Kim’s point of viewPatapos pa lamang ako sa aking kinakain, at nang mapatingin ako kay Alex ay tapos na siya at tila busog na busog na ito.Natawa naman ako sa kaniya, at agad ko siyang kinausap—“Oh? Ano busog ka na ba?” tanong ko naman sa kaniya,Napatingin naman siya sa akin at dahan-dahan siyang ngumiti at tumango sa akin,“Oo, I didn’t expect na naging favorite ko pala ito—sa ilang taon na dumaan sa akin matapos akong nag-kaamnesia, hindi talaga ako kumakain niyan and hindi ko gusto ang amoy and texture,” tugon naman niya sa akin,Napangiti naman ako ganoon din naman sina Yumi at Paul na natawa, “Sabi sayo eh—kaya nagulat kami nung sinabi mo na hindi mo yan gusto, dahil nakasama narin kitang kumain niya dati,” saad naman ni YumiNagulat naman ako sa kaniyang sinabi kay Alex, at biglang umimik si Alex.“Really Yumi?! Wow, hindi ko akalain. So it means—babago palang kayo ni Paul dahil parang may hindi pa siya alam sa akin?” tanong naman ni Alex sa kaniya,Napatingin naman si Yumi
Kim’s point of viewNang makatapos ako sa aking trabaho, ay lumabas na kami nina mama at papa sa opisina at nang pag-kalabas namin ay bumungad narin sa amin si Yumi at si Paul na mag-kasama at sila pala ay nag-hihintay narin sa akin.“Mama, kanina pa ba kayo diyan?” tanong naman kaagad ni Yumi kay mama, nang makapag-mano sila sa dalawa,At agad naman tumango si mama sa kaniya, “Oo anak, sana dadaan lang sana kami ng papa mo kasi nabanggit sa amin ni Kim na kasama niyo raw na lalabas si Alex, right?” tugon naman nito sa kaniya,Nang agad namang sumangayon si Yumi, at tumango sa kaniya,“Yes mama, tara na po,” pahayag naman ni Yumi sa kaniyaDoon ay umalis na kami at bumaba ngunit nang papalabas na kami ng building ay bumungad na kaagad sa amin si Alex at nag-aabang sa amin.Nang makita niya si mama at si papa, ay agad itong tumakbo papalapit at agad na nag-mano sa kanila.“Alex—mabuti naman at nandito ka na, para sabay-sabay na tayo,” pahayag naman sa kaniya ni mama, at biglang napatin
Kim’s point of viewNang matapos ang aming dinner, at nang maisipan na naming mag-uwian ay sabay kami ni Alex na nag-lakad papalabas ng restaurant. Nauna kaming lumabas habang ang mga kasamahan naman namin ay nasa sa loob pa.At doon ay kinausap ko siya,“Sabi ko naman sayo hayaan mo na yung kanina eh, ganoon talaga si papa lalo na din kapag kami ang mag-iinsist na mag-babayad,” pahayag ko naman kay Alex,Napatingin naman siya sa akin at napangiti at biglang napakamot sa ulo,“Sorry talaga, hindi kasi ganoon sa amin eh—nasanay ako na ako palagi ang mag-babayad lalo na kapag kasama si mom,” saad naman niya sa akin,Dahan-dahan naman akong napatango, at nag-tanong naman ako bigla sa kaniya.“Pero okay ka na ba ngayon? Baka naman kung anu-ano parin ang naiisip mo, at tamadin ka na naman sa trabaho mo. Baka nakakalimutan mong ikaw ang CEO ng kompanya niyo,” tanong ko naman sa kaniya,Natawa naman siya sa aking sinabi,“Sa lahat ng ginawa niyo para sa akin, kayo nina Yumi at Paul—I don’t t
Alex’s point of viewNang bumalik na muli ang aking assistant sa aking opisina, ay agad ko siyang tinanong.“Ahm—may appointment baa ko ngayon?” tanong ko kaagad sa kaniya,Nagulat naman siya nang mag-tanong ako kaya’t agad naman siyang sumagot,“Sir—May client po kayo mamayang mga 9am, kay Mr. Robles—siya po yung nag-papagawa sa atin ng designs na kailangan niya sa kaniyang advertisement, at ang sabi po dito gusto po niya raw talaga kayo makausap in person at hindi ang mga designers natin,” saad naman niya sa akin,Tumango naman ako kaagad sa kaniya nang kaniya itong sabihin sa akin, “Okay, yun lang ba? Dahil sa tingin ko hindi yata ako magiging available mamayang hapon,” pag-tatanong ko muli sa kaniya,Agad naman siyang tumango, “Ahm—yes sir, yun lang po sa ngayon,” tugon naman niya“Good, sige paki-handa nalang conference room and papuntahin mo rin ang head ng kabilang department, ang ating team para malaman niya kung ano rin ang mga kailangan okay?” pahayag ko naman sa kaniya,Tu
Alex’s point of viewHabang kaharap ko si Kim at nakikita siyang lumuluha ay agad ko ring pinunasan ang kaniyang luha sa kaniyang mukha.“Kim—please? hayaan mo akong makilala ang anak ko, ang anak natin. Walang rasong para itago mo ang anak ko sa akin, okay? And I’m sorry kung wala akong maalala,” pahayag ko naman sa kaniya,Napahinga naman siya ng malalim, “Anong gusto mong sabihin ko diyan? Sa tingin mo ganoon nalang kadali mag-patawad matapos mo kaming iwan ng anak mo? Kung hindi ko nakilala ang pinsan mong si Miguel, baka hanggang ngayon nag-kakabol parin ako sayo, baka ngayon ipinagtatabuyan mo parin ako dahil hindi mo alam ang nakaraan natin,” saad naman niya sa akin,“But kim, kaharap mo na ako oh—kung hindi ko pa narinig ang pinag-uusapan niyo ni Yumi, hindi ko malalaman. Ginagawa mo naman akong tanga Kim eh,” putol kong pag-kakasabi sa kaniya, nang agad naman siyang nag-salita.“Pero ginawa mo rin akong tanga noon Alex! Bago mo sabihin yan, isipin mo ang ginawa mo sa akin,” s
Kim’s point of viewNang sabihin iyon sa akin ni mama habang siya ay kumakatok sa aking pintuan, ay dahan-dahan naman akong tumayo, at binuksan ko rin ang pintuan.Doon ay agad kinuha ni papa si Hilary sa akin at agad akong niyakap ni mama ng napakahigpit.“Anong nangyari Hija? Tell us, sabihin mo lang sa amin kung anong problema hindi yung nandito ka sa kwarto at mag-kukulong,” tanong anman niya muli sa akin habang ako ay naiyak,Ngunit sinbukan kong sagutin siya, “A-alam na po ni Alex—gusto niyang ayusin ang sa amin mama, pero paano si Miguel? Paano po ang anak niyo?” tugon ko sa kaniya na may kasamang pag-tatanong,At agad niyang hinawakan ang aking mukha, at pinunasan ang mga luha na natulo, ngunit sa mga oras na iyon ay ngumiti siya sa akin—“Hija, Kim—makinig ka sa akin, wala na si Miguel. Siguro kaya nalaman ni Alex na may anak kayo dahil siguro itinulak talaga ni Miguel yun para sa inyong dalawa. At kung mag-kakaayos man kayo ni Alex, at desidido siyang ayusin ang kung anong m
Kim’s point of viewTanghalian na, nang biglang may kumatok sa aking pintuan ng opisina at bumungad sa akin si Yumi at ngumiti siya sa akin.“Ano? Ready ka na ba? Tara na kumain?” pag-aaya niya sa akin,Agad naman akong tumango sa kaniya at naisipan ko ng tumayo sa aking kinauupuan. Agad akong lumabas, at nag-lakad na kami sabay-sabay nina Paul at Yumi pababa ng building. Habang nag-lalakad kami ay nananatili akong tahimik,At nang makalabas na kami ng building at nang makapunta na sa sasakyan ay bigla akong napatigil at tumingin sa paligid.Nang biglang umimik si Yumi, “Oh? Sinong hinahanap mo?” tanong niya,Napatingin naman ako sa kaniya at agad naman akong umiling sa kaniya,“Wala—wala, tara na,” tugon ko naman sa kaniyaAgad na akong sumakay ng sasakyan, at doon ay umandar na si Paul. Habang nasa byahe kami, ay agad naman akong nag-tanong sa kanila.“Saan ba tayo kakain? May naisip na ba kaagad kayo?” tanong ko naman sa kanila,At napansin kong ngumiti si Paul kay Yumi, at agad na
Kim’s point of viewHabang papalabas na kami ng restaurant nina Paul at Yumi ay kasabay na namin si Alex na tumungo sa sasakyan. At nang makalabas na kami ng mall, ay biglang umimik si Yumi sa amin.“So paano ba yan? Mukhang ihahatid ka na ng manliligaw mo papunta sa company?” pahayag naman ni Yumi sa akin,Nang bigla naman akong nagulat sa kaniyang sinabi,“H-huh? Anong sinasabi niyo? Hindi niyo ako isasabay pabalik doon?” tanong ko naman kaagad sa kaniya,Nang agad namang umimik si Alex sa akin,“Kim, don’t worry—ihahatid na kita and besides, ako naman ang nag-sabi sa kanila—” putol niyang pag-kakasabi sa akin, nang bigla akong napatingin sa kanan ko at laking gulat na nakita kong umalis na sa tabihan ko sina Yumi“Hoy! Yumi!” pag-tawag ko sa kanila, ngunit hindi nila ako pinapansin.Napahinga nalang ako ng malalim nang hindi nila ako pansinin at doon ay nag-salita naman si Alex.“Tara na, malelate ka na niyan sa opisina mo—baka mamaya hindi moa lam, may client ka pala,” saad naman