"Tama na." Malamig na boses ni Marcus ang pumuno sa silid.Lumingon si Beatrice at nakita niyang itinulak ni Carlos si Marcus papasok sa loob ng kwarto.Mabilis siyang tumakbo palapit, para bang nakakita siya ng tagapagligtas.Samantala, mahigpit na hinawakan ni Nikki sa kuwelyo si Vincent Cristobal gamit ang isang kamay, habang ang kabilang kamay ay nakataas, handang sumuntok muli. Ngunit nang marinig niya ang tinig ni Marcus, saglit na tumigil ang kanyang kamao sa ere.Si Vincent Cristobal, na halos hindi na makilala dahil sa pamamaga ng kanyang mukha, dinilaan ang sulok ng kanyang bibig at ngumisi: "Mas mabuti pang patayin mo na lang ako. Dahil kung hindi mo ako kayang patayin, kayo ang mamamatay."Pagkasabi nito, isang malakas na suntok ang muling lumanding sa kanya—walang pag-aalinlangan si Nikki.Napangiwi sa sakit si Vincent, ngunit imbes na sumigaw, tumawa ito na parang isang baliw.Patuloy siyang binubugbog ni Nikki. "Boss, umalis na kayo!Ako ang mananagot sa lahat ng ito!S
Natigilan si Albert, ngunit sa huli, wala siyang sinabi at sumunod na lang kay Minda.Habang nasa daan, nanatiling tahimik si Albert.Nang malapit na sila sa lumang bahay, hindi na napigilan ni Minda ang sarili at nagsalita, "Anak, ako..."Mapait na ngumiti si Albert kay Minda. "Ma, talagang galit na galit ka ba kay Beatrice? Galit na galit na handa kang sumugal at kalabanin ang pamilya Cristobal?""Hindi, hindi ganoon, anak," pagmamadali ni Minda sa kanyang paliwanag.Napailing si Albert, pagod na pinisil ang sentido niya. "Ma, hindi na ako bata. May master's degree na ako. Sa tingin mo ba wala akong sariling pag-iisip?"Bahagyang bumuka ang mga labi niinda, tila gusto pang ipagtanggol ang sarili. Ngunit bago siya makapagsalita, narinig niyang nagngingitngit si Albert sa galit."Kinamumuhian ko ang pamilya Cristobal!"Nanlaki ang mga mata ni Minda, hindi inasahan na marinig ito mula sa anak niya.Bumaba ng sasakyan si Albert, tumayo sa harap ng lumang bahay, at tinitigan si Minda nan
Sa mga sandaling iyon, abala si Marcus sa pag-aasikaso sa gulong idinulot ni Vincent Cristobal sa loob ng kwarto.Nang makita niyang si Albert ang tumatawag, kalmado niya itong sinagot sa harap mismo ni Beatrice.Mula sa kabilang linya, narinig niya ang boses ni Albert."Tito Marcus, ako ‘to.""Mm." Maikli at walang emosyon na tugon ni Marcus habang marahang hinawakan at hinaplos ang kamay ni Beatrice sa kanyang palad.Saglit na katahimikan ang sumunod bago muling nagsalita si Albert."Nandiyan pa ba si Beatrice?""Oo." Walang pagbabago sa tono ng boses ni Marcus, walang indikasyon ng kung anumang kakaiba."Tito Marcus, maaari ba akong humiling ng isang pabor?""Sige, ano ‘yon?""Pakibantayan si Beatrice. Huwag hayaang saktan siya ni Vincent Cristobal.Kung maaari rin, tulungan mo ‘yung isang babae. Kawawa siya.Pakisabay mo na rin si Beatrice pauwi mamaya."Saglit na tinitigan ni Marcus si Beatrice, puno ng banayad na pag-aalaga ang kanyang tingin. "Huwag kang mag-alala, si Beatrice
Ilang lalaking nakaitim ang lumapit at itinapon ang mga kaibigan ni Vincent sa isang tabi.Kinuha ni Carlos ang kanyang cellphone upang i-record ang video at nagbigay ng utos: "Halughugin!"Agad na hinalughog ng mga lalaking nakaitim ang mga ito.Di nagtagal, may nakahanap ng isang supot ng puting pulbos. "Senyorito, nakita na namin!""Meron din dito!""Big boss, ito rin!"Lahat ng kaibigan ni Vincent ay may dalang ipinagbabawal na gamot.Ngumiti nang malapad si Vincent sa kamera. "Ano’ng magagawa n’yo sa akin? Wala akong dalang anuman. Hindi ko alam kung meron ang mga ‘yan. Wala akong kasalanan."Matalino si Vincent.Kapag gumagamit siya ng mga ganitong bagay, hindi siya kailanman nagdadala ng sarili niyang suplay. Ipinapadala niya ito sa pamamagitan ng kanyang mga kaibigan.Matahimik na tumawa si Marcus. "Malalaman naman kung totoo o hindi gamit ang isang urine test."Bahagyang dumilim ang mukha ni Vincent, at narinig niyang dahan-dahang nagsalita si Marcus."At pinaghihinalaan nami
Pagkatapos magsalita ni Albert, masayang lumabas ang Matandang Ginang Villamor at tinawag,"Beatrice."Yumuko si Beatrice, ibinaba ang rampa ng sasakyan ni Marcus, itinali ito, at itinulak pababa ang wheelchair.Nang marinig niyang tinatawag siya ng matandang ginang, hindi niya napigilang manginig nang bahagya.Matapos niyang maibaba si Marcus sa lupa, bumaling siya at tumugon, "Lola."Masayang hinawakan ni Matandang Ginang Villamor ang kamay ni Beatrice, tinitigan siya nang may ngiti, at habang tumatagal, lalong nagugustuhan siya.Lumingon siya kay Albert at pinagalitan ito, "Dumating na ang tiyuhin mo, pero hindi mo man lang tinulungan. Ang Beatrice natin ay talagang maalalahanin—bata pa lang ay marunong nang gumalang sa matatanda at magmahal sa nakababata."Pagkatapos, bumaling siya kay Marcus at sinabi, "Tingnan mo, napakamaalalahanin ni Beatrice. Ikaw na isang nakatatanda, hindi mo man lang alam kung paano mag-alaga ng tao. Tingnan mo itong malamig niyang kamay."Marcus: …Sa sa
Nakita ni Jacob ang bakas ng pagtataka sa mukha ng kanyang ina, at mukhang may napansin ito. Kaya mabilis niyang tinakpan ang sitwasyon at sinabi, "Huwag na tayong tumayo lang dito, kain na tayo ng lugaw."Sakto namang sa pagbaba ng huling salita niya, isang sasakyan ang huminto sa harap ng bahay.Bumukas ang pinto ng sasakyan, at biglang tumakbo palabas ang General patungo sa kanila.Noong una, gusto nitong lumapit kay Beatrice, pero nang makita nito ang matandang ginang, napaisip kung sino ang unang lalapitan. Sa huli, hindi na lang ito lumapit kanino man at nagpatuloy lang sa pagwagayway ng buntot nito."General! Bakit ka nandito?" Masayang inabot ng matandang ginang ang kamay niya upang haplusin ang ulo ng aso. "Aba, may dalawang maliliit na tirintas ka pa, ang cute naman!"Sakto namang pumasok si Carlos na may dalang dalawang malalaking bag ng gamit ni General at ipinaliwanag, "Alam ni senyorito na gusto niyo si General, kaya espesyal niya itong pinadala sa lumang bahay para sama
Diretsong tinitigan ni Albert si Beatrice at walang preno niyang sinabi:"May nagsasabi rin na umakyat ka raw sa kama ng tiyuhin ko."Biglang dumilim ang mukha ni Beatrice, at bago pa siya makapagsalita, isang malakas na BLAG! ang umalingawngaw—malakas na pinalo ng Matandang Ginang ang mesa."Walanghiya! Kapag nalaman ko kung sino ang nagpakalat ng tsismis na 'yan, pupunitin ko ang bibig niya!""Oo nga, Lola," malumanay na sagot ni Albert habang pinapakalma ang matanda. Pagkatapos, seryosong tumingin kay Beatrice at matibay na sinabi, "Ni isang salita ay hindi ko paniniwalaan."Jacob: ...Menchie: ...Ito talagang batang ito...Huminga ng malalim si Beatrice, handa nang sumagot, ngunit naunahan siya ng Matandang Ginang ."Beatrice, umakyat ka na at magpahinga."Walang sinumang puwedeng tumanggi—tinawag agad ng matanda ang isang lingkod upang ihatid siya sa silid panauhin.Ayaw namang sumuway ni Beatrice, kaya tahimik siyang tumango at sumunod sa lingkod paakyat.Pagkaalis ni Beatrice
Napasinghap si Matandang Ginang nang bahagyang mapatigil sa sinabi ni Marcus. Ngunit mabilis din niyang itinaas ang kilay at pinandilatan ang kanyang anak."Sa mga sira mong binti at ganyang ugali, may magkakagusto kaya sa iyong kagaya ni Beatrice??""Lola." Mahinang hinila ni Beatrice ang braso ng matanda, para ipahiwatig na huwag naman masyadong tapakan ang dignidad ni Marcus.Ngunit parang wala lang sa Matandang Ginang. "Beatrice, huwag mong intindihin ang tiyuhin mo. Pusong bakal 'yan, hindi 'yan masasaktan sa ganyang salita."Sinabi nga niya ito, pero nang makaupo sila, agad niyang inasikaso ang unang lumapit na kaibigan."May kilala ka bang guro? Yung tama ang edad? Magandang kapareha para sa anak kong matanda na?"Pagkatapos ng isang saglit na pag-iisip, may idinagdag siya:"Hindi bale kung mas matanda. Hindi naman maarte 'tong anak ko.""Ma..." Mahinang reklamo ni Marcus, halatang hindi natuwa.Sinamaan lang siya ng tingin ng matanda. "Ikaw na ganyan, may pinipili ka pa? Ano
"Albert, kung hindi ka na makakatayo, ano na ang mangyayari sa akin at sa ating mga anak sa hinaharap?"Hindi napigilan ni Chona ang mapaluha habang iniisip na baka tuluyang maging katulad ni Albert ang kanyang tiyuhin."Wuwuwu..." Hawak ni Chona ang kamay ni Albert at ipinatong ito sa kanyang tiyan. "Albert, nararamdaman mo ba? Maayos ang ating dalawang anak. Napakalakas nila.""Mm." Mahinang sagot ni Albert, ngunit halatang wala siyang interes.Kagigising lang niya nang marinig mula sa bodyguard ng pamilya Villamor na huminto ang sasakyan dahil naubusan ito ng gasolina, at walang kahit anong pinsala si Chona.Naisip niya na mukhang matatag talaga ang dalawang batang ito.At dahil sa ideyang ito, mas lalo niyang natiyak—hindi niya talaga mahal si Chona.Dahil kung hindi niya ito mahal, paano niya pipilitin ang sarili na mahalin ang dalawang batang iyon?Hindi niya pinansin si Chona at diretsong tumingin kay Beatrice."Kung kaya ni tito Marcus na isakripisyo ang buhay niya para sa’yo.
Si Marcus ay walang oras para mag-isip. Tumayo siya mula sa wheelchair, tumalon, niyakap ang katawan ni Beatrice, at mabilis na gumulong patagilid. Tumama ang kanyang katawan sa railing habang mahigpit niyang niyakap si Beatrice."Aray!"Naramdaman ni Albert ang sakit sa kanyang likod at napasigaw sa instinct.Whoosh—whoosh—Dalawa o tatlong sasakyan sa highway ang dumaan nang mabilis, halos sumayad sa kanilang katawan. Napakadelikado ng eksena.Sa sandaling iyon, ang itim na sasakyan na may pekeng plaka ay hindi pinansin ang mga patakaran ng mabilisang pagmamaneho. Bigla itong lumiko at buong bilis na tumungo kina Marcus at Beatrice.Napakapanganib!Nang makita ito, biglang nanlaki ang mga mata ni Albert at ginamit ang buong lakas upang ibaling ang manibela, idiniretso niya ang kanyang sasakyan upang salpokin ang itim na kotse.Bang!Ang sasakyan ay natulak mula sa orihinal nitong direksyon at bumangga sa railing sa gilid.Matindi ang pinsala sa harapan ng dalawang sasakyan.Tumama a
Napakadelikado ng pagmamaneho ng sasakyang walang preno sa pababang daan.Hawak ang kanyang tiyan, nagsimula nang umiyak si Chona."Ayoko pang mamatay! Bata pa ako, gusto ko pang mabuhay! Ngayon ko lang mararanasan ang magandang buhay, Diyos ko...""Tumahimik ka!" Sigaw ni Beatrice, mahigpit na hawak ang manibela gamit ang parehong kamay, pilit na pinapanatili ang kanyang konsentrasyon sa pagmamaneho.Kung sasabihin niyang hindi siya kinakabahan, siguradong kasinungalingan iyon.Maya-maya, isang malakas na busina ang umalingawngaw sa likuran nila.Whoosh—whoosh—Isa-isang lumitaw ang mga commercial vehicles na may malalakas na speaker sa bubong. Mabilis nilang inunahan ang sasakyan ni Lin Qingyu at tumuloy sa unahan.Biglang lumabas ang isang boses mula sa loudspeaker:"Pansinin ng lahat ng motorista! May isang puting sasakyan na may plate number JA7568 na nawalan ng preno. Mangyaring lumipat sa pangalawang lane upang maiwasan ang aksidente at mapanatili ang kaligtasan!""Pansinin ng
Ang higanteng katawan ng trak ay patuloy na lumalaki sa harapan ng kanyang mga mata.Palapit nang palapit.Napakadelikado!Nanginginig na sa takot si Chona: "Ate Beatrice, please, preno na! Hindi na kita guguluhin, nangangako ako!"Hinawakan ni Beatrice ang manibela at mabilis na lumiko. Kumiskis ang sasakyan sa gilid ng trak, lumiko ito nang matalim, at tuluyang napunta sa pambansang highway.Mahigpit na kumapit si Chona sa armrest ng upuan, namumutla habang nakatingin kay Beatrice: "Ikaw...ikaw...bakit hindi ka nagpreno?""Kalokohan! Kung kaya kong magpreno, sa tingin mo ba gusto ko ng ganitong eksena? Akala mo ba hindi rin ako takot?"Dahan-dahang inapakan ni Beatrice ang accelerator. Highway ito, hindi pwedeng magmaneho nang mabagal.Mabilis niyang pinag-isipan ang sitwasyon. Sa downtown, madalas kailangan ang preno, pero sa highway, mas maluwag at mas kaunti ang sagabal—ibig sabihin, mas maliit ang posibilidad na mangailangan ng biglaang pagpreno. Mas ligtas kahit papaano.Lalong
"Chona, nandito ako para sa isang educational trip, hindi para mamasyal!"Pinagbuksan ni Beatrice ang pinto ng upuan sa harapan at tinapik ito, hudyat na dapat nang bumaba si Chona.Sa oras na iyon, dali-daling lumapit si Albert at sumandal sa bintana ng sasakyan, humihingal: "Beatrice, ipagkakatiwala ko na sa iyo ang Chona. May bihirang propesor ng arkeolohiya mula dito sa Cavite na nakipag-appointment sa akin, kaya pupunta na ako ngayon."Pagkasabi niyo, agad ng umalis si Albert ni hindi man lang nakatanggi si Beatrice.Pinagsama ni Chona ang kanyang mga kamay at nagpa-cute kay Beatrice: "Ate Beatrice, please.""Malapit lang ang ospital kung saan kami may appointment, katabi lang halos ng eskwelahan mo. Idiretso mo na lang ako roon habang papunta ka sa school mo."Nang makitang hindi pa rin pumapayag si Beatrice, malungkot na tumingin si Chona sa kanya at nagkunwaring kaawa-awa:"Kaya mo bang iwan ang isang buntis na may kambal sa tabi ng kalsada?Hindi ko kabisado ang lugar na ito,
"Hindi... Ako... Bakit naman ako magkakaguilty conscience?" Pinagpag ni Minda ang kanyang pajama. "Pakiramdam ko lang, hindi ako presentableng tingnan nang walang makeup."Hindi na inintindi ni Robert ang kakaibang reaksyon ni Minda at kalmadong sinabi, "Anong itsura mo? Hindi ko pa ba 'yan nakita noon?"Mabilis ang kabog ng dibdib ni Minda, iniisip na baka nahuli na siya. Pilit siyang ngumiti at pinapasok si Robert, "Bakit ka nandito?"Huminga nang malalim si Robert at may bahagyang pagkaasiwang tumingin kay Mind: "Mag-impake ka na. Pupunta ako sa SUB University ngayon, at dadalhin din kita para makita ang mga cherry blossom."Doon sila unang nagkita noon.Dahil abala si Robert sa pag-aaral ng virus sa katawan ni Marcus nitong mga nakaraang taon, napabayaan niya ang kanyang pamilya, at sa kaloob-looban niya, may bahagya siyang pagsisisi.Gusto niyang isama si Minda sa isang lakad, muling ipaalala sa kanya ang nakaraan, at tulungan siyang itama ang kanyang sarili.Nanlaki ang mga mata
"Kung sasabihin mo sa akin, iindahin ko." Sabi ni Beatrice habang pinapahid ang toner sa kanyang mukha."Bakit?" Ang mga mata ni Marcus ay may halatang interes.Huminto si Beatrice at tumingin sa kanya: "Ginawa ko ang lahat ng makakaya ko para makuha ang posisyong iyon, kailangan kong makita kung hanggang saan ang kaya kong gawin."Sa madaling salita, gusto niyang makuha ang posisyon ng pagigng vice chairman, pero hindi siya obsessed dito.Hindi tulad ni Monica, hindi niya kayang matalo.Tumango si Marcus bilang pagsang-ayon.Biglang tumitig si Beatrice sa kanya, may bahagyang kapilyahan at pang-aakit sa kanyang mga mata: "Iisang tabi na lang muna natin ang usapang ito. Paano naman ang kasal? Naisip mo na ba kung kailan natin ito gagawin? Mas gusto mo ba ang modern or traditional wedding?"Mabilis na kumurap ang mga mata ni Marcus, ngunit agad siyang bumalik sa kanyang kalmadong anyo at hinawakan ang kamay ni Beatrice: "Kapag dumating ang tamang panahon, ikakasal tayo."Napansin ni Be
Nang makita ni Beatrice si Marcus na lumabas mula sa dilim, agad niya itong tiningnan nang masama. Hindi niya alam kung gaano katagal nakikinig ang matandang tusong ito.Napatingin naman si Mrs. Salazar kay Marcus na may bahagyang pag-ayaw. "Ayan, ipinagkatiwala ko na ang asawa mo sa'yo. Aalis na ako."Pagkatapos sabihin iyon, naglakad siya palayo sa kanyang matataas na takong.Nang madaanan niya si Albert, mas lalo pa niyang ipinakita ang kanyang paghamak."Madam, dito nakaparada ang sasakyan." Yumuko si Carlos at itinuro ang direksyon ng sasakyan.Hindi na nag-aksaya ng oras si Beatrice, kusa niyang itinulak si Marcus pasulong at sumunod kay Carlos palabas. Naiwan si Albert, nakaluhod, yakap ang kanyang ulo habang umiiyak nang buong hinagpis.Samantala, sa loob ng venue, nanatiling nakatitig siAbby Abbysa direksyong pinagdaanan ni Beatrice. Matagal siyang hindi nakagalaw, tila hindi makapaniwala sa kanyang nakita.Kitang-kita niya kung paano pinalibutan si Beatrice ng mga tao, niya
"Mag-isip ng paraan para dalhin ang mga tao sa ibang lugar. Hindi madaling kumilos sa Manila. At kapag kumilos tayo, madali tayong mag-iwan ng ebidensya."Tumango si Minda, napagtanto niyang may punto si Monica.Ang Manila ay teritoryo ni Marcus. Kahit anong gawin nila, siguradong malalaman ito ni Marcus sa huli.Kung madadala nila ang mga tao sa ibang lugar, mas magiging madali ang kanilang pagkilos.Dahil dito, agad na nag-usap sina Minda at Monica upang planuhin ang kanilang estratehiya.Sa venue...Lumapit ang lahat kay Beatrice upang batiin siya.Maging ang mga socialite na nagpahirap sa kanya kanina ay lumapit at nag-sorry.May ilan pang walang hiya na naglabas ng kanilang mga cellphone at binuksan ang messages."Ano sa tingin mo? Dagdagan natin ng friend para mas madali tayong makapag-usap sa hinaharap?""Pasensya na, bihira akong makihalubilo sa iba. Ilan lang sa mga matataas ang kalidad na kaibigan ang nasa paligid ko." Matamis na ngumiti si Beatrice ngunit maingat na tumangg