Alex’s point of viewHabang kaharap ko si Kim at nakikita siyang lumuluha ay agad ko ring pinunasan ang kaniyang luha sa kaniyang mukha.“Kim—please? hayaan mo akong makilala ang anak ko, ang anak natin. Walang rasong para itago mo ang anak ko sa akin, okay? And I’m sorry kung wala akong maalala,” pahayag ko naman sa kaniya,Napahinga naman siya ng malalim, “Anong gusto mong sabihin ko diyan? Sa tingin mo ganoon nalang kadali mag-patawad matapos mo kaming iwan ng anak mo? Kung hindi ko nakilala ang pinsan mong si Miguel, baka hanggang ngayon nag-kakabol parin ako sayo, baka ngayon ipinagtatabuyan mo parin ako dahil hindi mo alam ang nakaraan natin,” saad naman niya sa akin,“But kim, kaharap mo na ako oh—kung hindi ko pa narinig ang pinag-uusapan niyo ni Yumi, hindi ko malalaman. Ginagawa mo naman akong tanga Kim eh,” putol kong pag-kakasabi sa kaniya, nang agad naman siyang nag-salita.“Pero ginawa mo rin akong tanga noon Alex! Bago mo sabihin yan, isipin mo ang ginawa mo sa akin,” s
Kim’s point of viewNang sabihin iyon sa akin ni mama habang siya ay kumakatok sa aking pintuan, ay dahan-dahan naman akong tumayo, at binuksan ko rin ang pintuan.Doon ay agad kinuha ni papa si Hilary sa akin at agad akong niyakap ni mama ng napakahigpit.“Anong nangyari Hija? Tell us, sabihin mo lang sa amin kung anong problema hindi yung nandito ka sa kwarto at mag-kukulong,” tanong anman niya muli sa akin habang ako ay naiyak,Ngunit sinbukan kong sagutin siya, “A-alam na po ni Alex—gusto niyang ayusin ang sa amin mama, pero paano si Miguel? Paano po ang anak niyo?” tugon ko sa kaniya na may kasamang pag-tatanong,At agad niyang hinawakan ang aking mukha, at pinunasan ang mga luha na natulo, ngunit sa mga oras na iyon ay ngumiti siya sa akin—“Hija, Kim—makinig ka sa akin, wala na si Miguel. Siguro kaya nalaman ni Alex na may anak kayo dahil siguro itinulak talaga ni Miguel yun para sa inyong dalawa. At kung mag-kakaayos man kayo ni Alex, at desidido siyang ayusin ang kung anong m
Kim’s point of viewTanghalian na, nang biglang may kumatok sa aking pintuan ng opisina at bumungad sa akin si Yumi at ngumiti siya sa akin.“Ano? Ready ka na ba? Tara na kumain?” pag-aaya niya sa akin,Agad naman akong tumango sa kaniya at naisipan ko ng tumayo sa aking kinauupuan. Agad akong lumabas, at nag-lakad na kami sabay-sabay nina Paul at Yumi pababa ng building. Habang nag-lalakad kami ay nananatili akong tahimik,At nang makalabas na kami ng building at nang makapunta na sa sasakyan ay bigla akong napatigil at tumingin sa paligid.Nang biglang umimik si Yumi, “Oh? Sinong hinahanap mo?” tanong niya,Napatingin naman ako sa kaniya at agad naman akong umiling sa kaniya,“Wala—wala, tara na,” tugon ko naman sa kaniyaAgad na akong sumakay ng sasakyan, at doon ay umandar na si Paul. Habang nasa byahe kami, ay agad naman akong nag-tanong sa kanila.“Saan ba tayo kakain? May naisip na ba kaagad kayo?” tanong ko naman sa kanila,At napansin kong ngumiti si Paul kay Yumi, at agad na
Kim’s point of viewHabang papalabas na kami ng restaurant nina Paul at Yumi ay kasabay na namin si Alex na tumungo sa sasakyan. At nang makalabas na kami ng mall, ay biglang umimik si Yumi sa amin.“So paano ba yan? Mukhang ihahatid ka na ng manliligaw mo papunta sa company?” pahayag naman ni Yumi sa akin,Nang bigla naman akong nagulat sa kaniyang sinabi,“H-huh? Anong sinasabi niyo? Hindi niyo ako isasabay pabalik doon?” tanong ko naman kaagad sa kaniya,Nang agad namang umimik si Alex sa akin,“Kim, don’t worry—ihahatid na kita and besides, ako naman ang nag-sabi sa kanila—” putol niyang pag-kakasabi sa akin, nang bigla akong napatingin sa kanan ko at laking gulat na nakita kong umalis na sa tabihan ko sina Yumi“Hoy! Yumi!” pag-tawag ko sa kanila, ngunit hindi nila ako pinapansin.Napahinga nalang ako ng malalim nang hindi nila ako pansinin at doon ay nag-salita naman si Alex.“Tara na, malelate ka na niyan sa opisina mo—baka mamaya hindi moa lam, may client ka pala,” saad naman
Kim’s point of viewNang tapos na ang aming trabaho nina Yumi, ay biglang tumawag si Alex sa akin at nang akin itong sagutin ay agad siyang umimik—“Hi Kim! Are you done? Labasan niyo na ba? I’m here na sa baba, I’ll wait,” pahayag niya kaagad sa akin,At nang sabihin niya iyon ay agad naman akong nagulat, kaya’t agad naman akong sumagot sa kaniya.“Sige sige, papunta na rin kami diyan nina Yumi—hinihintay lang namin si Paul,” tugon ko naman sa kaniya,At nang sumangayon naman siya ay namatay narin ang tawag at agad naman akong inasar-asar ni Yumi.“Yieee! Pag-ibig nga naman oh, kapag dumarating,”Napatingin naman ako sa kaniya nang kaniya iyong sabihin, “Tigilan mo nga ako Yumi, si Paul wala pa ba? Nakakahiya kasi sa nag-hihintay sa baba,” tanong ko naman sa kaniya,Napataas siya ng balikat, “Hindi ko nga alam eh, pero sabi niya papunta na raw siya—paano kung pumunta ka na doon? Hindi ka naman sasabay sa amin eh at may mundo kayong dalawa ni Alex no,” saad naman niya sa akin,Agad na
Alex’s point of viewNang makabili na kami ng t-shirts at nang makapag-palit na kaagad, ay muli kaming nag-kita-kita sa isang upuan. At nang mag-sidatingan na sina Yumi at Kim,Ay muli ng nag-aya si Yumi, at hinila-hila na naman si Kim papunta sa gusto niyang rides. At nag-aya na siya sa isang bump car kung saan sasakay kami sa isang maliit na sasakyan at makikipag-bungguan sa kahit kanino.At doon ay muli nang umimik si Yumi,“So? Dating gawi, kasama ko si Paul—at ikaw naman Kim, kasama mo si Alex, mas maganda kung may kasama—baka kung mapaano pa ang isa sa atin no, hindi naman tayo pro driver,” pahayag naman ni Yumi,Natawa naman ako nang sabihin niya iyon, at nang makapila na sina Yumi ay pumila narin kami ni Kim.Napansin kong tahimik lang si Kim ngunit nangiti siya pag nag-eenjoy sa rides na pinupuntahan namin, at habang nakapila kami ay agad ko siyang kinausap,“Kim? naiilang ka parin ba sa akin? I noticed na mukhang naiilang ka eh, at napapatahimik ka nalang,” pahayag ko sa kan
Alex’s point of viewHabang hawak-hawak ko ang kamay ni Kim, ay biglang napatingin sa amin sina Yumi at Paul at tumingin din sila sa aming kamay na tila nag-tataka,“Wait—anong ibig sabihin niyan? Bakit may pa-hawak kamay na ngayon?” tanong naman ni Yumi sa amin,Nang dahan-dahan ko sanang aalisin ang kamay ni Kim sa aking kamay ngunit bigla niyang hinawakan ang braso ko at tumingin sa akin at tumango,“Kami na Yumi—hindi ko na pinatagal,” tugon naman niya sa kaniya,Hindi nakaimik ang dalawa ni Yumi at Paul nang sabihin iyon sa kanila ni Kim,Kaya’t napatango nalamang sila, at nang talikuran nila kami ay bigla silang nag-parinig—“Ah—may love life na pala love, tara na—pwede na natin silang iwanan,” saad naman ni Yumi kay Paul.Nag-katinginan kami ni Kim nang sabihin iyon ni Yumi, at natawa sa sinabi ni Yumi.Habang nag-lalakad-lakad na kami, ay agad niya akong kinausap.“Ahm—balak mo ba kaninang itago sa kanila ang tungkol sa atin?” tanong naman niya,Nagulat naman ako sa tanong niy
Kim’s point of viewNang makatapos na ang aming pag-uusap ng harapan nina mama at papa ay agad na akong bumalik sa aking kwarto. Nang makaupo ako sa aking kama, ay agad na tumunog ang aking cellphone at laking gulat ko nang makita ang pangalan ni Alex kaya’t agad ko iyong sinagot,“Hi, bakit gising ka pa?” nauna kong pag-tatanong sa kaniya,At nang gawin ko iyon ay natawa siya, “Talagang naunahan mo ako ah—” saad naman niya sa akin,Napangiti naman ako, “Pero bakit nga gising ka pa? hindi ba nag-good night ka na kanina?” tanong ko naman sa kaniya,“Hindi ko rin alam—I just can’t sleep, baka dahil sa hindi ko akalain na sasagutin mo na ako kanina—” pag-tugon naman niya sa akin,Napahinga naman ako ng malalim nang sabihin niya iyon sa akin,“Ano ka ba, hindi mo naman kailangan irason yan eh—pero alam mo ba may sasabihin ako sayo,” pahayag ko naman sa kaniya,Naging interesado naman siya sa aking sasabihin kaya’t agad siyang nag-tanong,“What is it? bad news ba? Or good news?”“Kanina, l