Chapter 2.1
Papaanong ang paglingon niya ay nagbigay sa akin ng ibang pakiramdam? Parang may karera sa dibdib ko dahil sa lakas ng pagsabog ng nararamdaman ko. Siya lang ang bukod tanging nagparamdam sa akin ng ganito at ayoko nito. Masarap sa pakiramdam pero nakakatakot. Nakakatakot ang ideyang posible akong malunod nito at kung hindi papalarin ay hindi na ako makakaahon pa.
Even if his face is against the light of the bright fireworks in the sky, I could still see him clearly like in the broad daylight. His picture perfect features that will make every woman drool over him. Hindi na niya kailangan lumapit sa mga babae dahil ang mga babae na mismo ang lalapit sa kaniya, they will definitely throw themselves on him.
"I don't know if you're staring at me or at that f*cking fireworks."
Napakurap ako at napatingin sa madilim niyang mga mata. Unti-unti siyang naglalakad papalapit sa akin at gustuhin ko mang umatras ay hindi ko magawa dahil nakaupo ako. Nawawalan na rin ng lakas ang mga paa ko dahil sa uri ng pagtingin niya sa akin.
Umiwas ako sa tingin niya at napalunok. Kinakabahan ako sa kung ano pero hindi ko matukoy.
"Anong ginagawa mo dito? You should be inside enjoying the night with your woman. Not with the random girl you've just met."
"Don't think highly of yourself woman. I was just looking for you because Mr. Valdez told me to, not because I want to."
Humiwa ang sakit sa puso ko dahil sa sinabi niya. Sobrang sakit niyang magsalita, ni hindi man lang siya nag-isip kung makakasakit siya ng damdamin ng isang tao. Iniiwas ko ang paningin sa kaniya at itinoun na lang ang paningin sa baso ng wine nasa nasa harapan ko. Kunti na lang ang laman no'n, marami din pala akong nainom na wine. Sumakit ang ulo ko nang maalalang hindi pala ako sanay uminom.
"Hey! I've been looking for you. I thought you'll gonna dance with me." Bumaling ako sa pintuan ng veranda at nakitang sumulpot mula doon ang babaeng kasama niya kanina at agad inilingkis ang kamay sa braso niya.
Nahilo ako sa amoy ng pabango ng babaeng kasama niya. Putek! Mukhang mas madaling umepekto sa akin ang wine na ininom ko kanina. Para na tuloy akong masusuka habang tumatagal na naaamoy ko ang pabango niya. Bago pa man mangyari 'yon ay agad na akong tumayo sa kabila ng panghihina ng tungod ko. Mabuti na lang talaga at hindi ako natumba sa harapan nilang dalawa.
Dahil sa ginawang ingay ng bakal na upuan ay napatingin silang dalawa sa akin. Ang nanunuring mata ng kasama niyang babae ay agad akong tiningnan mula ulo hanggang paa at pabalik. Tumaas ang kaliwa niyang kilay at nakaka-insultong ngumisi sa akin.
"And who's this woman you're with? Really? You'll choose to be with this cheap bitch than to be with me?"
Kahit nakamaskara ay ang ganda niya, gano'n din ang sout niyang damit na talaga namang halatang mamahalin at sigurado akong gawa iyon ng sikat na fashion designer. Pero nawala ang paghangang iyon sa basurang ugali niya. Maganda ang sout niya at postura pero hindi nagawang itago ng marangya niyang kasoutan ang bulok niyang ugali. Hindi ko alam kung bakit nabibiyayaan ng ganitong yaman ang mga taong ni wala man lang ni katiting na magandang ugali. Kung sino pa 'yong mabababait sila pa itong naghihirap. Gustuhin ko mang ipaglaban ang sarili ko ay hindi ko ginawa, hindi ako pumapatol sa mga mapanghusga at makikitid na utak na tulad niya.
Hindi ko na siya pinansin at agad na tumalikod sa kanilang dalawa. Bagay nga sila, parehong masasama ang ugali.
Pagkabalik ko sa event hall ay nasa gitna na ang karamihan sa mga bisita at sumasayaw kasabay ng malamyos na musika na binabalot ang boung paligid. Imbes na dumeretso sa comfort room para maghilamos nang mahimasmasan sa pagkahilo ay huminto ako sa harapan ng waiter na may dalang baso ng wine. Kumuha ako ng isa at inisang lagok ang laman no'n. Ibinigay ko ulit ang baso sa waiter at kukuha pa sana ulit nang may pumigil sa akin.
Gano'n na lang ang panlalaki ng mata ko nang makita ko siyang nasa harapan ko at madilim na naman ang tingin ng mga mata sa akin. Umigting ang panga niya at matalim ang tinging ibinigay sa waiter na agad na umalis.
"That's enough woman. Let's go." Galit niyang saad at hinaklit ang braso ko. Muntik pa akong matapilok sa biglaan niyang paghila sa akin.
"Hoy! Let me go!" Pilit kong inaalis ang kamay niyang nakahawak sa braso ko pero ang higpit nang pagkakahawak niya sa akin.
"Not gonna happen."
"Ano ba!"
Bingi siya sa mga sinabi ko na kahit na magsisigaw at maglupasay ako rito ay wala siyang pakealam. Buti na lang talaga at abala ang ibang mga bisita sa pagsasayaw kaya hindi nila napapansin ang paghihilahan namin ng lalaking ito. Nang subukan ko ulit hilahin ang kamay ko ay muntikan na talaga akong mabuwal. Maluwag na pala ang pagkakahawak niya sa akin, samahan pa na nahihilo na ako sa dami ng nainom ko ngayon.
Inis siyang bumuntong-hininga at para na talaga siyang mauubusan ng pasensya sa akin. Umayos ako sa pagkakatayo at tumingin sa paligid. Laking pasasalamat ko na walang nakakita sa nangyari sa akin.
"You're such a very stubborn woman."
Umiikot na ang paningin ko sa boung paligid, nang tingnan ko siya ay may sinasabi siya pero hindi ko maintindihan. Pumipikit-pikit na ang mata ko nang maramdaman ko ang sarili kong bigla na lang lumutang. Naamoy ko kaagad ang pamilyar niyang pabango, isinandal ko ang pisngi ko sa dibdib niya bago ako lamunin nang kadiliman.
Naggising ako kinabukasan sa hindi pamilyar na kwarto, malayo ito sa hotel room na tinutuluyan ko rito sa Singapore dahil mukhang mas triple ang laki nito at sa tingin koy gano'n din ang presyo. Nang maalala ang nangyari kagabi ay agad kong tiningnan ang sout ko. Nakahinga ako ng maluwag nang makitang 'yon pa din naman ang sout ko. Pinakiramdaman ko din ang sarili ko kung may masakit ba o ano. I thank all the Gods in heaven that I'm okay. Boung-bou pa naman ang pagkababae ko, walang labis at walang kulang.
Napadako ang tingin ko sa malaking bintana sa gilid ng kamang kinahihigaan ko, sumasayaw ang puting kurtina sa gilid dahil sa may kalakasang hangin at nakitang sobrang liwanag na sa labas. May nakita rin akong isang paso ng halaman sa gilid nito na bumagay sa puting pintura ng kwarto, mas nagmukhang maaliwalas ang paligid. Mula roon ay dumako ang tingin ko sa malaking tv na kaharap ng kama, may mga nakalagay namang mga magazine sa isang estante sa ilalim no'n. Katabi naman no'n ay ang isang pintuan na kulay brown.
Naalis ang paningin ko roon nang may marinig akong yabag sa kaliwa ko. Napaawang ang labi ko nang makita siyang nagpapatuyo ng buhok at puting tuwalya lang ang natatakip sa pang-ibabang parte ng katawan niya. Mukha pang hindi nakaayos ang pagkakatapis no'n dahil maling galaw lang niya ay siguradong mahuhulog ang ma swerteng tuwalya na 'yon. Tumutulo pa ang tubig mula sa leeg niya hanggang sa ibaba ng— napalunok ako nang makita ang tiyan niya. Putek! Para na siyang may panaderya dahil sa dami ng pandesal!
"Eyes up here woman."
Kumunot ang noo ko nang hindi ko man lang makilala ang lalaking ito but his voice sounds familiar though. I think I've heard him before or we've met somewhere from the past.
"Sino ka? And where the hell I am?"
Hindi niya ako pinansin at sa halip ay naglakad siya papunta sa isang couch sa gilid na hindi ko napansin kanina. Prente siyang umupo roon, patuloy na pinapatuyo ang buhok niya. Gano'n nalang ang panlalaki ng mata ko at agad na umiwas ng tingin.
Holy f*cking hell! This idiot! How could he just sit there, legs apart, without even wearing anything aside from that f*cking towel? Putek! Muntik ko ng makita ang gate ng langit!
Narinig ko siyang tumawa. Paniguradong nakita niya ang pag-iwas ko ng tingin. Mamamatay ako ng maaga dahil sa mga kahihiyan na ito. Bwesit siya!
Nang tingnan ko siya ulit ay wala na siya doon sa kinauupuan niya kanina. Siguro nagbibihis na ang lokong 'yon sa kung saan. Wala talagang manners, ni hindi man lang nahiya sa akin! Kinuha ko ang pagkakataon na iyon para bumangon mula sa kama at naglakad papunta sa banyo. Namangha ako sa ganda at laki ng banyo niya. Worth it nga talaga ang bayad niya rito. May malaking puting bath tub sa gilid, katabi naman no'n ay ang shower room. Nang tingnan ko ang sink ay kumpleto ang gamit doon may malaki ring salamin.
Dahan-dahan kong hinawakan ang mukha ko habang nakatingin sa salamin nang napagtantong wala na ang make up sa mukha ko.
Kung gano'n ay tinanggal niya 'yon? Kagabi ba 'yon habang wala akong malay? Ang tanging naaalala ko lang ay ang pag-agaw niya sa akin no'ng baso ng wine.
Naghilamos lang ako ng mukha, lumabas din kaagad ako sa banyo kahit gusto ko pang maligo ay hindi pwede dahil wala naman akong pamalit. Nadatnan ko siyang nakaupo sa gilid ng kama at bihis na bihis na. Umaalingasaw din sa boung paligid ang pabango niya.
"I'll give you 15 minutes to prepare yourself. You already have your things here. I'll just wait you at the lobby."
Chapter 2.2 Wala ako sa sariling nakamasid lang sa kaniya habang nakatayo siya at no'ng palabas na siya ng kwarto. Pinoproseso pa ng utak ko ang mga sinabi niya. "A-ano?" Lumingon lang siya sa akin at tumingin doon sa isang sulok. Nang lingunin ko din iyon ay nando'n na ang lahat nga gamit na dala ko. "T-teka lang ha? Bakit nandito 'yong mga gamit ko? At paano mo nakuha 'tong mga gamit ko?" He shrugged his shoulders and boredom was written all over his face. Wala talaga siyang kwentang kausap. "I have my ways." 'Yon lang ang sinabi niya at lumabas na ng kwarto. Pagkaalis niya ay agad din akong naligo at nagbihis, baka ako pa ang pabayarin niya sa hotel na ito no. Inaayos ko na ang mga gamit ko nang bigla na lang mag vibrate ang
Chapter 3.1 Totoo nga siguro na kapag gusto mong iwasan ang tao, mas paglalaruan kayo ng tadhana. Ipagtatagpo talaga 'yong mga landas niyo kahit na anong mangyari. Gustuhin mo mang iwasan ay wala ka nang magagawa. Ano ba naman kasi ang trip ng lalaking 'yon? Catelyn said that he's handsome and every woman would even bend their knees just to get his attention. So why me? Tsaka may girlfriend daw 'yong tao. Ayoko naman manira ng relasyon no! I've been with different people, but I always make sure that I will never be the reason of the wreckage of their relationship. Never. Sabi ko ayoko siyang makita pero natagpuan ko na lang ang sarili kong nag-eempake ng gamit ko para sa flight bukas. Ni hindi pa nga ako nakakapaghanap ng trabaho pero heto ako ngayon, aalis na naman. Bakit ba naman kasi ako ang naisipan niyang isama do'n? Pwede naman niyang dalhin 'yong girlfriend niya no! I
Chapter 3.2Agad ko ding sinita ang sarili kong pakiramdam dahil hindi iyon tama at wala akong lakas ng loob na pangalanan ang nararamdaman na ito. I can't feel this, it's obviously a suicide! Wala akong planong durugin ang boung pagkatao ko.Ngumisi siya sa akin, "I'm just making sure that you'll go with me. Sayang naman 'yong bayad ko kung hindi diba?"I was stunned because of what he said. Ang tingin niya sa akin ay bayarang babaeng sumasama sa kung sino-sinong lalaki.Totoo naman Eloise! Bakit ka nasasaktan ngayon?"Can't talk? You've been with a lot of filthy old rich businessmen right? They paid you for that kind of job, so what's the difference when you'll go with me?"You're handsome and they're not.Gusto ko iyong sabihin pero hindi ko ginawa dahil baka mas l
Chapter 4.1Natulala ako habang nakatingin sa malaking bahay— no, it looks like a freaking palace. Sobrang laki ng palasyo na nasa harapan ko ngayon. Nahiya ang Disneyland dahil sa sobrang laki at ganda nito."Is this yours?""No.""Eh kanina 'to?""Mine."Sumimangot ako sa sagot niya. Hindi ko alam kung joke ba 'yon o seryoso siya. Kung joke 'yon, ang pangit niyang mag-joke."Mine, mine. Pwede pang ma steal uy," bulong ko nang mauna na siyang maglakad sa akin papasok.Akala ko ay narinig niya ako nang lumingon siya sa akin at kumunot ang noo. Umiling ako sa kaniya pero suplado lang siyang tumalikod.Sumunod lang ako sa kaniya nang magsimula na siyang maglakad papunta sa hagdanan sa harap ng front door. Agad namang may mga sumalubong sa aming dal
Chapter 4.2 Hindi pa man ako nakakahakbang sa hagdanan ay natigil na ako nang marinig ang sinabi niya. "Oo nga, akala mo kung sinong mabait," natigil siya. "... hindi ko naman sasabihin sa'yo 'to kung hindi totoo. Aba! Ayoko talaga sa mga babae niya! No'ng isang taon na nagdala siya rito ng babae ay talagang ang sama ng ugali! Mabait ang mukha pero hindi naman gano'n, mabait lang siya kay Wyatt. Pero hija— oo na! Sige, bye." Kumirot ang puso ko dahil sa sinabi niya, hindi pa man niya ako kilala ay hinusgahan na niya ako. Hindi ko naman din ginusto ang mapunta sa sitwasyong 'to. Wala lang talaga akong makitang ibang choice. Gano'n naman talaga diba? Huhusgahan ka na nila base sa mga nakikita nila, ni hindi man lang naisip na alamin ang totoo. Mas pinapaniwalaan nila ang kung anong tingin nilang totoo, sarado na ang isip nila sa ibang angggulo ng kwento. Matamlay akon
Chapter 5.1 "No..." Umiling-iling ako sa kaniya. "Yes..." Itinaas baba niya ang kilay niya. "No way. I'm not gonna wear that—" ni hindi ko masabi na damit pa ba 'yon. Sumama ang timpla ng mukha ko nang makita 'yon. Halos wala na 'yong matakpan kung sakaling sosoutin ko man. Ang nipis ng strap ng damit, tube ang style sa upper part ng damit. Naka crisscross ang bandang tiyan na talaga namang kitang-kita ang tiyan ng kung sino mang magsosout no'n, tapos may slit pa talaga sa gilid. Hindi ko alam kung damit pa ba 'to. Napangiwi ako sa damit na dala niya. There's no way in hell I'll wear that! Nakasimangot ako habang tinitingnan ang sarili ko sa repleksiyon ng salamin na nasa loob ng dressing room. Sabi ko hindi ako magsosout nito eh! But look, I'm already wearing the dress. Kulay champa
Chapter 5.2 Nakaupo kasi ako sa kaharap na upuan ng inuupuan niya. I'd rather chose to sit across him than to sit beside him no! Napaka delikado pa naman ng taong 'to. Pabago-bago ang takbo ng isip. Sinamaan niya ako ng tingin nang hindi ako kumilos para lumipat sa tabi niya. Mangangatwiran pa sana ako nang dumating na ang order namin. Hindi na ako nag-komento dahil mukhang sabay na kaming magla-lunch ng mga ka meet niya ngayon. "Pwede naman siguro akong lumipat ng upuan," saad ko habang tumutulong sa waiter sa pag-aayos ng mga orders namin. "And why would you do that?" "You see, it's a business meeting. Baka maka-isturbo lang ako dito." Natigil ako sa pagtulong nang makita siyang mariin na ngayong nakatingin sa akin. "All I said wa
Chapter 6.1 Spell awkward. K. A. M. I. Sobrang awkward talaga ng atmosphere. Matapos ng eksena namin sa parking lot ay hindi na ako umimik man lang o ang tumingin sa kaniya. Kung hindi ba naman siya baliw para sabihin 'yon sa harapan ni Nathan kanina. Nakakahiya talaga. Sabihin na nating hindi naman talaga alam ni Nathan ang apelyido ni Wyatt, nakakahiya pa rin! And to think that he's Wyatt Wolfenstein! Walang hindi nakakakilala sa kaniya, well except for me. Ah basta! Nakakainis siya! Anong akala niya sa akin? Hindi naman 'yon yung apelyido ko pero 'yon 'yong sinabi niya kanina. Baliw talaga! Siya na 'yong gumawa ng eksena kanina siya pa 'tong may lakas ng loob na magalit ngayon! Mahigpit ang kapit niya sa manibela ng sasakyan at matalim na nakatingin sa daan na pa
Special Chapter II slowly open my left eye only to be greeted by a cold and silent room. I stretched my arms and I felt the coldness of the sheets against my skin.Tuluyan na akong naggising at bumangon. Pagkalingon ko sa gilid ay wala na ang dalawa. Napasimangot ako at nilibot ang tingin sa boung kuwarto. Napangiti ako nang umihip ang mabining hangin mula sa labas ng bintana.Dahan-dahan akong bumangon at lumabas ng kuwarto. Naglalakad pa lang ako sa hagdanan ay naririnig ko na ang hagikhik ni Lauren na nagpangiti sa akin.Natagpuan ko silang dalawa ni Wyatt sa couch ng sala na naglalaro. Nakaupo si Lauren sa paanan ni Wyatt at inaangat naman ni Wyatt ang paa niya na parang seesaw. Pinagkrus ko ang braso ko at nakangiti silang pinagmamasdan."Again! Again!" Tuwang-tuwa saad ni Lauren nang itigil n
Epilogue 1.5While reading happily of a contract despite of the headaches it gave me last time. A loud knock outside my office and the harsh noise from the door caught my attention. A raging mad Fred barge in."Do you really think you already knew her Wyatt?!" He burst."What?" I confusedly ask him."She's with a lot of old men, Wyatt. Don't turn a blind eye here. Do you really think that she's the woman you think she is?""What are you talking about Fred?" I tried to clam down but I'm slowly losing my patience here."She's a wh*re! She's nothing bu—" before he could even finish his words, I punch him right into his face. He lay down on the floor because of the impact of my punch."Don't you dare insult her again
Epilogue 1.4You've really got it bad this time, Wyatt.I bit my lip as I'm looking at my cellphone. What should I do? What is she doing right now? Oh God! I'm gonna die thinking what's going on here.I stood up which caught Christian's attention. He immediately went to me."Ready the private plane," I said then left the room.Mabilis akong nakauwi ng Pilipinas at hindi na tinapos ang pinunta ko sa ibang bansa. Closing ceremony na lang naman bukas at pasasalamat sa mga dumalo kaya hindi na necessary na pumunta pa ako. Besides, Christian already know what to do.I'm really glad that I have a spare key of her apartment. I swiftly went inside without any problem. It felt like all of my shouldered responsibility lessen the moment I saw h
Epilogue 1.3Funny Wyatt, you also see her that way right?"The next time you spit those words again, I'm gonna kill you!" Banta ko sa kaniya bago kami tuluyang umalis.Eloise is giving me a lot of feelings even I couldn't recognized. So when she treated my wounds, I lost it. I wanted to hunt those men who took advantage of her. I wanted to give them what they deserve.The days that we're apart, I thought that I would really get over her. But I just found myself knocking into her apartment and getting close to her. Each day, the feelings feels so strange. It was a good yet threatening feelings that might drown me one day. Eloise is the only woman who could make me feel this way and I hate how could she make drool over her.I even followed in her workplace if it wasn't for an important me
Epilogue 1.2 "Sir?" Gulat niyang tanong sa akin. "I can take care of myself Christian. I've been here before. Just hand me the keys," I answered. He hesitantly give me the keys. Mabilis naman akong pumunta sa kotse at pumasok sa loob. I turned on the headlights before I drove it away. While I'm on my way, I received a call from Tito Raymundo. I connected the call in a bluetooth earpiece. I focused on driving the car while answering his call. "Yes Tito?" I answered. "Where are you hijo? Nasundo mo na ba siya?" Sagot niya sa kabilang linya. Muntikan ko nang mabangga ang sasakyan dahil sa pagkabigla. Itinigil ko ang sasakyan sa gilid ng sasakyan para makausap siya ng maayos.
Epilogue 1.1 "What are you talking about Doc?" My father asked the doctor curiously. I just stayed lying on my bed while still feel dizzy because of all the antibiotics that have been injected to me today. I can't even bat my eyelashes or even lift my finger because of loss of strength. "We need to occur an operation as quickly as possible to..." I don't know what the doctor said after that because I fell asleep. I woke up the next day and saw my mom crying in my father's arm. My heart ache terribly that day. God knows how many times I prayed that I won't wake up anymore so that my mom won't be this hurt. God knows how I badly want to just end this to stop my suffering and my parent's too. We just recently found out about my heart condition and it immediatel
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK. Chapter 54.2 Naging magulo ang kabilang linya pagkatapos ay ang boses naman ni Daddy ang narinig ko. "Eloise..." His voice was laced with warning. Napalunok ako at kinabahan. "You know Lauren, Dad." Bumuntong-hininga ako at napapikit. "Malaki ka na. Just don't give Lauren high hopes," saad niya. Tumango naman ako kahit hindi niya makikita 'yon. "I know Dad." "I'll hung up now." "Okay. Si Edna na bahala sa mga kailangan ni Lauren. Bye." Matapos maputol ang tawag ay napahilot a
Chapter 54.1Dad and I are became more open to each other. We're still getting to know how to be comfortable to each other and I suppose that we're doing great with our relationship development as a daughter and father.Pagkatapos ng nangyari naging maayos ang takbo ng lahat sa buhay namin. Patuloy kaming dinadalaw ni Wyatt sa bahay with Dad's consent of course. I always see them talking silently while watching Lauren and I couldn't be more happy seeing that. The two important man in my life is doing good.'Yon lang naman ang gusto ko; masayang pamilya na puno ng pagmamahal.It was the usual day at work. Madaming mga turista ang nagpabo-book sa hotel dahil malapit na mag-holiday kaya naman busy kami sa kakaasikaso sa mga bagong dating at sa mga nanatili na sa hotel.Nakangiti a
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK.Chapter 53.2Napangiti ako at naabutan iyon ni Wyatt nang dumako ang tingin niya sa akin. Nakangiti siyang lumapit sa akin at niyakap ako mula sa likod. Hinalikan niya ang sentido ko at itinukod ang baba sa balikat ko.I leaned my head into his while watching our daughter sleeping peacefully in the middle of the bed."Sundan na natin?" Biglang tanong niya dahilan para kurutin ko ang gilid niya. "Aw!""Manahimik ka nga! Bumalik ka na lang do'n sa mga pinsan mo," saad ko."Dito lang ako." Mas siniksik niya ang ulo niya sa leeg ko."Matagal din kayong hindi nagkasama lahat. Dito