Third Person's POV Habang ang dalawa ay tahimik na naglilibot sa paaralan ay maingay naman ang kabilang bahagi ng paaralan kung nasaan ang kuwarto ng student council. Ang bawat miyembro ay naroon sa ilalim ng silid. Nakaupo at umiiyak ang babae habang ito ay paulit-ulit na hinahagupit ng isang latigo sa kaniyang binti. Makikita ang patuloy na pagdaloy ng dugo sa kaniyang binto papunta sa sahig. Ito ay naliligo sa sariling pawis at dugo mula sa ilang ulit na pagpapahirap sa kaniya. "P-please, I'm begging you, s-spare me." The woman cried harder when she left another whipped on her lap. "I'm sorry!" Sigaw niya nang makitang kumuha ng isang baldeng likido ang isang officer ng student council. "P-please, d-don't" Umiling ang babae nang napakaraming beses at sunod-sunod dahil alam niya kung anong likido ito base sa amoy. Gumihit ang sakit sa bawat sugat sa kaniyang katawan nang dumampi ang likido sa kaniyang balat matapos itong ibuhos sa kaniy
Lucas' POV Sumunod ako kay Amira na ngayon ay kausap ang sa tingin ko ay kaniyang ina. Kung aayusan talaga ang babae ay magmumukha ulit itong bata. Hindi ko akalain na tumanda ang hitsura niya dahil sa hirap ng sitwasyon nila. But I'm impressed how Amira was able to still study at the university despite of their situation. "Ma, si Lucas po bagong student sa paaralan. Lucas, mama ko." Inabot ko ang kamay ko sa kaniya ngunit parang nagdadalawang isip pa siya na kunin kaya naman inabot ko ang kamay niya at kinamayan ito na ikinagulat pa niya. "Magandang gabi po, pasensiya na at gabi ko naisipang pumarito." Isang malawak na ngiti naman ang iginawad ko nang ngumiti siya sa akin. "Wala iyon , hali kayo at pumasok." Sumunod ako sa likod ni Amira. Mula sa labas ay alam ko nang maliit ang bahay nila pero mas masikip sa loob para sa isang pamilya. Hindi ganoon kadami ang gamit nila pero hindi din ganoon kalaki ang espasyo para sa mga ito
Lucas' POV I opened my eyes because of the sunlight coming through the the window, it was kind of blinding for me. Too bright in this room, I already told him to change the curtain into a thicker one. Pero lagi naman niyang iniiwang bukas ang bintana para daw makita ko agad ang mga bulaklak paggising ko. "Breakfast, baby." May dalang tray ng pagkain si Fenrill pagkaasok niya sa kuwarto. Malaki ang ngiti at parang sobrang saya niya. "The sunlight was too bright." Busangot kong saad sa kaniya. "You'll be late if you're not going to sit up and eat your breakfast." I normally don't eat breakfast. But I find it sweet when Fenrill make breakfast for me. "Alright. You have work today, right?" Ohhh, today's breakfast is chocolate pancake with strawberries on it and some fruits. "Yeah, but I will not take too long in the office today." Maaga siyang uuwi mamaya, I should too. "Okay, maliligo na ako. Salamat sa breakfast." Hinal
Lucas' POV If there are gods out there, plese, give me a long patience and these guys some consideration. Alam kong gusto lang nila akong protektahan dahil sa mga nangyari noon pero hindi naman nila ito kailangan pang gawin dahil kaya ko naman ang sarili ko lalo na at mga bata pa ang mga narito. Kayang kaya ko na ang mga ito. "Lucas, wanna grab some food and eat it at the flower field?" That sounds nice but I think they are just making me forget about this. "Sure, Amira, let's go. We'll eat at the flower field....just the two of us." I saw how their eyes widened and kung paano nalaglag ang mga panga nila lalo na si Fenrill na nakayakap pa ang braso sa aking baywang. "Baby, what are you saying?" That's right, be more disappointed. Serves you right. "Lucas, I was looking forward to eat with you today." "Narinig niyo naman ako, diba? Kakain kami ni Amira sa flower field nang kaming dalawa lang." Ngayon na din magsisimula an
Lucas' POV Pagkadating namin sa bahay nila ay agad siyang pumasok at nagpaalam, ni hindi nga siya tumagal sa loob pero nung lumabas siya ay nakapag palit na siya ng damit. It's nice, mabilis siyang kumilos. Hindi niya pinaghihintay nang matagal ang mga naghihintay sa kaniya. Hindi na ako pumasok dahil hindi naman kailangan. Siguradong abala sila sa pag-aasikaso sa pagbawi sa mga nawala sa kanila. Makikita din mula dito sa loob ng sasakyan ang ginagawang bahay malapit lamang sa bahay nila ngayon. Medyo matagal pa bago matapos ang ginagawang bahay dahil malaki ito ngunit siguro naman ay may tiyaga sila. I'm glad, Boral is doing his job as quick as I'm expecting him to do it. Makikita din ang mga bampira na siyang naging trabahador sa paggawa ng bahay. Nakakatuwa, mukha talaga silang nag-eenjoy siguro dahil ay matagal silang nakulong at ngayon lang ulit nagkaroon ng malaking proyekto. Well, I'm glad that they seem to be enjoying their job.
Fenrill's POV I have never doubted his love for me, the whole him. But I have a foreign feeling that I cannot understand fully because I love him and I don't want to cause a stain in our relationship. Something is really odd about his actions and the way he interact with us especially towards me. Kilala ko si Lucas, hindi siya magsasabi ng ganoong bagay. Kailanman ay hindi siya papayag na mahiwalay sa akin lalo na at kakagising lang niya mula sa matagal na pagkakatulog. Mas kaunti na din ang panahon at oras niya sa akin kumpara noong bumalik siya sa pagiging bampira niya. He would never waste his time para turuan ang isang nilalang, not directly mas lalong dahilan iyon para magtaka. Kung hindi naman pala siya ang magtuturo bakit kailangan naroon siya? Kahit hindi ko ganoon kakilala si Moria ay masasabi kong susunod siya sa ano mang gusto ni Lucas kaya naman walang dahilan para mag-alala siya sa nilalang na iyon. Recently, napansin ko din a
Third Person's POV Ang lahat ay puno ng pag-aalala sa kanilang mga mukha. Hindi nila maintindihan kung anong nangyayari kay Lucas. "Now, tell me." Ang lahat ay tahimik sa loob ng sasakyan, ang iba ay naghihintay sa sasabihin ni Moria. "I think, hindi lang soul ni Lucas ang nasa loob ng katawan niya ngayon." Gulat naman ang lahat sa narinig. "Noong nagising si Lucas, napansin kong hindi sumunod sa kaniya ang cane niya ni buhay ay wala ito. Para bang hindi niya kilala si Lucas kaya hindi ko ito tinanggal doon." "What's the connection." I don't understand. "That cane he posses is not just a power of his but also the soul of his unborn twin brother." Twin? Hindi niya nabanggit sa akin ito. "Kinailangan kong gamitin ang cane niya para buuin ang katawan niya pero malaki ang chance na makawala ang kaluluwa ni Luce. Lucas has originally two personality but his parents forced this one out dahil hindi naman talaga dapat si
Third Person's POV Hindi nila alam kung anong gagawin nila dahil hindi pa rin tumitigil ang pagyanig ng lupa at hindi pa rin nabubuksan ang pinto ng silid kung nasaan si Lucas. Labis ang kanilang pag-aalala kay Lucas dahil hindi nila alam ang kalagayan sa loob ng silid. Paano na lamang kung may mga gumuhong kung ano mang bagay sa loob at nasaktan si Lucas? "Open this goddamn door!" Malakas na hinampas ni Lucio ang pinto gamit ang kaniyang gilid ng kamao habang si Rell ay patuloy sa pagsipa sa pinto na hindi naman tinatablan ng kahit na anong atake nila. Hindi naman nila inaasahan ang biglang pagsulpot ni Moria sakto pagkatapos ng pagyanig. Agad na hinawakan ni Rell ang kuwelyo ni Moria at galit na tumingin dito. "What is happening?!" Malakas na sigaw ni Rell kay Moria. Pinilit naman ni Moria na alisin ang pagkakahawak i Rel sa kaniyang kuwelyo bago magsalita. "Luce was awake and tried to escape Lucas' body, I had to put both of t