Chapter 1.1
"You know I'm not into that okay? Sabi ko naman sayo na sa masquerade lang ako pumupunta and wala ng iba. You know my reasons."
I sipped my coffee while staring into the city lights in front of me. Nakabalot sa akin ang isang makapal na kumot habang nakaupo sa isang hammock na nasa veranda ng tinutuluyan ko. I'm talking with Catelyn on the other line of the phone, she's keep on offering me a job.
"Pero Loise, it's a great opportunity to know more possible clients in the future and besides you needed the money right? Ang makukuha mo rito ay sobra pa sa kailangan mo. Exclusive naman yung event eh, and walang media so I assure you it's safe."
Napabungtong-hininga ako at pinaglaruan ang rim ng tasa na hawak ko. Yes, I badly needed the money right now but I'm also thinking of the publicity of the said event, baka mas lalo lang lumala ang sitwasyon na kinasasadlakan ko ngayon. Ayaw ko namang dumagdag sa problema ngayon baka mas lalo lang magkaleche-leche.
"Tsaka pupunta rin naman ako sa event and aside from that, hindi naman sa Pilipinas gaganapin eh kaya imposibleng may makakakilala sa'yo." Dagdag pa niya.
Iisipin ko pa ba ang issue na dulot ng pagpunta ko o ang problemang kailangan kong solusyanan ngayon bago pa man kami malunod lahat?
"I'll think about it Cate, thank you." I sincerely said. Cate was the one who introduced me into this kind of job, when I needed one. Nung una ay nag-aalinlangan pa ako na subukan ang trabahong ito dahil na rin sa reputasyon na iniingatan ng pamilya namin na ngayon ay yun nalang ang natira.
"You're always welcome Loise. You always got my back okay? Hindi naman kita ipapahamak eh, gusto lang talaga kitang tulungan ngayon and I know you need the money din kasi. Basta text me agad kung papayag ka, para if ever na hindi ay hahanap ako ng ibang pupunta okay? Think about it."
After bidding our goodbyes, we ended the call. Napatingin ako sa mga nagkikislapang mga ilaw sa boung siyudad. I hugged myself more when the cold breeze hits me, mas hinigpitan ko ang kapit sa kumot na gamit ko. I rubbed my hands to feel some heat.
Nandito ako ngayon sa Singapore para sa trabaho ko, ang trabahong bumubuhay sa aming dalawa ni Daddy ngayon and no one knows except Catelyn. Hindi alam ng pinakiusapan kong nurse na magbantay kay Daddy na nasa Singapore ako ngayon, ang alam lang nito ay magtatrabaho ako ng ilang araw around Manila but the truth is andito talaga ako sa Singapore para sa trabahong ito.
I met Catelyn when I was looking for work pero dahil nga hindi pa ako nakaka graduate ay wala akong makuhang trabaho. Catelyn offered me a job, ang pagsama sa mga businessman sa mga event abroad. Let's say parang date nila to brag, at wala ng iba pa, hanggang date lang nila ako sa events.
I was hesitant dahil na rin galing ang pamilya namin sa mundong iyon at hindi malabong maging tampulan iyon ng issue sa business world lalo na't kahit small time na business man si Daddy dati ay kahit papaano ay naging kilala din siya. But I was left with no choice nung inatake si Daddy sa puso, kailangan na kailangan namin ng pera kaya naman pumayag na ako. Aanhin ko naman yung pride ko kung ang kapalit nun ay ang kaligtasan ng Daddy ko?
Even if we're not on good terms, I still don't want him gone. He's all that I have in this lifetime, I'll do everything to keep him and to be with him longer than I've ever wanted.
I was pulled out from my reverie when my phone ring. Kinuha ko ito at sinagot, unregistered number ang nakalagay pero sinagot ko pa rin ang tawag. Baka kasi importante ito o baka bagong kliyente.
"Yes hello? This is Tamara speaking." I answered. Tumayo ako at niligpit ang tasa, inipit ko sa pagitan ng balikat at tenga ko ang cellphone at naglakad papasok sa kusina.
"Hi this is Ysa Romero, secretary of Mr. Valdez. I would like to inform you that he will fetch you at your hotel room at exactly seven pm tonight." Propesyonal niyang saad sa kabilang linya, napasandal ako sa lababo at kagat ang pang ibabang-labi habang hawak ang cellphone ko. I've been doing this for months but I'm still pretty nervous.
"Ahm, thank you..."
"Please be prepared ahead of time. Thank you." Pagkatapos nun ay pinatay na niya ang tawag. I throw my cellphone on the top of the counter and frustratingly pulled my shoulder length hazel brown hair.
"You can do it Eloise, anak ka ng mommy mo kaya alam kong kaya mo ito. It's for the family okay?" I keep on chanting those words in my mind while preparing myself for the event.
Warm water ang gamit ko sa pagligo para maibsan ang ginaw na nararamdaman ko kanina, and it also help me to relax my body. After taking a warm shower, I wore a silver mermaid long gown that is hugging my figure. It perfectly fit in my body, klaro ang bawat kurba ng katawan ko. Turtle neck ito at hanggang pulsuhan ang manggas ng damit. Kung gaano ka tago ang harapan ng damit ay siya namang pagka kapos ng tela nito sa likuran. Backless ang damit pero mas nagustuhan ko ang itsura nito. Hindi masyadong mabigat dalhin kaya komportable rin akong soutin ito. The secretary of Mr. Valdez brought this long gown to me early this morning.
Mataman kong tiningnan ang sarili ko sa salamin matapos i-apply ang make up no make up look. Para lang akong walang make-up pero mas naging maganda roon ang gray kong mga mata. Naglagay rin ako ng isang diamond stud earrings sa tenga ko para may kaunti namang palamuti at hindi lang damit ang sout ko. I also wore a mask, covering the upper part of my face. Tanging mga mata at labi ko lang ang makikita ng maayos sa maskara na sout. Ang buhok ko naman ay naka-messy bun habang may ilang nahulog sa gilid ng mukha ko.
I took a deep breathes, and pick my purse before I stood up and walked towards the door. Kanina pa nag text ang sekretarya ni Mr. Valdez na nasa labas na raw ng hotel ang susundo sa akin and for some important and personal reason ay hindi makakapunta si Mr. Valdez pero may hahalili naman daw sa kaniya. Hangga't maaari ay ayaw niya ng personal attachments sa mga dates niya sa event kaya ang sekretarya niya ang nag-u-update sa mga bagay-bagay.
"Uh... Good evening." Nagdalawang isip pa ako sa pagbati sa lalaking nakaupo sa driver's seat dahil hindi ko alam kung bakit wala yung tinutukoy ni Ysa na magiging kasama ko dahil wala si Mr. Valdez.
I haven't met Mr. Valdez in person yet but I already saw his picture, mukha naman siyang mabait at desente kaya pumayag ako na maging date niya sa event na ito ngayon. Siya din naman ang nagbayad sa plane ticket ko papunta dito sa Singapore at pauwi sa Pilipinas at tsaka siya din ang nagbayad sa hotel na pansamantala kong tinutuluyan ngayon.
Napatingin ako sa lalaki na mahigpit na nakahawak sa manibela ng sasakyan. Hindi ko siya masyadong maaninag ng mabuti dahil sa dilim sa loob ng sasakyan.
"Get out." diin niyang tugon sa akin nang hindi man lang tumitingin. Kinabahan ako sa tono ng pananalita niya, parang anumang oras ay sisigaw siya sa akin.
Mali ba ang sinakyan kong kotse? Pero ang sabi sa akin ng sekretarya ni Mr. Valdez ay itim raw na Mercedes ang susundo sa akin at tama naman ako, ito nga iyong sasakyan na tin—
"I'm not your driver Miss, sit in front."
Ayoko mang sundin ang sinabi niya ay wala na akong magagawa pa. Lumipat ako sa front seat ng sasakyan. Agad na bumungad sa akin ang panlalaki niyang pabango na hindi masakit sa ilong pero mas nagpataas ng sex appeal niya.
Bumuntong-hininga ako nang makaramdam ng pagkailang sa katabi kong lalaki, nakamaskara siya pero alam kong gwapo siya. Napapalunok ako nang hindi ko sinasadyang makita ang mapupula niyang mga labi. I uncomfortably shifted on my seat when he suddenly glance on me, I instantly threw my stares outside the window.
Mahigpit akong napahawak sa purse na dala ko at mariing napapikit nang bigla nalang dumagundong sa sobrang kaba ang dibdib ko. Palihim akong humugot ng hangin pero imbes na kumalma ay mas nadagdagan pa iyon nang maamoy ko ang panlalaki niyang pabango. Nalintikan na!
Dahil sa kakaisip ko sa kasama ko sa kotse ay hindi ko namalayan na nakarating na pala kami sa hotel kung saan gaganapin ang event. Nang tingnan ko ang driver's seat ay wala na ang lalaki doon, nakita ko na lamang siyang naglalakad papunta sa pintuan sa gilid ko. Binuksan niya ang pintuan at blangkong nakatingin sa akin na siyang kinailang ko ng sobra. Gandang-ganda ako sa sarili ko kanina pero ngayong nakatingin siya sa akin ay pakiramdam ko may mali sa sout ko at hindi ito bagay sa akin.
Chapter 1.2Wala sa sarili akong napatingin sa sout ko at napakagat ng labi ko. Ang mga katulad niyang lalaki ay mas gusto iyong halos wala nang matakpan ang babae nila. Na para bang naubausan na ng tela ang mga pagawaan ng damit kaya halos hindi na matatawag pang damit ang sout nila."Let's go."Napatingala ako sa kaniya nang marinig ko ang mababa at malalim niyang boses. Nanginig ako at agad na nagbaba ng tingin nang kunin niya ang kamay ko na walang hawak na purse at ikinawit sa matikas niyang braso na kahit natatakpan man ito ng mamahalin niyang sout ngayon ay hindi mapagkakailang suki siya ng gym.Gaya ng sinabi ni Catelyn kanina, wala ngang media ang sumalubong sa amin sa entrada ng hotel, tanging ang mga taga bantay lang ang naroroon para kuhanin ang invitation card na ibinigay naman ng kasama kong lalaki. Kahit pa ilang beses ko na itong ginawa ay hindi ko pa din m
Chapter 2.1Papaanong ang paglingon niya ay nagbigay sa akin ng ibang pakiramdam? Parang may karera sa dibdib ko dahil sa lakas ng pagsabog ng nararamdaman ko. Siya lang ang bukod tanging nagparamdam sa akin ng ganito at ayoko nito. Masarap sa pakiramdam pero nakakatakot. Nakakatakot ang ideyang posible akong malunod nito at kung hindi papalarin ay hindi na ako makakaahon pa.Even if his face is against the light of the bright fireworks in the sky, I could still see him clearly like in the broad daylight. His picture perfect features that will make every woman drool over him. Hindi na niya kailangan lumapit sa mga babae dahil ang mga babae na mismo ang lalapit sa kaniya, they will definitely throw themselves on him."I don't know if you're staring at me or at that f*cking fireworks."Napakurap ako at napatingin sa madilim niyang mga mata. Unti-unti siyang naglalakad papalapi
Chapter 2.2 Wala ako sa sariling nakamasid lang sa kaniya habang nakatayo siya at no'ng palabas na siya ng kwarto. Pinoproseso pa ng utak ko ang mga sinabi niya. "A-ano?" Lumingon lang siya sa akin at tumingin doon sa isang sulok. Nang lingunin ko din iyon ay nando'n na ang lahat nga gamit na dala ko. "T-teka lang ha? Bakit nandito 'yong mga gamit ko? At paano mo nakuha 'tong mga gamit ko?" He shrugged his shoulders and boredom was written all over his face. Wala talaga siyang kwentang kausap. "I have my ways." 'Yon lang ang sinabi niya at lumabas na ng kwarto. Pagkaalis niya ay agad din akong naligo at nagbihis, baka ako pa ang pabayarin niya sa hotel na ito no. Inaayos ko na ang mga gamit ko nang bigla na lang mag vibrate ang
Chapter 3.1 Totoo nga siguro na kapag gusto mong iwasan ang tao, mas paglalaruan kayo ng tadhana. Ipagtatagpo talaga 'yong mga landas niyo kahit na anong mangyari. Gustuhin mo mang iwasan ay wala ka nang magagawa. Ano ba naman kasi ang trip ng lalaking 'yon? Catelyn said that he's handsome and every woman would even bend their knees just to get his attention. So why me? Tsaka may girlfriend daw 'yong tao. Ayoko naman manira ng relasyon no! I've been with different people, but I always make sure that I will never be the reason of the wreckage of their relationship. Never. Sabi ko ayoko siyang makita pero natagpuan ko na lang ang sarili kong nag-eempake ng gamit ko para sa flight bukas. Ni hindi pa nga ako nakakapaghanap ng trabaho pero heto ako ngayon, aalis na naman. Bakit ba naman kasi ako ang naisipan niyang isama do'n? Pwede naman niyang dalhin 'yong girlfriend niya no! I
Chapter 3.2Agad ko ding sinita ang sarili kong pakiramdam dahil hindi iyon tama at wala akong lakas ng loob na pangalanan ang nararamdaman na ito. I can't feel this, it's obviously a suicide! Wala akong planong durugin ang boung pagkatao ko.Ngumisi siya sa akin, "I'm just making sure that you'll go with me. Sayang naman 'yong bayad ko kung hindi diba?"I was stunned because of what he said. Ang tingin niya sa akin ay bayarang babaeng sumasama sa kung sino-sinong lalaki.Totoo naman Eloise! Bakit ka nasasaktan ngayon?"Can't talk? You've been with a lot of filthy old rich businessmen right? They paid you for that kind of job, so what's the difference when you'll go with me?"You're handsome and they're not.Gusto ko iyong sabihin pero hindi ko ginawa dahil baka mas l
Chapter 4.1Natulala ako habang nakatingin sa malaking bahay— no, it looks like a freaking palace. Sobrang laki ng palasyo na nasa harapan ko ngayon. Nahiya ang Disneyland dahil sa sobrang laki at ganda nito."Is this yours?""No.""Eh kanina 'to?""Mine."Sumimangot ako sa sagot niya. Hindi ko alam kung joke ba 'yon o seryoso siya. Kung joke 'yon, ang pangit niyang mag-joke."Mine, mine. Pwede pang ma steal uy," bulong ko nang mauna na siyang maglakad sa akin papasok.Akala ko ay narinig niya ako nang lumingon siya sa akin at kumunot ang noo. Umiling ako sa kaniya pero suplado lang siyang tumalikod.Sumunod lang ako sa kaniya nang magsimula na siyang maglakad papunta sa hagdanan sa harap ng front door. Agad namang may mga sumalubong sa aming dal
Chapter 4.2 Hindi pa man ako nakakahakbang sa hagdanan ay natigil na ako nang marinig ang sinabi niya. "Oo nga, akala mo kung sinong mabait," natigil siya. "... hindi ko naman sasabihin sa'yo 'to kung hindi totoo. Aba! Ayoko talaga sa mga babae niya! No'ng isang taon na nagdala siya rito ng babae ay talagang ang sama ng ugali! Mabait ang mukha pero hindi naman gano'n, mabait lang siya kay Wyatt. Pero hija— oo na! Sige, bye." Kumirot ang puso ko dahil sa sinabi niya, hindi pa man niya ako kilala ay hinusgahan na niya ako. Hindi ko naman din ginusto ang mapunta sa sitwasyong 'to. Wala lang talaga akong makitang ibang choice. Gano'n naman talaga diba? Huhusgahan ka na nila base sa mga nakikita nila, ni hindi man lang naisip na alamin ang totoo. Mas pinapaniwalaan nila ang kung anong tingin nilang totoo, sarado na ang isip nila sa ibang angggulo ng kwento. Matamlay akon
Chapter 5.1 "No..." Umiling-iling ako sa kaniya. "Yes..." Itinaas baba niya ang kilay niya. "No way. I'm not gonna wear that—" ni hindi ko masabi na damit pa ba 'yon. Sumama ang timpla ng mukha ko nang makita 'yon. Halos wala na 'yong matakpan kung sakaling sosoutin ko man. Ang nipis ng strap ng damit, tube ang style sa upper part ng damit. Naka crisscross ang bandang tiyan na talaga namang kitang-kita ang tiyan ng kung sino mang magsosout no'n, tapos may slit pa talaga sa gilid. Hindi ko alam kung damit pa ba 'to. Napangiwi ako sa damit na dala niya. There's no way in hell I'll wear that! Nakasimangot ako habang tinitingnan ang sarili ko sa repleksiyon ng salamin na nasa loob ng dressing room. Sabi ko hindi ako magsosout nito eh! But look, I'm already wearing the dress. Kulay champa
Special Chapter II slowly open my left eye only to be greeted by a cold and silent room. I stretched my arms and I felt the coldness of the sheets against my skin.Tuluyan na akong naggising at bumangon. Pagkalingon ko sa gilid ay wala na ang dalawa. Napasimangot ako at nilibot ang tingin sa boung kuwarto. Napangiti ako nang umihip ang mabining hangin mula sa labas ng bintana.Dahan-dahan akong bumangon at lumabas ng kuwarto. Naglalakad pa lang ako sa hagdanan ay naririnig ko na ang hagikhik ni Lauren na nagpangiti sa akin.Natagpuan ko silang dalawa ni Wyatt sa couch ng sala na naglalaro. Nakaupo si Lauren sa paanan ni Wyatt at inaangat naman ni Wyatt ang paa niya na parang seesaw. Pinagkrus ko ang braso ko at nakangiti silang pinagmamasdan."Again! Again!" Tuwang-tuwa saad ni Lauren nang itigil n
Epilogue 1.5While reading happily of a contract despite of the headaches it gave me last time. A loud knock outside my office and the harsh noise from the door caught my attention. A raging mad Fred barge in."Do you really think you already knew her Wyatt?!" He burst."What?" I confusedly ask him."She's with a lot of old men, Wyatt. Don't turn a blind eye here. Do you really think that she's the woman you think she is?""What are you talking about Fred?" I tried to clam down but I'm slowly losing my patience here."She's a wh*re! She's nothing bu—" before he could even finish his words, I punch him right into his face. He lay down on the floor because of the impact of my punch."Don't you dare insult her again
Epilogue 1.4You've really got it bad this time, Wyatt.I bit my lip as I'm looking at my cellphone. What should I do? What is she doing right now? Oh God! I'm gonna die thinking what's going on here.I stood up which caught Christian's attention. He immediately went to me."Ready the private plane," I said then left the room.Mabilis akong nakauwi ng Pilipinas at hindi na tinapos ang pinunta ko sa ibang bansa. Closing ceremony na lang naman bukas at pasasalamat sa mga dumalo kaya hindi na necessary na pumunta pa ako. Besides, Christian already know what to do.I'm really glad that I have a spare key of her apartment. I swiftly went inside without any problem. It felt like all of my shouldered responsibility lessen the moment I saw h
Epilogue 1.3Funny Wyatt, you also see her that way right?"The next time you spit those words again, I'm gonna kill you!" Banta ko sa kaniya bago kami tuluyang umalis.Eloise is giving me a lot of feelings even I couldn't recognized. So when she treated my wounds, I lost it. I wanted to hunt those men who took advantage of her. I wanted to give them what they deserve.The days that we're apart, I thought that I would really get over her. But I just found myself knocking into her apartment and getting close to her. Each day, the feelings feels so strange. It was a good yet threatening feelings that might drown me one day. Eloise is the only woman who could make me feel this way and I hate how could she make drool over her.I even followed in her workplace if it wasn't for an important me
Epilogue 1.2 "Sir?" Gulat niyang tanong sa akin. "I can take care of myself Christian. I've been here before. Just hand me the keys," I answered. He hesitantly give me the keys. Mabilis naman akong pumunta sa kotse at pumasok sa loob. I turned on the headlights before I drove it away. While I'm on my way, I received a call from Tito Raymundo. I connected the call in a bluetooth earpiece. I focused on driving the car while answering his call. "Yes Tito?" I answered. "Where are you hijo? Nasundo mo na ba siya?" Sagot niya sa kabilang linya. Muntikan ko nang mabangga ang sasakyan dahil sa pagkabigla. Itinigil ko ang sasakyan sa gilid ng sasakyan para makausap siya ng maayos.
Epilogue 1.1 "What are you talking about Doc?" My father asked the doctor curiously. I just stayed lying on my bed while still feel dizzy because of all the antibiotics that have been injected to me today. I can't even bat my eyelashes or even lift my finger because of loss of strength. "We need to occur an operation as quickly as possible to..." I don't know what the doctor said after that because I fell asleep. I woke up the next day and saw my mom crying in my father's arm. My heart ache terribly that day. God knows how many times I prayed that I won't wake up anymore so that my mom won't be this hurt. God knows how I badly want to just end this to stop my suffering and my parent's too. We just recently found out about my heart condition and it immediatel
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK. Chapter 54.2 Naging magulo ang kabilang linya pagkatapos ay ang boses naman ni Daddy ang narinig ko. "Eloise..." His voice was laced with warning. Napalunok ako at kinabahan. "You know Lauren, Dad." Bumuntong-hininga ako at napapikit. "Malaki ka na. Just don't give Lauren high hopes," saad niya. Tumango naman ako kahit hindi niya makikita 'yon. "I know Dad." "I'll hung up now." "Okay. Si Edna na bahala sa mga kailangan ni Lauren. Bye." Matapos maputol ang tawag ay napahilot a
Chapter 54.1Dad and I are became more open to each other. We're still getting to know how to be comfortable to each other and I suppose that we're doing great with our relationship development as a daughter and father.Pagkatapos ng nangyari naging maayos ang takbo ng lahat sa buhay namin. Patuloy kaming dinadalaw ni Wyatt sa bahay with Dad's consent of course. I always see them talking silently while watching Lauren and I couldn't be more happy seeing that. The two important man in my life is doing good.'Yon lang naman ang gusto ko; masayang pamilya na puno ng pagmamahal.It was the usual day at work. Madaming mga turista ang nagpabo-book sa hotel dahil malapit na mag-holiday kaya naman busy kami sa kakaasikaso sa mga bagong dating at sa mga nanatili na sa hotel.Nakangiti a
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK.Chapter 53.2Napangiti ako at naabutan iyon ni Wyatt nang dumako ang tingin niya sa akin. Nakangiti siyang lumapit sa akin at niyakap ako mula sa likod. Hinalikan niya ang sentido ko at itinukod ang baba sa balikat ko.I leaned my head into his while watching our daughter sleeping peacefully in the middle of the bed."Sundan na natin?" Biglang tanong niya dahilan para kurutin ko ang gilid niya. "Aw!""Manahimik ka nga! Bumalik ka na lang do'n sa mga pinsan mo," saad ko."Dito lang ako." Mas siniksik niya ang ulo niya sa leeg ko."Matagal din kayong hindi nagkasama lahat. Dito