Balisa si Avva habang naghihintay sa labas ng private room kung saan dinala si Donya Conciana. Kanina pa siyang palakad-lakad habang kagat-kagat ang kaniyang mga daliri. “Sigurado akong palalayasin ako ng mga Thompson kapag nalaman nilang ako ang dahilan kung bakit inatake sa puso ang matandang ‘y
“Mama…” Hinawakan ni Ylonah ang balikat ng kaniyang asawang si Gerardo. “Don’t stress yourself too much. Magiging maayos din ang lahat.” Mula sa mirror window ay sinilip niya ang kaniyang biyenan. ‘Huwag ka na sanang magising para wala nang aapi at aaway sa anak ko! Si Gavin lang naman ang kinikil
‘I have to think of a way to get rid of that fúcking CCTV footage. Hindi nila pwedeng malaman na ako ang may kagagawan kung bakit inatake sa puso ang matandang hukluban na ‘yon!’ piping turan ng isip ni Avva habang naglalakad siya’t pinaglalaruan ang ilang hibla ng kaniyang buhok. Dumiretso na siya
Binalot ng tensyon ang apat na sulok ng security room. Ang mga mata ng mga taong naroroon ay nakatuon lamang sa monitor. Halos hindi na nga sila kumukurap sa panonood ng video footage...bitbit ang pag-asang masisilayan nila ang tunay na nangyari. Sa halip na sa monitor tumingin si Ylonah ay nakatuo
‘Magiging maayos rin ang lahat, Lola Conciana. Gagaling ka at mananagot naman ang sinumang walang puso na naging dahilan nang nangyari sa'yo.’ Nakakuyom ang mga kamay ni Gavin habang naglalakad pabalik sa room 777. Mabigat ang mga yabag niya habang nag-iisip kung paano niya malalaman ang totoo. Nang
“Nakuha mo na ba ang lahat ng mga damit mo sa cabinet, anak? Baka may naiwan ka pa ro’n?” Kasalukuyang isinasalansan ni Maya ang mga tiniklop niyang damit sa traveling bag na binili ni Gavin para sa kanilang mag-ina. “Opo, mommy. Nariyan na po lahat," sagot naman ni Hope. Tinutulungan niya ang kani
“You know what, Maya, I’m happy that you’ve changed your mind. Buti na lang at naisip mong huwag na munang lumipat," nakangiting turan ni Gaia. “Naisip ko rin kasi si Hope. Alam kong masaya siya kapag kasama niya kayo. Masyado nang napalapit sa inyo ang anak ko at hindi ko naman din siya masisisi
"Dàmn! Sinusundan pa rin tayo ng lalaking 'yon!" Gaia gritted her teeth. Mariin niyang hinawakan ang manibela habang panay ang sulyap niya sa side mirror ng kotse niya. Paano ba naman, kanina pa silang sinusundan ni Garret. “P-pasensya ka na kung nakita mo si Garret ngayon. Are you not on good term