"Micaella Hydio, you need to accept it, asap. Ayaw ko ang nag-hihintay. Alam mo iyan. Kaya't bukas na bukas sana masagot mo na ang offer ko para sa iyo."
Tumango ako sa sinabi na iyon ni Edelyn na isa sa amo ko sa business administration. Nagta trabaho kasi ako sa kaniya bilang isang employee. Sa Peter Lacson Company na pag-aari niya.
"Bigyan niyo po sana ako ng dalawang araw para magka-pag-isip. I need to think hard about it. Bago, ako sumulong sa isang geyra."
Agad siyang napa tango sa aking sinabi. "Okay, basta tawagan mo agad ako kapag naka-pag isip ka na."
"Yes, ma'am. By the way, tita Edelyn." Sabi ko saka ko siya nginitian at kinindatan.
Yes, she's my auntie. Ang mommy ko at siya ay mag-kapatid. Kaya't hindi kami nalalayo sa isa't isa. Dito ako nag-tatrabaho sa kompanya niya, upang ako'y mahubog sa pagpapatakbo ng isang kompanya bago sa akin ipasa ang aming kompa
Nag-mamadali akong pumunta sa building ng Tyron companies. Kung saan nagta-trabaho ang lalaking, pinaka ayaw ko nang makita sa balat ng lupa. Pero kailangan, dahil parte ito ng trabaho ko, at kailangan ko naring maka hingi ng kapatawaran sa kaniya.Papasok na sana ako sa main door ng Tyron building, nang bigla akong harangan ng isang guard. Napa irap na lamang ako sa hangin."Excuse me, ma'am. May ID po ba kayo?" Tanong nito sa akin na siyang aking ikina-inis."Kailangan po pa ba, iyon manong?" Nag-ti-timpi kong tanong kay manong guard.Napa kamot siya sa kaniyang batok, bago sumagot sa akin. "Opo, ma'am. Mahigpit po iyong i-pinag-bilin sa amin ni boss."Nahihiya nitong sabi sa akin. Napa ngiti na ako't nawala ang inis, nang mapag-tanto ko na mukhang mabait naman, si manong guard."Ah, ganun po ba. Hindi niyo naman po agad sinabi, ito po ang ID ko." Naka ngit
"Hindi, talaga ako maka-paniwala na siya, iyon!" Inis na inis kong wika sa harapan ni Delia. Naka upo siya sa sofa na nasa aking harapan."Alam, mo. Kanina pa ako takang-taka sa sinasabi mo. Paulit-ulit ka ha! Ano bang ibig mong sabihin, diyan?" Naiinis na nitong bulalas habang naka kunot ang kaniyang noo."Basta, hindi talaga ako makapaniwala na siya talaga iyon! Hindi siya, iyon eh! Hindi talaga!" Patuloy ko paring wika, at hindi na pinansin pa ang sinabi ni Delia sa akin."Isa pa, Micaella! Sabihin mo pa ulit iyan! Maka-ka-tikim ka na ng batok sa akin!" Na-i-inis na nitong sambit habang naka kunot na ang noo niya dahil sa inis."Eh, friend... Iba na siya, eh! Ibang-iba na talaga! Hindi na siya, geek!" Bulalas ko. Saka maasim ang mukha kong napa cross arm."Ano? Loser parin? Hindi na geek? Pero loser, parin? Ang gulo mo, ha?" Gulong-gulo na tanong sa akin ni Delia. 
"NOW SHOW ME, what you do, for the sake of my approval?!" Hamon nito sa akin nang maupo ako sa sofa. Kaharap ng sofang kinauupuan niya.Napa-isip ako at napa-labi. Ano nga ba ang gagawin ko? Do I need to do this para lang sa proposal ni tita? Kailangan ko nga bang pababain ang dignidad ko para lang sa kompanya? O ginagawa ko ito para sa puso ko?"Kailangan ko ba talagang gawin ang nais ko, para lang makuha ang approval mo?" Tanong ko sa kaniya. Na siyang dahilan kung bakit siya napatingin sa akin ng masama.Nilunok ko ang sarili kong laway habang naka masid sa kaniya ng mataman. Bakit, parang pinapatay na niya ako sa klase ng titig niya sa akin? Kailangan ko na bang tumakbo para lang maka-iwas sa kaniyang mabalasik na tingin?"Do I repeat myself to you, miss Micaella Hydio? I thought you're desperate in my approval so, why are you asking that, do you need to proved some things about your tita's compa
NAPATINGIN AKO KAY Delia nang makita ko siyang nakatayo sa labas ng silid ko. Ang sama ng tingin niya sa akin, habang naka-cross arm. Napa iling ako. Kahit kailan talaga, ang taray niya at ang maldita. Bakit ba kasi naging kaibigan ko ang isang 'to? Sa gayong ang layo ng ugali namin sa isa't isa?Bigla siyang pumasok sa silid ko habang ang sama parin ng tingin niya sa akin. "Bakit andiyan ka parin?! Hindi ka ba parin tatayo diyan? Mag-trabaho ka na! Isang linggo ka na ditong naka kulong sa silid mo! Huwag mong sabihin na masama parin ang pakiramdam mo?" Taas kilay nitong sigaw sa akin habang nakatitig sa akin ng matalim."Masama pa ang paki---""Tumigil ka! Hindi masama ang paki ramdam mo! Sigurado akong, ang puso mo talaga ang masakit! Ano na tauhan ka na?! Hindi ka na nga mahal di ba?! Kaya't tanggapin mo! Kasalanan mo rin naman kasi!"Bakit ba kasi straight to the point itong si Deli
"ANAK BAKIT NGAYON, ka lang? Kanina ka pa namin hinihintay, dito. Nakakapagod na ang tumingala nang tumingala sa labas ng bintana, ha!" Hestirikal na sigaw ni mama sa akin, nang maka pasok na ako ng mansyon.Katabi nito si papa, na naka ngiti ng malapad. Maliban kay mama na ang busangot ng mukha. Agad akong lumapit sa kanila, at hinalikan sa kanilang mga pisngi saka ko sila nginitian."Sorry, naman po 'ma. May dinaanan lang po kasi ako. Kailangan, ko lang po kasing mag-set ng meeting kay Edward."Mulagat ang mga mata nila nang marinig nila ang aking sinabi. Maybe, they hear the named of my ex, in my high school life. Kung kaya't ganoon na lamang ang kanilang reaksyon.Edward Tyron, is my last ex-boyfriend. Untik, when I am in my aged now, I never have a boyfriend anymore. Ewan ko, bigla akong nawalan ng gana, noon. Nang matapos kong maki-pag-hiwalay kay Edward.Mayb
Edward's Point of ViewNAKANGITI AKONG lumisan sa maliit na entablado. It's makes my heart overwhelmed because of the AB band fans shouting. I'm bless to have this band, because without this. The new me will never appear.Hindi ako magiging kasing gwapo ng ganito, at hindi ako kasing sikat din ng ganito. Salamat, sa bumuo ng band na ito. Kay Red. Red Lumber, ang nag-mamay-ari ng Lumber chain of companies. He is always a serious man. Hindi siya kumakanta sa publiko dahil silent type siya, and he has a stage frightened. He id the one who manage our band. Kaya't sumikat ito, sa buong Pilipinas. Hindi lang sa Pilininas kundi sa buong mundo.Sunod-sunod na pumasok ang ka band mate ko. Heroe Schilar, my best friend. He is my back up guitarist, he is the one whose a vocalist in our band. Minsan, may pagka-kulit siya at madaldal. He never, give up in a joke. Palagi siyang may baon na pambara sa iyo. Hinding-hind
"ILANG BESES KO bang sabihin sa 'yo na, ayaw ko nang makipag-kita sa iyo, at makipag-set na ng meeting pa? So, what are you doing here? At, kinaladkad mo pa ako, papunta dito sa parking area ng building namin, ha?" Inis na inis kong sigaw sa kaniya, habang nangigilaiti ang leeg ko.Pagkapasok niya kanina sa opisina ko, bigla na lamang niya akong hinila papunta dito sa parking lot. Nang makarating naman kami dito, wala naman siyang ibang ginawa kundi ang titigan na lamang ako. Seriously?!"Tapos, ngayon. Ngingiti-ngiti ka pa, pagkatapos kitang sigawan?! Ano bang nangyayari sa'yo? Akala ko, brat girl ka noon, so what happened? Why are you now like a childish lady?" Naikuyom ko pa ang kanang kamay ko, dahil sa inis.Pagkatapos ko siyang sigawan bago lang, ngingitian niya lang ako? What the heek, is that right? Mukha bang katawa-tawa ang sinabi ko? O sadyang, iniinsulto niya lang ako?"And then now, titi
PABAGSAK KONG isinara ang aking pinto sa opisina, nang makarating na ako rito sa opisina ko. Kanina pa ako, hindi maka-tulog dahil lang sa ginawa ko at mga sinabi kay Micaella, kahapon.Is it right, what I've said to her yesterday? Kailangan ko ba talagang sabihin iyon para sa kaniya, para lang iwasan niya ako? Pero, bakit ngayon..parang pinag-sisisihan ko na ang mga sinabi ko sa kaniya kahapon?Bakit parang gusto ko pa, yatang kulitin niya ako at palaging sundan para lang sa approval ko? Is it because I still loved her?!"Ahhh! Hindi!" Kailangan ko nang pigilan ang puso kong tumitibok para sa babaeng iyon.Kailangan kong tiisin itong nararamdaman ko, para hindi na ako masaktan pa."Sir, excuse me. May nag---""Ano?! Just leave me alone! I don't want to talk anyone, else today! Do you get that?! Get out!" Inis akong napa sabunot sa aking ulo, habang nak
HINDI SA LAHAT ng pagkaka-taon, binibigyan ka ng pangalawang buhay para makapiling mo pa ang pamilya mo at mga taong mahal mo. Kung may kailangan kang gawin at patunayan sa kanila, gawin mo agad. Huwag ka nang-mag-aksaya pa ng panahon.Life is short, and short is life. Ika nga nila.Kaya't huwag mong sayangin ang buhay na ibinigay sa'yo ng Diyos, dahil hindi mo alam kung kailan ka tatagal. Napahinga ako ng malalim habang nakatingin sa maliwanag at maaliwalas na kalangitan.Its been one year, and I going back now in AB band. Mag-p-perform ulit kaming AB band sa publiko. Napahinga ako ng malalim, habang nakamasid sa kawalan. Nandidito ako sa studio ng AB band. Nag-hahanda na kami para mamaya sa concert namin."Ang lalim ng iniisip natin, bro, ah? Care to share?" Biglang bungad sa akin ni Heroe. Tiningnan ko lang siya at saka inirapan."Wala, may iniisip lang ako."
Micaella's Point of ViewTUMULO ANG LUHA ko habang nakatitig ako sa kaniyang mga mata na puno ng luha. Hanggang ngayon, tulala parin ako sa kaniya habang nakanganga. Siya nga ba talaga ang nasa harapan kong ito? O sadyang isang panaginip lamang?"Hindi ka osang panaginip?" Tulala paring tanong ko sa kaniya.Napatawa siya saka lumapit sa akin ng dahan-dahan. Nalulusaw ako sa titig niyang matiim sa akin. Parang kinakapusan ako ng hininga dahil sa kaniyang presensya. "No, mahal ko. I'm not a dream. Totoo ako, nandidito ako ngayon sa harapan mo."Mahal ko? How I wish that he called me that again! Nag-balik na ba ang Edward na mahal ko na minahal ako noon? Napahagulhol ako, saka napatingin na luhaan sa kaniya."God! Mahal ko? E-edward? Mahal mo na ako?" Ewan ko pero ang saya-saya ko lang sa mga oras na ito. Knowing that he back, again in my life. It's heaven!&
NAKASALUBONG ko si Delia, nang papasok na ako ng hospital. Nag-mamadali siya, ngunit hinabol ko parin siya. She's crying out loud, when she see me. Tinakbo niya ako at pinag-hahampas ng kamao niya."You! You a whore! What are you doing here? Di ba, ito ang gusto mo?! Ang mawala si Micaella?!"Pinag-susuntok niya ako sa aking dibdib pero lahat ng iyon ay tinanggap ko. Yes, may kasalanan ako. Sinaktan ko ang kaibigan niya, kaya't naiintindihan ko kung bakit galit na galit siya sa akin."I'm sorry..." Bigla siyang natigilan dahik sa aking sinabi, naoatitig siya sa akin saka habang kunot ang mga noo niya."Are you saying, sorry?" Agad baman aong tumango sa tanong niyang iyon."Well, huwag kang mag-sorry sa akin, sa kaibigan kong si Mica! Doon! Doon ka mag-sorry sa kaniya." Sabi nito sabay na niya lakad patalikod sa akin.Napa hinga ako ng malalim saka muli akong
PARANG HINIHILA akong pumasok sa silid na kung saan doon natutulog si Micaella. Parang ayaw kong makita ang mukha niyang, maraming aparatose na naka-kabit sa kaniyang katawan. Urong-sulong ang paa ko, sa pintuan kung nasaan doon ang pinto papasok sa silid ni Micaella.Hindi ko alam kung bakit kinakabahan parin ako at hindi kaya na makita siya. Kinakabahan parin ako. Ayaw kong makita siyang nahihirapan, doon sa loob. Ayaw kong makita na kung ano na ang kalagayan niya ngayon. Napa urong ako nang may lumabas doon na isang babae. Si tita Adelita.Nagulat siya nang makita niya ako. Dali-dali siyang lumapit sa akin at saka niya ako hinila. Nanginginig ang kamay niya habang naka-hawak iyon sa braso ko."Iho? Anong ginagawa mo dito?" Tumingin ako sa kaniya, at pagkatapos sa pinto kung saan siya lumabas."Bibisitahin ko lang po sana si Micaella. Gusto ko po siyang makita. Kung okay lang, po ba siya?" Sensiro
DUMATING ANG mga ka band mate ko sa aking condo. Habang ako'y, naglalasing na. I need it para mawala muna ng pandalian sa aking isipan na nasa malala nang sitwasyon si Micaella. Ang babaeng mahal ko."Bakit ba kasi nangyayari sa akin ang lahat ng ito? Bakit palagi na lamang akong nasasaktan sa tuwing mag-mamahal ako? Wala na ba akong karapatang lumigaya?" Saka ko inihagis sa dingding ang hawak kong baso.Napaigtad sa gulat sila Rand at Bonifacio. Maging sila June at Blue. Mabuti apat lang sila ang pumunta."Bro, ano na naman bang problema at nag-wawala ka na naman?" Biglang inis na tanong sa akin ni June.Lumapit naman sa akin sina Rand at Bonifacio para ako ay pigilan."Mga bro, wala na ba akong karapatang sumaya rin? Sumaya rin kasama ang babaeng mahal ko? Bakit?" Hagulhol ko. Wala akong pakiaalm kung tawagin man nila akong bakla basta mailabas ko lang itong nararamdaman
AGAD AKONG UMUWI sa condo ko nang mabasa ang naka-sulat niyon sa likod ng CD. Kung may malaman man akong totoo, mula dito. Hinding-hindi ko sasayangin.Mamahalin ko parin si Micaella, kahit ano man ang mangyari at kung ano man ang totoo. I love her, so much. Kaya't hindi ko kayang mawala pa siya ulit sa piling ko. Agad kong tinawagan sila Heroe."Hello, bro. Don't need to find, my Micaella. Salamat sa tulong ninyo. Malalaman ko na rin kung saan siya, talaga. Salamat sa lahat ng pagtulong niyo sa akin." Nakangiti kong sabi habang papasok ng aking condo."Whoa.. Ba't ang bilis yata, bro. At bakit parang malalaman mo talaga kung saan si Mica?" Taka nitong usal sa akin mula sa kabilang linya."It's a long story, bro. Iku-kwento ko nalang sa inyo, kapag mag-kita tayong lahat." Sabi ko sabay baba na ng aking cellphone.Hindi na ako nag-aksaya pa ng panahon at isinalang ko na sa DVD ang
After two months...DALAWANG BUWAN na ang nakakaraan, pero wala paring Micaella akong nakikita. Araw-araw na palaging ma-init ang ulo ko. Sa kadahilanang, walang Micaella sa buhay ko. Pinag-sisisihan ko na ang pag-tataboy ko sa kaniya noon.Sana may oras pa, para mabawi k siya at mahalin pa. Napatingin ako sa orasan na nasa side table ng aking opisina. It's already, ten o'clock in the morning. I need to do a moves now, on how to find Micaella. Tumayo na ako sa aking kinauupuan saka isinuot ko ang aking jacket.Akma ko na sanang bubuksan ang pinto ng aking opisina nang biglang may pumasok mula dito. Napailing ako nang sumalubong sa akin si Omver kasama si Heroe. Ano na naman ang ginagawa ng dalawang ito dito? Kanina kagagaling lang nila Rand at Bonifacio dito, tapos ngayon sila namang dalawa?"What do you two need from, me?" Nakapa-mewang ako habang nakatayo at tinanong iyon sa kaniya. Hindi
WALANG ARAW akong hindi umiinom, nag-tataka narin ang mga ka-band mates ko. Bakit 'raw ako nag-lalasing na wala naman 'daw akong dapat kalasingan.I haven't parents, simula bata pa ako, namatay na sila. Sadyang, si Tita Evelyn na lamang ang nagpa-laki sa akin at Tito Emereldo. Ngumisi ako ng pilit, habang itinataas ko ang beer in can na hawak ko. Napailing si Heroe at Red na siyang ka-inuman ko.Hinihintay pa namin sila Rand, Omver, Bonifacio, June at Blue. Para sa pag-imbita ko sa kanila ng inuman. I just do this, to hide what I am feeling this time. Na miss ko na si Micaella."Are you, dringking because of Micaella, right, bro?" Seryosong tanong sa akin ni Heroe.Tiningnan ko silang mataman ni Red. "No, is wasn't her." Bigla kong tanggi.Ngunit umiling lang sila sa aking sinabi, at napahalakhak si Red. Tiningnan ko siya ng masama."You know what, bro. Hindi
Edward's Point of ViewKANINA PA akong nakatitig sa kaniya, mula sa malayo. Napaka-ganda niya ngayong gabi. Sayang nga lang, wala akong pagkakataon na lapitan siya. Tinatalo ako ng hiya at kaba. Hindi ko alam kong ano ang dapat kong gawin para makalapit ako sa kaniya.Nakatitig ako sa kaniya, habang kumakanta. Para sa kaniya ang awiting iyon, para sa aming dalawa. Gusto ko na siyang lapitan kanina, habang ako'y kumakanta ngunit hindi ko magawa. Baka, hindi niya ako pansinin.Nang makababa na kami ng stage, napatingin ako sa kaniyang direksyon. Biglang kumabog ang dibdib ko nang makit siyang humahakbang papaalis na sa kaniyang pwesto. Saan na naman niya balak pumunta?Dali-dali kong ibinigay kay Omver ang hawak kong microphone at mabilis na tumakbo, papalabas din ng hotel. Nagkatingin ang lahat ng tao sa akin, ngunit hindi ko na sila pinansin pa. Tinawag pa ako, nila Bonifacio at Hero