Pagkalipas ng ilang hakbang, isang itim na payong ang maingat na inilagay sa kanyang ulo: "Nanalo ka ba?""Oo, pinatumba ko silang lahat." May kaunting pagmamalaki sa tono ni Bryan. Tumingala siya kay Marcus sa harapan niya at nagtanong ng may matinding ekspresyon, "Kailan ka dumating?"Seryosong tiningnan ni Marcus ang kanyang relo: "Dumating ako kalahating oras na ang nakalipas.""Pinapanood mo ba akong tinatadyakan?" Itinaas ni Bryan ang kanyang kilay nang hindi kuntento.Si Marcus ay magalang na itinulak ang kanyang salamin sa ilong: "Hindi ako pinapayagan ng asawa ko na makipaglaban."Bryan: ...Inabot ni Marcus at pinindot ang pasa sa gilid ng labi ni Bryan.Napaatras si Bryan sa sakit at tinignan siya ng masama.Ngumiti ng bahagya si Marcus, naglakad patungo sa matandang Sarmiento, at tinulungan siyang ayusin ang suit nito: "Matanda ka na, dapat sa bahay ka na lang at alagaan ang apo mo imbes na lumabas at makipag-away. Ang lipunan natin ay may batas, hindi ba?"Habang siya ay
"Ako?" Si Jennifer, na biglang tinawag, ay nakaramdam ng mabilis na tibok ng puso."Ayaw mo bang makita?" Tumawa si Bryan ng mahina, "Paano mo makikita kung hindi ka lalapit?""Hindi ko ginawa." Yumuko si Jennifer at kinagat ang mga labi.Kinuha ni Conrad ang kahon ng gamot at tiningnan si Bryan at Jennifer nang naguguluhan.Diyos ko, ang aking boss, nang-aakit ba siya ng mga babae?Pinili ni Bryan na sumimangot sa kanya: "Baka gusto mong magtumpla ng kape o kahit tsaa man lang, ano tayayo ka na lang dyn at panonoorin ang nangyayari?"Ang katawan ni Conrad ay nanginginig nang malakas, mabilis niyang inabot ang kahon ng gamot kay Jennifer at tumakbo palayo.Dahil may bagay na nakalgay sa kamay ni Jennifer , kinailangan niyang magpatuloy at maglakad nang dahan-dahan.Si Bryan ay sobrang galit kaya't natawa: "Mas mabilis pang maglakad ang kuhol kaysa sayo. Kapag nandiyan ka na, siguro'y masakit na ako."Nanginginig si Jennifer at mabilis na naglakad ng dalawang o tatlong hakbang, hanggan
Hindi na nailapat ang gamot.Sa daan pabalik, hindi niya alam kung galit ba siya o kung anong nararamdaman nya, hindi siya nagsalita, at tumingin lang siya sa labas ng bintana ng sasakyan, na may pulang mukha.Maingat siyang umuwi, at pagdapat niyang isara ang pinto, biglang lumiwanag ang madilim na sala.Si Jennifer ay parang isang batang nahuli, ang puso niya ay mabilis na tumitibok: "Tatay, Nanay, bakit hindi pa kayo natutulog?"—Sa oras na ito, pagkatapos manood ng isang espesyal na parusa ng pamilya, sobrang saya pa rin ni Beatrice nang umuwi."Diyos ko, asawa ko, hindi ba’t parang sa pelikula lang?""Ang lider ng gang ay ang lakas-lakas, kaya niyang talunin ang tatlumpung tao mag-isa!""Asawa ko, sa tingin mo ba may lakas pa yung mga tao ngayon?"Hindi alam ni Marcus kung tatawa o iiyak.Sino ba namang mag-aakalang pagkatapos marinig na tinawag siya ni Bryan, ang asawa niya ay nag-alala at nagpumilit na sumama sa kanya.Akala niya na ayon sa ugali nito, matatakot siya kapag naki
Pagkatapos, ipinaliwanag ni Joseph na kinailangan niyang tulungan ang kanyang asawa na magpatingin at mag-record ng video gamit ang isang kamay upang magkaroon ng ebidensya, kaya’t hindi maiiwasang hindi maayos ang pagkaka-record ng video.Maraming netizens ang tinanggap ang kanyang paliwanag, at may mga netizens naman na nagtanong kay Joseph."Anong klaseng ebidensya ito?""Hindi mo ba sasabihin na ito ay inayos ni Marcus Villamor?""Oo nga, kung pumunta ka sa isang mas malaking ospital, hindi ka nila tatanggihan!""Tama, ang health center sa inyong lugar ay tiyak na papupuntahin ka sa isang mas malaking ospital kapag nakita nila ang ganitong kalaking pagdurugo!""At ang kabilang partido ay may napakagandang ugali at hindi naman sila nagpapahirap."Tiningnan ni Joseph ang mga komento ng ilang netizens at pilit na inamin: "Oo, inaamin ko na mali ako. Kung kailangan ko humingi ng tawad, gagawin ko ito sa harap ng lahat ng netizens ngayon."Habang sinasabi ito, yumuko si Joseph sa kamer
Pagkatapos niyang isara ang huling tawag ng pagtatanong, pumasok ang sekretarya na may kasamang isang medyo matabang lalaki na may tanga-tangang itsura."Chairman, sinasabi ng ginoong ito na kilala ka raw niya at gusto ka raw niyang makita.""Sige."Sumagot si Beatrice, at tumango ng magalang ang sekretarya bago umalis.Tumingin si Beatrice sa lalaki na may suot na dilaw na sweater at mukhang medyo pamilyar: "Pasensya na, sino nga po kayo..."Bago pa siya natapos magsalita, mabilis na inilipat ng lalaki ang isang upuan at naupo sa harap ni Beatrice."Ate, hindi mo ba ako naaalala?""Ako to si Kembert Alfaro! Dati tayong magkasama sa literature club!""Ate, ikaw ang aking diyosa. Mahal na mahal kita!"Nagtakip si Kembert ng Mukha gamit ang mga kamay at tumawa nang mahiyain.Bago pa siya matapos magsalita, bumukas ang pinto at pumasok si Marcus: "Nagkokonfess ka sa asawa ko sa teritoryo ko?"Tinakpan ni Kembert ang kanyang mukha at tumawa, hindi alam na unti-unting lumalapit ang pangani
Tinitigan ni Beatrice si Marcus at nagbigay ng babalang sulyap: "Anong ginagawa mo? Kailangan kong sabihin sa kanya na ilegal ang mag-picture nang lihim. Hindi magandang paraan ang ganitong klase ng exposure...""Wala na iyon." Sagot ni Marcus nang kalmado, "Minsan, kailangan mong gumamit ng mga villain na pamamaraan para labanan ang mga villain.At… ang pagkuha ng mga lihim na larawan… hangga't hindi ito isang sneak shot na lumalabag sa privacy ng mga babae, hindi ito malaking problema. Kahit mahuli siya, kaya kong maghanap ng paraan para palayain siya."Tumingin si Beatrice kay Marcus ng may kaunting hindi pagkakaintindi: "Totoo ba?""Totoo."Inakbayan siya ni Marcus at pinaupo siya sa office chair, sabay kuha ng lata ng pinatuyong kamatis."Pinadala ito ng nanay ko para sa iyo. Kinuha niya mula sa isang organic farm at siya mismo ang nagpatuyo."Kinuha ni Beatrice ang pinatuyong kamatis at iniwan ang problema kay Kembert sa likod.Pinagmamasdan ni Marcus ang kanyang asawa habang ku
Pinausukan ng ama ni Joseph ang isang taong gulang na bata: "Isa rin yang kalakal na palugi."Nagngangalit ang mga netizens nang makita ito!Habang nag-uusap, gumalaw ang bata at mukhang malalaglag mula sa kama.Mabilis na inabot ni Kembert at nahawakan ang bata.Galit na tinawag ng ama ni Joseph ang pangalan ng bata: "Bilisan mo, tingnan mo ang kapatid mo. Homework, anong silbi ng homework! Mga babae, kahit gaano pa kayo magsipag mag-aral, mag aasawa pa rin naman kayo paglako nyo."Sa puntong ito, ang batang babae, na mga walo o siyam na taon, ay ibinaba ang panulat, hawak ang isang libro sa isang kamay, at lumapit upang tingnan ang kanyang kapatid na nasa kahoy na kama.Tumingin si Kembert sa paligid at sinabi, "Hoy, tito, naaalala ko may pusa dito dati..."Inaalagaan niya ang pusa sa bahay ni Joseph. Tuwing pupunta siya, ang matabang orange na pusa ay laging magpapalambing at magsusungit sa kanyang mga paa.Habang nagsasalita, papunta na sana si Joseph upang buksan ang pinto ng uti
Sa oras na iyon, si Joseph at ang kanyang asawa na naglalakad sa mga bukirin sa kanayunan, ay nakita ang opinyon ng publiko sa internet at agad na nagalit."Si Kembert, hindi ba't dahil lang sa may utang kaming dalawang taon na renta? Kailangan pa ba niyang gawin ito sa amin?""Tama!" Galit na galit si Mara, "Ang sirain ang ari-arian ng iba ay parang pinatay mo ang magulang niya. Ang demonyong si Kembert! Dapat sana'y ginagamit ko ang pagkakataong ito para kumita at magbayad ng renta sa kanya. Ngayon, hindi na siya dapat umasa!"Ganito ang sinabi ni Mara.Pero ang mga tulad nila na sanay gumamit ng iba ay hindi magbabayad ng renta.Naisip ni Mara na wala nang magbibigay sa kanila ng tips, kaya nagsimula siyang mag-alala: "Asawa ko, anong gagawin natin? Akala ko magla-live broadcast ako ngayong hapon, at least makakakuha ako ng daan-daang libong tips! Ngayon, nawala na lahat."Naisip ni Joseph ang isang plano, at dahan-dahang umangat ang mga gilid ng kanyang bibig."Huwag Kang mag-alal
Isang stretched Rolls-Royce ang dumating sa dinner.Bumaba ang Johnson brothers, at kasama nila si Mae na naka-red dress.Naka-heavy makeup siya at suot ang isang sexy strapless dress, ang kanyang katawan ay halos magbukang sobrang laki, at mukhang may kalaswaan at may pagka-flirty sa unang tingin, hindi gaya ng isang college student.Pagbaba pa lang niya ng kotse, naka-lean siya sa stretched Rolls-Royce para mag-selfie, at kumuha pa ng isa pang selfie sa entrance ng dinner at ipinost ito sa Social Moments.Matapos gawin ang lahat ng ito, kinuha niya ang braso ni Jack at sinabi, "Salamat, mahal, hindi ko pa naranasan makapunta sa ganitong klase ng lugar sa buong buhay ko."Si Jack ay isang playboy at madalas magpalit ng babae, pero si Mae ay nanatili, dahil sweet siya at siya ang pinakamagaling mag-aliw kay Jack.Ang dalawang magkapatid ay pumasok sa dinner.Hindi nakatiis si Jack at nagsabi: "Kuya, sa tingin mo ba kikita itong OCT Zhenpin? Ang layo-layo ng lokasyon. Sino ba naman sa
Malapit nang mag-roll ng mata si Beatrice nang kumilos ang bata sa kanyang tiyan.Matapos ito, tinapik niya si Marcus sa balikat nang masaya: "Kumilos...kumilos! Siya...siya...sumupa lang sa akin.""Ano ba iyon?" Tanong ni Marcus habang nakakunot ang noo."Ang bata! Ang bata, sumupa lang sa akin." Puno ng kasiyahan ang mukha ni Beatrice.Tiningnan ni Marcus ang namamagang tiyan ng may konting pagka-disdain: "Ang batang ito, naglakas-loob pang sumipa sa'yo."Bago pa natapos ang sinabi ni Marcus, ini-twist ni Beatrice ang braso niya at itinutuwid siya: "Fetal movement! Isang normal na reaksyon sa pagbubuntis. Hindi mo ba nabasa ang mga libro tungkol sa pagbubuntis?"Sumimangot si Marcus: "Mas focus ako sa mga bahagi tungkol sa mga buntis."Iniiwasan ang ibang mga detalye.Ipinatong ni Beatrice ang kanyang kamay sa tiyan at naghintay ng mahinahon.Tulad ng inaasahan, gumalaw ang bata at dahan-dahang tumama sa kanyang palad.Bata pa ang fetus, kaya ang galaw ay karaniwang "swimming".Pero
Nabigla si Bryan.Kakabili lang niya ng dry pot at hindi pa siya bumili ng inumin. Buti na lang at alisto si Uncle Philip.Si Uncle Philip ay ngumiti ng may kaunting lungkot: "Boss, Miss Jennifer, aalis na ako.""Sige." Hinaplos ni Bryan ang kanyang ilong, "Papasuweldo ko na lang ng dagdag sa finance department mamaya.""Sige po." Mabilis na bumaba si Uncle Philip sa iron ladder.Tumingin si Jennifer sa lahat ng nasa harapan niya na parang wala sa sarili, at labis na naantig na hindi makapagsalita.Hinaplos ni Bryan ang ulo ni Jennifer, hinila siya para umupo sa picnic mat, at isa-isa niyang binuksan ang mga takip ng mga takeout box: "Ito ay fresh shrimp dry pot, ito ay spicy beef dry pot, ito ay frog dry pot, ito ay beef short rib dry pot, ito ay chicken wing dry pot, at ito ay five-spice crayfish dry pot. Anong lasa ang gusto mo?"Nalito si Jennifer "Ang dami? Sayang naman. Hindi natin kayang ubusin ng dalawa lang tayo.""Kung gusto mo, masaya ka. Mayaman ang boyfriend mo, hindi mo
"Ano ang sinabi mo?" Si Arturo ay hindi kailanman inisip na ang kanyang masunurin at matulunging asawa ay magsasabi ng ganitong bagay, at hindi siya nakapag-react agad."Naisip ko nang mabuti. Hindi na natin kayang mamuhay ng ganito. Mamaya, pupunta tayo sa Civil Affairs Bureau para mag-divorce."Sa wakas, nasabi ni Ara ang matagal na niyang gustong sabihin sa asawa, at nakaramdam siya ng kaluwagan.Tahimik siyang naglakad patungo sa kusina, kumuha ng isang mangkok ng kanin, umupo sa dining table, at nagsabi habang kumakain."Lumaki na si Jennifer, hindi mo na siya kailangang alagaan. Malapit na siyang magtapos at magiging independyente na.Tungkol sa akin, may sweldo at pensiyon ako, hindi na kita kailangan para suportahan kami. Ang bahay na ito, hati tayo, dalawang kwarto, ikaw ay mananatili sa iyong orihinal na kwarto, at ako'y makikihati muna kay Jennifer.Pagkaraan ng ilang panahon, kung makakakita ako ng angkop na bahay na pwedeng rentahan, lilipat ako. Sa hinaharap, ikaw na ang
"Nasaan si Jennifer? Tinawagan ko siya, pero naka-off ang phone niya." Hindi nakita ni Bryan si Jennifer, at ang mga mata niya ay mabilis na dumaan sa mukha ng ama nito at tumutok sa ina nito ng may kasamang pagkabahala sa mga mata.Itinuro ni Ara ang pinto nang malabo: "Nasa kwarto si Jennifer hindi pa siya lumalabas.""Hindi. Tiningnan ko kanina sa labas ng bintana. Wala sa kwarto niya! Nasa mesa ang phone niya."Pagkabanggit ni Bryan ng mga salitang iyon, mabilis na pinunasan ni Ara ang hawakan ng kanyang apron, kinuha ang susi mula sa TV cabinet, binuksan ang pinto, at tiyak nga, wala ni isa mang tao sa loob."Jennifer... Saan kaya siya pupunta?"Kinuha ni Bryan ang phone mula sa mesa, at ang mga kilay at mata niya ay nagiging seryoso.Si Arturo naman ay nag-aalala rin sa puntong ito, at tinuro si Bryan ng galit: "Kasalanan mo 'to! Kung hindi dahil sa'yo, hindi sana ganyan ang nangyari sa internet! Dahil sa'yo, nasaktan ang anak ko..."Bago pa makumpleto ang mga salita ni Arturi,
"Tay, kagabi pinakiusapan mo akong makipag-date kay Gemrey, tapos ngayon tinitingnan mo siya? Hindi ba't ikaw ang pinakamataas?" Tiningnan ni Jennifer ang kanyang ama ng walang emosyon. Sa mga sandaling iyon, siya'y kalmado at labis na nadismaya sa kanyang ama."Kayo——!" Galit na galit ang ama ni Jennifer at binangga ang mesa habang tumayo, "Kung hindi ka naman walang hiya na pumunta sa kwarto kasama siya, hindi sana nakuha yung larawan na yun! Sa huli, siya ang may kasalanan, kaya siya ang dapat managot!""Walang hiya ako? Ganyan mo ba i-evaluate ang anak mong babae? Ang pinsan ko nga, nasa twenties na, tambay buong araw, at hindi mo siya ni minsan pinagsabihan ng masama.""Sa kabilang banda, ako ang sinasabi mong walang hiya, anak mong tumutulong magbayad ng utang mo. Tanungin kita, binebenta ko ba ang sarili ko para magbayad ng utang mo, o ano?""Ikaw——" Nahirapan magsalita ang kanyang ama.Ang liwanag sa mata ni Jennifer ay unti-unting nawala.Ang desperadong tingin sa isang tao a
Nanikip ang puso ni Jennifer, nag-pale agad ang kanyang mga labi, at pakiramdam niya'y nanghihina ang kanyang katawan.Napansin ng dean ang pagbabago sa mukha ni Jennifer at agad siyang kumuha ng upuan upang paupuin siya."Jennifer, huwag kang masyadong mag-alala. Hindi pa tapos ang isyung ito. Gusto ko lang na maiparating sa iyo para maging handa ka mentally."Nagbigay ng isang tasa ng mainit na tubig ang dean kay Jennifer, at nang makita niyang kumalma na ito, nagsalita siya ng may kaba."Gayunpaman, ang insidenteng ito ay nagdulot ng masamang epekto sa Internet, na nagdulot ng pinsala sa iyong personal na imahe. Ang MV ay kumakatawan sa imahe ng paaralan, kaya ang paaralan ay nagplano na maghanap ng angkop na tao upang palitan ang iyong papel.""Pero kung talagang matutuloy ang planong ito, ibabalik ang iyong bonus."Tumingin si Jennifer sa singaw mula sa tasa, nananakit ang mga mata, at sagot niya ng mahina: "Director, nauunawaan ko.""Jennifer, huwag kang mag-alala, gagawin ko a
Tumawa si Uncle Philip: "Mas swerte ako kaysa sa iba. Pumunta ako sa Wushu Association para humingi ng tulong, pero tinanggihan ako. Sa pagkakataong iyon, nakilala ko si Sir Marcus na naghahanap ng mga bodyguard.""Hinarangan ko siya at ikinuwento ang sitwasyon ko. Sabi ko, kung matutulungan mo akong mailigtas ang buhay ng asawa ko, ibibigay ko ang lahat sa iyo.""Pinayuhan ni Sir Marcus, si Carlos na samahan ako sa ospital para tiyakin ang kalagayan ng asawa ko. Nang matiyak nilang hindi ako nagsisinungaling, tinulungan nila akong makahanap ng pinakamagaling na doktor para sa asawa ko at nagbigay pa sila ng pera... Nakatawid kami sa mga pagsubok."Huminto sandali si Uncle Philip at tinitigan ang ina ni Jennifer ng taos-pusong mata."Ngayon na nakilala mo si Sir Bryan, parang nangyari rin sa akin noong nakilala ko si boss Marcus. Ito ay tadhana na nagsara ng isang pinto para sa iyo at nagbukas ng bintana.""Hindi natin pwedeng maging kasing-bait at sabihin na hindi natin nais umasa s
Naka-on pa rin ang mga ilaw ng operasyon.Hindi pa tiyak kung buhay o patay ang mga tao sa loob.Galit na itinulak si Jennifer NG kanyang ina."Umalis ka! Umalis ka na dito ngayon din! Ayoko nang makita ka. Wala akong anak na kasing walang hiya mo."Ang maliit na katawan ni Jennifer ay naitulak pabalik at napunta siya sa hagdanan."Inay~" Hindi naiwasan ni Jennifer na tumulo ang mga luha nang mabuksan ang kanyang bibig."Huwag mo akong tawaging 'inay'! Umalis ka na! Kung ayaw mong magpasabog ako at mamatay sa galit, umalis ka na!"Matibay ang posisyon ng kanyang ina, at wala nang magawa si Jennifer kundi umalis pansamantala.Pumunta si Uncle Philip upang asikasuhin ang bagay na may kinalaman sa doktor. Nang dumating si Bryan sa ospital, sumama siya sa kanya ng mahigit isang oras. Nang maglaon, bumalik siya dahil may mga kailangang asikasuhin sa kumpanya.Sa mga sandaling iyon, si Jennifer ay naglalakad malapit sa flower bed sa ospital, ang mga mata ay malabo, at nararamdaman niyang so