Makalipas ang ilang oras.Nagtatakang napatingin si Claire sa buong kapaligiran.Hindi niya alam kung paano siya muling napunta sa lugar na iyon.Kung hindi siya nagkakamali ay nasa beach house siya nina Simon. Pero paano siya muli napunta sa lugar na ito?Kahit nagtataka ay ipinagpatuloy ni Claire ang kanyang paglalakad sa dalampisagan. Ang malakas na ihip ng hangin at ang tunog ng mga alon ay unti-unting nagpakalma sa kanya.Biglang lumakas ang tibok ng kanyang dibdib ng may makita siya na pamilyar na pigura mula sa mya di-kalayuan. Nakaupo ito sa isang wheelchair. Kahit hindi ito humarap sa kanya ay alam na nito kung sino ang taong iyon..."Simon!" ang malakas na tawag niya sa nobyo.Dahan-dahan naming humarap sa kanya ang taong nakaupo sa wheelchair. At tama nga ang kanyang hinala... It was Simon! He was smiling at her with a peaceful expression on his face.Napuno ng kasiyahan ang puso ni Claire. Dali-dali siyang tumakbo palapit kay Simon. Gusto niya itong yakapin ng mahigpit.Kaun
Si Lola Patring ang nagpalaki sa kanya dahil namatay ang mama niya sa panganganak sa kanya. Kahit na ganoon ay hindi naman siya sinisi ng kanyang ama sa pagkamatay ng asawa nito. Minahal pa rin siya ng papa niya ng higit sa buhay nito...Namuhay naman sila ng masaya at mapayapa, hanggang sa mamatay ang kanyang ama dahil sa aneurysm.Nalungkot din siya ng ilang taon, pero tinulungan siya ng Lola niya na maka-move on sa sakit sa pagkawala ng kanyang mga magulang. At simula noon ay ipinangako niya sa kanyang sarili na gagawin niya ang lahat upang mapasaya ang kanyang Lola...At gusto niya na maging proud ito sa kanya.Bigla nakaramdam ng pagkaantok si Martin, hanggang sa hindi na niya namalayan na tuluyan na siyang iginupo ng antok...====================================Berlin, Germany.Nakatayo si Claire sa harap ng puntod ni Simon. Gusto niya na nasa tabi niya ang dating nobyo bago siya gumawa ng isang napakalaki at importanteng desisyon.Huminga muna ng malalim si Claire, at pagkatapos
Sumapit ang gabi.Ibinagsak ni Claire ang kanyang sarili sa kama pagkatapos niyang mag-shower.Kanina ay hindi pa siya nakakaramdam ng pagod dahil sa pinaghalong excitement at saya dahil sa mini-reunion na nangyari sa kanila ni Auntie Felice, kasama na ang pamilya nito.Pagkatapos nilang kumain sa isang restaurant ay agad din siyang ipinasyal ng mga ito.Hanggang sa hindi na lamang niya namalayan na iginupo na siya ng antok dahil sa sobrang pagod sa biyahe at pamamasyal...=================================Magaan ang katawan na bumangon si Claire kinabukasan. Excited at medyo kinakabahan siya sa araw na iyon. Ngayon kasi ang unang araw niya sa trabaho bilang Caregiver at Nurse sa Forever Sunset Nursing Home.Mabilis siyang naligo at nagbihis. Isinuot na niya ang kanyang uniporme at matapos ma-check ang sarili sa salamin ay lumabas na siya ng kanyang kuwarto at bumaba ng dining room.Naabutan niya roon ang Tiyahin na nagluluto ng almusal sa kusina."Good morning, everyone! Tamang-tama lan
Dumating ang gabi.Tapos na ang shift ni Claire. Sa ngayon nga ay nasa reception desk siya habang gumagawa ng report tungkol sa naging trabaho niya sa araw na iyon...To summarize it all, today has been a very productive day for her. She feels satisfied sa tuwing nakikita niya na nakangiti sa kanya ang mga Lolo at Lola. At may tuwa rin na namumuo sa kanyang puso sa tuwing magpapasalamat ang mga ito sa kanya kahit sa mga maliliit na bagay na ginawa niya.Matapos ang kalahating oras ay natapos na rin ni Claire ang kanyang report. Nag-inat siya at pagkatapos noon ay tumayo na siya upang pumunta sa kanyang locker at kunin ang kanyang bag para makauwi na rin siya.Gulat na napatingin sina Claire nang bigla niyang nakita na may humahangos na caregiver papunta sa kanya. Nakita nila ang matinding pag-aalala sa mukha nito."Nawawala si Lola Patring!" ang natatarantang anunsiyo nito.“Teka at tutulong na rin ako sa paghahanap." ang mabilis na pagboboluntaryo Claire.“Pakisuyod na lang ang isang
Kinabukasan.Katulad ng kanyang nakasanayan ay maagang nagising si Claire. Ayaw niyang ma-late sa pagpasok niya sa trabaho, at isa pa ay gusto na niyang makita kaagad si Lola Patring upang kumustahin ang kalagayan nito matapos ang nangyari kagabi.Mabililis siyang naligo at nagbihis, at agad siyang bumaba upang sumabay kina Uncle Robert at Auntie Felice kasama ang anak nito na si Geneva na mag-almusal. Habang nag-a-almusal sila ay kinumusta siya ni Uncle Robert."How's your work, anak? Nasasanay ka na rin ba sa buhay dito sa Pilipinas?" ang tanong nito kay Claire."Well, the working lifestyle here is much different compared to Germany, pero masasabi ko na mas nagugustuhan ko ang pagtatarabaho dito, Uncle Rob." ang nakangiting sagot ni Claire.Makalipas pa ang ilang minuto ay tapos nang mag-almusal si Claire. Matapos nilang magpaalam ni Auntie Felice ay sabay na silang sumakay ng kotse, at si Claire na ang mag-drive papunta sa kanilang trabaho sa Forever Sunset Nursing Home...Makalipa
“Oh, sure. You can talk in my office. Ako na muna ang magbabantay kay Lola Patring. You can both go now.” Nurse Felice suggested. Wala nang nagawa si Claire kung hindi ang sundin ang inuutos ni Auntie Felice.“Lead the way to Nurse Felice's private office, please.” ang sabi ni Martin, while giving her a polite smile.Cherish huffed in exasperation. She helplessly walked ahead and Martin followed behind her.After a few moments, they are now inside Auntie Felice's private office. Martin gently closed the door behind him, while Claire nervously waited for him, pero hindi niya ipinapahalata dito ang totoong nararamdaman...“This is survival of the fittest. Eat or be eaten. Hindi ako papatalo sa lalaking ito...” ang determinadong nasabi ni Claire sa kanyang sarili, sa kabila ng kaba na nararamdaman.Claire defiantly raised her chin at sinalubong ang tingin ni Martin nang humarap na ito sa kanya.“I’ll be very blunt with you... Hindi na maganda ang naging pagkakakilala natin sa umpisa pa l
Napagdesisyunan ni Martin na mag-jogging first thing in the morning. Sa ngayon nga ay tinatahak na niya ang daan pabalik ng Forever Sunset Nursing Home, after almost half an hour.Napalayo siya ng takbo dahil sa kakaisip niya kay Claire.Marami kasing mga katanungan ang naglalaro sa kanyang isip.What does Claire really think about him? In a relationship ba siya ngayon? “I must be getting crazy.” ang bulong ni Martin sa kanyang sarili.Agad siyang napahinto sa pagtakbo nang makita niya si Claire na naglalakad papasok sa Forever Sunset Nursing Home...Binilisan ni Martin ang kanyang pagtakbo upang naabutan niya ang babae.Samantala, nahinto si Claire sa paglalakad nang makasalubong niya si Martin. Halatang galing ito sa pagdya-jogging at pawisan ito, but he looked gorgeous as ever.bMukhang mabango pa rin ito kahit na pawisan..“Wait,Cherish... At kailan mo pa naisip na guwapo ang lalaking ito? And most importantly, bakit mo biglang naisip na amuyin si Martin?” ang gulat na gulat na nai
Samantala.Patuloy pa rin ang pagtulo ng luha ni Claire habang nakatago siya sa loob ng castle playground kung saan niya natagpuan Lola Patring noon...Ang playground na iyon ay hindi masyadong kalayuan mula sa Forever Sunset Home ,pero doon niya pinili na ilabas ang kanyang kalungkutan dahil sa pagkawala ni Lolo Lorenzo.Dito sa lugar na ito ay malaya siyang nakakaiyak nang walang nakakakita sa kanya.Just a few hours ago ay masaya pa silang nagkukwentuhan and he seemed so fine, hanggang sa bigla na lang itong inatake sa puso.bAt tuluyan na ngang namaalam si Lolo Lorenzo...Ganitong-ganito rin ang naramdaman niya noong mawala sa kanya ang dating kasintahan.Bigla tuloy niyang naitanong sa sarili kung bakit nawawala lahat ang mga mahal niya sa buhay. Pakiramdam niya tuloy ay para siyang nag-iisa.At dahil doon ay mas lalong bumalong ang luha mula sa mga mata ni Claire."Why did you leave me alone, Simon?" she cried in pain, while clutching her chest...================================
The wedding renewal ceremony and the wedding reception is finally over.Rafael and Eliza are in their room, while reminiscing the years of their married life."We've been married for so many years, Eliza pero hindi pa rin nagbabago ang pagmamahal ko sa'yo. Ako na ang pinakamaligayang lalaki sa mundo ngayon. Katulad nga ng nauna kong pangako sa'yo, I will support you and love you endlessly. I want you to remember that I'm here as your lover and your supporter. You don't have to call me everyday...You also don't have to remember our anniversaries, dates and birthdays... As long as I know that you love me as much as I love you, it's already enough for me. I couldn't ask for more..." Rafael ardently said to his wife.Eliza's love for this man is so overwhelming, and she couldn't control her emotions anymore. Tears started falling from her eyes while looking at Rafael, overflowing with love.She wouldn't be this happy if it wasn't for Lola Victorina's cupid antics. She is so lucky and glad
Makalipas ang sampung taon.Rafael and Eliza are having a big wedding ceremony for their renewal of vows, after ten years of marriage.As of the moment, they are now exchanging their vows..."I will always love you, support you, and care for you, even during your bad hair days, even on your monthly-you-know-what-it-is, and during your hormonal imbalance as well. I will stay by you through good times and bad times. I will never leave you nor forsake you. I will love you until the end of time, Eliza, my love..." Rafael was the first one to say his vows, much to everyone's laughter.Afterwards, it was Eliza's turn to say her vows."Rafael, my heart, body and soul are yours forever. I will laugh with you, scream with you, wrestle with you, have a debate with you, and the list goes on. Whatever you do, I will stay by your side, to infinity and beyond. I love you will all my heart and soul..." she said, as she was trying her best to control her tears...The priest nodded at them in return."
Makalipas ang ilang buwan.Busy naman ngayon sina Rafael at Eliza dahil sa paghahanda nila sa kanilang kasal.Sa ngayon nga ay kausap nila si Miss Charmaine, ang kanilang wedding planner.Magiliw itong nakikipag-usap sa kanila, kaya naman very comfortable sina Rafael at Eliza na sabihin ang kanilang mga plano..."Ano bang theme ang gusto mo, Eliza?" ang biglang tanong ni Rafael."Ang gusto ko Sana ay garden wedding.Gusto Kong maikasal sa malawak na garden sa Hacienda Esquivel." Eliza dreamily answered."Sounds like a good plan." ang pagsangayon naman ni Rafael."Pero kung may iba ka namang gusto ay okay din lang sa akin." ang nasabi naman ni Eliza."Don't worry about me, love. Alam kong espesyal para sa mga babae ang kanilang kasal and I want it to be memorable for you. That's why let's have a garden wedding." ang responde ni Rafael."Maraming salamat, love." ang tugon ni Eliza. Na-touch si Eliza sa sinabi ng binata. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na papakasalan si
Tierra Alta Facility.Kasalukuyang nakikipagkuwentuhan si Eliza sa Isa sa mga in-patient sa Tierra Alta nang bigla siyang puntahan ng Isa sa mga staff at may binigay itong sobre sa kanya."First time mong makatanggap ng sulat, Eliza... Hindi kaya love letter iyan?" ang nakangiting biro ng staff sa kanya."Sus, imposible iyon. Pero salamat sa pagbibigay mo sa akin nito." ang pasalamat ni Eliza."Okay lang...O sige basahin mo na iyan at ako na ang bahala kay Erica." ang suhestiyon ng kasamahan."Salamat... Babawi na lang ako Mamaya." pasalamat naman ni Eliza.Nang makaalis na ang dalawa at saka naman Niya binuksan ang sulat. Nanlaki ang kanyang mga mata nang malaman Niya na galing kay Valeria ang sulat! Agad niyang binasa ang sulat sa kanya ni Valeria...Eliza, Siguro ay nagulat ka dahil nakatanggap ka ng sulat mula sa akin kahit na nagkaroon tayo ng hindi pagkakaunawaan noon. But I just want to apologize for being selfish. I guess, when you’re inlove with someone, hindi mo na alam ku
"Oh, Good morning, Eliza.” ang nakangiting bati sa kanya ni Valeria, habang inilagay nito ang perfectly cooked sunny side-up eggs, bacon, hotdogs and ham sa mga plato."Anong ginagawa mo dito, Valeria?" ang nagtitimping tanong ni Eliza."Well, as you can see, I am cooking breakfast." Valeria answered shortly. "Hindi ako bulag, Valeria. Sagutin mo ang tanong ko." ang naiinis na turan ni Eliza.But before Valeria could answer, they suddenly heard Rafael's voice."Good morning, Kailani."Bago pa makapagsalita si Eliza ay inunahan na siya ni Valeria."Good morning, Rafael! You just woke up at a perfect time because I just finished cooking breakfast for us. Alright, everyone! Breakfast is ready!” ang nakangiting anunsiyo ni Valeria.Samantala, kanina pa nanggagalaiti na sa inis si Eliza nang dahil kay Valeria.This woman is really getting into her nerves! ===============================Later that evening. Rafael has been pacing back in forth in the living room while feeling restless. H
Ngunit bigla din siyang napasimangot nang makita niya ang isang basket sa tabi ni Valeria. At kung hindi siya nagkakamali, pagkain din ang laman ng basket na iyon... At mukhang nabasa naman ni Rafael ang nasa isip niya.Mabilis siyang nag-isip ng paraan upang maiwasan ang galit ni Valeria."Ah! Tamang-tama lang ang dating mo, Eliza! Nagdala rin si Valeria ng pagkain... Pagsalo-saluhin natin ang mga pagkain na dala ninyo." ang suhestiyon ni Rafael. He is silently praying na sana ay huwag magkaroon ng gulo sa pagitan nina Eliza at Valeria.Bigla namang nagkatinginan sina Eliza at Valeria. Pigil-hiningang hinintay nina Rafael at ng mga obrero ang susunod na mangyayari sa pagitan nina Eliza at Valeria... Ngunit makalipas pa ang ilang minuto ay muling nagsalita si Valeria."Actually, pagsaluhan ninyo na lamang ang konting naihanda ko. Napadaan lang namin ako dito upang ihatid ang mga pagkain. Sana magustuhan ninyo ang niluto ko. And I have to go, Rafael. Kailangan ko kasing pumunta ng bay
Makalipas ang ilang sandali.Matapos makausap ni Rafael sina Tiyo Anton Tiya Violeta at matapos niyang makapagpaalam ay napagpasiyahan niyang hanapin si Eliza upang yayain na niya itong umuwi.Kanina pa niya hinahanap si Eliza, at hindi niya maiwasang mag-alala para sa dalaga...“I can still handle myself. I just want a glass of champagne!" bigla niyang narinig ang boses ni Eliza sa may di-kalayuan. Dali-dali niyang tinahak ang daan papunta sa lugar kung saan niya narinig ang boses ni Eliza. Nagulat siya nang makita niya si Eliza sa may poolside at kasama nito si Ryle. Nakita niya na pasuray-suray nang maglakad si Eliza, at nakaalalay naman dito si Ryle.Ngunit hindi niya nagustuhan ang paghawak ni Ryle sa dalaga dahil halos nakayakap na ito kay Ryle "Ryle! What the hell are you doing?” ang sita niya dito, habang naglalakad siya papunta sa mga ito. Daling-daling nilapitan ni Rafael ang dalawa at pilit na kinuha niyang hinila si Eliza mula sa lalaki."Hindi ba ikaw dapat ang tanungin
Masaya silang sinalubong ni Valeria, ang main host ng party...“Mabuti naman at pinaunlakan ninyo ang imbitasyon ko, Rafael and Eliza. Now the guests are complete.” ang masayang bati sa kanila ni Valeria.Ngunit napansin ni Eliza na na kay Rafael lamang ang atensyon nito.“Thank you for inviting us, Valeria.” Rafael thanked her.“Malalim ang pinagsamahan natin noon, Rafael. And besides, I'm glad Eliza is here as well. Mas maganda kung maipapakilala mo siya sa maraming tao bilang fiancé mo. This way, please.” ang tugon naman ni Valeria, ngunit hindi man lamang nito tinapunan ng tingin si Eliza.Nauna ito naglakad at nakasunod naman sila ni Valeria dito.“You could be a very good actress, Valeria. I know you don't like me for Rafael, but don`t worry. The feeling is mutual...” ang naiinis na bulong ni Eliza sa kanyang sarili.Makalipas pa ang ilang minuto ay narating na nila ang ang grandiosong dining room ng pamilya ni Eliza... Eliza saw a very long table ay nakita niya na marami ring b
Kinabukasan.Unti-unting iminulat ni Eliza ang kanyang mga mata. She lazily stared at the window. Nakita niya na mataas na ang araw...At katulad ng kanyang nakagawian ay naghilamos, nagsepilyo at nagbihis na si Eliza upang maging presentable siya sa harap ni Rafael.She is now slowly making her way towards the kitchen ngunit bigla din siyang napahinto nang makarinig siya ng isang boses ng babae..."I'm really glad to see you again, Rafael."Nagtago muna sa kalapit na dingding si Eliza at lihim siyang nakinig.May nakita siyang isang babae na nakaupo sa may sofa. Nakita niya ang maamong mukha ng babae. Actually, malaki ang pagkakahawig nito kay Iza Calzado. She has long, jet black hair. She also has an innocent face. Mukhang ito ang tipong babae na gugustuhing protektahan ng mga lalaki…“---Masaya din ako na makita ka, Valeria. Kumusta ka na?” narinig naman ni Eliza ang boses ni Rafael.Napanganga si Eliza nang marinig niya ang pangalan ni Valeria.“Siya pala si Valeria… She looks so b