Chapter 3.1
Totoo nga siguro na kapag gusto mong iwasan ang tao, mas paglalaruan kayo ng tadhana. Ipagtatagpo talaga 'yong mga landas niyo kahit na anong mangyari. Gustuhin mo mang iwasan ay wala ka nang magagawa.
Ano ba naman kasi ang trip ng lalaking 'yon? Catelyn said that he's handsome and every woman would even bend their knees just to get his attention. So why me? Tsaka may girlfriend daw 'yong tao. Ayoko naman manira ng relasyon no! I've been with different people, but I always make sure that I will never be the reason of the wreckage of their relationship. Never.
Sabi ko ayoko siyang makita pero natagpuan ko na lang ang sarili kong nag-eempake ng gamit ko para sa flight bukas. Ni hindi pa nga ako nakakapaghanap ng trabaho pero heto ako ngayon, aalis na naman.
Bakit ba naman kasi ako ang naisipan niyang isama do'n? Pwede naman niyang dalhin 'yong girlfriend niya no! I
Chapter 3.2Agad ko ding sinita ang sarili kong pakiramdam dahil hindi iyon tama at wala akong lakas ng loob na pangalanan ang nararamdaman na ito. I can't feel this, it's obviously a suicide! Wala akong planong durugin ang boung pagkatao ko.Ngumisi siya sa akin, "I'm just making sure that you'll go with me. Sayang naman 'yong bayad ko kung hindi diba?"I was stunned because of what he said. Ang tingin niya sa akin ay bayarang babaeng sumasama sa kung sino-sinong lalaki.Totoo naman Eloise! Bakit ka nasasaktan ngayon?"Can't talk? You've been with a lot of filthy old rich businessmen right? They paid you for that kind of job, so what's the difference when you'll go with me?"You're handsome and they're not.Gusto ko iyong sabihin pero hindi ko ginawa dahil baka mas l
Chapter 4.1Natulala ako habang nakatingin sa malaking bahay— no, it looks like a freaking palace. Sobrang laki ng palasyo na nasa harapan ko ngayon. Nahiya ang Disneyland dahil sa sobrang laki at ganda nito."Is this yours?""No.""Eh kanina 'to?""Mine."Sumimangot ako sa sagot niya. Hindi ko alam kung joke ba 'yon o seryoso siya. Kung joke 'yon, ang pangit niyang mag-joke."Mine, mine. Pwede pang ma steal uy," bulong ko nang mauna na siyang maglakad sa akin papasok.Akala ko ay narinig niya ako nang lumingon siya sa akin at kumunot ang noo. Umiling ako sa kaniya pero suplado lang siyang tumalikod.Sumunod lang ako sa kaniya nang magsimula na siyang maglakad papunta sa hagdanan sa harap ng front door. Agad namang may mga sumalubong sa aming dal
Chapter 4.2 Hindi pa man ako nakakahakbang sa hagdanan ay natigil na ako nang marinig ang sinabi niya. "Oo nga, akala mo kung sinong mabait," natigil siya. "... hindi ko naman sasabihin sa'yo 'to kung hindi totoo. Aba! Ayoko talaga sa mga babae niya! No'ng isang taon na nagdala siya rito ng babae ay talagang ang sama ng ugali! Mabait ang mukha pero hindi naman gano'n, mabait lang siya kay Wyatt. Pero hija— oo na! Sige, bye." Kumirot ang puso ko dahil sa sinabi niya, hindi pa man niya ako kilala ay hinusgahan na niya ako. Hindi ko naman din ginusto ang mapunta sa sitwasyong 'to. Wala lang talaga akong makitang ibang choice. Gano'n naman talaga diba? Huhusgahan ka na nila base sa mga nakikita nila, ni hindi man lang naisip na alamin ang totoo. Mas pinapaniwalaan nila ang kung anong tingin nilang totoo, sarado na ang isip nila sa ibang angggulo ng kwento. Matamlay akon
Chapter 5.1 "No..." Umiling-iling ako sa kaniya. "Yes..." Itinaas baba niya ang kilay niya. "No way. I'm not gonna wear that—" ni hindi ko masabi na damit pa ba 'yon. Sumama ang timpla ng mukha ko nang makita 'yon. Halos wala na 'yong matakpan kung sakaling sosoutin ko man. Ang nipis ng strap ng damit, tube ang style sa upper part ng damit. Naka crisscross ang bandang tiyan na talaga namang kitang-kita ang tiyan ng kung sino mang magsosout no'n, tapos may slit pa talaga sa gilid. Hindi ko alam kung damit pa ba 'to. Napangiwi ako sa damit na dala niya. There's no way in hell I'll wear that! Nakasimangot ako habang tinitingnan ang sarili ko sa repleksiyon ng salamin na nasa loob ng dressing room. Sabi ko hindi ako magsosout nito eh! But look, I'm already wearing the dress. Kulay champa
Chapter 5.2 Nakaupo kasi ako sa kaharap na upuan ng inuupuan niya. I'd rather chose to sit across him than to sit beside him no! Napaka delikado pa naman ng taong 'to. Pabago-bago ang takbo ng isip. Sinamaan niya ako ng tingin nang hindi ako kumilos para lumipat sa tabi niya. Mangangatwiran pa sana ako nang dumating na ang order namin. Hindi na ako nag-komento dahil mukhang sabay na kaming magla-lunch ng mga ka meet niya ngayon. "Pwede naman siguro akong lumipat ng upuan," saad ko habang tumutulong sa waiter sa pag-aayos ng mga orders namin. "And why would you do that?" "You see, it's a business meeting. Baka maka-isturbo lang ako dito." Natigil ako sa pagtulong nang makita siyang mariin na ngayong nakatingin sa akin. "All I said wa
Chapter 6.1 Spell awkward. K. A. M. I. Sobrang awkward talaga ng atmosphere. Matapos ng eksena namin sa parking lot ay hindi na ako umimik man lang o ang tumingin sa kaniya. Kung hindi ba naman siya baliw para sabihin 'yon sa harapan ni Nathan kanina. Nakakahiya talaga. Sabihin na nating hindi naman talaga alam ni Nathan ang apelyido ni Wyatt, nakakahiya pa rin! And to think that he's Wyatt Wolfenstein! Walang hindi nakakakilala sa kaniya, well except for me. Ah basta! Nakakainis siya! Anong akala niya sa akin? Hindi naman 'yon yung apelyido ko pero 'yon 'yong sinabi niya kanina. Baliw talaga! Siya na 'yong gumawa ng eksena kanina siya pa 'tong may lakas ng loob na magalit ngayon! Mahigpit ang kapit niya sa manibela ng sasakyan at matalim na nakatingin sa daan na pa
Chapter 6.2 "Woah..." the whole room was filled with their gasps. Ibinuka ko naman ang mata ko at kumurap-kurap. "Gosh..." Hindi ko makilala ang sarili ko. Ang ganda ko. Grabe. As in. Ang ganda talaga. Hindi ako makapaniwala habang tiningnan ang sarili sa salamin. Tiningnan ko pa talaga ang lahat ng anggulo para makasigurado at wala akong masabi grabe. Naka full make up ako pero hindi 'yon sobrang kapal tingnan, at bumagay sa akin ang make up. Halos hindi ko na nga makilala ang sarili ko, mas pabor 'yon sa akin. Mabuti na 'yong hindi ma-recognize ang mukha ko para iwas problema. Naka-messy bun naman ang buhok ko, na maluwag na naka braide sa magkabilang gilid hanggang sa likod kung saan nakabun ang buhok ko. May iba ding nakahulog na ilang hibla ng buhok ko malapit sa magkabila kong tenga. Pagkatap
Chapter 7.1Madaming tao ang nandito sa party. Mga alta at mga businessman ang mga nandito. Nagkakasiyahan ang lahat habang kaming dalawa ni Wyatt ay nandito sa madilim na sulok at nakatingin lang sa kanilang lahat.May mga lumalapit at kinakausap siya pero tipid lang siya kung sumagot kaya umaalis din sila kaagad. Bored lang siyang nakatingin sa party habang nakakrus ang braso niya sa dibdib. Para bang inip na inip siya sa mga nangyayari."Eloise?!"Napalingon ako nang may bigla na lang tumawag sa pangalan ko. Pinaliit ko ang mata para makita ng mas klaro 'yong tumawag sa akin, I dropped my jaw when I recognized him."Nathan! Hi!"I didn't know that I'll meet him here, no offense but I didn't imagine him being in a place like this. At tsaka kanina lang nangyari 'yong pagkikita namin. And I didn't know that he'll recognize me, ang di
Special Chapter II slowly open my left eye only to be greeted by a cold and silent room. I stretched my arms and I felt the coldness of the sheets against my skin.Tuluyan na akong naggising at bumangon. Pagkalingon ko sa gilid ay wala na ang dalawa. Napasimangot ako at nilibot ang tingin sa boung kuwarto. Napangiti ako nang umihip ang mabining hangin mula sa labas ng bintana.Dahan-dahan akong bumangon at lumabas ng kuwarto. Naglalakad pa lang ako sa hagdanan ay naririnig ko na ang hagikhik ni Lauren na nagpangiti sa akin.Natagpuan ko silang dalawa ni Wyatt sa couch ng sala na naglalaro. Nakaupo si Lauren sa paanan ni Wyatt at inaangat naman ni Wyatt ang paa niya na parang seesaw. Pinagkrus ko ang braso ko at nakangiti silang pinagmamasdan."Again! Again!" Tuwang-tuwa saad ni Lauren nang itigil n
Epilogue 1.5While reading happily of a contract despite of the headaches it gave me last time. A loud knock outside my office and the harsh noise from the door caught my attention. A raging mad Fred barge in."Do you really think you already knew her Wyatt?!" He burst."What?" I confusedly ask him."She's with a lot of old men, Wyatt. Don't turn a blind eye here. Do you really think that she's the woman you think she is?""What are you talking about Fred?" I tried to clam down but I'm slowly losing my patience here."She's a wh*re! She's nothing bu—" before he could even finish his words, I punch him right into his face. He lay down on the floor because of the impact of my punch."Don't you dare insult her again
Epilogue 1.4You've really got it bad this time, Wyatt.I bit my lip as I'm looking at my cellphone. What should I do? What is she doing right now? Oh God! I'm gonna die thinking what's going on here.I stood up which caught Christian's attention. He immediately went to me."Ready the private plane," I said then left the room.Mabilis akong nakauwi ng Pilipinas at hindi na tinapos ang pinunta ko sa ibang bansa. Closing ceremony na lang naman bukas at pasasalamat sa mga dumalo kaya hindi na necessary na pumunta pa ako. Besides, Christian already know what to do.I'm really glad that I have a spare key of her apartment. I swiftly went inside without any problem. It felt like all of my shouldered responsibility lessen the moment I saw h
Epilogue 1.3Funny Wyatt, you also see her that way right?"The next time you spit those words again, I'm gonna kill you!" Banta ko sa kaniya bago kami tuluyang umalis.Eloise is giving me a lot of feelings even I couldn't recognized. So when she treated my wounds, I lost it. I wanted to hunt those men who took advantage of her. I wanted to give them what they deserve.The days that we're apart, I thought that I would really get over her. But I just found myself knocking into her apartment and getting close to her. Each day, the feelings feels so strange. It was a good yet threatening feelings that might drown me one day. Eloise is the only woman who could make me feel this way and I hate how could she make drool over her.I even followed in her workplace if it wasn't for an important me
Epilogue 1.2 "Sir?" Gulat niyang tanong sa akin. "I can take care of myself Christian. I've been here before. Just hand me the keys," I answered. He hesitantly give me the keys. Mabilis naman akong pumunta sa kotse at pumasok sa loob. I turned on the headlights before I drove it away. While I'm on my way, I received a call from Tito Raymundo. I connected the call in a bluetooth earpiece. I focused on driving the car while answering his call. "Yes Tito?" I answered. "Where are you hijo? Nasundo mo na ba siya?" Sagot niya sa kabilang linya. Muntikan ko nang mabangga ang sasakyan dahil sa pagkabigla. Itinigil ko ang sasakyan sa gilid ng sasakyan para makausap siya ng maayos.
Epilogue 1.1 "What are you talking about Doc?" My father asked the doctor curiously. I just stayed lying on my bed while still feel dizzy because of all the antibiotics that have been injected to me today. I can't even bat my eyelashes or even lift my finger because of loss of strength. "We need to occur an operation as quickly as possible to..." I don't know what the doctor said after that because I fell asleep. I woke up the next day and saw my mom crying in my father's arm. My heart ache terribly that day. God knows how many times I prayed that I won't wake up anymore so that my mom won't be this hurt. God knows how I badly want to just end this to stop my suffering and my parent's too. We just recently found out about my heart condition and it immediatel
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK. Chapter 54.2 Naging magulo ang kabilang linya pagkatapos ay ang boses naman ni Daddy ang narinig ko. "Eloise..." His voice was laced with warning. Napalunok ako at kinabahan. "You know Lauren, Dad." Bumuntong-hininga ako at napapikit. "Malaki ka na. Just don't give Lauren high hopes," saad niya. Tumango naman ako kahit hindi niya makikita 'yon. "I know Dad." "I'll hung up now." "Okay. Si Edna na bahala sa mga kailangan ni Lauren. Bye." Matapos maputol ang tawag ay napahilot a
Chapter 54.1Dad and I are became more open to each other. We're still getting to know how to be comfortable to each other and I suppose that we're doing great with our relationship development as a daughter and father.Pagkatapos ng nangyari naging maayos ang takbo ng lahat sa buhay namin. Patuloy kaming dinadalaw ni Wyatt sa bahay with Dad's consent of course. I always see them talking silently while watching Lauren and I couldn't be more happy seeing that. The two important man in my life is doing good.'Yon lang naman ang gusto ko; masayang pamilya na puno ng pagmamahal.It was the usual day at work. Madaming mga turista ang nagpabo-book sa hotel dahil malapit na mag-holiday kaya naman busy kami sa kakaasikaso sa mga bagong dating at sa mga nanatili na sa hotel.Nakangiti a
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK.Chapter 53.2Napangiti ako at naabutan iyon ni Wyatt nang dumako ang tingin niya sa akin. Nakangiti siyang lumapit sa akin at niyakap ako mula sa likod. Hinalikan niya ang sentido ko at itinukod ang baba sa balikat ko.I leaned my head into his while watching our daughter sleeping peacefully in the middle of the bed."Sundan na natin?" Biglang tanong niya dahilan para kurutin ko ang gilid niya. "Aw!""Manahimik ka nga! Bumalik ka na lang do'n sa mga pinsan mo," saad ko."Dito lang ako." Mas siniksik niya ang ulo niya sa leeg ko."Matagal din kayong hindi nagkasama lahat. Dito