Sa kabilang panig, nang lumingon si Nikki upang tumawag, lihim na pinalitan ng assistant ni Alana na si Diego ang hair sample, isiniksik ang hair sample ni Marcus sa kanyang bulsa, at pagkatapos ay tumayo roon nang walang pagbabago sa kanyang ekspresyon.Dumating si Robert sa studio at kinuha ang hair sample para sa pagsusuri.Maya-maya, dumating ang mga tao mula sa lumang bahay.Dumating din si Alana sa laboratoryo.Dumating sina Beatrice at Marcus na magkasabay na magkahawak kamay sa studio.Lahat ng tao ay nakaupo nang tense at nababahala sa sala sa labas ng laboratoryo.Hindi makayanan ni Alana na makita si Lele sa ganitong sitwasyon, kaya siya lang ang dumating.Matapos maghintay ng mahigit dalawang oras, sa wakas ay bumukas ang pinto ng laboratoryo.Sa isang klik, bagamat maliit na tunog lamang, ay nagpagalaw sa puso ng lahat.Lumabas si Robert, suot ang puting coat, na may mabigat na mukha at hawak ang report data.Lahat ng tao ay kusang tumayo at lumapit sa kanya.Tiningnan ni
"Heh~ Kaya no pala gusto mo pala ng pera~" pagtawanan ni Marcus matapos marinig ang sinabi ni Alana.Punong-puno ng pang-uuyam ang tono, na parang isang apoy na dumapo direkta sa mukha ni Alana, pinagsunog siya nang matindi."Ako... Hindi, Kuya Marcus, ako... gusto ko... isang buo at masayang pamilya..."Medyo nahirapan si Alana sa kanyang mga salita sandali.Ngunit mabilis siyang nakabawi: "Kuya Marcus, hindi ba tama lang na ipaglaban ko ang mga karapatan na nararapat para sa bata?Ginawa ko ang lahat para magka-anak ng babae para sa pamilya niyo. Karamihan sa mga lalaki sa pamilya niyo, hindi ba't nararapat lang na magpasalamat ka sa akin?Ang bata ay bata pa at hindi pa naiintindihan ang mga bagay na ito, kaya bilang ina, tungkulin ko na ipaglaban ang nararapat na karapatan para sa kanya."Tiningnan ni Marcus si Alana nang malamig at seryoso: "Hindi ko pinapasalamatan, kundi kinamumuhian.""Ano!" Galit na galit si Alana at halos dumugo ang mga butas ng ilong at kinagat ang labi. "K
"Ano'ng nangyari?" Medyo kinabahan si Beatrice dahil sa biglaang reaksyon ni Marcus."Hindi ko pa rin kayang paniwalaan na ipinanganak ni Alana ang anak ko. Nag-aalala ako, gusto kong bumalik at ayusin ang surveillance. Tingnan kung hindi napalitan ang hair sample sa buong proseso," ipinaliwanag ni Marcus ang kanyang iniisip.Naintindihan ni Beatrice ang kanyang nararamdaman at pumayag na bumalik sila upang magkasama.Naghanap sila ng tulong kay Robert upang pumunta sa monitoring room at ayusin ang surveillance."Ano? May blankong bahagi!" Nakakunot ang noo ni Robert, "Kailan nangyari ito?"Dahil ang biochemical laboratory ay may mataas na kahalagahan, may mga surveillance camera sa halos bawat sulok at bawat ilang hakbang.Ito ay upang maiwasan na may makapinsala sa laboratoryo o magdagdag ng mga hindi nararapat na bagay sa mga experimental reagents.Kaya, ang pagkakaroon ng blankong bahagi sa surveillance ay isang seryosong isyu, nangangahulugan ito na ang mga reagents na sinynthesi
"Oo." Si Alana sa likurang upuan ay pinapahid ang kanyang mga templo ng pagod."Bakit?" tanong ni Diego.Biglang itinaas ni Alana ang kanyang mga talukap ng mata at ngumiti, tinitingnan si Diego sa pamamagitan ng rearview mirror."Bakit? Ang anak ko ay panganay na anak ni Marcus Villamor. Dahil siya nga, bakit hindi ko tutulungan siyang makipaglaban para dito? Pag lumaki siya, magpapasalamat siya sa akin."Muling tinanong ni Diego: "Mahalaga ba sa kanya ang pera?"Medyo naiinis si Alana: "Diego, ang dami mong tanong ngayon! Baka hindi mahalaga ang pera, mayroon ako niyan. Pero alam mo ba kung gaano kahalaga ang pagiging anak ni Marcus?""Ito ay nangangahulugang maaari nang maglakad si Lele nang matulin sa bansa sa hinaharap. Anumang mga dignitaryo at mga batang mayayaman ay maaari nang pumila para piliin siya, at walang sinuman ang magtataas ng kamay laban sa kanya. Dahil ang kanyang ama ay si Marcus Villamor!"Nagdilim ang mata ni Alana: "Hindi ko lang kukunin ang bahagi na para kay
Pumalo ng dalawang beses ang puso ni Jennifer.Palagi siyang kinikilig sa mga direktang salita ni Bryan.May bahagyang pagkahiya sa kanyang mukha, medyo yumuko siya at ibinaba ang boses, "Kailangan mong pumunta sa bar para mag-order ng kape dito. Walang waiter na mag-o-order para sa'yo."Gustong-gusto ni Bryan na mang-inis, "Hindi ba ikaw?"Agad na itinulak ni Jennifer ang coffee order, "Mag-order ka na lang ng isang tasa. Hindi ako pwedeng magtagal.""Pakitulungan mo akong mag-order ng isang bagay na sa tingin mo ay maganda."Kinuha ni Bryan ang isang gold card mula sa kanyang wallet, kinuha ang kamay ni Jennifer, at inilagay ito sa kanyang palad, "Walang password, gamitin mo."Bago pakawalan ang pera, hinaplos niya ang likod ng kanyang kamay.Hindi alam ni Jennifer kung nakita ba siya ng iba, at natakot siya kaya agad niyang ibinawi ang kanyang kamay, at ang kanyang mukha ay namumula mula pisngi hanggang tainga.Kinuha niya ang card at mabilis na bumalik sa bar, gumawa ng isang cup
"Gusto kitang ligawan sa Sarili kong paraan." Inistart ni Bryan ang electric bike. Hindi siya sanay sa una, at ilang beses siyang huminto habang nagmamaneho, ngunit kalaunan ay nakuha din niya ang ritmo.Nakikinig si Jennifer sa kanyang mga salita, ang puso niya ay mabilis na tumitibok, at hindi niya mapigilan ang mga gilid ng kanyang labi na bahagyang tumaas.Sa unahan ay ang downtown area, kung saan madalas niyang makita ang mga dati niyang kakilala. Itinago ni Jennifer ang mukha niya sa likod ni Bryan, ang puso niya ay kumakalabit na parang sasabog.Harap-harapang tinatamaan ng sariwang simoy ng hangin sa tabi ng ilog, naramdaman ni Bryan ang maliit na katawan na nakasandal sa kanyang likod, at ang pakiramdam niya ay naging magaan.Nakapaghanap sila ng maliit na pwesto sa tabi ng ilog at naupo doon.Kinuha ni Bryan ang mga hamburger at cola na inorder niya nang maaga at inabot kay Jennife4.Sa mga oras na iyon, ang tabing-ilog ay puno ng mga magkasintahan.Marami sa mga dumating na
Ngunit hinila ni Bryan ang dalawang manggas ng kanyang suit at hilahin siya buong katawan, at inutos sa boses na hindi gaanong magaan ni matindi: "Jennifer, pakilakas ako."Ipinahiwatig nito na hindi siya nakumbinsi.Nilingon ni Jennifer ang kanyang ulo, nilunok ang kanyang laway, at marahang tinawag: “ Bryan."Sa isang saglit, ibinaba ni Bryan ang kanyang ulo at tinamaan ang kanyang mga labi, na para bang nasakop ang lungsod.Ang maluwag na suit ay tumakip sa kanyang katawan, na hadlang sa kanyang malaking kamay na gumagalaw sa loob ng suit.Pinilit ni Jennifer na itaas ang kanyang ulo, tulad ng isang isdang malapit ng mawalan ng hininga, at bigla siyang sinakal ng malumanay na sakit sa puso.Bumangon siya ng kaunti, tulad ng isang pusa na umiiyak, na ikinagulat ang katawan ni Bryan. Kinontrol niya ang sarili at iniwan siya, ang mga mata ni Bryan ay puno ng pagnanasa.Tumingin si Jennifer kay Bryan ng inosente at takot.Tumawa si Bryan at tinakpan ang kanyang mga mata ng kanyang mga
“Tita, simula po pagkabata, wala na pong daddy si Lele. Sabi ni Mommy, nasa inyo daw po ang daddy ko. Pwede niyo po bang ibalik ang daddy ko sa akin?”Ang batang babae ay nakasuot ng maliwanag na dilaw na palda at may dalawang cute na tali sa buhok. Ang bilog niyang mga mata ay seryosong nakatingin kay Beatrice, na siyang nagpabigat sa damdamin nito.Walang kongkretong ebidensya na nagpapatunay na hindi anak ni Marcus ang bata.Sa madaling salita, posible pa rin na anak niya talaga ito...Medyo nawalan ng balanse si Beatrice sa narinig.Sino ba naman ang mananatiling kalmado kapag kaharap ang anak sa labas ng kanyang asawa?Pero pinilit niyang maging kalmado at sinabi sa sarili na inosente ang bata, lalo na’t nagtatrabaho siya sa larangan ng edukasyon at ayaw niyang mag-iwan ng masamang alaala sa pagkabata ng bata.Matagal na naghintay si Lele ng sagot, at ang bilog niyang mga mata ay napuno na ng luha at kaba.“Eh…kung hindi po ibabalik ni Tita, puwede po bang hiramin ko na lang si D
Dumarami ang mga tao sa paligid.Hindi pa nakakita si Ara ng ganitong klaseng babae. Natakot siya kaya’t pinakawalan si Rebeca at mabilis na nagbigay ng paliwanag sa isang tao na kumukuha ng video gamit ang cellphone: "Hindi, ang perang hawak niya ay sa anak ko at sa pamilya namin."Habang nagpapaliwanag siya, mabilis na tumakbo si Rebeca.Ang anak ni Rebeca na si Rostum ay dumating saksi sa malayo gamit ang motorsiklo at kinuha siya mula sa lugar.Si Jennifer, na nakatakas lamang mula sa kanyang ama, nakita ang ina niyang may magulong buhok at tila nawawala ang kaluluwa. Naglakad siya pabalik na para bang wala sa sarili."Inay!" Nabigla si Jennifer at nilapitan ang ina upang suportahan ito. "Anong nangyari sa'yo?"Hindi nagsalita ang kanyang ina.Namumula ang mata ni Jennifer. Alam niyang hindi niya dapat itanong, ngunit tinanong pa rin niya: "Nasaan si tiya? Nasaan ang premyo ko...""Wala na." Sagot ng kanyang ina na parang wala sa sarili at dumaan pabalik nang walang pakiramdam.Pa
Si Arturo ay nasa isang kalituhan: "Ate, hindi ko nais na hindi ka matulungan.Ako'y isang manggagawa, paano kita matutulungan?Saan ako makakakita ng 280,000 pesos!May utang pa kami dahil sa utang ni kuya!"Nang makita ng ama ni Jennifer na hindi siya handang tumulong, muling lumuhod ang hipag nito at paulit-ulit na nagbigay galang."Ikaw na lang ang makakatulong sa amin! Di ba't nakatanggap ng premyo na 200,000 pesos ang anak mo ngayon? Pakiusap, tulungan mo ako. Ako na lang ang makikipag-bargain para sa natitirang 80,000 pesos. Isa lang ang anak ko!"Habang binabanggit ito ng hipag nya, siya ay lumuluhod at may luha sa mata."Malaki na ang naabot ng Jennifer mo! Kilala na siya sa Internet. Baka maging malaking bituin siya sa hinaharap at kumita ng daan-daang libo o milyong dolyar sa bawat pelikula. Tapós na ang mga araw niyo!""Pero kami? Kami'y mga ulila at biyuda, at kailangan pang alagaan ang isang matandang babaeng may masamang ugali. Hindi na kailangang makita ng asawa mo ang
Pagpasok sa sasakyan ni Bryan, hawak ni Jennifer ang trophy at patuloy na nakangiti."Masaya ka ba?" tanong ni Bryan na may ngiti."Oo." Hawak niya ang trophy na may labis na ekspresyon, "Ito ang unang pagkakataon na nalaman kong ang dalawang daang libo ay ganoon karami at ganoon kabigat."Nahulog sa isip ni Bryan na mahirap intindihin ang kanyang kaligayahan. Hindi na lang siya nagsalita, hinaplos ang ulo ni Jennifer at tahimik na nakinig habang nagkukuwento siya.Pagkatapos ng ilang sandali, kinuha ni Jennifer ang braso ni Bryan at isinandal ang ulo niya sa braso nito."Gusto kong ipakita itong panalo ko sa mga magulang ko at pasayahin sila. Ibabalik ko ito sa iyo bukas, okay lang ba?"Naalala ni Bryan ang karanasan niya sa kulungan ng aso, at nakaramdam siya ng kaunting hindi kasiyahan.Pinisil niya ang mga kilay at nagsabi ng kaswal: "Okay lang na hindi mo na ibalik. Jennifer, hindi kita pinapahirapan tungkol sa maliit na perang ito."Masaya si Jennifer sa mga sandaling iyon at hi
Natakot si Jennifer, hinawakan ng mahigpit ang mabigat na trophy, at lumapit kay Bryan.Hinaplos ni Bryan ang kanyang mga braso at bumulong: "Wala 'yan, ilang aso lang yan."Pumunta si Jack sa dormitoryo upang magpalit ng damit at magpatuyo ng buhok. Mukha siyang mas fresh, ngunit mas mayabang din."Sinabi mong aso ako?""Hindi ba?" Itinaas ni Bryan ang kanyang mata at tiningnan siya, binanggit ang kanyang mga talukap ng mata at naglabas ng isang malamig na titig.Hindi pa nakakita si Bryan ng ganitong uri ng matinding titig, parang isang lobo na naglalakad sa kagubatan, tanging ganitong uri ng dugoing titig ang maipapakita. Agad siyang natakot at hindi na nakapag-reply.Nang makabawi siya, naramdaman niyang nahihiya siya at kinuyom ang kanyang mga kamao: "Putang ina..."Bago pa siya makapagpatuloy, itinataas ni Bryan ang kanyang paa at tinadyakan siya sa shin bone.Isang malakas na tunog, at naramdaman ni Jack ang sakit at napaluhod sa isang tuhod sa harapan ni Bryan."Putang ina..."
Ikaw ay nangungulit sa klase, may karelasyon ka, umaasa sa libreng dila sa likod, minamaliit ang isang batang babae, malisyosong nagkakalat ng tsismis laban sa isang mas matandang guro!"Ang boses ng direktor ay malakas at matatag, kaya’t ang mukha ni Jennifer ay namula at tumigil siya sa paggalaw. Gusto niyang umalis, ngunit hindi niya magalaw ang kanyang mga paa.Ganoon siya ka yabang kanina, ngunit ngayon ay ganoon siya ka kahiya-hiya."Ms. Mae , tanong ko lang, nabigyan ba kita ng makatarungan at patas na pagkakataon?Matapos itayo ang heated swimming pool, pinilit mong maglikha ng gulo muli, at nagsama-sama ang lahat upang mag-PK. Binigyan kita ng pagkakataon, ngunit alam mo kung anong klase ng sayaw ang ipinakita mo kanina.Sinabi mong lahat kayo ay makikipagkumpitensya sa akin, at sinabi ko na inyong sinayang ang mga resources ng aming departamento!""Zhong Hong, tanong ko sa iyo, maraming beses ka bang bumagsak sa mga propesyonal na kurso at elective na kurso, at hindi ka puma
Nanahimik ang mga hurado sa ilang saglit.Tahimik ang buong eksena, si Jennifer ay nakatayo roon, basang-basa pa ang katawan.Hinawakan niya ang towel sa kanyang dibdib gamit ang kanyang maliliit na kamay, at naramdaman niyang sobrang nahihiya at naaagrabyado.Sa mga sandaling iyon, lumakad ang dean patungo sa gitna ng podium, kinuha ang mikropono, at malakas na nagsalita."Mae, tama na!"Biglang sumikip ang puso ni Mae nang siya'y pagalitan sa harap ng publiko.Ang biglaang pagbabago ay nagpalala ng sitwasyon, at may ilang tinatawag na "tagapagtanggol ng katarungan at pagiging makatarungan" na kumuha ng kanilang mga mobile phone at nag-video sa dean.Ang dean, na nasa edad limampung taon, ay nakasuot ng isang pormal na striped na polo shirt at tumayo ng may dignidad sa entablado."Magandang araw sa inyong lahat, magpapakilala ako. Ako po ang department head na sinasabing paborito si Jennifer at nakikipag-tulog sa mga estudyante ko!Ang mga kandidato para sa MV shooting ng event na it
Malupit ang tingin ni Bryan at bahagyang hindi masaya ang kanyang mga kilay na puno ng peklat.Ang host sa entablado ay nagsasalita ng mga pambungad na salita.Maya-maya, pumasok na ang unang kalahok sa tubig.Nang makita ni Bryan na hindi si Jennifer, itinuwa niya ang kanyang suit at tumayo, naglakad patungo sa banyo nang kalmado.Itinaas ni Jack ang sulok ng kanyang labi at sumunod nang walang ingay.Nakatingin si Conrad sa ibang mga bodyguard, at nang makita niyang iniisip nila na si Jack ay pupunta lang sa banyo at hindi sumusunod, nanatili siya sa lugar at nagbantay.Pagkatapos ng lahat, hindi kayang talunin ng sampung Jack si Bryan.Totoo nga, pumasok si Jack sa banyo nang may yabang, at bago pa siya makapagmagaling, hinawakan ni Bryan ang kanyang leeg mula sa likod at pinress ang ulo niya sa lababo.Binuksan ang gripo, at ang tubig ay bumuhos sa ulo ni Jack.Sinubukan niyang kumawala, ngunit mahigpit na nakadikit ang kamay sa kanyang leeg.Pinakawalan niya ang isang kamay upan
Si Bryan, na hindi dumalo sa public welfare lecture tungkol sa etika ng kalalakihan, ay dumaan sa paaralan upang manood ng pagtatanghal ng kanyang kasintahan.Ang araw na ito ay ang araw ng preview ng anniversary MV sa Art Department.Dahil sa constant temperature swimming pool, nagsimula na naman ang grupo nina Mae at ng mga naiinggit na tao na magtangkang manggulo, sinasabing dapat pantay-pantay ang oportunidad para sa lahat, at gusto nilang makilahok sa anniversary performance ng paaralan.Paano nga ba masasabing ang head ng department ay sinasabing ang donor ng constant temperature swimming pool ay nagdonate ito para kay Jennifer!Bukod pa dito, ang grupo nina Mae at iba pa ay patuloy na nagsasabing ang department head ay may pinapaboran na si Jennifer at may hindi tamang relasyon sila. Hindi kayang protektahan ng department head si Jennifer ng labis, kaya’t sa huli, napilitan siyang pumayag na piliin ang mga performer ng MV sa pamamagitan ng PK.Tatlongpong minuto bago ang perfor
Si Marcus ang unang umakyat sa entablado: "Sa palagay ko, hindi naman mahirap sundin ang etika ng kalalakihan.Bilang isang lalaki, dapat mong igalang ang iyong asawa nang pantay-pantay sa kasal at kilalanin ang kanyang kontribusyon sa pamilya.Huwag siyang apihin dahil siya ay mahina, mahalin siya, alagaan siya, igalang ang kanyang personal na halaga, at magpasalamat sa kanya na samahan ka upang makita ang mga tanawin ng buhay na ito. Ito ang dapat gawin ng isang lalaki, ng isang tunay na lalaki, at ito rin ang pinakamahalagang pamantayan sa buhay ng isang tao. Hindi na kailangang itaas ito sa antas ng etika ng kalalakihan.Kaya't ang tinatawag na etika ng kalalakihan at etika ng kababaihan, sa huli, ay para mapanatili ang pinakamababang moral na pamantayan bilang isang tao at mapanatili ang konsensya ng isang tao, yun lang."Pagkatapos magsalita ni Marcus, ang buong lugar ay umapaw sa malalakas na palakpakan.Pagkatapos, umakyat si Gilbert at ilang iba pang mga executive at celebrit