit na abogada, Iñigo." "It's doesn't matter—kasangga mo kami ni Dad." Saka hinila ni Iñigo si Marie papasok sa prisinto. "Gandang umaga po Ma'am—Sir, sino po ang dadalawin?" "Hi, by the way I'm Attorney Iñigo Alcantara and this is Attorney Xyrine Alcantara. Nandito kami para dalawin at kausapin na
"Maraming salamat sa inyong kooperasyon—makatutulong ito laban sa kason ninyo." "Maraming salamat din sa inyo Attorney Alcantara. Nabigyan ulit kami ng pag-asa at bumangon dahil sa mga sinabi ninyo sa amin." "Walang anuman Domingo." "Oo nga pala bago kami aalis ni Attorney Iñigo, may pakunting pamasko kami sa inyo—nuche buene na mamaya kaya kailangan niyo rin ito." Mayamaya ay dumating si Manuel na may bitbit na dalawang malalaking basket. Puno ito ng prutas, at makakain na pwede nang ihanda sa pasko. Naranasan ni Marie ang magutuman kaya ayaw niyang maranasan ito ng iba. Nang inilapag ni Manuel ang dalawang basket sa harapan nina Domingo at Diosdado, hindi maitago ang emosyon ng dalawa. "M-maraming salamat. Ipamamahagi namin ito sa mga kasamahan namin sa loob ng selda. Anim kami do'n. Maraming salamat talaga Attorney." "Walang anuman Domingo." Bumaling si Marie kay Diosdado na nakatitig lang sa malaking basket. "Hindi mo ba nagustuhan Diosdado?" Saad ni Marie. Umil
EPILOGUE—PART TWO—DESTINED WITH YOU TAON 2025, MAY—PHILIPPINES Maganda ang mga ngiti ni Iñigo habang papalapit sa kanya ang babaeng minahal niya na simula pa noong una. Mayamaya, ang magandang ngiti ay napalitan ng luha; luha ng kagalakan. "You destined with me," mahinang sambit ni Iñigo. Nakikita niya ang batang Marie na humihikbi. "I'm so inlove with you." Aniya't nagpunas ng luha sa mga mata. "Pangalawang kasal mo na ito, ngayon ka pa talaga iiyak?" "Wala kang alam—" "May alam ako. May nagsabi sa akin—isa sa mga naging ka-klase mo noon—Marie is your first love. Bro, child abuse ginawa mo!" "She's already fifteen that time. Bata lang siyang tignan dahil hindi naman siya katangkaran." "Bata pa rin 'yun Benjo! Bente uno ka noon, kinse lang siya. Baka nga 'di pa nagdadalaga 'yun!" "Shut up will you? How about you? Akal mo ba hindi ko alam na nandito 'yung—" "Ipapakilala ko na siya mamaya kina Mom at Dad. Wala kang dapat na alalahanin." "Pssh!" Natigil lang ang us
EPILOGUE—PART ONE; THE PLOT TWIST TAON 2010, PHILIPPINES TWENTY-ONE YEARS OLD, IÑIGO ALCANTARA—FOURTH YEAR COLLEGE "Benjo, let's go to the café! You're leaving tomorrow—you can treat us to a free meal." "You guys can go—I'm leaving." "Hoy! Sandali naman! Wala man lang despedida diyan? Grabe ka naman sa amin Iñigo! Ang yaman-yaman ninyo tapos ayaw mo kaming i-libre! Tara na nga mga Par! Kung ayaw niyang ilibre tayo_e di libre natin sarili natin!" Hindi pinansin ni Iñigo ang mga ka-klase. Ang totoo ay lalapitan lang naman siya ng mga iyon dahil alam nila na mapera ang binata. Napabuga ng hangin sa kawalan si Iñigo saka umihis ng daan. Mayamaya ay napahinto siya nang may napansin batang babae na nakatungo at tahimik na humikhikbi. Akma niya sanang lapitan nang may lumapit na ginang sa batang babae. Nagulat na lang si Iñigo nang biglang sampalin ng ginang ang bata. Napayukom siya ng kamao nito't lalapitan sana nang biglang tumunog ang telepono niya. Napahinto siya sa paglal
APRIL 2025 PHILIPPINES "Case number 2025-PH-9090. I'll deliver the sentence. Despite the cruel nature of the crimes... and the clear evidence, the defendant made excuses that were imposible to believe, refuse to show remorse. The defendant, Lucio Salazar is sentenced to life in prison." Samo't saring reaksyon ang naririnig sa loob ng korte matapos bigyan ng panghabang buhay na pagkabilango si Lucio. Nag-ingay ang social media at maging ang media roon. Napasinghap ng hangin sa kawalan si Iñigo habang si Marie ay tahimik lang at nakatitig lang kay Lucio. Nang patayuin na siya ng mga warden—posas kaagad at saka siya inilabas ng korte. Binungad ng maraming media reporter sa labas ang salarin habang tulala na lang ito na naglalakad. "His family is here." Wika ni Iñigo. "Wala naman na magagawa ang pamilya niya kundi ang tignan na lang siya sa malayo." Salita din ni Marie. Nang lumingon si Lucio sa kinaroroonan nina Iñigo at Marie, saglit itong nagpaalam sa dalawang pulis na kakausapin
Gabi, at nasa St. Miguel Chapel inilamay ang abo ng ina ni Marie. Walang kamag-anak na pumunta—tanging sina Iñigo at ang pamilya niya ang pumunta para bigyan ng dasal. "Bukas na ihahatid ang ina mo, qala ka babg sasabihin?" Wika ni Iñigo. Umiling si Marie. "Wala." Saka siya naupo sa gilid at nakatitig lang sa puting banga kung saan naroon ang abo ng kanyanh ina. "Okay. " "Iñigo, huwag na kayong pumunta ng sementeryo—ako na bahala ang maghatid ng abo niya sa libingan ni Tiyo Oscar." "Marie, hindi ako papayag na ikaw lang—asawa mo ako at karapatan kong samahan ka. Huwag mong isipin na naging pabigat na ito sa amin dahil hindi ko naisip iyan. Kahit man lang sa huling hantungan ng ina mo, mabigyan siya ng magandang burol." Binalingan ni Marie si Iñigo. Paklang ngumiti at nagpasalamat sa asawa. "Maraming salamat sa inyong lahat. Kahit papaano nairaos din ang paglagay ng abo ni inay sa kanyang hulinh hantungan." "Walang anuman Marie, anak. Makapagpahinga na ng tuluyan ang nan
Nakatayo sa harapan ng pintuan; nagdadalawang isip kung papasok ba si Iñigo sa loob o hindi upang hikayatin ang asawang si Marie na dalawin ang inang si Ester. Mayamaya ay napalingon siya sa kanyang likuran nang may pumatong na kamay sa kanyang balikat—ang amang si Alfonso. Kauuwi lang galing ng ospital. "Dad? How are you? Kumusta si Kid?" "Stable na mga vital sign niya. Me and your Tito Viktor nauna nang umalis pero babalik iyon si Viktor dahil siya ang mag-aasikaso kay Kid habang nasa ospital pa ang pinsan mo. Ako naman may aasikasuhin akong kaso; 'yung salarin sa pananaksak kay Kid sa Boracay. Kailangan kong bumalik ng Boracay para makausap ang salarin." "Thank you so much Dad. I'm sorry I can not able to assist you. Marie's mom died last night; she's sick. Abd now I need convince her na puntahan namin." "Is that so? Sige, sent my condolences and flowers to her burial." "Yes, Dad. Ingat ka papunta roon—tumawag ka." "Suyuin mo 'yan nang nabisita niya ang nanay nito kahit
MANILA, PHILIPPINES—ALCANTARA RESIDENCE "Dahan-dahan—ang mga bata ipasok na ninyo sa kanilang kwarto. Naneng, tabihan mo muna si Amber, ha? Pasensya, masyado lang abala. Magoahinha ka na rin. Joan—Jolan, kung naguguyom kayo—idamay niyo na si Lili. Ako na bahala kina Tita Ana at Mommy. Ihahatid ko lang si Marie sa kwarto namin." Isa-isang nagsinuran sa mga sinabi ni Iñigo. Nakarating na sila sa mansyon ng Alcantara, at lahat ay pagod. Paglapag ng eroplano sa NAIA 4, dumiretso na kaagad ang tatlong magkapatid na sina Alfonso, Viktor, at Lemuel—kasama ang bunsong anak na si Caleb patungong ospital—maneho ni Manuel ang sasakyan. Sakay ng ambulansya, mabilis nailipat si Kid. "Iñigo magpahinga ka na rin muna. Alam namin na mas pagod ka dahil sa nangyari." Wika ng ina.. Tumango si Iñigo. "Yes, Mom. Magpahinga na kayo. Tita Ana, ayos lang po ba kayo? Bukas pupuntahan natin si Kid—sa ngayon mas kailangan mong magpahinga." "Maraming salamat Benjo. Sige na't papasok na rin ako ng kwarto
Kumalipas ng takbo si Iñigo nang makitang bumagsak si Marie. Dali-dali niyang kinarga ang asawa at patakbong inilabas kahit walang sasakyan; mabuti na lang may taxi na nakaabang kaagad kaya mabilis na naisugod ang asawa sa pagamutan. "I'll pay you later, Sir. I forgot my wallet. I'm sorry." "Ayos lang po Sir." Tinulungan ng driver si Iñigo na maisugod sa loob ng emergency room si Marie. "Nurse? Please, help my wife—she passed out." "This way Sir." Kaagad naman sila inasikaso ng nurse na nakaduty roon. Hindi umalis si Iñigo sa tabi ng asawa. Mamg matapos lagyan ng IV fluid si Marie ay hindi pa rin panatag si Iñigo dahil nha sa hindi pa nagigising ang asawa. "Sir, pwede na po si Ma'am ilipat ng kwarto." "Yes please, and I want VIP suite for my wife, if there is a chance?" "Sige po, Sir. Ito po ang application form. Paki-fill-up na lang then proceed na tayo sa kwarto ni Ma'am." "Thank you so much." Nag fill-up ng application si Iñigo. Nang matapos ay kaagad din na-aprobahan at sa
THREE HOURS AGO "Miss? I am Xyrine Marie Alcantara—ako 'yung nakausap ng management dahil sa cancelation ng wedding. Can I speak to the organizer and manager?" "Ah? Yes po. Hello po Ma'am Alcantara. Sasamahan ko na lang po kayo sa head office ng manager ng hotel." Napangiti si Marie. "Great! Ngayon na ba?" "Yes po Ma'am. One second po." Panay ang pagmamasid ni Marie sa kanyang paligid. Alam niyang delikado na lumabas dahil kay Lucio na nasa Boracay lang din naman. Payapa at mahinahon ang bawat torista at mga bisita ng hotel kaya panatag si Marie na walang may masamang mangyari. "Tara na po Ma'am?" Wika ng isang staff ng hotel at nauna na itong naglakad—nakasunod si Marie sa kanyang likuran. Pagdating ng dalawa sa harapan ng elevator saka naman nagsalita ang nasa tabi nilang lalaki—mikaniko ng elevator. "Out of service po muna mga magagandang Ma'am. Pasensya na po." "Matagal pa po ba iyan Kuya?" Salita ng babaeng staff. "Abutin pa po ng isang oras Ma'am—under maitena
BORACAY, PHILIPPINES "I'm asking you na huwag muna tayong lalayo sa area natin, as soon as possible," binalingan ni Iñigo si Marie. "Stay here. Xavier, Dad, Tito Viktor, and Tito Lemuel will come with me. Kid please look at them, okay? This is importante matter. I'm asking for your cooperation." Nasa lobby ng hotel ang buong pamilya. Maliban kay Manuel ay nauna na itong umalis—tumungo sa lugar na binigay ng Chief. Labis-labis man ang pag-aalala ng pamilya ni Manuel—sinisigurado naman ni Iñigo na ligtas ito. "I want to come with you guys, but it's better to stay here. Don't worry, I'll take care of them. Now, go!" Saad ni Kid. "Mag-iingat kayo." Nag-aalalang salita ni Marie. "Tumawag kayo kaagad kapag nahuli na siya." Sabi naman ng inang si Isabela. "Dong, ang habilin ko—" hindi natapos ang sasabihin ni Anastasia nang yakapin siya ni Lemuel. "Oo." Maiksing sagot nito. Napayakap na rin si Iñigo kay Marie bago sila tuluyan na umalis. Napabuga ng hangin sa kawalan si Marie