Chapter 4
His Plan* * *Victorino Tinsmith SabioI CUSSED when I woke up because of a knock. Inis kong binaon ang kabilang tainga sa unan at tinakpan naman ng aking kamay ang kabila. This is what I hate, disturbing my sleep every morning.“Damn it! What is it? Stop knocking on my door. Just spill it out,” may pagtitimping wika ko na nakapikit pa rin ang mata.“Young master, nandito ang ina niyo. Naghihintay siya sa sala. Hinihintay kayo,” narinig kong tugon sa labas.Nang marinig ko iyon ay agad akong bumangon. Lumagutok ang mga buto ko nang mahigpit kong kinuyom ang aking kamay. Napangisi ako nang wala sa oras. Alam ko naman kung ano ang pinunta niya sa bahay ko.“Tell her, I’m coming.”“Yes, young master.”Nagsuot ako ng pang-itaas na damit dahil iyon ang kulang sa sarili ko. Lumabas na lang ako ng k’warto at bumaba na. Kahit nasa hagdan pa lang ako ay kitang-kita ko na ang aking ina na prenteng nakaupo sa kulay pulang sofa. Ang mga mata nito ay kinikilatis ang nasa loob ng bahay ko na akala mo ay baguhang nakapunta sa bahay ko.You didn’t change, Mom… siya pa rin ang pinipili mo. You’re wasting your time here. Tsk!Tuluyan na akong nakababa at nakalapit sa kanya, pabagsak kong hiniga ang katawan sa mahabang sofa na katapat niya, kristal na lamesita lang ang pagitan naming dalawa. Nanlaki ang mga mata ng aking ina sa ginawa ko. Napangisi ako sa reaksyon niya. Itinukod ko ang aking kanang siko sa sofa at nilagay ang kamay sa aking mukha para diyan kumuha ng lakas. I gave her a mocking smile that made her face bitter.“Are you insulting me? Ganyan ka ba kumausap sa iyong bisita, Victorino? Sit properly. Harapin mo ako ng maayos,” pinalalakihan niya ako ng mata.I scoffed. Sumalubong ang kilay niya lalo sa reaksyon ko. Nanginginig ang labi niya sa sobrang pagtitimpi.Nice, reaction… mom. I’m enjoying it.“You--”“What do you want?” seryoso kong tanong sabay bangon. I leaned my back, lifted my right foot, and put it on my left knee. Sinalubong ko ang titig ng aking ina na umaapoy sa galit nang dahil sa akin.“Ano ba sa palagay mo ang pinunta ko rito? Do you think that I will ask you if you’re okay here?” sarkastikong tanong niya.I see. I know that, of course.I crossed my arms and laughed like no tomorrow. What I am to her? I’m her child but she didn’t ask me if I’m okay. She’s just concerned with her favorite child.“Stop laughing, you dumbass!” sigaw niya, kasabay no’n ay isang malakas na sampal ang dumapo sa pisngi ko. “For insulting your mother!” she already stood up in front of me, quivering in rage.This wasn’t my first time. She always slapped me when my twin cried because of me. I admit that my face felt numb after she slapped me. But the curve of my lips didn’t fade.Paano ba naman kasi nakakatawa tingnan ang tigreng mukha ng aking ina. Halos umusok na ang ilong at tainga niya dahil sa galit.I clutched my fist under my sleeve. I tried to calm down in front of her. Tumigil ako sa pagtawa dahil mukhang dragon na ang hitsura ng aking ina, hindi na tigre. Halos bubugahan na ako ng apoy.I dropped my foot on the cold marble floor, leaning forward, and made her step backward and seated uncomfortably on the crimson sofa.“Do you think I will step down and give my throne to your favorite child, mother? What do you think am I? I am not stupid like my twin.”“Ah, magmatigas ka? Kakalabanin mo ang iyong ina at kapatid? You’re a selfish, jerk! Magkatulad nga kayo ng iyong ama ng ugali. Mga sakim sa posisyon.” Inis siyang tumayo sa kanyang kinauupuan, naningkit ang mata na nakatitig sa akin.“Being selfish isn’t bad if your desire is pristine like water on the stream.”“You---brat! I never expected that you would become my enemy.” Her eyebrow rose as she walked forward, extending her both arms on my shirt, grabbing it tightly wanting me to stand up. She almost throttled me but I remained firm. My breath became heavy as metal and slow as a turtle.“You’re not my foe, mother. You made yourself in. Yes, I am selfish like my father because he was right. Kaya pala sa akin pinasa ni ama ang posisyon bilang Mayor ng Siyudad dahil hindi nababagay sa inyo ang posisyong kinauupuan niya noon at may masama kayong binabalak.”Isa namang sampal ang dumapo sa aking pisngi. Her hands and lips were shaking after slapping me. I chuckled, massaging my clenching jaw slowly.“How dare you say that to me? You are a heartless child! Arrogant jerk! Tandaan mo ito, simula ngayon hindi na kita kinikilalang anak. Magkalaban na tayo! At sisiguraduhin kong manalo siya sa darating nahalalan. Malapit ka nang bumagsak sa p’westo mo, Victorino!”I stopped laughing after she spoke. I tightened the grip of my fist.“Pumunta ka lang dito para sabihin sa akin iyan? Bakit nagmamakaawa naman ba ang magaling kong kakambal? Umiyak-iyak sa harap mo? At naniwala ka naman sa mga luha niya? You’re like a fool, mother! Hindi mo alam kung gaano ka-demonyo ‘yang paborito niyong anak,” pagtitimping wika ko.She raised her right hand as a sign that she will slap me again but I caught her hand. “Don’t ever dare! You’re not my mother anymore, you already said that. You don’t have a right to do it. Get out of my house. Now!” tumaas ang boses ko sa sobrang galit.Nandilim na ang paningin ko sa sobrang pagtitimpi. I can’t control my anger anymore. I need to let it out before it’s too late. Matagal ko nang tinanggap na hindi ko siya ina.“You’ll regret this, Victorino!” wika nito bago ako tinalikuran.Ngitngit ang ngipin kong sinuntok ang sofa ng paulit-ulit. Doon ko binuhos lahat ng galit ko. Tumigil ako nang may naramdam kong humawak sa aking braso.“Are you done fighting with the sofa?” ani ng malambing na tinig na ikakalma ng buong sistema ko.“I’m sorry. I need liquor to lessen my anger. Can you join me?” I asked. Nakita ko siyang smiling. “Of course, you can’t,” kontrang sagot ko sa sariling tanong.“Let it go, hijo. Nakakasama iyan sa puso mo. Pinuntahan ka naman ba niya para sabihin na huwag ka nang tumakbo sa darating na halalan?”I nodded because that was the truth. She just came here because she wants me to step down and let my twin rule the whole city. She’s a biased mother. Naging gano’n na ang aking ina simula noong ako ang pumalit sa p’westo ng aking ama bilang mayor ng siyudad ng Samarra. Hindi niya gusto ang pag-upo ko sa p’westo na iniwan ng aking ama. Ramdam na ramdam ko ang pagkamuhi niya sa akin.“Paano kung mapahamak ka naman, hijo? Importante ba ang posisyon mo kaysa buhay mo? Hindi basta-basta na kalaban ang iyong kapatid, isama mo pa ang iyong ina. Wala na ang ama mo, wala nang tutulong sa ‘yo. Sana hindi mo masamain ang sinabi ko.”Napabuga ako ng hangin sa kawalan sabay pikit ng aking mata. Kinuyom ko ang aking kamay. “Mas mapahamak ang buong siyudad kung hayaan ko ang aking kapatid na manalo.”I just heard her deep sigh. Hindi na siya nagsalita pero naramdaman kong umupo ito sa kabilang sofa.“Basta pamilya ang kalaban mo, alam mo na sa sarili mong talo ka. Tandaan mo ito, mahirap kalabanin ang sariling pamilya dahil parang kinakalaban mo na rin ang iyong sarili.”Napadilat ako sa sinabi niya. Tama siya. It’s difficult but I need to endure and surpass the difficulties for good.* * *“ANONG hinahanap mo, hijo?”I didn’t mind her question. I am tired. I just dropped my body on the bed, closed my eyes, and calmed my whole system even though I was frustrated. Dumagdag pa sa problema ko ang panyong nawala ko. Ngayon ko lang nalaman. This is bad.Sumagi sa isip ko noong nagbakasyon ako sa Nevada Resort. Did I drop my handkerchief there? Oh, sh*t! I guess, I dropped it there.The man who hunted me, he’s good. Kahit mag-disguise pa ako ay nakilala niya pa rin ako. Magaling ang nag-utos sa kanya na ipapatay ako at alam ko kung sino ang nag-utos no’n. Pero bakit damay ang babaeng iyon na patayin niya? Oh, no. Did they know about her? If they know, she’s in danger.That girl, I can’t forget about her. Her brown cat eyes kept haunting me in my dreams. She grew up as beautiful as a goddess. I will protect her no matter what… hindi ko na hahayaang idamay nila ang babaeng iyon.I smirked, this time I will make a move.“Hijo, are you listening to me?”Napadilat ako at agad na bumangon. Napakamot ako ng aking ulo na nakatitig sa taong pumasok sa k’warto ko. Napatitig ako sa kanyang mukha.I see. Same features.Naiwas ako nang tingin. Alam kong magalit ito kung sabihin ko ang totoo. Pero bahala na, may karapatan siyang malaman ito.“I lost my handkerchief, that time I also met the person you treasure the most. I guess, she got the handkerchief I lost.”Nakita ko ang pamumutla sa kanyang mukha. “N-no… she can’t. Victor… do something. Hindi p’wedeng makita niya ang panyong iyon. Mapapahamak siya. Kilala ko siya, hindi siya titigil hangga’t hindi niya matuklasan ang lahat… at alam kong maghihiganti sila,” nanginginig ang labi niya at halatang takot na takot.Yeah, I know. I’m sorry, Tita…“Don’t worry… I will fix the mess I’ve created.”“You should by hook or by crook, hijo. She’s in danger.”Nagpakawala siya ng malalim na buntong-hininga bago umupo sa sofa na nasa k’warto ko. Hindi pa rin nawawala sa mukha niya ang pag-alala at takot.This is all my fault…I dropped my feet on my slippers. I stood up, humakbang ako palapit sa kanya. I kneeled in front of her and held her both hands. Nanlaki ang mata niyang tumingin sa akin at pilit akong pinatayo pero namamatigas ako. I smiled at her.“I will do my best to lure her, Tita… don’t worry too much. She will be safe, I will keep her safe. I will protect her, I promised,” I said sincerely. I should be sincere because she’s the one who changed me to be a better person.When my father died, siya ang nagtayo bilang ina ko. Siya lang ang pinapakitaan ko nang totoong ako. I will repay her with kindness.“Before I say thank you, stand up first… hijo.” Pinisil niya ang aking kamay at binigyan ako ng matamis na ngiti. Tumango ako at tumayo na lang.“Thank you, hijo... you should rest. Alam kong magulo pa ang utak mo dahil sa pagpunta ng iyong ina rito.”Yeah… why does my mother have favoritism?Kinuyom ko ang aking kamao ng patago. Naiinis pa rin ako sa aking ina. She keeps dragging me down. At alam kong hindi siya titigil hangga’t hindi ako mapaalis a p’westo ko. Malapit na ang halalan, siguraduhin kong manalo. Hindi ko hahayaang manalo ang kakambal ko.“Sige ho, Tita… don’t worry too much, okay? You should rest too. I’m sorry, again.”“Sige… mag-ingat ka sa mga desisyon mo baka ikapahamak mo pa.” Tumayo siya at ginulo and aking buhok.I just nodded, my sight accompanied her walking through the door. When she disappeared from my sight, I let out a sigh before grabbing my phone on the bedside table. I will contact the person I trust the most. After a minute of dialing, he picked up my call.“Yes, young master?”“Withdraw money in your account. Contact the Black Eagle Organization, and tell them to assassinate me using your name.”Yes, I know their organization. Sinubaybayan ko sila noon pa. Sinisigurong ligtas sila. At iyong nangyari sa Nevada Resort, hindi ko iyon inaasahan na mangyari. Hindi ko siya namukhaan noong una dahil magulo ang utak ko kung paano makatakas sa tumutugis sa akin.“B-but… y-young master, why would I do that? I do not dare to assassinate you. It’s a dangerous, young master.”“Do what I’ve said. Do it right now. No more explanation.”“Yes, young master.”“I’ll send the details to you through fax.” After that, I hang up the call.Before I sat on the sofa, I opened the switch on the television. A blurry face of mine welcomed me on the TV screen. My jaw tightened after hearing the words of the reporter.“A kind and loving mayor of Samarra City shows his real attitude and his mother proved it that... Victorino Tinsmith Sabio is an ambitious, boastful, and arrogant man. He coerced his mother just because of the upcoming election. Here’s the statement of his mother, Reina Victoria Sabio...”The face and a written statement of my mother flashed in the news. It was just a highlight of her words.“I visited my son earlier at her house to check him if he’s okay or not but he cast me out. Telling me that if I am a biased mother, dahil daw hinayaan ko ang kanyang kakambal na kalabanin siya sa darating na halalan. He also told me that if I keep supporting his twin, he doesn't want me as his mother. He will treat me as his enemy. Pinagbantaan niya akong patayin kung matalo siya sa darating na halalan. Ito ba ang gusto niyong Mayor sa ating siyudad? As his mother, I won't give my vote to him, again.”My breathing became sluggish and heavy as a rock. I almost broke the remote control into pieces because of outrage.How could she twist the story and make me a villain in the eyes of my people?I can't suppress my rage anymore. I shouted, throwing the remote control on the TV screen. Cracking sound replied to me but the words of my mother can’t get out of my head.They stained my image already.I won’t permit it. I will fight them.My system was back to normal when I heard my phone ring. Agad ko itong sinagot, without looking at the caller.Their laughter cheered me when I put the phone near my ear. I flattened my teeth, clutching the phone tightly. I didn't speak.“Hello, Victorino! Do you like my surprise? I’ve just begun. Just a slice of advice...” she ceased, unleashing a sole titter before resuming her words. “...fasten the clasp of your throne and wreath, your downfall is coming.”I laughed, “Just begun? You failed. Why did you blur my handsome face? Are you disgusted with your dude features?”* * *Chapter 5Assassin’s Mission* * *Gracious Grace MoncatarWE GATHERED inside the Convention Hall of Black Eagle Organization. Kanya-kanya kaming humila ng upuan namin na nasa harap ng mahabang mesa. Pagkatapos ay inayos ng bawat isa ang microphone na nasa harap ng bawat upuan. The long table is filled with skillful assassins. The four corners of the room were filled with tensions of silence. Ang mga beteranong assassins lang ang pinatawag kaya may disiplina sa sarili at ugali. Hindi tulad ng mga baguhan na kuda at reklamo lang ang alam. Hindi naman maayos ang trabaho, palaging palpak.I don’t have a clue why the leader of the organization called us here. May importante raw itong sasabihin at kailangang grupo ang gagawa ng misyon, iyon ang narinig kong usap-usapan kanina. The mission is very important and need to do it as soon as possible. Interesting.Sino kaya ang nagpa-request? At sino ang i-assassinate na kailangang grupo ang gumawa? This is new to me.Hindi ko alam kung bakit duma
Chapter 6Preparation* * *Gracious Grace Moncatar“ACE, IF YOU want to assassinate Don Victorino badly, I have a deal for you.”Napalingon ako sa aking likuran dahil doon nanggaling ang boses. Nasa main office na ako ng Monca, hindi ko napansin na sinundan niya ako rito.“What kind of a deal?” I asked curiously. Kinakabahan ako sa sobrang seryoso ng hitsura at boses niya.Kinakabahan ako sa magiging deal niya pero hindi ko pinahalata. Nanatili akong matapang na sinalubong ang seryoso niyang titig sa aking mga mata.“If you failed to assassinate Don Victorino… the pillar of Black Eagle Organization will be fallen forever.”Halos tumigil ang oras ko dahil sa narinig. Pabalik-balik lang sa utak ko ang sinabi niya at hindi na mawawala. Napakagat ako sa aking pang-ibabang labi, nakakuyom na rin ng aking kamao dahil sa sinabi ng aking ama.Hindi ako makapaniwala na gamitin niya ang organisasyon para i-blackmail ako. I love the organization we built. I treated it as my second home and the m
Chapter 7Assassination Time* * *Gracious Grace MoncatarISANG malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko bago ko ulit tinitigan ang kabuuan ko sa salamin. I’m wearing an ebony tight-fitting sleeveless shirt, cargo pants, and a pair of ebony knee-high boots that are filled with daggers inside the small secret pockets.I felt that I was sweating beneath the black mask I was wearing right now.I hate wearing masks during the mission because it’s too hot. Maging sagabal din siya sa aking paghinga at hindi makita ang taglay na ganda ko. Pero, wala akong maggagawa dahil kailangan kong magsuot nito habang hindi pa ako nakapasok sa mansion ni Don Victorino.Hinagod ko ang tuwid at mahaba kong buhok na naka-ponytail bago nagpakawala ulit ng malalim na buntong-hininga. Kanina pa tumitibok ng mabilis ang puso ko. Hindi ko maintindihan ang sarili ko ngayon. Hindi naman ako ganito kung ako lang mag-isa ang gagawa ng misyon. Hays!I should go now. Malapit na rin kasi mag-alas-k’watro ng hapon.
Chapter 7.1Assassination Time* * *Gracious Grace MoncatarI SMIRKED after what I heard. I thought my father wouldn’t tell them about our deal. Thank God, they know. Wala rin akong balak na sabihin iyon sa kanila. Mabuti ‘yon na sinabi ng aking ama sa kanila.At alam ko kung ano ang nasa isip nila ngayon. It’s either they will stop me and they will take over my task or they will help me to take action. I know they love the organization. Pero mas higit ang pagmamahal ko sa organization. Ayaw ko rin itong mawala lang bigla, pero alam kong seryoso ang aking ama. Once he said it, there was no nullification.“Don’t worry. I will accomplish this mission so the organization won’t fall.” My word was firm like a stone.“Don’t be so arrogant, Ace. Hindi mo pa lubos na kilala ang taong ipapatay sa atin. He’s the mayor of Samarra City. At hindi basta-basta patayin ang isang mayor. He has a lot of bodyguards.” Precious said bluntly.Arrogant? Wow. Nagsasalita ang hindi arogante. Kahit libo-libo p
Chapter 8Cornered* * *Gracious Grace Moncatar AROMATIC CANDLE scent welcomed me when I entered Don Victorino's huge room. My jaw dropped when I realized that I entered the wrong room. It isn't Don Victorino's room but an indoor pool. I cursed because of my damn error. Sa blueprint ito ang k'warto ni Victorino. I'm sure of it but why it became an indoor pool?Inilibot ko ang aking mata sa loob hindi para ilarawan ang k'warto kundi hanapin ang taong hinahanap ko.The entire room was filled with aromatic candlelights added by the two chandeliers hanging on the ceilings that made the room apparent. The glass window is wide open. The black thin curtain swayed when the wind hit it. The indoor pool is full of rose petals floating above the water. The pool is located amid the four corners of the room surrounded by five big pair pillars.May nakita akong isang malaking kama na napalibutan ng maninipis na kurtina sa kabila ng pool na hindi layuan sa kinatatayuan ko. Parang may nakita akong b
Chapter 8.1Cornered* * *Gracious Grace MoncatarNANGINIG ang buo kong katawan, napamaang ang aking labi at hindi makagalaw sa ginawa niya. Damn! I am an assassin for damn’s sake but I’m weak when it comes to this guy. I can’t even slit his throat.He took advantage of my weakness. Siya mismo ang nagpaputok sa baril na hawak ko hanggang sa maubos ang bala. Binitiwan ko na ang baril dahil wala nang k’wenta.Sh*t! Maalarma ang mga g'wardiya sa ginawa niya.Pumikit ako, kinuyom ko ang aking kamao para kumuha ng lakas. Buong p’wersa ko siyang tinulak kaya nalaglag ito sa kama pero nahawakan niya ang braso ko dahilan na napasama ako sa paglaglag.Nanlaki ang mata ko at halos tumigil ang aking paghinga nang aksidenteng lumapat ang aming labi. I felt my blood rise on my cheeks, even my heart kept pumping like crazy.Oh. My first... kiss. At napunta lang sa lalaking hindi ko kilala?I woke to my fantasy. I clenched my fist. Malakas kong pinagbangga ang noo naming dalawa dahilan na mabitiwan
Chapter 9Intruders* * *Gracious Grace MoncatarAFTER HEARING his words, I felt my blood on fire when it ran through my veins until it got up in my head, making me furious while gazing at him. I fastened the grip on the handle of the gun using my both hands. I was shaking because I couldn’t control my anger anymore and I was ready to fire the bullet on his head but there was a side of me not to pull the trigger. I can’t believe it. How come? Don Victorino is old in the picture I saw. The information we get, he’s old. How come he became young? Is this a trap? And this man, I guess, he just buying my time so that Don Victorino has time to escape.I still don’t get it. Mali ba ang binigay na impormasyon ng kliyente sa amin? Mali ba ang impormasyong nakalap ng tracer ng B.E.O? Mali ba ang impormasyong binigay ni Amir sa akin? May alam ba sila tungkol dito kaya gano’n na lang ang kuda nila kanina? Hindi maari.Napaisip din ako, laking himala talaga kung ang kliyente mismo ang magbigay ng
Chapter 9.1Intruders* * *Gracious Grace MoncatarNANG MAKITA ko sa sahig ang isang baril na walang bala, kinuha ko ito at inis na inihagis sa kanyang kinaroroonan. Naiwasan niya iyon dahil mabilis siyang nakatago sa malaking haligi kaya tumama ito sa pader at nagbigay ng ingay.I will save my bullets. Agad kong hinanap ang mga dagger ko kanina. Inilibot ko ang aking mga mata. I saw my dagger tucked on his bed and the floor.His bedroom became messy, the thin curtains that surround the bed were on the cold marble floor. The lampshade, crystal window, and wide crystal frame that hung on the wall were scattered on the floor. Even the scented candles scattered everywhere. Mabuti na lang dahil wala nang apoy ang mga nalaglag sa sahig at hindi tumama sa mga kurtina.I successfully retrieved my four daggers. Ihagis ko na sana ang apat na dagger sa kinaroroonan niya pero napatigil ako dahil narinig akong warning alarm. May narinig din akong parang explosion sa labas.“Oh, sh*t! His bodyguar
Chapter 18Knowing the Truth* * * Gracious Grace Moncatar “BELIEVE me, my family did not kill your mother. We are victims too. Believe me, please...”Napaikot ang aking mata tuwing maalala ko ang sinabi ni Victorino sa akin. Paano ako maniwala kung puro kasinungalingan na ang nakapaligid sa akin? Pagod na akong maniwala sa kasinungalingan. Pagod na akong umikot sa palad ng mga sinungaling na tao. Gusto ko lang naman ng katotohanan at hustisya sa pagkamatay ng aking ina. Bakit kay hirap abutin at tila ipinagkait sa akin? I just want to know everything.One week passed and I decided to go home. Isang malalim na buntonghininga ang pinakawalan ko bago ako sumakay ng itim kong motorsiklo. Inayos ko rin muna ang itim kong helmet sa ulo bago ko pinaandar ang makina. Napatingin ako sa wristwatch ko.“It’s already 10 p.m. It’s time to go home.” I smirked. Agad kong pinaharurot ang motorsiklo patungong Leseria City.Hindi ko alam kung ano ang naghihintay sa akin sa mansion pero isa lang ang
Chapter 17.1Worthless Clash * * * Gracious Grace Moncatar INATAKE KO siya gamit ang dagger, lumaban naman siya sa bawat kumpas ng aking bawat kamay. Pero napapangiwi siya tuwing masugatan ko siya ng matalim na dagger. Pareho kaming namapalayo sa isa’t isa nang malakas naming pinagbangga ang aming noo para makawala sa kamay ng bawat isa. Sa pagkakataong ito, siya naman ang umatake sa akin. I almost fell when she gave me a strong punch in my stomach. She added a punch to my fresh wound that I couldn’t oppose. I groaned in distress. I tried to endure the pain and fight her. I gave her a strong sidekick, aiming his feet, and made her stumble on the floor. Pareho kaming habol-habol ang hininga at pawis na pawis. Naglalagablab din ang tingin namin sa isa’t isa, parehong ayaw magpapatalo sa laban. Ramdam ko ang panginginig ng sugat ko, ramdam ko ring malapit nang maubos ang enerhiya ko. This is bad. Sabay sana kaming aatake pero napalayo kami sa isa’t isa dahil may humagis sa amin na h
Chapter 17 Worthless Clash * * * Gracious Grace Moncatar NAPANGISI akong tumingin sa kapatid ni Victorino na inis na inis dahil malapit na siyang mawalan ng bala. Magaling siyang tumira pero mas magaling akong umiwas. Halos maubos niya na ang isang magasin pero hindi niya pa rin ako natamaan. Parang mabingi na rin ako sa sunod-sunod na putok ng kanyang baril. Umuusok din ang iba’t ibang bagay na matamaan ng bala, maging ang paligid. Hindi talaga titigil ang bruha. Dahil lang binaril ko ang hita niya, babarilin niya rin ang hita ko? She is stupid and childish. “Oh, sh*t!” mura ko sabay tago nang mabilis sa haligi nang putukan niya ang kinaroroonan ko. Umalingaw-ngaw pa rin sa tainga ko ang putok ng baril. Muntik na ako. Damn! She hits me but just a strand of my hair and my long jacket. Pasalamat ako dahil maraming haligi at mga gamit na maging panangga ng bala kung barilin ako ng kapatid ni Victorino. Kung lumalapit siya sa kinaroroonan ko, lumalayo naman ako at umiwas hanggang
Chapter 16.1Saved?* * *Victorino Tinsmith SabioSH*T! This woman has a lot of tricks. Kinakabahan ako para kay Grace. Paano kung natalo siya ni Henrick? May tama pa siya ng bala at kulang ang pahinga niya, hindi niya kakayaning lumaban.“Don’t ever dare! Let go of me, Victorina!” I yelled, kept trying to break or loosen the rusty chain on my wrist but I couldn’t.“Okay. I will let you go temporarily and won’t touch her if your assassin wins my game.”“What the fvck are you trying to do?”“You will know it later if your trusted guard arrives together with your assassin.” Lumakad siya papunta sa basag na wasak na bintana na nakadungaw sa grahe.I felt so useless right now. I can’t even escape with this stupid abduction. Hindi ako takot sa gagawin ni Victorina sa akin. Takot ako sa gagawin niya kay Grace. Kung malaman ng aking kapatid ang tunay na pagkatao ni Grace, alam kong isusumbong niya iyon kay Tito Erickyl–kapatid ni Daddy na nasa kabilang bansa ngayon. Sh*t!Alam kong ginagamit
Chapter 16Saved?* * *Victorino Tinsmith Sabio“VERY GOOD, Henrick! Siya mismo ang lumapit diyan. May atraso sa akin ang babaeng iyan. How dare she shoot my thigh? I will do the same for her. Bring her to me, now!” Victorina ordered over her phone. Her voice filled the entire area. Halata sa boses niya ang galit.She is talking to my guard, Henrick, the person whom I trust and she is referring to Grace. She’s now in my mansion? Sh*t! What is she doing there? If she fights Henrick, wala siyang laban. Henrick is a black belter master, his footwork is good too. He is the one who trained me of course he is good at fighting using his strength. Wala na ring tao ang mansion maliban kay Henrick. Pinasama ko ang mga tauhan ko kay Tita Ciella sa kabilang mansion, ang mga nagpaiwan sa akin ay alam kong pinatay na sila ng mga alagad ni Victorina.I thought Grace got hospitalized because someone shot her before they took me away. Gladly, she’s fine. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may ma
Chapter 15.1Suspicious* * *Gracious Grace MoncatarSA WAKAS narating ko na ang bahay ni Victorino. Pinarada ko ang sasakyan sa tapat ng gate nila. Ikinubli ko ang kabang naramdaman ko ngayon. Pumikit ako at huminga ng sobrang lalim. I hope I find something useful later.Inayos ko muna ang sarili, seryoso akong tumingin sa salamin na nasa harapan ko. Dumagdag lalo sa kadiliman ng aking mata ang eyeliner na nilagay ko. My thin red lips curved when I saw a man, wearing a formal black suit. He opened the gate wide and gave me a signal to let my car inside the manor. I thought all the bodyguards and maid were wiped out last night. Oh. Right, walang kasiguraduhan ang sagot ni Victorino sa akin.Napakagat ako sa aking labi dahil namamanhid naman ang sugat ko sa likod at nakaramdam na rin ako ng panghihina. Sh*t! I felt exhausted. I’m just lucky that I woke up early even though I got a gunshot. Hindi naman kasi sa lethal part tumama ang bala at laking pasasalamatan ko iyon. Kunsabagay hin
Chapter 15Suspicious* * *Gracious Grace MoncatarNARANIG KO ang pagtawag nilang lahat sa akin pero hindi ko sila pinansin. Hinintay ko na tawagin ng aking ama ang pangalan ko pero wala. Hindi niya ako tinawag kaya nagpatuloy akong lumabas ng Convention Hall. Mabigat ang loob ko na lumabas sa convention. Habang lumalakad sa daan patungong labasan ng B.E.O headquarters ay naninikip ang dibdib ko, kinagat-kagat ko ang aking pang-ibabang labi upang pinigilan ang sarili na hindi umiyak.Why would I cry for those shits?Nang makarating ako sa pangunahing opisina ng Monca ay agad akong nagwala. Sigaw ako nang sigaw habang itinapon ang mga gamit sa sahig. Lahat ng gamit na makita at mahawakan ko ay itinapon ko iyon sa sahig. Wala na akong pakialam kung magulo ang opisinang ito. Ang gusto ko lang ay mailabas ang galit ko. Nanginginig ang kamay kong kinuha ang malaking picture frame na nakasabit sa dingding, kaming dalawa ng aking ama ang nasa litrato. Walang awa ko itong itinapon sa sahig.
Chapter 14.1Cutting the Threads* * *Gracious Grace Moncatar“ACE, LOOKS like your father was upset. You should not do that, alam mo namang kinansel na ang request ng kliyente. Don Victorino isn’t our target anymore…” bulong ni Amir sa akin.“Y-yeah. A-Ace, don’t be stubborn. It’s fine with us if the organization won’t work again. Look… he is scary like hell,” nanginginig ang labi na sambit ni Angela.“A-Ace, it’s okay. It’s his decision. Let him be. T-tanggap na namin. Just withdraw your words. Don’t make your father upset,” Precious said, holding my arm gently, and giving me a reassuring smile.No. Umiling-iling ako.I know he’s upset but how about me? I’m pissed off. Kanina pang pilit kong pinakalma ang sistema ko. Hindi pa ako nakabawi sa nangyari kanina. My rage is still raging inside my veins that can’t be wiped out if I can’t tuck my dagger into someone’s flesh. That’s my creepy mood.“No way! Hindi ko maintindihan. Bakit nagbago naman ang isip niyo?” irita kong tanong. Agad k
Chapter 14Cutting the Threads* * *Gracious Grace Moncatar“ACE! ACE!” tawag ni Precious akin pero hindi ko siya pinansin. Nanatili pa ring nakakunot ang noo ko dahil sa mga naglalaro sa isipan ko.“Ace! Say something. Why you didn’t utter any words? We are done speaking our perspective, it’s your turn now,” segunda ni Angela.“Ace, the organization is in your hands. If you don’t speak, the leader will continue the closing ceremony,” seryosong wika ni Amir.If I say what I’ve heard at the hospital, the leader will be interested but everyone will know. It should be a secret. There’s still a traitor inside the organization, I shouldn’t spill it out.What method should I use then? Argh!Oh. The only solution is… I must assassinate Victorino. Siguro naman mapabago pa ang isip ng lider. Pero, kinansel na ang request. Ang ipinagtataka ko dahil hindi man lang binawi ang pera, hindi naman charity ang organisasyon namin.Pinagtripan ba kami ng kliyente? Unang pagkakamali niya ay ang litrato n