Marcus“What are you up to?” Jade asked me as we are heading our way to her house. Inihatid ko na siya pagkatapos ng event at kahit ayaw niyang sumama, pinilit ko siya. I want to see Blanca’s reaction pag nakita niya na kasama ko si Jade at hindi ako nabigo.I saw something in her eyes that resembles jealousy. Although hindi ako sure dahil kahit noon pa man, mahirap ng basahin si Blanca. Pero nakikita ko through her body language that she is affected.“Ginamit mo pa talaga ako!” she shook her head in disbelief at saka natawa“ I just wanna see her reaction. And I guess, it worked!” nakangiti kong sabi sa kanya“ Ayaw pa rin ba niyang umamin?” being my bestfriend alam ni Jade ang nakaraan namin ni Blanca. Naikwento ko sa kanya lahat, walang labis walang kulang. “Matigas siya. She stands by her word na hindi siya si Blanca.” “Maybe she’s just scared, Marcus. Hindi naman kasi biro ang nangyari sa inyo. Why don’t you let her know that you understand everything?”“I will do that Jade. H
RiaMasayang ibinalita ni Ava na maganda na ang kundisyon ni Mama at ang sabi ng doktor ay pwede na muna namin siyang iuwi. Medyo stressed na rin kasi si Mama sa ospital at lalong nade depress kaya naman hinayaan na siya ng doktor na umuwi muna sa bahay.May bahay si Zues sa Quezon city at doon muna kami pansamantalang tutuloy. Dalawa lang kasi ang kwarto sa condo at hindi kami magkakasya.Nakaayos na ang mga gamit namin para sa paglipat at excited na ang kambal dahil makikita na ulit nila ang Mamita nila.Nauna na kami doon dahil may inaayos pa sila sa ospital. Sinundo naman kami ni William, ang isa sa mga kasamahan ni Zues sa grupo niya.Wala pang masyadong traffic kaya naman agad kaming nakarating sa bahay. Malaki ito at halatang alaga sa linis at maintenance.Maluwag din ang bakuran kaya naman may pwedeng paglaruan ang kambal.Secured din naman dahil may sensor ang gate at hindi basta basta makakapasok ang kahit na sino. “Welcome po Ma’am!” masayang bati ng kasambahay na naka aban
RiaPagkalapat ng likod ko sa kama ay agad akong hinalikan ni Marcus. All my defenses are down at wala na akong nagawa kundi ang tugunin ng yakap at halik ang lalaking nasa ibabaw ko.My mind is saying no, pero hindi ko na kayang paglabanan ang kasabikang nararamdaman ko. Tanging si Marcus lang ang may kakayahang baliwin ako ng ganito.Tinanggal niya agad ang zipper ng dress ko sa likod at ibinaba iyon without leaving my lips. Napatingala ako nagsimulang maglakabay ang mga halik niya sa leeg ko hanggang sa balikat ko.He cupped my breast and kneaded them dahil wala naman akong suot na bra dahil may padding naman ang dress ko.I moaned…He was giving me so much pleasure and I can’t help but to just moan in ecstasy.I felt his lips kissing my breast and I shuddered as he continued to lick my n*****s. I arched my back while my hands crumpled his hair.“Your b******s seem to have grown, baby?” tanong nito habang minamasahe ang dibdib ko. Hindi naman ako nakasagot. Ano naman sasabihin ko?
RiaNakaupo kami ni Marcus sa den after I cleaned his wound. The place is perfect for the beautiful view kaya naman naglagay ako ng ganito sa bahagi ng bahay na ito.I was leaning at his chest while he was planting kisses on my head and caressing my back.Hindi ko na mapigil kanina ang takot that he might hurt himself kaya naman napilitan na akong umamin. I got nowhere else to hide at kailangan kong gawin yun para mailigtas ko siya.“Baby?” tawag niya sa akin“ Hmmm?” I asked saka ako yumakap ng mas mahigpit“ I just want you to know that I love you. And I already knew everything. Dad explained it to me, and I’m sorry for what Uncle Fons and Dom did to your family.” he kissed me again and I sighed“ I’m sorry Ace. I'm sorry for leaving you. Natakot ako. I was scared na pag malaman mo ang totoo, at ang lahat ng nagawa ko, hindi mo ako matanggap.” Tears rolled down my face kaya inilayo niya ako sayo at pianhid ang mga luha ko“You underestimated my love for you, baby. And sorry if hind
MarcusWalang pagsidlan ang kaligayahang nararamdaman ko ngayon. Blanca or should I say Ria is back in my life again. Kailangan ko ng sanayin ang sarili ko na tawagin siyang Ria because that is her real name.Gusto na niyang kalimutan ang buhay niya bilang Blanca at ganun din ang gusto ko. I wanted us to start anew.Ria Celestine Alonzo… a beautiful name suited for a very beautiful woman. I called her first thing in the morning and she said na papunta siya sa office ko ngayon with his co-architects para i-finalize ang plano ng building with my Engineers. I told her that I will see her there dahil may pupuntahan pa ako. Kagabi kasi napanaginipan ko ang kambal and I really had this urge to see them today.Naisip ko ding ipakilala sila kay Ria and knowing how lovable the kids are, I’m sure magugustuhan sila nito.Agad akong naligo pagkatapos kong uminom ng kape para makapunta agad ako kung saan nakatira ang mga bata.It took me half an hour para makarating dun and after parking my car,
RiaAce brought me to his penthouse dahil gusto daw niya akong makasama ng matagal. Gusto niyang bawiin ang mga panahon na nagkalayo kaming dalawa. Wala namang pinagbago ang penthouse niya except for some furnitures at ang nakakalulang pagmumukha ko sa bawat sulok ng bahay.“Ace? Pwede ba nating bawasan yang mga pictures ko dito?” tanong ko sa kanya kasi naiilang ako tapos ang lalaki pa nila“Why? Ang ganda ganda mo kaya sa mga yan.” I rolled my eyes at him kaya wala naman na akong nagawa. Knowing him, ipipilit parin naman niya “The lobbies of my hotels also have your portrait. Ang dami ngang nagtatanong kung sino at nasaan ka daw pero hindi ko naman sila sinasagot.” Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya.“Seriously, Ace? “Yes, why?” I shook my head in disbelief. Nakakahiya! Ibig sabihin pala nagkalat ang mukha ko sa mga hotels niya.“Ace kahit yun nalang pakitanggal na, please!” pakiusap ko but he just shook his head“Tsk! Ayoko nga!” naupo siya sa sofa at sumandal habang nai
RiaHapon na ng ihatid ako ni Marcus sa bahay ni Zues kahit na alam ko na ayaw niya akong pauwiin.Saka nalang ako babawi sa kanya but for now, habang hindi pa niya alam ang existence ng kambal ay kailangan ko muna siyang tiisin.Pumayag siyang ihatid ako pero sa isang kundiyon, we had another round. Hanggang ngayon hindi pa rin kumukupas si Marcus. Masyado siyang ganado lalo pa at ayon sa kanya, hindi siya nagkaroon ng babae simula ng umalis ako . Nasabik ito ng sobra kaya naman nagbabawi siya.Pakiramdam ko nga manhid ang buong katawan ko dahil hindi niya ako tinigilan. Buti nga naisingit pa namin ang pagkain ng tanghalian at meryenda dahil kung hindi, baka hindi ko na kayaning umuwi dahil wala na akong lakas.“Birthday mo na pala next month, Ace. May plano ka ba?” tanong ko habang nakahinto kami sa harap ng bahay“I do, baby. Let me handle it. All you have to do is be there. Bitbitin mo din yung tatlong kaibigan mo dahil na-miss ko sila. And even your Mama, kung sakaling kaya niya.
RiaTahimik ang buong linggo ko dahil wala si Marcus na mahilig mangulit at manghila sa akin sa oras ng trabaho. In a weeks time, nasimulan na ang pagtatayo ng pundasyon ng building at kahit wala naman si Marcus, ay nandoon naman ang apat na kaibigan niya para magsalitan sa pangangasiwa ng project.I am so excited dahil malapit ng umuwi si Marcus. Sobra ko na siyang nami miss kahit pa maya’t maya ang tawag at video call nito sa akin.Minsan nga pinipigil ko na ito kasi kahit nasa conference siya ay nag video call ito para lang makita ako. Mukhang hindi naman siya nakikinig sa pinag-uusapan kaya napapailing na lang ako sa kalokohan niya.Tapos na ang trabaho kaya naman nag-aayos na ako ng gamit para umuwi when suddenly my phone rang. Si yaya Gina ito.“Hello yaya?” kinabahan ako dahil baka mamaya hindi maganda ang dahilan ng biglang pagtawag nito“Mommy?” boses ni Mitchell ang narinig ko sa kabilang linya kaya medyo nawala naman ang kaba ko.“Hi baby! Why are you calling?” tanong ko
Mitchell Blake ThompsonIt is Dad’s birthday at nandito kami ngayon sa isa sa mga hotel namin for the celebration. I am now handling the business together with my brother Martin since kaming dalawa ang nahilig sa ganitong larangan.Actually, I wanted to be a Scientist when I was young, but growing up I realized that being the first born I have to inherit the business. I have to continue my Dad’s legacy and at the same time take care of the family.“Happy birthday Dad!” bati ko as my Dad entered the hall with my beautiful Mom.Even at their age they still look good together and are still in love with each other.“Hi Mom! You look gorgeous, as always!” I kissed my Mom and hugged her. I miss her, especially her cooking kaya naman twing umuuwi ako ng Mansion ay palagi akong nagbibilin para makapag uwi ako ng pagkain pagbalik ko sa penthouse.We grew up with her cooking and she is the best!“Thank you iho!” sabi naman nila sa akin. We went inside kung saan nandoon ang mga taong mahalaga
RiaMabilis na umikot ang panahon at masasabi ko na ang buhay may asawa at pamilya ay hindi naging madali para sa amin ni Marcus.Marami kaming pagsubok na pinagdaanan pero lahat iyon nakaya namin dahil hindi namin binitawan ang kamay ng isa’t isa.Linggo ngayon at gaya ng nakasanayan namin, araw ito ng pamilya. Mamaya lang iingay na ang paligid sa pagdating ng mga anak namin.Nakaayos na ang mesa sa labas ng pool. Kakatapos lang mag-ihaw ng kasambahay ng barbeque dahil iyon ang request ng panganay kong si Mitchell. He is already 28 years old at siya na ang nagma manage ng TGC pagkatapos ng training niya with his Dad. Gusto na rin daw kasing mag retire ni Marcus at mag enjoy nalang sa buhay kasama ako since malalaki na daw ang mga anak namin.Marcus also trained Martin and at the age of 25 ay katuwang na ito ng kuya Mitchell niya sa kumpanya.Hindi naman linya ni Mason ang business and we just let him be. Kung ano ang gusto ng mga anak namin ay susuporthan namin. He is already working
MarcusI was pacing back and forth sa harap ng operating room kung saan ipinasok si Ria. She is already scheduled for a Caesarian Section this day dahil ayon sa doctor, baka mahirapan daw siya if we would wait for a normal delivery.“For God’s sake, Marcus, sit down! Kanina pa ako nahihilo sayo!” sita naman sa akin ni AvaKasama ko si Nanay Dang ng dalhin ko sa ospital si Ria. On our way tinawagan ko ang mga kaibigan niya at agad naman silang dumating.Nagkataon kasi na nasa labas sila ng mansion at may inasikaso sa site. Hindi ko naman na hinayaang sumama si Mama Sandra dahil na rin sa kundisyon niya.My family grew instantly sa pagdating nila and I really don’t mind at all. The mansion is too big at mas napapanatag ako pag alam kong may nakakasama ang mag-iina ko.Idagdag pa si Tatay Teban, si Nanay Dang at si Arthur, na nagsisimula na ding mag-aral at abutin ang pangarap niya. Tatay Teban worked diligently sa greenhouse and I can say na malaki ang naitulong ng kaalaman niya kaya l
RiaHindi na ako makapaghintay na makita uli ang pamilya ko lalong lalo na ang kambal. Sobrang miss na miss ko na sila. Cleared naman na daw ako sabi ng doctor at pwede na akong bumyahe kaya naman kinausap ng asawa ko si Tatay at Nanay. Napagpasyahan nila na bukas na sumunod sa Maynila dahil aayusin pa nila ang ibang gamit na maiiwan nila. Tinawagan na ni Marcus si Joseph para bigyan ng instructions kung saan susunduin sila Tatay at Nanay.“Mag-iingat kayo ha!” bilin ni Nanay sa amin ng palabas na kami sa kwarto. May helipad naman ang ospital kaya dito na kami susunduin ng chopper“Hihintayin ko kayo Nay, Tay. Darating po bukas si Joseph para sunduin kayo ha!” naisip ko kasi na baka magbago ang isip nila“Darating kami, anak!” pagtitiyak naman sa akin ni TataySabay sabay na kaming sumakay sa chopper. Napahinga ako ng malalim habang hawak ang kamay ni Marcus. Ilang saglit nalang makikita ko na sila.“Are you okay? Hindi ka nahihilo?” may pag-aalala sa tinig ni Marcus pero agad k
RiaNakaupo ako sa labas ng bahay ng hapon na iyon. Kakatapos lang namin magluto ni Nanay at namahinga muna kami bago mag tanghalian.Hinihimas ko ang tiyan ko. Sabi ni nanay, malaki daw ito pero hindi naman masabi kung ilang buwan na nga ba.Iniisip ko na sana magbalik na ang alaala ko dahil nung mga nakaraan ay panay ang pagsingit ng mga mumunting alaala sa isipan ko. Hindi nga lang ito malinaw pero umaasa ako na sana maging maayos na din ang lahat.Patayo na sana ako ng matanaw ko si Arthur na paakyat sa daang ginawa ni Tatay Teban.“Nay! Tay! Umuwi na po si Arthur!” masayang tawag ko “Ano ba kamo?” sabi ni Tatay na lumabas na din mula sa kubo“Si Arthur po paparating. At may mga kasama po siya!” ulit ko ditoLumabas na din si Nanay at tinanaw ang daan.“Aba’y oo nga! Batang yan! Bakit biglang umuwi e Martes palang naman ngayon?” may pagtataka sa tinig ni nanayNg makalapit na sila ay naagaw ang pansin ko sa lalaking nasa likod ni Arthur. Nagulat ako sa biglang pagtibok ng puso k
MarcusIsang buwan na at hanggang ngayon wala pa rin kaming balita kung nasaan ni Ria. Pati ang organisasyon na kinabibilangan niya dati at hindi matukoy kung nasaan siya.Halos mapatay ko si Floyd ng mahuli siya nila Zues pagkatapos ng ginawa niyang pagtatangka sa buhay ng mag-iins ko. Tahimik lang niyang tinanggap ang lahat ng suntok at mura ko sa kanya. Wala din siyang idea kung nasaan si Ria dahil nanlaban daw ito at natakasan siya.We could not track her dahil ipinasa niya pala kay Maegan ang tracker na ibinigay ni Ava sa kanya.Halos manlumo ako ng makita ko ang nasusunog na bahay. I first thought that my kids ang Ria is inside. Pinigilan lang ako ni Zues at ng mga kaibigan ko na pasukin ang bahay dahil baka pati ako mapahamak.Napaupo na lang ako at napaiyak sa maaring sinapit ng mag iina ko. Not until Ava said that may nasasagap siyang signal sa tracker ni Ria.Agad namin iyon sinundan at nakita ko na nagtatago sa likod ng isang batong malaki ang kambal. Mitchell was hugging he
Ria“Naku iha! Lumalaki na ang tiyan mo!” masayang sabi ni Nanay Dang habang nasa kusina kami at naghahanda ng tanghalian. Mamaya lang ay uuwi na si Tatay Teban galing sa taniman niya. “Oo nga po Nanay.” sabi ko habang hinihimas ko ang tiyan ko. Isang buwan na din ako dito sa kanila pero hanggang ngayon ay wala pa rin akong maalala tungkol sa pagkatao ko.“Sa isang linggo, sasamahan ka namin ng Tatay mo sa center. Kailangan mo din magpa-check up para makasiguro tayong malusog ang baby mo.” pahayag ni Nanay“E nanay, paano po pag tinanong po ako doon? Ano po ang isasagot ko? Baka po mamaya, may makakita sa akin doon?” medyo takot na sabi ko. Naisip ko kasi na siguro nga ay nasa peligro ang buhay ko noon kaya ako napadpad sa lugar na ito.“Yun lang! Pero kasi dapat talaga mapatignan ka! Para naman din sa kalusugan niyo ng anak mo.” paliwanag niya“ Cge po Nay. Sasamahan niyo naman po ako, hindi ba?”“Aba’y oo naman! Magagawa ba kitang pabayaan?” sagot naman ni Nanay kaya kahit papano
RiaPilit akong inilayo sa mga anak ko at sapilitang inilabas ng bahay ng mga lalaki.“Maawa ka sa mga anak ko!” pakiusap ko sa kanya. “Ako nalang ang patayin mo please, huwag sila, mga bata lang sila!” “Don’t worry! Darating din tayo diyan! Sa ngayon, manunuod muna tayo ng isang magandang palabas!” anito at saka inutusan ang tatlong tauhan niya“Simulan niyo na!” “No! No!” sigaw ko habang binubuhusan nila ng gasolina ang buong bahayTawa naman ng tawa ang lalaki na akala mo baliw. Nagpatuloy ako sa pag iyak at pagmamakaawa pero nanatili siyang bingi sa pakiusap ko.Nagsimula ng sindihan ng mga lalaki ang bahay at wala akong magawa kundi ang panoorin ito habang unti unting nilalamon ng apoy ang bahay.Hindi nagtagal ay biglang bumulagta ang tatlong lalakeng kasama ng taong may hawak sa akin. Alam kong nasa paligid na sila Ava!“Niloko mo ko!” sigaw nito sa akin at saka ako binigyan ng malakas na sampal. Natumba ako pero agad kong niyakap ng kamay ko ang tiyan ko para maprotektaha
RiaBigla akong bumalikwas ng bangon pagdilat ng mga mata ko. I was hoping it was just a nightmare pero ng makita ko ang mga tao sa kwarto ay naisip ko na hindi ito panaginip lang.Nasa tabi ko si Mama Sandra and she is holding my hand. Maybe she used the elevator para makaakyat siya aa kwarto ni Maegan“Mama.” I started to cry ng maisio ko ang nangyari kanina lang“Kumikilos na ang organisasyon iha. Mahahanap natin ang mga apo ko, pinapangako ko yan!” mariin ang tinig ni Mama at alam ko na galit din ito sa mga nagaganapPumasok naman si Marcus na may kausap sa telepono at ng magtama ang paningin namin at nagpaalam naman siya dito.“Baby how are you feeling? Wala bang masakit sayo?” tanong niya but I just shook my head“Ano ang silbi ng mga security mo dito, Ace? Bakit nakapasok ang mga taong yun sa bakuran mo?” may sumbat ang tinig ko at agad naman akong sinaway ni Mama habang nanatiling tahimik si Marcus.“Anak, wala namang may gusto sa nangyari. Ang kailangan natin ngayon ay magtu