Chapter 20.1
When everything's doing good around you and you're feeling bliss, in a cloud nine, or in the seventh heaven, you'll never really notice the time and how fast it changes.
I've never been this happy all my life. Ngayon ko lang nalaman na ganito pala ang pakiramdam kapag masaya ka sa taong gusto mo. That you'll never have to beg someone's attention just to be happy. Because if that someone truly want you to be happy and want you to be part of their life, you don't have to fall into your knees and beg.
Akala ko talaga iiwasan na ako ni Wyatt. Tatakbuhan pagkatapos nang nangyari like how other guys do but turns out he became more clingy and sweet.
He's so adorable when everytime he'll pout his lips when he'll not get a single kiss from me. He hugs me from time to time and kiss my chee
Thank you so much for all of your support! Lovelots and Keep safe everyone!🧡
Chapter 20.2 Pagkatapos niyang sabihin 'yon ay pinatay na niya kaagad ang tawag. Ni hindi man lang ako hinayaang makapagsalita ulit. Paanong hindi ko alam 'to? At sino 'yon? Boyfriend niya ba 'yon?! Bakit hindi niya naman sinabi sa akin ang bagay na 'yon? Manahimik ka Eloise! Ikaw nga walang ka ring sinabi sa kaniya! Fair enough. I breathe heavily and just let Catelyn be. Kung gusto niya naman sigurong sabihin 'yon, sasabihin niya naman sa akin. Nagtext na lang ako kay Catelyn na malabo niyang mabasa ngayon, pero paniguradong mababasa ng kasama niya. To Catelyn: I don't know what's happening, but please, take good care of her. Pinagpatuloy ko ang pagpapatuyo sa buhok ko. P
Chapter 21.1"Eloise?"Busy ako sa pag-i-edit nang bigla na lang may tumawag sa akin."Ano 'yon?" Tanong ko nang makita si Carl na nakatayo na sa harapan ko. May dala siyang isang bouquet ng pulang mga rosas.Napakamot siya sa batok niya at nahihiyang tumingin sa akin. Nagtataka naman akong tumingin sa kaniya."Bakit?" Tanong ko nang hindi pa rin siya nagsasalita."Uh." Namula ng bahagya mukha niya pero kahit gano'n, boung tapang pa din siyang humarap sa akin at binigay ang bulaklak. "Para sa'yo 'yan.""Ha?" Nagtataka kong tanong. "Kanino galing?""Um, may nagpapabigay lang," sagot niya."Sino naman?" Inabot ko na la
Chapter 21.2"Ah oo! Sayang din naman kasi, ilalagay ko na lang 'to sa vase na nasa sala namin," sagot ko. Ngumiti naman siya sa akin.Nawala kay Carl ang atensyon ko nang maramdamang nag vibrate ulit ang cellphone ko. Napakagat ako sa pang-ibabang labi ko nang maalalang tumawag pala si Wyatt kanina at nakalimutan kong sagutin.Tumingin ako kay Carl na ngayon ay nakatingin din pala sa akin. Nahihiya akong ngumiti sa kaniya at itinuro ang cellphone ko. Nang makita ko siyang tumango ay bahagya akong lumayo sa kaniya at sinagot ang tawag.Bago pa man ako makapagsalita, dumagundong na ang madiin at may galit na boses ni Wyatt sa tenga ko mula sa kabilang linya. Hindi ko alam pero mabilis ang pagtibok ng puso ko at kinakabahan ako dahil sa tono ng boses niya.Galit na galit si
Chapter 22.1"Can we talk?"Hindi ko siya pinansin at nagtuloy-tuloy sa paglalakad.Matapos ng ilang minutong pag-iisip at pagkastigo sa sarili ko, napagdesisyonan kong lumabas at huwag na lang siyang pansinin.Naramdaman kong nakasunod siya sa likuran ko pero wala akong pakealam. Wala akong panahon para makipag-usap sa kaniya, at makinig sa kung ano ang balak niyang sabihin. Unang-una, wala naman kaming dapat pag-usapan, hindi naman niya kailangang ipamukha sa akin ang klarong-klaro na.Kung nandito siya para sabihing binabawi niya ang kung ano mang kasinungaling sinabi niya sa akin dati, hindi na kailangan. Gets ko naman na, hindi naman ako bobo."Can you please stop walking, and listen to me first?"Hi
Chapter 22.2Pagkalabas namin ng opisina agad bumundol sa kaba ang puso ko nang makitang may pamilyar na sasakyan ang nakaparada hindi kalayuan sa kinatatayuan namin. At hindi nga ako nagkamali nang lumabas siya mula sa sasakyan. Mabilis kong iniwas ang tingin mula sa kaniya at walang pagdadalawang-isip na hinila si Carl paalis.Hindi ko alam kung bakit pa ba siya nagpapakita sa akin ngayon. I already told him to leave pero sadyang matigas ang ulo niya. I know I'm being so immature for avoiding him right now but can you blame me? Sobrang nasaktan lang talaga ako sa nagawa niya na maski ang makita siya ay nagdadala ng sakit sa puso ko.I can feel his staring daggers into us but I don't give a damn. Nag-expect at nag-assume lang talaga ako ng sobra sa aming dalawa na hindi naman pala dapat. I forgot my boundaries just because so
Chapter 23.1"Gaga ka ba? Ba't di mo sinabi agad?!"Pasok sa isang tenga, labas sa kabila."Hoy! Nakikinig ka ba sa akin?" Tanong ni Catelyn sa akin. Kahit wala naman talaga akong maintindihan sa mga sinabi niya, tumango pa rin ako. Magsasalita pa rin naman siya kahit ano'ng sabihin ko.Hindi ko na siya pinansin nang magsimula na naman ang litanya niya. Naka-focus lang ako sa pagkain ng spicy chicken wings. Pagkatapos dalhin ni Christian, which is employee ni Wyatt, ang chicken wings kahapon, ito na 'yong kinakain ko. Hindi ko alam pero everytime I'm craving for a spicy chicken wings, I'll just found myself texting Wyatt for it.I tried to buy a spicy chicken wings after work yesterday but it doesn't taste good for me. Mas masarap 'yong chicken wings na pinapadala ni Wyatt para s
Chapter 23.2I realized that someone as strong as Cate, is alwo broken inside but it doesn't mean that they're weak. They may always show a strong facade, they're also a human, they have feelings too. They went through all of the pain alone and choose to move forward is already a brave act. But sometimes, they also needed someone to assure them that everything's gonna be okay. That they don't have to go through all of that alone, they can have the people around then that truly loves them.In every silent battle, they just needed someone to stand beside them. To hold their hand and make them feel important too.Mga ilang minuto pa kaming nag-usap ni Cate bago siya umuwi pagkatapos niyang masiguro na maayos na ang pakiramdam ko. I just went to my room and fell asleep.I woke up feeling dizzy. Nang buksan ko ang mg
Chapter 24.1"Sige, huwag ka munang huminga ha?" Tumango ako sa kaniya. Ginawa ko ang sinabi niya at hindi muna huminga habang isinasara niya ang zipper sa likuran ng sout ko."Tapos na?" Tanong ko habang pinipigilan ang sarili kong huminga. Kanina pa kaming dalawa dito at hanggang ngayon pinipilit pa din naming isara ang zipper ng pinasukat niyang floral dress.Wala akong pasok ngayon kaya nagpatulong ako kay Cate ng sosoutin ko. Mabuti na lang talaga at hindi siya busy today kaya napuntahan niya ako dito. Inimbitahan ko nga siyang pumunta at sinabi naman niyang susubukan niya kung hindi siya busy that day. Gusto niya rin daw kasing pumunta sa palawan."Teka lang!" Naramdaman kong humigpit ang pagkakahawak niya sa balikat ko habang pilit pa ding isinasara ang zipper ng dress.
Special Chapter II slowly open my left eye only to be greeted by a cold and silent room. I stretched my arms and I felt the coldness of the sheets against my skin.Tuluyan na akong naggising at bumangon. Pagkalingon ko sa gilid ay wala na ang dalawa. Napasimangot ako at nilibot ang tingin sa boung kuwarto. Napangiti ako nang umihip ang mabining hangin mula sa labas ng bintana.Dahan-dahan akong bumangon at lumabas ng kuwarto. Naglalakad pa lang ako sa hagdanan ay naririnig ko na ang hagikhik ni Lauren na nagpangiti sa akin.Natagpuan ko silang dalawa ni Wyatt sa couch ng sala na naglalaro. Nakaupo si Lauren sa paanan ni Wyatt at inaangat naman ni Wyatt ang paa niya na parang seesaw. Pinagkrus ko ang braso ko at nakangiti silang pinagmamasdan."Again! Again!" Tuwang-tuwa saad ni Lauren nang itigil n
Epilogue 1.5While reading happily of a contract despite of the headaches it gave me last time. A loud knock outside my office and the harsh noise from the door caught my attention. A raging mad Fred barge in."Do you really think you already knew her Wyatt?!" He burst."What?" I confusedly ask him."She's with a lot of old men, Wyatt. Don't turn a blind eye here. Do you really think that she's the woman you think she is?""What are you talking about Fred?" I tried to clam down but I'm slowly losing my patience here."She's a wh*re! She's nothing bu—" before he could even finish his words, I punch him right into his face. He lay down on the floor because of the impact of my punch."Don't you dare insult her again
Epilogue 1.4You've really got it bad this time, Wyatt.I bit my lip as I'm looking at my cellphone. What should I do? What is she doing right now? Oh God! I'm gonna die thinking what's going on here.I stood up which caught Christian's attention. He immediately went to me."Ready the private plane," I said then left the room.Mabilis akong nakauwi ng Pilipinas at hindi na tinapos ang pinunta ko sa ibang bansa. Closing ceremony na lang naman bukas at pasasalamat sa mga dumalo kaya hindi na necessary na pumunta pa ako. Besides, Christian already know what to do.I'm really glad that I have a spare key of her apartment. I swiftly went inside without any problem. It felt like all of my shouldered responsibility lessen the moment I saw h
Epilogue 1.3Funny Wyatt, you also see her that way right?"The next time you spit those words again, I'm gonna kill you!" Banta ko sa kaniya bago kami tuluyang umalis.Eloise is giving me a lot of feelings even I couldn't recognized. So when she treated my wounds, I lost it. I wanted to hunt those men who took advantage of her. I wanted to give them what they deserve.The days that we're apart, I thought that I would really get over her. But I just found myself knocking into her apartment and getting close to her. Each day, the feelings feels so strange. It was a good yet threatening feelings that might drown me one day. Eloise is the only woman who could make me feel this way and I hate how could she make drool over her.I even followed in her workplace if it wasn't for an important me
Epilogue 1.2 "Sir?" Gulat niyang tanong sa akin. "I can take care of myself Christian. I've been here before. Just hand me the keys," I answered. He hesitantly give me the keys. Mabilis naman akong pumunta sa kotse at pumasok sa loob. I turned on the headlights before I drove it away. While I'm on my way, I received a call from Tito Raymundo. I connected the call in a bluetooth earpiece. I focused on driving the car while answering his call. "Yes Tito?" I answered. "Where are you hijo? Nasundo mo na ba siya?" Sagot niya sa kabilang linya. Muntikan ko nang mabangga ang sasakyan dahil sa pagkabigla. Itinigil ko ang sasakyan sa gilid ng sasakyan para makausap siya ng maayos.
Epilogue 1.1 "What are you talking about Doc?" My father asked the doctor curiously. I just stayed lying on my bed while still feel dizzy because of all the antibiotics that have been injected to me today. I can't even bat my eyelashes or even lift my finger because of loss of strength. "We need to occur an operation as quickly as possible to..." I don't know what the doctor said after that because I fell asleep. I woke up the next day and saw my mom crying in my father's arm. My heart ache terribly that day. God knows how many times I prayed that I won't wake up anymore so that my mom won't be this hurt. God knows how I badly want to just end this to stop my suffering and my parent's too. We just recently found out about my heart condition and it immediatel
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK. Chapter 54.2 Naging magulo ang kabilang linya pagkatapos ay ang boses naman ni Daddy ang narinig ko. "Eloise..." His voice was laced with warning. Napalunok ako at kinabahan. "You know Lauren, Dad." Bumuntong-hininga ako at napapikit. "Malaki ka na. Just don't give Lauren high hopes," saad niya. Tumango naman ako kahit hindi niya makikita 'yon. "I know Dad." "I'll hung up now." "Okay. Si Edna na bahala sa mga kailangan ni Lauren. Bye." Matapos maputol ang tawag ay napahilot a
Chapter 54.1Dad and I are became more open to each other. We're still getting to know how to be comfortable to each other and I suppose that we're doing great with our relationship development as a daughter and father.Pagkatapos ng nangyari naging maayos ang takbo ng lahat sa buhay namin. Patuloy kaming dinadalaw ni Wyatt sa bahay with Dad's consent of course. I always see them talking silently while watching Lauren and I couldn't be more happy seeing that. The two important man in my life is doing good.'Yon lang naman ang gusto ko; masayang pamilya na puno ng pagmamahal.It was the usual day at work. Madaming mga turista ang nagpabo-book sa hotel dahil malapit na mag-holiday kaya naman busy kami sa kakaasikaso sa mga bagong dating at sa mga nanatili na sa hotel.Nakangiti a
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK.Chapter 53.2Napangiti ako at naabutan iyon ni Wyatt nang dumako ang tingin niya sa akin. Nakangiti siyang lumapit sa akin at niyakap ako mula sa likod. Hinalikan niya ang sentido ko at itinukod ang baba sa balikat ko.I leaned my head into his while watching our daughter sleeping peacefully in the middle of the bed."Sundan na natin?" Biglang tanong niya dahilan para kurutin ko ang gilid niya. "Aw!""Manahimik ka nga! Bumalik ka na lang do'n sa mga pinsan mo," saad ko."Dito lang ako." Mas siniksik niya ang ulo niya sa leeg ko."Matagal din kayong hindi nagkasama lahat. Dito