"Hera? Ikaw ba 'yan hija?" Ang mga kayumanggi nitong mga mata ay nabalutan ng gulat habang nakatingin sa kaniya pabalik. Hatala sa mukha ng matandang lalaki na kamukha ng kaniyang Ina ang saya at pagkasabik. Ilang taon na ba niya itong hindi nakita? Hindi na niya mabilang. Trese anyos pa lang siya noong huli niya itong nakita at bigla na lang itong nawala. Hindi kagaya sa nararamdaman ng kaniyang Uncle na kapatid ng kaniyang Ina, imbes na maging masaya dahil nakita niya ulit ito matapos ang ilang taon na lumipas, hindi niya mapigilang makaramdam ng takot. The trauma this man caused to her, despite the length of time had passed, she still couldn't forget it. Nagsimulang nanginig ang kaniyang buong katawan. Nabalutan na rin ng takot ang kaniyang puso at nagsimulang nanlamig ang kaniyang pakiramdam. This kind of feeling, it's the same as before. "U-uncle Thomas... A-ako nga po," nanginginig ang boses na wika niya sa Tiyuhin. Dahil sa kaniyang sinabi, kaagad na napalitan ng isang malaw
Kung puwede lang sana sumabog ang isang puso sa sobrang lakas nang pagkabog no'n ay siguro kanina pa sumabog ang sa kaniya. Hindi alam ni Hera kung ano ang gagawin. Parang na estatwa siya sa kaniyang kinatatayuan at walang magawa kung hindi ang pagmasdan ang kapatid ng kaniyang Ina na ngayon ay lumitaw na mula sa madilim na sulok. Ang mukha nito na puno na ng kulubot ay nasisiyagan ng ilaw mula sa buwan na ngayon ay tirik na tirik sa gitna ng dilim. Ang pamilyar na mga mata nito at ang ibang parte ng mukha ay katulad na katulad ng sa kaniyang Ina. Habang nakatingin siya sa lalaki, sari-saring emosyon ang naglalaro sa kaniyang puso. Pero isa lang ang masasabi ni Hera ngayon, ang nag-iisang emosyon na nanaig sa kaniyang puso ay takot. "Hera, hindi ko inaakala na makikita pa ulit kita." Umangat ang sulok ng may kaitiman nitong labi habang sinasabi ang mga katagang iyon. Pa simple na nilagay ng may katandaang lalaki ang dalawa nitong kamay sa magkabilang bulsa ng shorts nito at tinitiga
Hera never cried this hard before. Kahit noong namatay ang kaniyang Ama, na siyang nag-iisang tao na nagmalasakit sa kaniya at kahit noong pinagbabato siya ng masasakit na salita ng mga tao na tinuring niyang pamilya. Kahit kailan ay hindi siya umiyak nang ganito ka grabe na para bang mawawalan na siya ng hininga at malay kapag nagpatuloy pa siya sa pag-iyak. Mahigpit pa rin siya na nakayakap kay Lucas para pigilan ang lalaki dahil baka mapatay na nito ang kapatid ng kaniyang Ina. Natatakot siya sa maaring kahahantungan ng mga nangyayari. Hindi niya alam kung paano ba napunta sa ganito ang kaniyang sitwasyon. She was just buying food for the person she caress and now, she's in this situation where she doesn't know what to do. "S-stop already. H-hindi na siya humihinga, baka mapaano po k-kayo..." nag-aalalang wika ni Hera na mas lalong nagpatigil kay Lucas. Sumikip bigla ang puso ng lalaki at nagtiim ang bagang sa galit. Why is she worrying about him? She should worry about herself!
Wow... Na miss ko 'tong lugar na 'to.Hindi mapigilang untag ni Hera sa kaniyang sarili habang nililibot ang buong paningin sa mansyon na pagmamay-ari ni Lucas. Habang tinitingnan niya ang bawat sulok ng malaking bahay na ito ay hindi niya mapigilang maging emosyonal. Parang kailan lang noong umalis siya dito pero ngayon ay nakabalik na siya. Sa totoo lang ay hindi talaga niya ine-expect na makakabalik pa siya dito. But then, she always pray every night that she'll get back here. Naging tahanan na rin niya ang bahay na ito at kahit na hindi man niya aminin sa kaniyang sarili ay gusto niyang manatili dito habang buhay. Iwan niya ba, but something in this mansion is making her feel comfortable and relief."By the way, your room changed." Napatigil si Hera nang magsalita si Lucas na nasa kaniyang likod. Mabilis na tumalikod siya at humarap sa lalaki. Nakapamulsa ito habang seryoso ang mukha na pinagmamasdan niya. Napalunok si Hera at hindi pa rin talaga masanay sa mga titig nito sa kani
"You're going to finally see your boss today?" nakataas na kilay na tanong ni Nathan sa kaniyang kapatid na si Natalie na busy sa pag-aayos ng mukha nito. Gamit ang may kalakihan na salamin na nasa kaniyang harap, tiningnan ni Natalie ang kaniyang kapatid at masayang tumango. Hindi talaga maipagkakaila ang kasayang na kaniyang nababatid sa pagkakataon na ito. "Yes!" Mas lalong tumaas ang kilay ni Nathan dahil sa pagiging hyper ng kaniyang kapatid. Hindi niya pa nakita si Natalie noon na maging ganito ka excited. Parang may mali. Parang may..."Sobrang guwapo ba 'yang boss? You're too excited. Kanina ka pa nagpapaganda, ganoon lang din naman ang mukha mo." Nathan murmured with a huge frown on his face. Ngayon ay si Natalie na naman ang kumunot ang noo dahil sa biglaang inasta ng kapatid. Hindi niya tuloy mapigilang mainis dahil sa sinabi nito. "Why do you care? Umalis ka na nga lang! Kanina ka pa nakatingin sa akin!" bulyaw ni Natalie sa kaniyang kapatid. Napailing-iling na lang si N
"S-sir Andrei..." nanginginig ang boses na wika ni Natalie habang may takot sa mga mata na tumingin sa tao na bagong dating. Mabilis na binitawan ni Natalie ang kaniyang buhok at lumayo sa kaniya. Seeing how afraid Natalie is towards someone is something new. Hindi niya pa nakita ang kapatid na ganito. She's always used to seeing Natalie confident all the time. Ang proud na ekspresyon ng babae na para bang naniniwala ito na lahat ng mangyayari ay masusunod sa gusto nito. Ang makita itong ganito ay bago pa kay Hera. She never thought that there will be someone who can make Natalie like this. Hera knew that Lucas is someone who is intimidating, she guess his secretary is just the same."What the hell are you doing? You know too well that the president is here. Why are you cussing a ruckus?" Maging ang boses nito ay malamig at walang patawad kagaya ng kay Lucas. Hindi tuloy mapigilan ni Hera na pagmasdan ang lalaki. Guwapo ito at mataas. Kasing tangkad siguro ni Lucas. Maganda rin ang
"U-uhh, L-Lucas..." mahinang tawag ni Hera sa pangalan ng lalaki nang maramdaman niya ang marahang paghagod ng dila nito sa kaniyang daliri na sinubo nito kanina. Hindi pa nakuntento si Lucas at gamit ang matulis na mga ngipin nito, kinagat nito ang kaniyang daliri. Mariin na pinikit ni Hera ang kaniyang mga mata. Hindi dahil sa sakit kung hindi sa kakaibang init na nagsisimulang namuo sa kaniyang katawan. Lucas looks so lewd and hot when he sucked her finger as if it was a candy. Minulat ulit ng babae ang kaniyang mga mata at binawi ang kaniyang kamay. Mabuti na lang at hindi siya pinigilan ni Lucas at nagpaubaya lang sa kaniyang gusto. Hinawakan ni Hera ang kaniyang daliri na may laway pa talaga. Instead of finding it disgusting, she felt something weird instead. Hindi mapigilan mapangisi ni Lucas nang makita ang reaksyon ni Hera. She looks so flustered and her small face are red as a tomato. Dumagundong kakaibang emosyon sa kaniyang dibdib dahil doon. Ang kanina pang matigas niya
"Hmm..." Napaungol si Hera nang maramdaman na hindi na siya makahinga dahil sa mabigat na bagay na nakapatong sa kaniyang katawan. Nang minulat niya ang kaniyang mga mata ay nalaman niya na braso pala iyon ni Lucas na nakapulot sa kaniya. Nakatanday rin ang lalaki sa kaniya kaya hindi nakakapagtataka na pakiramdam niya ay para siyang iniipit. Pinilit ni Hera na gumalaw para harapin ang lalaki nang hindi ito nagigising. Nakatalikod kasi siya sa lalaki habang ito ay nakayakap naman sa kaniya. Nang mapagtagumpayan niya ang pagharap sa lalaki ay hindi niya mapigilang mapahugot ng hangin. She never thought that turning around with heavy arms and legs around her is so hard. Pero ang pagod na kaniyang naramdaman ay kaagad din nawala nang makita ang maamong mukha ni Lucas. He looks so different compared to when he was awake. Kung gising ito ay para itong isang mabangis na liyon pero kapag tulog ay para itong isang maamong tuta. He looks so different, but she also like him either ways. Daha
"Daddy! Are we going to Kurt's house today?" The eight year old Hera asked excitedly to her father. Napatigil si Mateo sa kaniyang ginagawa at napatingin sa kaniyang anak. Hera was holding the hem of his shirt and was pulling it. Ngumiti siya sa magandang anak at hinaplos-haplos ang mukha nito. "Yes, are you excited?" Mabilis na tumango ang batang si Hera. Ang mga mata ay nag niningning at halata sa mukha ang sobrang excitement na nararamdaman. Napatawa na lang nang mahina si Mateo. Mas excited pa ngayon ang mukha ni Hera kaysa sa makita ulit nito ang sariling ina na iniwanan na sila. Kahit na kasal pa silang dalawa ng mama ni Hera, pakiramdam niya ay matagal na silang hiwalay. Kasalan din naman niya kung bakit naging ganito ang kanilang relasyon kaya hindi na lang siya nagsalita as mas tinuon na lang ang atensyon kay Hera, ang nag-iisa nilang anak. He became both Hera's mother and father. Pinunan niya ang pagkukulang ng asawa. "I haven't seen Kurt for how many days, miss ko nang ma
"I'm fine..." mahinang wika ni Lucas at kaagad na tinulungan siya na makatayo. Humigpit ang pagkakayakap ni Hera kay Chantal na para bang mapipiga na niya ang anak. Sobrang lakas nang kabog ng kaniyang puso at nanlalamig ang kaniyang pakiramdam dahil sa nangyari. Sinamaan ni Hera ng tingin si Lucas dahil sa sinabi ng lalabi. "What do you mean you're fine?!" galit na tanong niya at hinila ang kamay nito. Magkasalubong ang kilay na hinila niya si Lucas at pumasok sa loob ng bahay ni Nathan. Wala ang kapatid dahil dito mula sila namalagi dahil kay Lucas. Hera furiously unlocked the door and went inside. "Dito ka lang," mariin niyang saad at binitawan ang kamay ni Lucas. Iniwan niya ang lalaki sa sala ng bahay at hinatid ang kaniyang natutulog na anak sa kaniyang kuwarto. Hindi na niya binihisan si Chantal at tinanggal lang ang suot na sapatos dahil sa pagmamadali. Nang masigurado niyang maayos na ang posisyon ng anak, lumabas na siya ng silid na may dala-dalang first aid kit. Binalika
"Hmm..." Lucas couldn't help but groaned softly when he felt like someone was pulling his cheeks in a violent way. Dahan-dahan na minulat niya ang kaniyang mabigat na mga mata. Kahit na uminom na siya ng gamot kagabi, hindi pa rin siya tuluyan na gumaling at medyo masakit pa ang ulo. Pero mabuti na rin na ganito kaysa naman sa sobrang init ng kaniyang katawan. "Ah, you're awake." Muntik na siyang atakihin sa puso nang pagkamulat niya ng kaniyang mga mata ay may isang maliit na tao ang sumalubong sa kaniyang paningin. Nakaupo ito sa kaniyang katawan at titig na titig sa kaniya. Na para bang inoobserbahan nito ang kaniyang mukha. Nang makilala ni Lucas kung sino ang taong ito na nasa kaniyang katawan, kaagad na pinakalma niya ang kaniyang sarili. Taas baba ang kaniyang dibdib at sobrang lakas nang pagtibok ng kaniyang puso. Ang kaninang inaantok pa niyang katawan ay biglang nabuhayan dahil doon. After how many years, ngayon lang ulit siya nagulat nang ganito. At ang dadalhin ay hindi
Gulong-gulo ang isipan ni Hera habang nakatingin kay Lucas na walang malay. Maputla ang buong mukha nito at mainit, lalo na ang noo nito na para bang sinindihan. Nakahiga ang lalaki ngayon sa kaniyang couch dito sa bahay ng kaniyang kapatid na si Nathan. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit niya tinulungan ang tao na ito. She was supposed to abandon him just like how he abandoned her but then, herself just acted on its own. Sa kalagitnaan nang pag yakap ni Lucas sa kaniya, bigla na lang itong nawalan ng malay sa gitna ng ulan pa talaga. At dahil mabigat ang lalaki at maliit siya na babae, nahirapan siya na dalhin ang lalaki papasok sa loob ng bahay. At dahil sobrang lakas ng ulan, sila tuloy dalawa ang basa ngayon. "Ha... Now what should I do?" namomroblema niyang tanong sa kaniyang sarili at sinamaan ng tingin ang walang malay na si Lucas. They're both wet now and she doesn't know what to do with Lucas. Tumalikod na lang siya at nagpunta sa kaniyang silid para magbihis. Pa
"Ha... Damn it," hindi mapigilan ni Lucas ang mapamura na lang dahil sa bagay na kaniyang napanaginipan. Tagaktak ang pawis sa kaniyang buong katawan habang hinahabol ang kaniyang paghinga. Basang-basa ang kaniyang likod lalo na ang kaniyang dibdib na hanggang ngayon ay taas baba pa rin dahil sa sobrang emosyon na kasalukuyan na kaniyang nararamdaman. That dream... No, that nightmare almost killed him through pain. Napasabunot na lang si Lucas sa kaniyang buhok at hindi alam ang gagawin. Nanginginig pa rin ang kaniyang buong katawan lalo na ang kaniyang basang mga kamay. His heart was pounding crazily inside his chest as if it's going to come out through his mouth. Kahit na panaginip lamang iyon, pakiramdam ni Lucas ay totoong-totoo na. Nagpakawala siya nang malalim na hininga at pinakalma ang nagwawalang puso. Nang maramdaman ng lalaki na okay na ang kaniyang pakiramdam, tumayo siya mula sa pagkakaupo sa kaniyang kama at pumasok sa banyo. Doon, tumayo siya kaharap ng salamin at hin
Hera's whole body trembled uncontrollably. The sight of Lucas, standing in front of her brother's house is making her head spinned. Hindi niya inaakala na makikita ulit ang lalaki na nagparamdam sa kaniya ng sakit at nagparanas sa kaniya ng hirap. After all the years had passed, akala ni Hera ay patay na ito at hindi na magpapakita pa, but why the heck is he here?Nakatayo lang silang dalawa at magkaharap. Kahit na ilang metro lang naman ang layo nila sa isa't isa, pakiramdam ni Hera ay nasa isang malayong lugar ang lalaki. Mag aanim na taon na ang nakalipas mula noong huli niyang nakita si Lucas. Those years were never been easy. Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya magawang kalimutan ang nakaraan. Kaya hindi nakakapagtaka kung nakakaramdam siya ng ganitong takot kay Lucas. What he did to her was unforgiving. She almost lost her daughter Chantal because of him. Kahit na hindi pa rin siya nakaka-move on sa nakaraan, pinilit ni Hera na magbulag bulagan para lang mabigyan ng masayang b
"Nathan, nandito ka pala," masayang wika ni Hera sa kaniyang kapatid na lalaki. Ngumiti ito sa kaniya at kaagad na kinarga ang kaniyang anak na nakadipa ang mga braso. Gustong magpakarga sa kaniyang kapatid. Kaagad na binuhat naman ito ng lalaki at pinagbigyan ang kagustuhan ng kaniyang anak na si Chantal. "Na miss mo ba ako ha? Chantal namin," Nathan said while smiling brightly and began kissing Chantal's cheeks. Napahagikhik ang limang taong gulang na anak ni Hera dahil sa kiliti na dala ng mga halik ni Nathan. Chantal giggled and put her small hands on Nathan's mouth to stop him. "Yes papa! Chantal misses you." Napailing-iling na lang si Hera sa sobrang sweet ng dalawa sa kaniyang harap. Nilampasan niya ang mga ito at nauna nang pumasok sa loob ng bahay ng kaniyang kapatid. They're currently on her brother's house. Nagpunta lang sila dito dahil nga na m-miss na ng kaniyang ina at mga kapatid ang kaniyang anak. "Oh Hera, nandito na pala kayo," marahan ang boses na saad ng kaniyan
Lucas' heart pounded heavily after hearing that familiar voice. Dahan-dahan na tumingin siya sa kung saan nanggaling ang boses na iyon. His heart clenched tightly when he saw the woman. Tumatakbo ang babae habang may nag-aalalang mga mata. Ang mahabang buhok noon ni Hera ay ngayon ay hanggang balikat na lang. Habang nakatingin si Lucas sa babae ay parang may kung anong humaplos sa kaniyang puso. Ang mukha nito ay nag bago na. Kung maganda ito noon, ngayon ay mas lalo itong naging maganda. Bagay na bagay sa babae ang hanggang balikat lang nito na buhok. In the past, Hera used to look so innocent but right now, her face matured. Sa sobrang titig niya sa mukha nito ay hindi man lang napansin ni Lucas na humiwalay na pala ang batang babae sa kaniyang hawak at tumakbo papunta kay Hera."Mommy!" the young girl exclaimed happily. Mabilis na tumakbo ang batang babae papunta kay Hera at niyakap ang mga binti nito. Mabilis na niyakap ni Hera ang kaniyang anak na bigla na lang nawala sa kaniya
'Hera is the daughter of the man who abandoned him and made his life even heller than it already is.'Iyan ang naglalaro sa isipan ni Lucas habang nakaupo ang lalaki sa bar counter at umiinom. Hindi alam ng lalaki kung ilang oras o araw na ba siya na roon. Ang gusto lang niya sa oras na 'yon ay ang uminom nang uminom hanggang sa makalimutan niya ang lahat ng nalaman niya sa araw na iyon. Hindi ine-expect ni Lucas na sa lahat ng tao, bakit si Hera pa ang naging anak ng taong kinasusuklaman niya? Kahit na ilang taon na ang nakalipas, ang sakit na dinulot ng taong iyon ay nasa puso niya pa rin. Kahit kailan ay hinding-hindi niya malilimutan ang mukha at pangalan ng taong umabandona at mas lalong sumira sa kaniyang buhay. All those years, he only not suffer because of his dad's cruelty but also because of that bastard's lies. Kung hindi lang siguro siya humingi ng tawad kay Mateo noon na kaniyang ninong at ang nag-iisang kaibigan ng kaniyang ina, hindi siguro magiging ganito ang kaniyan