Chapter 3

August's POV

Para akong hinalukay sa sikmura ng tumigil ang nakakahilong pag-ikot. Ano ba nangyari? Binagsakan ba kami ng ipu-ipo kanina? Nakakahilo my gas!

Umiikot pa rin ang aking paningin pero di ko mapigilang pansinin ang aking paligid. Kahoy, check. Lupa, check. Pero bundok at mga talahib? Nasan ang mga sesaw? Teka di na ito ang playground!

Umikot ako pero talagang di ko kilala ang lugar o mas tamang sabihin, nasan ako? Where the hell I am?

"Wh-" putol ko ng marinig na naman ang kalansingan ng mga bakal. Susme, di pa ba tapos ang mga to?

Pero nagulat na lang ako ng biglang hinawakan ng nakaitim ang balikat ko. Sa sobrang gulat at hindik ko sa itsura nito ay agad ko na binalibag ito na naging dahilan upang tumigil sa pagpapatayan ang mga natitira.

Tinadyakan ko ang nakaitim ng walang tigil na nangigigil. "You ultra moronic creepy halloween man, your definitely dead. You want me to give me a heart attack? Then I will definitely give you a beating."

The black being is trying to escape but it could not. Akala niya makakatakas siya. Yari talaga ang mga ito sakin at kung saang sirko man ito nanggaling.

Patuloy pa rin ang kalansingan ng mga espada at hangang sa napagod na rin ako. Tila nawalan na 'ata ng ulirat itong pinaulanan ko ng sipa.

"Lucas! Let's finish this." Sigaw ng naka-armour na babae.

"Sure!" Sagot naman ng isa pang lalake na naka-armour.

Tahimik lang ang isa. Pero sa isang iglap lang ay agad na natumba ang dalawa pang nakaitim at tila nangingisay.

Tila naman napako ang tingin ko sa kanila. They looked like knight in shinning armour. Pero nagtataka talaga ako kung sino ang mga ito at nasan kami.

"Wait, nasan ako?" Biglang tanong ko sa tatlo na ikinalingon naman nila sa akin.

Lumapit naman ang tatlo sa akin pero ng makalapit sila ay parang bigla itong nagulat. Mukhang nakakita ito ng multo.

"You...." sambit ng babae na sobrang ganda sa paningin ko sa totoo lang.

Me? Kilala ba niya ako? Pero, wala naman akong kilalang mga wierdong tulad nila. Creepy.

"Excuse me? Nagtatanong po ako, nasan ako? And who are you?" Tanong ko ulit sa mga ito.

Binaha naman ng kalituhan ang mga mukha nito. Nagtataka at parang di alam kung ano ang isasagot.

Nainis naman ako sa mga reaksyon ng mga ito. They are testing my patience. Konting-konti na lang talaga.

"Jesus, am I still on freaking earth? Why do people here, doesn't know how to speak?" Naaasar na saad ko. If wala akong makukuhang sagot sa mga ito, maglalakad na lang ako patungong high way para mag-abang ng bus.

"You're what?" Parang nalilitong tanong sa akin ng babae.

Nagsasalita din naman pala eh. Pero parang may pagkaslow pa 'ata. "I am asking you where the hell I am and what are these moronic beings?" Nangigigil na tanong ko. Sarap batukan eh.

"You don't know? Nandito ka sa Veneesha." Nagtatakang sagot nito at inaarok ako.

Veneesha? Never heard of a place and where the hell is it even? Kanina nasa park lang ako, ngayon nasa kaparangan na ako na napapalibutan ng wierdong kabundokan.

"Ano yan? Sitio? Baranggay? Syudad?" Tanong ko. Gathering information kamo sa mga ito.

"I don't know what you mean. But this is the Land of Veneesha, a country of Pandora." Sagot uli ng babae.

Ano daw? Land of Veneesha and a country of Pandora? Are they kidding me? "Wait, Pandora? We are on earth so stop trolling me." Saad ko. Takas ba sa mental ang mga to? Pandora, san lupalop naman yun?

Napasinghap naman ang mga ito sa gulat. Grabe galing umarte ng mga ito ah. Pang famas!

"You're human?" Gulat na parang pangungumpirma ng babae.

Aba, abnormal na talaga 'ata tong babaeng to. "Why? Do I look like not?" Sarkastikong sagot ko naman.

"Capture her!" Agad na sigaw ng babae at isang iglap lang ay parang kidlat sa bilis na hinawakan ako sa braso at inaresto. "Bring her to the court." Utos nito.

Teka, teka lang! "San niyo ako dadalhin? Bitawan niyo ako mga walanghiya kayo! Oras na makatakas ako, magbabayad talaga kayo sa akin." Nangigigil kung banta sa mga ito.

Bigla na lang may dumating na mga nakakabayo at lahat ng mga ito ay naka-armour din.

"Lady Genieva, Lord Lucas. Nadakip na namin ang mga taksil at napaslang na din ang mga halimaw." Saad ng lalaking di naman nalalayo sa aking edad na napakaseryoso ng mukha.

"Good, we are going back with this." Saad nito tsaka tumingin sila lahat sa akin at bumadha ang pagkagulat.

Now what? Ano ang problema ng mga taong to? Everytime they see me ay nagugulat sila ng parang ewan. Do I know them or may hidden camera lang sa paligid?

"You! Pakawalan niyo ako! Idedemanda ko talaga kayo ng kidnapping!" Banta ko sa mga ito.

Pero tila nagtaka lang ang mga ito. "She is strange. Is she-"

"She's a human. A human." Diretsang sagot ni Genieva.

Halatang nabigla ang mga ito at ilang sandali lang ay namalayan ko na lang ang sarili ko nakasakay na sa isang kabayo patungo sa kung saan.

•••

Gusto ko na talagang maglupasay sa iyak. Kanina pa ako sigaw ng sigaw at nagwawala pero di nila ako pinakawalan. They are treating me like their captive at may malaking kasalanan. Halatang naaasar na rin ang mga ito dahil sa sobrang ingay ko pero wala akong pakialam. Tatahimik lang ako kung pakakawalan nila ako kaso wala. Tinalo ko na ang biik sa kakangawa pero wala. Nga nga!

Pero napansin ko na lang na patungo kami sa isang malaking gusali. Para itong courthouse pero in a wierd way. Hindi ito tulad ng senate house. Sa di kalayuan ay may nakita akong mga guwardyang naka-armour din at may dala-dalang mga spear.

Malayo palang kami ay bumukas na ang malaking gate doon na gawa sa solidong bakal. May nakaukit doon na di ko naman maintindihan. Pumasok kami doon at sumalubong sa amin ang courthouse.

Agad na binaba nila ako sa kabayo pero di na ako pumiksi. All I think right now is where the hell I am and what is this Pandora thing they are talking about.

Iginiya ako ng dalawang kawal papasok sa malaking court house. Pagpasok namin ay tumambad sa akin ang malawak na parang lobby. Bumukas pa ang isang pinto at pinasok yun at doon namin nadatnan ang may limang may edad na lalaki na nakaupo sa gitna. Wearing a very elegant classical clothes.

Lahat ng nandun ay nagbow sa limang lalaking nakaupo roon. Di na ako nag-abala pa dahil di ko naman kilala ang mga to pero puwersahang napabow ako dahil may humawak sa leeg ko at iniyuko ako. Putek! Humanda sa akin ang buwiset na to. Di na talaga ito sisikatan ng araw bukas!

"Rise." Mahinang saad ng lalaki sa pinakagitna.

Agad na nagtaas ako ng tingin at hinagilap ko ang kung sino man damuhong pwersahang nagpayuko sa akin. And there, I see Lucas. Yep, yun kasi ang itinawag sa kanya. Pinaninkitan ko ito ng mata. How dare him? I don't bow to anyone and this freaking asshole just grabbed my neck and made me bow! The heck. I just sent silent death stares. Kung nakamamatay lang sana ay matagal na itong bumulagta ngayon.

"Ano ang sadya niyo ngayon dito sa court house, Genieva at Lucas?" Tanong na lalaki sa gitna na pinalipat-lipat ang tingin sa dalawa at tsaka biglang dumako ang tingin nito sa akin. Wala akong makitang ekspresyon sa mukha nito, ni katiting kaya di ko alam kung ano ang tumatakbo sa isipan nito ngayon.

"Your majesty, nandito kami para ihayag namin na aksidenteng nadala ng kalaban ang isang mortal galing Earth." Agad na saad ni Genieva.

Agad na napalingon ako kay Genieva. Did he just called the old man your Majesty? The heck, what game is this?

Matamang nakatingin sa akin ang tinatawag nilang emperor. "What is your identity?" Tanong nito.

Medyo nakaramdam ako ng kaba. This person is somewhat intimidating. Napalunok muna ako bago sumagot. "I am August..." sagot ko pero mukhang gusto 'ata nito ay complete name ko. "August White."

Bumadha ang gulat at lito sa mga mukha ng mga kasama ko pero wala pa rin pagbabago sa mukha ng emperor.

"And, I need to go home. Whatever this freakin' show is, I don't want to participate. Just let me go." Diretchang saad ko, wala ng patumpik-tumpik pa.

Matamang nakatitig pa rin sa akin ang Haribago ito nagsalita. Inisip ko na hari siya dahil sa honorific na gamit ng mga tao sa kanya. "I am afraid you could not. There is no way to return back to your world. Earth is the farthest galaxy from Pandora-"

"What?!" Gulat na tanong ko. Tama ba talaga ang narinig ko? Farthest galaxy? Pandora? Earth? Am I in a freakin' alien world right now. "You gotta be kidding me right? You're just joking right?" Kinakabahang saad ko. I am not sure if that was a question or a statement to make myself calm.

"We are afraid not." Mahinahong sagot ng Hari. "This is the first time a human was accidently dragged here. Pero dahil mga kalaban ang nagdala sa iyo ay idadaan ka sa isang obserbasyon at proseso. Makakaalis na kayo."

At sa isang iglap lang ay biglang nakagapos na ang kamay ko na ikinagulat ko na lang. Bigla na lang akong hinila palabas.

"Teka, san niyo ako dadalhin? Ibalik niyo ako sa mundo ko! Mga alien!" Alboroto ko pero wala ng nagawa ang aking pagprotesta.

•••

Gusto ko ng magwala. Paano ako di magwawala, dinala lang naman ako sa isang kulongan! Tingin ba nila sa akin criminal? Sila na nga itong mga kidnapper ako pa itong itinuring na kriminal! Jusko, nasan ang hustisya dito?

"You freaking aliens. Get me out of here you damn alien!" Parang gusto ng maglagutan ang mga litid ko sa sobrang poot. Wala akong kasalanan. Biktima lang ako at ako pa ang ginaganito.

Gusto ko na talagang umiyak pero pinipigilan ko lang ang sarili ko.

Kanina lang ay bonggang buffet pa ang nilalantakan ko. Ngayon nasa kulongan na ako. Pakiramdam ko ay parang bibitayin ako. Kanina na ang last supper ko. Kung alam ko lang sana, di na lang sana ako sumama. Kaparusahan na 'ata ito dahil sa sobrang katakawan ko.

Hangang ngayon parang isang malaking pasabog pa rin sa akin ang usaping wala ako sa Earth at nasa Pandora ako. I never believed with aliens pero ngayon oo naniniwala na ako, pero infairness taong tao sila tingnan.

Padabog akong umupo sa higaan. Ngayon ko lang 'ata naramdaman ang kapaguran sa aking katawan. Sa lahat ng sigaw at himagsik ko ay di na ako nagtataka kung bakit parang kay bigat na ng katawan ko. Marahan akong humiga at mabuti naman at may unan at kumot doon kahit papano.

Gustong gusto ko ng umuwi. Thinking about I am in another world makes me want to burst out crying. Pero pinipigilan ko. I am not weak and I promised not to cry.

"I want to go home." Sambit ko at ipinikit na ang aking mga mata at dasal-dasal na sana panaginip lang ang lahat at sa pagising ko ay normal na ang lahat.