Tahimik lamang ako sa loob ng sasakyan. Na sa ‘king kandungan si Nixie na abala sa kakatingin sa mga sernaryo sa labas ng bintana ng sasakyan. Her actions reminds of myself, where I used to sit at the backseat of my father’s car and stare outside the window, admiring the blur-like view from outside.
Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi samantalang si Tita Alena ay ngumiti. Hindi niya ako tinignan, sa halip ay kay Alas siya tumingin. “Please return home, son. Miss ko na si Nixie,” aniya. Hindi pa rin pala sila nagkakasundo sa ama niya? “I’ll think about it.” Mariin kong kinagat ang aki
“Or was it because of my husband?” pagpuputol nito sa ‘king sasabihin. “I can see the love in your eyes the way you looked at my son before, hija. Kaya hindi ko lubusang maintindihan kung bakit bigla kang umalis matapos mong maisilang ang mga apo ko.” I bit my lower lip. I wanted to say yes, her hu
“Alas…” I couldn’t find the right words to speak. Pakiramdam ko rin ay tinakasan ako ng aking hininga. Nakatitig lang ako sa bughaw nitong mga mata. Those blue ones that made my heart beat erratically. “Please, Fairy.” Nagulat ako nang bumagsak ang ulo nito sa ‘king balikat. Ang isa niyang kamay a
“What are you looking at?” Halos mapatalon ako sa gulat nang may magsalita sa ‘king tabi. Nilingon ko saglit si Alas bago muling binalik ang aking paningin kay Mr. Smith ngunit hindi ko na ito naabutan pa. “W-wala…” Umiling ako. Baka nag-i-imagine lang ako. I looked at him and forced a smile. “Bak
My hands trembled. Nagsisimula na namang magpatakan ang luha sa ‘king mga mata. Mabilis ang tibok ng aking dibdib dahil sa kasalukuyang nangyayari. Natatakot ako at nalilito ako kung ano ang uunahin ko. Kung ang puntahan ba si Alas at tumulong sa paghahanap kay Nixie o puntahan ang anak kong na sa o
“Calm down.” Kanina pa ako pilit pinapakalma ni Alas ngunit sa bawat sambit niya ng salitang ‘yon ay mas lalo lang akong nag-aalala sa kaligtasan ng aking anak. It has been an hour. Sinabi ko ang lahat kay Alas dahil ito ang pinakatamang gawin. “They already arrived.” Napatingin ako sa bagong dat
“Ako na, Alas. Don’t worry about me. I can handle myself. At isa pa, tama si Lucifer. Nasabi sa ‘kin na ako lang dapat ang pumunta. But I am very stubborn kaya sinabi ko sa inyo kasi natatakot ako para sa kaligtasan ng anak ko. At gusto ko rin makatulong kaya ako na ang mag-aabot ng pera.” Natahimi