I passed out. But before I totally lost my consciousness, I knew that help has arrived."W-Where am I?" tanong ko nang mamulatan ko si Lola na alalang-alala ang mukha habang nakatunghay sa akin. "Nasa ospital ka, hija. How are you feeling?" Napakurap ako at ilang sandali na napaisip. Napabalikwas ako nang maalala ko ang nangyari. "Si J-Joshua, Lola? Si X-Xavier?" natatakot at natataranta kong tanong. Muli akong nakaramdam nang matinding takot dahil nabaril ang dalawa kanina. "Hija, calm down. Mahiga ka muna.""No, Lola. I need to see Joshua and Xavier. Nasaan sila? Nandito ba sila sa ospital?"Nagkatinginan sina Lolo at Lola. Nang wala akong makuhang sagot, agad akong bumaba ng kama at lumabas ng hospital room. Kailangan kong makita sina Xavier at Joshua. Nasa panganib ang buhay nila. Nabaril sila. And Joshua. Oh my God! Nanghihina ako kaya bahagya akong huminto sa paglalakad. Luminga din ako sa buong paligid, nagbabakasakaling makita ko ang dalawa. "Izabella!" Hinawakan ni Lo
"Alam mo, duda na talaga ako diyan sa mga kinikilos mo," sabi ni Mady habang patuloy sa paglantak sa fries na bagong luto sa kaniyang harapan. Binaba ko naman saglit ang tablet na hawak ko at nakisali na din sa kaibigan ko sa pagkain. Uminom ako ng juice pagkatapos at muling kinuha ang tablet. Inabot ko ito sa kaniya. "Hindi nga siya active sa social media," sabi ni Mady. "Baka naka-hide sa akin ang mga new posts niya," nakanguso kong sambit. Bumulanghit naman sa tawa si Mady. "Alam mo, kung hindi ko lang naiisip na isa ka sa pinakamayanan sa buong Pilipinas at buong mundo, nabatukan na talaga kitang babae ka."Hindi ko siya inintindi. Nilapit ko pa sa kaniya ang tablet dahil ayaw niya itong kunin. "Bakit naman niya iha-hide sayo ang post niya? I'm sure nakapag-move on na iyon sa'yo." Tumawa siya. "Oh, heto na nga!" Ni-log in niya ang kaniyang account, saka ni-search ang pinapahanap ko. "Walang bagong post. At kung may bago man siyang post hindi niya kailangang mag-hide. At ku
Hindi pumayag si Joshua. Bukas na lang daw sila magkita-kita ng kaniyang mga kaibigan. Pansin ko sa mga kasama ko na iniwasan na lang din nila na mapag-usapan pa namin ang tungkol kay Joshua. Nagpatuloy kami sa pag-inom. I toned down a bit at pinili na lang na magpalutang sa tubig. "Affected much?" nang-aasar na tanong ni Mady sa akin. Sinundan pa talaga niya ako dito sa gitna. "Why would I?" tanong ko naman. From now on, titigilan ko na ang pag-iisip kay Joshua. For my own good. "Bukas, mag-bar tayo," aya ni Craig. "Hindi ba't magkikita kayo nina Joshua bukas?" tanong ni Mady. Nang may mapagtanto napangisi siya. Naghahamon silang tumingin sa akin na tatlo. "Tignan nga natin kung nakapag-move on na ba sa iyo si Joshua," natatawang sambit ni Marko. "Kayo na lang. Pahinga ko muna ang atay ko. Gusto kong mabuhay nang matagal pa," pagdadahilan ko. "Eh, di huwag kang uminom. Sayaw lang. May mga ladies drinks naman o kaya juice sa bar.""I dont know." Umiling ako. Hindi ako madad
Sobrang sakit ng ulo ko paggising ko kinaumagahan. Bumangon ako upang maligo ngunit bumalik din ako agad sa kama at pinilit na matulog. Hapon na ng magising ulit ako. Kung hindi pa kumakalam ang aking tiyan ay hindi pa talaga ako babangon. Napasobra ako ng inom kagabi. Madaling araw na kami nakauwi. Hindi ko naman magawang magpaalam sa grupo dahil hindi pa umaalis sina Joshua. Ayaw ko lang na bigyan sila ng ideya na nag-walk out ako, dahil wala naman iyon sa isip ko. Kaya si acla, napasabak na naman sa inuman, kahit na wala naman sa plano. Ayun, wala naman akong napala. Sakit ng ulo lang at mahapdi na sikmura. Akala ko makakausap ko na si Joshua kaso hindi naman ako maka-timing. Hindi na lang sana ako nagpunta pa. Uminom ako nang malamig na malamig na tubig pagkatapos kong kumain. Nagpadala din ako ng dessert sa maid sa may pool, at doon muna ako tatambay. Nahiga ako sa sun lounger sa gilid. Gustuhin ko mang magtrabaho ngayong araw, at maging productive hindi ko talaga magawa.
Maghahatinggabi na ako nakauwi ng penthouse. Nagpasya kasi ako na i-treat ang ilan sa empleyado kanina sa branch na pinuntahan ko. Ginagawa ko ito, monthly para ma-motivate sila sa trabaho. Naligo ako bago ako naupo sa sofa. Hindi pa muna ako matutulog dahil may mga kailangan akong tapusin na trabaho. May mga text messages si Mady na pinili kong i-ignore. Ang mga tawag din ni Marko ay hindi ko sinagot, para isipin nila na busy ako. Nasa party sila ngayon, kasama nila doon sina Joshua at Angel. Pinapasunod nila ako pero nagpasya ako na hangga't medyo apektado pa ako sa pag-iignora sa akin ni Joshua, mas mabuti na hindi na muna magkrus ang landas namin. Saka na kapag kaya na niyang makipag-usap ng maayos. Hinilot ko ang aking noo at batok. Inaantok na ako pero kailangan kong labanan. Kaso kung hindi antok, nababalot naman ang aking puso ng matinding kalungkutan. Namimis ko na sina Lolo at Lola. Namimis ko na ang Spain. Kung may kapatid lang siguro ako at ibang kamag-anak sa mga de
Sa cottage ako kumain ng dinner at hindi din ako sumali sa inuman ngayong gabi. Masyado nang malaki ang ulo ni Joshua at baka isipin na naman niya na nagpapapansin ako sa kaniya, kapag sumabay ako sa kanila na mag-dinner at makisalo sa inuman. Nandito ako para sana makisalamuha sa iba't ibang mga negosyante pero hindi ko magawa dahil sa feelingero na Joshua na iyon. Alas-nuebe pa lang, nakatulog na ako. Maaga akong nagising kinaumagahan, kaya maaga din akong naligo upang makapag-almusal na agad. Maaga din ang iba sa mga kasamahan namin. Sa isang mahabang mesa, nakaupo sina Joshua kasama ang ilan sa mga dalaga at mga binata na mga kasamahan namin. Wala ang kaniyang mga kaibigan. Nagpadala sila ng mga representative nila. Ilan sa kanila ay ilang beses ko nang nakasama sa mga in-attend-an ko na mga conventions at conferences. Kumaway sila sa akin. Inaaya ako sa kanilang mesa. Hindi naman ako makapagdesisyon kung makikiupo ako doon o hindi. Mabuti na lang at dumating si Elias. My sa
Last day ngayon ng convention pero kinailangan kong bumalik ng Manila dahil may emergency sa kompanya. I asked someone to attend on my behalf. Alas-siete pa lang ng umaga nang sunduin ako ng chopper. Hindi na ako nakapagpaalam kay Elias. Nag-send na lang ako ng mensahe sa kaniya. Naging busy ako sa trabaho. Ganoon din si Mady. Ilang araw na ang lumipas pero hindi pa din kami nakakapagkita kahit na iisang building lang naman ang tinitirhan namin. Sabado ngayon. Sa penthouse lang ako maghapon pero magtatrabaho pa din ako. May text sa akin si Marko na nagsasabing kumain kami sa labas mamayang gabi pero sinabi ko na busy ako. Kung kinakailangang pati sila ay iwasan ko, gagawin ko para hindi na kami magkita pa ni Joshua. The guy, doesn't want to see me anymore, so I should respect that. Hindi ko naman ikamamatay kung hindi ko siya makita. Pero siya baka ikamatay niya kapag makita ako, kahit hindi naman sinasadya na magkrus ang landas naming dalawa. Tanghali nang umakyat dito sa pen
"I'm sorry," sambit ni Kai nang makapasok kami sa private villa kung saan kami mag-stay. Humihingi siya nang dispensa dahil sa mga fans niya na hindi talaga tumigil hanggang sa hindi kami nakikipag-picture sa kanila. Nag-request din ang mga ito na sumali ako sa picture. "Ayos lang. Wala naman na tayong magagawa. Hindi din naman puwedeng hindi matuloy ang bakasyon natin dahil may mga nakaabang na fans."Tipid siyang ngumiti at muling nag-sorry. Kapansin-pansin ang pananahimik ng mga kasama namin habang nakatingin sa amin. Nang mapagtanto ko kung bakit, bumaba ang tingin ko sa kamay ko na hanggang ngayon ay hawak pa din pala ni Kai. Naging komportable ako masyado at hindi ko na ito napansin. Binitawan naman ni Kai ang kamay ko at napakamot ng batok. Ngumisi si Elias pero wala naman itong sinabi. "Magpahinga na muna kayo," sabi nito. Mainit pa naman kaya hindi pa magandang lumabas para mag-swimming.Nagpa-deliver sila ng mga pagkain. We had a boodle fight for lunch. Nabusog ako. Ng
Kagat ko ang aking labi habang pinupunasan ni Joshua ang tubig na tumutulo sa aking balat. Katatapos lang naming maligo. Napaiwas ako ng tingin nang magpantay ang aming mukha. Ang dulo naman ng buhok ko ang tinutuyo niya. "Are you satisfied?" nakangisi niyang tanong. Nag-init naman lalo ang pisngi ko. Super satisfied, sagot ng aking isip. "Parang ayaw mo pang matulog, huh..." panunukso niya na kinatulis ng aking nguso. Tumawa siya at pinisil ang ilong ko. "Matulog na tayo," malambing niyang saad bago siya lumuhod upang tulungan akong magsuot ng panty. "Kaya ko namang magsuot ng underwear..." Sinubukan ko siyang awatin. I tried to bend pero muli kong naramdaman ang pananakit ng aking panggitna. "You're sore. Kaya tutulungan na kita. At matulog na din tayo baka hindi ako makapagpigil, malulumpo ka talaga sa akin." Nagtawanan kami. Pagkatapos akong suotan ng panty, sinuotan naman niya ako ng kaniyang malaking tshirt. Binuhat niya ako at nilapag sa kama. Tinabihan niya ako at niy
IzabellaEverything was like a dream. It feels like a fairytale. But it isn't. Because fairytale only happens in a book. This isn't a book. This is a reality. After all the heartbreaks that we went through. The past years that we've been apart. The hope that I lost. The hopes that he hold on to. The faith that he have. And the powerful God who helped us make it. And now... here we are. I am now Mrs. Izabella De Lucca—Harper. We really made it. Masakit na ang panga ko kakangiti at kapipigil na humagalpak ng tawa habang pinapanood si Joshua sa pagsasayaw sa aking harapan kasama ang kaniyang kaibigan. Dancer daw silang magkakaibigan nang sila ay nasa high school. And judging how they moved—mga dancer nga sila. May bago tuloy akong nalaman tungkol sa aking asawa. Hindi lang ako ang nag-enjoy ngayon. Maging ang mga asawa at nobya ng mga kaibigan ni Joshua ay tuwang-tuwa habang pinapanood ang kanilang mga kapareha na sumasayaw. Hanggang sa mag-iba ang music at lumapit na sila sa amin.
Kanina ko pa siya pinagmamasdan. Seryosong-seryoso siya sa kaniyang ginagawa. She's calm for how many minutes but get irritated after. Napangiti ako. Agad ko na din siyang nilapitan dahil baka kailangan niya ng aking tulong. "What's wrong?" I asked her while hugging her back hug. Pinakita naman niya sa akin ang kaniyang tablet. She wanted a red wedding gown, not the traditional white wedding gown. I thought white or cream color was perfect because it represents her. Clean, pure and a virgin. Hinalikan ko siya sa kaniyang leeg. "I can't decide," she said. She swipe her tablet and show me another color. Black wedding gown. Hindi ko alam kung paano ko siya ipagtatanggol kina mommy at sa lola niya kapag sakaling nalaman nila na black or red na gown ang gusto niya. "Are you sure about it?" tanong ko. I don't want to upset her. She's hands on with the weddding preparations. She's been dealing with it even the smallest detail. "I don't know," nakanguso niyang sagot. Three months lan
PAGKATAPOS ng ilang mga taon, nagbalik siya. Nagbalik bilang Izabella De Lucca. Hindi na siya si Petra. Hindi na siya ang Petra na kilala ko. Lalong hindi na siya ang Petra na pagmamay-ari ko. Madami ang nagbago sa kaniya... Hindi lang ang pangalan niya. Maging ang kaniyang pananamit, kilos at pananalita ay nag-iba na. At maging ang mahal niya ay iba na. Hindi na ako, kundi si Xavier na. Galit na galit ako kay Marko. He knew where she is the whole time. His family knew. They're family were friends. But he didn't even bother to tell me. Nasuntok ko siya. Nagsuntukan kami. "Hinayaan ko lang siya na tuparin niya ang pangarap niya. Hindi niya iyon magagawa kung magkasama kayo. I'm sure bubuntisin mo lang siya. Paano naman ang pangarap niya. She's still young at madami pa siyang gustong gawin sa buhay. Hindi ako nagsisisi sa ginawa ko. Look what she became." FOR days I've been deppressed. Nagbalik nga siya na gaya ng pinagdadasal ko sa naglipas na taon, ngunit ngayon, hanggang tanaw
She's Petra Estrada. May pagkabalahura ang bunganga. Madaldal. And also... she's annoying. At natutuwa ako kapag ganiyan na naaasar siya sa akin. Ibang-iba siya sa mga dating sekretarya ko, pero mas okay ito kaysa sa mga dati kong sekretarya na iba ang pakay sa pagpasok sa trabaho. SHE said she don't like me. May mga bagay din siya na sinasabi sa akin na kailanman hindi ko narinig sa ibang mga babae. Hindi daw siya nagaguwapuhan sa akin. Napatingin ako sa salamin. She's a liar. KAHIT pangit ang kaniyang fashion sense, hindi maipagkakaila ang kaniyang kagandahan. Walang panama ang ilang mga modelo na nakasabit sa edsa. She has a beautiful set of eyes. Pointed nose and a red lips that is so tempting, kung hindi lang niya sinabi na mabaho ang hininga ko, baka hindi ko napigilan ang sarili na angkinin ang kaniyang mga labi. Ilang beses ko na siyang nahuli na kung ano -ano ang sinasabi sa akin. Napapailing na lang talaga ako sa kaniya. "May bago ka ng sekretarya?" tanong ng mga ka
"Oh, shit! Ah!" The woman satisfyingly smile after that multiple and mind blowing orgasm that I gave her. Umalis ako sa kaniyang ibabaw at bumaba ng kama. Nagpunta ako sa loob ng banyo upang itapon ang condom na suot ko. At para na ding makapaglinis ng aking katawan. Paglabas ko ng banyo, nasa kama pa din ito. What's her name again? Rosie, Josie, Lassie? I don't fucking remember. "Another round?" tanong niya sa akin. "I'm going home," walang buhay kong sagot.. She look offended, disappointed and mad. "Matulog ka na lang dito. Sa tabi ko," sabi nito. Napangiwi lang ako nang ikurap-kurap niya ang kaniyang mga mata. Trying to look cute or seductive but I find it disgusting. Pagkatapos kong isuot ang aking mga damit bumunot ako ng ilang bills sa aking wallet. Nilapag ko ito sa bed side table malapit sa kama. "What's this? What do you think of me a prostitute?" Hindi ko na siya pinansin pa at dire-diretso ng lumabas. Pagpasok ko sa condo ko, isang lumilipad na unan ang bumungad
Pagkatapos ng dinner at isang oras na kuwentuhan, hinatid ako ni Joshua sa penthouse. "Isn’t this the part where we are supposed to make love?"Nakasimangot na tumingin sa akin si Joshua. "Oh, bakit?" Ngumuso naman ako, sabay kurap ng aking mga mata. "No sex," sabi niya, kaya inikutan ko siya ng mga mata. Hindi na siya pumasok sa loob ng penthouse. Hanggang pintuan lang niya ako hinatid. Kahit nakatirik ang kaniyang flagpole ay talagang tiniis niya ito. Hindi pa din siya nagbabago. Baka igigiit na naman niya ang kasal muna. Bago ko ipikit ang aking mga mata, may pahabol pa siyang text sa akin. "Thank you so much, babe! I love you so much."Hindi ko na na-send ang message ko dahil habang nagtitipa, biglang nalobat ang aking celphone. Tinulog ko na lang. Alas-sais pa lang ng umaga pero napabangon na ako sa higaan dahil sa pag-iingay ng doorbell. Nagulat ako nang mapagbuksan ko ang mommy ni Joshua, lalo na ng agad niya akong niyakap. "Thank you so much, hija..." Kahit naiilang
Tahimik kaming bumaba ng building kung saan kami binaba ng chopper na sumundo sa amin sa isla. Sumakay kami ni Mady sa sasakyan na sumundo kay Joshua, since iisa lang naman ang lugar na uuwian namin. Nagkatinginan kami ni Joshua nang malapit na kami sa palapag kung saan ang unit niya. "I think we should call a doctor first before you take a rest."Tumango ako. "I'll call our family doctor." Nilabas ko ang aking celphone at agad ni-dial ang kaniyang numero. "Samahan na muna kita sa penthouse, habang hinihintay natin na dumating ang doctor."Napangiti ako at nailing. "Ikaw ang bahala."Pagdating ng penthouse dumiretso ako sa aking silid at naligo. Paglabas ko wala pa din ang doktor. Nahanap ko din si Joshua sa kusina. Nagluluto siya. "Nagsaing na din ako," sabi niya. Bahagya niya akong nilingon. Nakahubad siya ng baro at suot ang aking pastel pink na apron. Bago matapos ang kaniyang niluluto, dumating ang doktor. Nilinis niya ang aking sugat at binigyan ako ng gamot. Hindi na di
Nagising ako na nakayakap kay Joshua. "Mukhang hindi ko na kailangang manligaw," sabi niya nang maramdaman na gising na ako. Tumawa naman ako. "Hanggat hindi ko sinasabi ang magic word, manliligaw ka pa din," sagot ko naman pero nanatili pa din ang aking kamay na nakayakap sa kaniyang katawan. Umayos siya ng higa at yumakap din sa akin pabalik. Ramdam ko ang mainit niyang hininga na tumatama sa aking pisngi. Nakangiti kong pinikit ang aking mga mata, habang sinasamyo ang kaniyang natural scent. Na-miss ko 'to. "I missed this," bulong niya. "Iyong mga yakap mo. Mga paglalambing mo." "Masakit ba ang talampakan mo?" magiliw niyang tanong. Tumango ako. Tumitibok-tibok ang sugat kaya nagising din ako. Para akong hinehele sa yakap ni Joshua kaya muli akong nakatulog. Nang magising ako, tirik na tirik na ang araw. Mausok at nalalanghap ko ang mabangong amoy ng pagkain na niluluto ni Joshua. Bumaba ako ng duyan at tinignan ang kaniyang ginagawa. "Hinuli mo?" mangha kong tanong nang