Chapter 6

Sophia

Isinama ako ni Coleen sa isang showroom na panay designs ng Bella ang nakadisplay.

Hindi ko mapigilang mamangha sa ganda ng mga damit. Umasa ako na sana isang araw makasama dito ang mga desgns ko.

“Ang gaganda nila Coleen!” masayang sabi ko habang isa isang hinihipo ang mga damit. Pati ang mga tela nila ay hindi basta basta kaya naman hindi din basta basta ang presyo ng mga ito.

“Draw your inspiration from this, Sophia. By the looks of it alam mo na kung anong klaseng mga damit ang nasa production ng Bella.” sabi nito 

Hinayaan ako ni Coleen na maglibot. Panay naman ang kuha ko ng mga detalye ng damit para kahit papano magkaroon ako ng idea. 

Isang oras ang ginugol ko doon para mapagaralan ang mga damit. 

“Okay ka na?” tanong nito ng lumapit ako sa kanya

“Oo Coleen, maraming salamat!” sabi ko dito

Bumalik na kami sa kotse at pinaandar niya ulit yon. 

“I saw your designs and I’m impressed! Tama si Hendrix, magaling ka at malaki ang potential mo.”  masayang sabi sa akin ni Coleen habang nagmamaneho

“ Marami pa akong dapat matutunan.” sagot ko naman dito

“Oo naman, marami pa talaga. But don’t worry! I know Hendrix will do everything! Trust him!” pagbibida nito sa pinsan

“Naguguluhan lang ako sa kanya! Feeling ko tuloy may sayad sa ulo yun!” matapat na sabi ko kay Coleen.

Tumawa lang naman siya. 

“Kasi sinasabi niyang gusto ka niya, ganun ba?” tanong niya kaya napatango ako

“Sabi niya matagal na niya akong minamahal? Ano kaya ang ibig sabihin nun? Edi may sayad!” napailing ako kaya mas lalaong tumawa nsi Coleen

“Sorry ha! Alam ko naman na pinsan mo siya kaya lang kasi di ko siya maintindihan!”

“Let me tell you a secret!” sabi nito saka seryosong nagkwento sa akin. “Me and Hendrix is close dahil sa kanila na halos ako lumaki. Ang alam ko, may nagustuhan siyang babae, kaso yung babae, mas bata sa kanya at hindi pa daw handa para sa kanya kaya ayun, he loved her from afar.”

“Talaga? E nasaan na yung babae?” tanong ko naman

“Hulaan mo?” anito habanag nanatiling nakatingin sa daan

“Coleen naman. Hindi ko alam kaya nga tinatanong kita!” sabi ko naman dito dahil wala talaga akong idea

Nakangiti itong tumingin sa akin. Kumunot naman ang noo ko.

“Ask yourself!” sabi niya pa

“Coleen naman!” medyo nabibitin ako sa chika niya

“Basta yun lang ang alam ko!” sabi nito kaya nagkibit balikat na lang ako. Mukhang ayaw naman kasi niyang magsalita.

Bumalik agad kami sa opisina at sinabihan ako ni Coleen na magdesign. Mamayang gabi daw ay isasama niya ako sa isang event para manuod ng launching ng mga damit para mas magka idea ako.

Umalis din naman siya agad dahil may lunch meeting daw ito kaya naman sinunod ko ang gusto niya. Nagsimula akong gumuhit ng mga disenyo ng damit.

Nalibang ako at hindi ko na namalayan ang oras kaya nagulat ako ng mag ring ang phone ko. Nakita ko na si Trevor ang tumatawag.

“Hello Trev!” masayang bati ko dito

“Kumain ka na ba?” tanong nito kaya bigla akong napatingin sa relo ko

Alas dose na pala ng tanghali!

“Hindi pa Trev! Ngayon palang. Bakit?” tanong ko habang nililigpit ko ang gamit ko. May baon naman ako kaya dito na lang ako kakain.

“Nandito ako sa baba! Tara na! Sabay na tayo!” Aya niya sa akin. 

“May baon ako Trev! Sayang naman to!” tutol ko dahil ayaw na ayaw ko talagang nagsasayang ng pagkain. Turo kasi iyon ni nanay sa amin.

“Tara na! Mamaya mo na lang kainin yan! Aantayin kita, bilisan mo!” utos pa niya sa akin kaya napilitan na akong pumayag. Hindi naman kasi hihinto itong lalake na to.

“Okay sige! Antayin mo ko dyan!” 

Iniwan ko na ang bag ko at tanging phone ko lang ang dala ko. Palabas na sana ako ng bigla kong makita sa labas ng pinto si Kabute.

“Sir?” nagtatakang tanong ko

Agad naman nitong kinuha ang kamay ko at hinila nanaman ako papasok ng opisina niya.

“ Sir naman eh! Hila ka nanaman ng hila!” inis na sabi ko dito

“Lunch na. Kakain ka nanaman ng malamig! May pagkain na dito, kumain na tayo!” sabi niya saka niya isinara ang pinto

“Sir hindi po pwede. Hinihintay po ako ni Trevor sa baba. Kami po ang sabay na kakain!” tanggi ko dito pero tinaasan niya lang ako ng kilay

“Hindi kita pinapayagan, mi amor!” sabi nito at pilit akong pinaupo sa upuan

“Sir naman! Naghihintay po yung kaibigan ko. Nakakahiya po!” talagang pinakita ko na naiinis na ako

“ Sa kanya nahihiya ka pero sa akin hindi?” 

Nakita ko na kinuha nito ang phone niya saka nagtipa ng nagtipa doon. Hindi naman ako kumikilos at nanatili lang akong nakatingin sa kanya. Inihagis nito ang phone sa sofa at saka inayos ang pagkain. 

Surprisingly, hindi galing sa resto ang mga iyon. Ang tingin ko nga mga lutong bahay ito. Nabaling naman ang atensyon ko ng magring ang phone ko. Si Trevor! Baka nainip na ito sa paghihintay sa akin.

“Trev?” sabi ko dito 

“ Hindi na pala kita masasamahang mag lunch! Biglaan ang pagtawag sa akin ng agency!” malungkot na sabi niya

“Ah okay! Ganun ba! Sige Trev! Mag ingat ka!” Bilin ko naman dito

Napatingin ako kay Kabute na deadma lang naman sa mga narinig.

“ May kinalaman ka ba dun?” tanong ko at konti na lang talaga mauubos na ang pasensya ko dito

“Ha?” kunwari naguguluhang sabi niya saka siya naglagay ng kanin sa plato ko.

“I cooked this for you, mi amor! Sana magustuhan mo!’ nakangiti niyang sabi sa akin

Naramdaman ko nalang ang pagtulo ng luha ko. Ganito kasi ako pag naiinis. Sa iyak ko idadaan kaya nabigla naman ito at tumabi sa akin.

“ Why? May masakit ba sayo? Are you sick? Tell me, mi amor!” aniya kaya lalo akong napahikbi

“ Sir utang na loob naman! Tigilan mo na to! Nahihirapan na po ako!” sabi ko sa kanya habang patuloy akong lumuluha

Napabuntong hininga na lang ito. Pagkatapos ay tumayo at naglakad papunta sa glass wall ng opisina. Humarap ito doon at namulsa.

“ You still don’t get it, mi amor! Gusto ko lang mapalapit sayo! Gusto lang kitang makasama! Mahirap bang intindihin yun?” mahinang sabi niya pero sapat para madinig ko

“I have been waiting for you. Longing for you.” dagdag pa niya

Hindi ko alam kung bakit parang biglang may humaplos sa puso ko sa mga binitiwan niyang salita. Para naman akong naawa sa kanya kaya napahinga na lang ako ng malalim.

“T-tara na! Kumain na tayo!” sabi ko sa kanya

Hindi naman ito kumilos at nanatiling nakatalikod lang sa akin.

“ Kain na tayo. Please?” ani ko. Nakita ko ang dahan dahang paglingon niya pagkatapos ay ngumiti. Bigla na namang tumibok ang puso ko ng pagkabilis bilis

Agad siyang lumapit sa akin  at hinawakan ang kubyertos. Masaya na uli ang awra ng mukha niya.

“Ikaw ba ang nagluto nito?” tanong ko sa kanya

Tumango siya saka ngumiti.

“Yes, mi amor! Magaling akong magluto kaya hindi ka magugutom sa akin!” 

Hindi ko na lang pinatulan ang sinabi niya. Sa ngayon kailangan kong sakyan ang mga trip niya. Kailangan ko ng trabahong ito. Ito ang nakikita kong paraan para maka ahon kami sa hirap. Gusto ko mag aral ulit ang kapatid ko. Gusto kong mabigyan ng kumportableng buhay si nanay at ang pamangkin ko.

Sa ngayon, pakikisamahan ko na muna itong si Kabute dahil gaya ng sabi niya, wala akong mapapasukang iba pag umalis ako dito.

“Napipilitan ka lang ba?” biglang tanong niya kaya naman bumalik ako sa huwisyo.

“Hindi. Cge na kumain na tayo!” sabi ko saka pilit akong ngumiti

Masarap ang mga pagkain at kung totoo nga na siya ang nagluto, magaling talaga siya. Marami akong nakain kaya halata naman ang tuwa sa mukha niya

Pagtapos kumain ay niligpit ko na ang pinagkainan namin. Inayos ko na ito saka ako nagpaalam sa kanya.

“May lakad kayo ni Coleen mamaya?” tanong niya pagtapos kong magpaalam

“Opo sir. Isasama  po niya akong manuod ng Fashion show” paalam ko dito

“Ako na ang maghahatid sayo dun. Para makapag dinner muna tayo sa labas.” sabi niya

“Wag na po sir. Si Ms. Coleen po ang kasama ko.” tanggi ko at nalukot na naman ang mukha ng lalake

“Ako ang boss ni Coleen. Ako ang masusunod!” bossy niyang sabi kaya hindi ko mapigilang mainis nanaman

Napapikit ako! 

‘kalma! kalma! pakisamahan mo nga diba?’ bulong ng isip ko

“Sige po sir! Kayo po ang bahala!” sabi ko na lang

Tumayo ito at lumapit sa akin. Napapikit ako ng haplusin niya ang mukha ko. 

“You are so beautiful, mi amor! Akin ka lang, you understand?” bulong nito

Sinapo niya uli ang mukha ko sabay halik sa noo ko. Hindi na naman ako nakagalaw. 

“Can I kiss you, mi amor?” tanong niya sa akin. 

Napatingin ako sa mata niya. Nakita ko duon ang pagsamo at ang pananabik. Hindi ako nakakibo kaya tumango naman siya.

“It’s okay, mi amor! Pag handa ka na I will devour your lips!”