Chapter 29

Ramdam ni Armando Samaniego ang takot at pangamba habang tinatahak niya ang entrance ng villa ni Sebastian. Malamig sa gawi ng bahay na iyon ngunit ang pawis ng matandang lalaki ay butil-butil.

Armando, who had never even spoken loudly in front of the Villafuerte dahil mataas ang respeto niya sa mga ito, had no good face when facing Sebastian this time. Naisip niya kaagad na marahil ay may kasalanan talaga ang kanyang anak kaya ito napalayas ng kanyang asawa.

Nang sandaling makarating si Armando sa sala kasama si Anita ay agad siyang nag bow sa harapan ni Sebastian.

“Pasensya na, Mr. Villafuerte. Alam kong matigas ang ulo ng anak ko at naiintindihan ko kung bakit napalayas siya.”

Nangunot ang noo ni Sebastian sa kanyang narinig. “She didn't come home?”

At this time, Cornelia Viallfuerte, who had been standing timidly behind him and didn't even dare to speak out, suddenly jumped out and shouted to Armando.

"Pagkatapos mong lokohin ang anak ko at ipakasal ang autistic mong anak sa anak