Hmm, kanino kaya pupunta si Maia???
My hands trembled. Nagsisimula na namang magpatakan ang luha sa ‘king mga mata. Mabilis ang tibok ng aking dibdib dahil sa kasalukuyang nangyayari. Natatakot ako at nalilito ako kung ano ang uunahin ko. Kung ang puntahan ba si Alas at tumulong sa paghahanap kay Nixie o puntahan ang anak kong na sa o
“Calm down.” Kanina pa ako pilit pinapakalma ni Alas ngunit sa bawat sambit niya ng salitang ‘yon ay mas lalo lang akong nag-aalala sa kaligtasan ng aking anak. It has been an hour. Sinabi ko ang lahat kay Alas dahil ito ang pinakatamang gawin. “They already arrived.” Napatingin ako sa bagong dat
“Ako na, Alas. Don’t worry about me. I can handle myself. At isa pa, tama si Lucifer. Nasabi sa ‘kin na ako lang dapat ang pumunta. But I am very stubborn kaya sinabi ko sa inyo kasi natatakot ako para sa kaligtasan ng anak ko. At gusto ko rin makatulong kaya ako na ang mag-aabot ng pera.” Natahimi
“Wala ka bang pulis na dala?” tanong nito na nangungunot ang noo. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at pinilit pa rin ang aking sarili na kumalma. “May kasama ba akong pumasok dito?” I need to act tough. Kapag umaakto akong natatakot at kinakabahan ay baka lalo pa nilang gamitin ‘yon para
“Ayos ka lang ba?” Tumango ako at bumuntong hininga. Mabuti na lang at daplis lamang ang natamo ko. Ganoon din si Nixie na kasulukuyang tulog sa kabilang kama. Labis-labis ang pag-aalala ko dahil baka matulad sa anak kong si Nicho. Speaking of Nicholai, alam kong hindi ako namamalikmata. Kung tama
“But it feels so weird though, or I’m just hallucinating? But I saw a kid outside. And he looks like you, Alas.” I stilled. Napatingin ako kay Alas at wala sa sarili akong tumingin kay Tita Alena. Nakita niya bang naglalakad si Nicho sa labas? “Are you sure about that?” tanong ni Alas. “Don’t kid
“Did he just call you Mom?” Para akong natulos sa ‘king pwesto at hindi ako makagalaw. Wala akong makapang kung anong salita sa ‘king isipan. Gulat lang ang mga mata kong nakatitig kay Alas. Mabilis ang pintig ng aking dibdib. “A-alas…” I uttered. I’m out of words. “B-bakit ka sumu─” “Yes, I’m ca
Umiling ako at hinawakan ang kanyang mga kamay. “No, no. Hindi, Nixie. I don’t hate you…” She sobbed. “Bakit ang tagal mong bumalik? O baka po wala ka ng balak bumalik. You didn’t introduce yourself to me as my mother. Are you ashamed of me? What took you so long to return? I hate you.” Ang huling