"GAB, wala kang dapat na ipagselos dahil pareho ko kayong mahal. Nauna siya sa buhay ko bago ka dumating kung kaya’t wala kang dapat na ipag-alala. Gusto mo ba talagang malaman kung sino siya?” Wala na siyang magagawa kundi ang sabihin nalang kay Gabrielle ang lahat.
“Kapag hindi ko ba nakita na nandito ka, sabihin mo pa kaya sa akin?” balik-tanong nito sa kanya.“Oo. Sasabihin ko naman kaso naghahanap lang ako ng tamang tiyempo,”“Iyan nga ang nais kong marinig sayo dahil habang minamahal kita mistulang isa ka pa ring estranghero para sa akin. Hindi mo manlang ba kayang sabihin sa akin ang lahat ng mga dapat kong malaman tungkol sayo at ang mga bagay na dapat mong ikuwento sa akin bilang girlfriend mo?”“I-I’m sorry, Gab. But I think this is the right time to tell you. Ang babaeng nakita mo kanina ay ang Mama ko,” tinapangan lang niya ang kanyang loob habang sinasabi iyon dahil kapag ang nanay na niya ang pinag-uusapan ay nanghihina na siya.Halatang hindi makapMalalim na napabuntunghininga si Stella bago pindutin ang fire alarm na dati na rin niyang napindot. Hindi na rin iyon ang unang beses na ginawa niyang pumindot ng fire alarm kahit na walang sunog ngunit parang hindi pa rin siya nasasanay. Siguro iyon ay dahil may mangyayari kay Gabrielle ngayong araw na ito at ang mas malala pa ay may partisipasyon pa siya.Katulad ng dapat asahan, nakita niyang nag-panic ang mga estudyanteng naroroon pati na rin ang mga guro ngunit kinakalma lang ng mga guro ang kanilang sarili upang maunang mailigtas ang mga bata dahil kasama na rin iyon sa sinumpaan nilang tungkulin.Siya naman ay kalma lang dahil alam naman. niyang hindi naman totoong may sunog. Abala ang kanyang mga mata sa paghahanap kay Gabrielle.Nagulat na naman siya nang may nagsalita sa device na nakakonekta sa tainga niya "Stella, hanapin mo na si Gabrielle at isakatuparan mo na ang plano natin," narinig niyang wika ni Gwyn sa kabilang linya."Sa
“MGA walanghiya kayo! Pakawalan ninyo ako rito!” sigaw ni Gabrielle habang pinipilit na maalis ang kanyang sarili sa mahigpit na pagkakatali sa upuan.Ngumisi naman ang isa sa mga lalaking kumidnap sa kanya. Hindi niya matandaan ang hitsura ng bawat isa kanina dahil nakasuot ang mga ito ng bonnet at tanging mga mata at bibig lang ang nakikita mula sa mga ito.“Natatandaan mo pa ba ako, Gabrielle?” tanong ng isa sa mga lalaking naka-bonnet. Pinakinggan ni Gabrielle ang boses nito at alam niya sa sarili niyang pamilyar ang naturang boses dahil matagal na niya iyong narinig mula sa kung saan. Ngunit nanatili muna siyang tahimik. “Hindi mo na ba talaga ako matandaan? Kahit saan naman naroon ako, hindi mo lang alam. Sa mga panahong nandoon ka sa loob ng bahay ninyo, naroon ako at hinatiran ka pa ng regalo. Noong araw na magselos ka at muntik na kayong mag-away ng boyfriend mo, naroon din ako at pinaputukan ko kayo ng baril. Alam mo, hindi naman sa pasmado ang kamay ko, nguni
BIGLA silang napahinto lahat nang magsalita ang lalaking naka-tatoo. Slow motion silang lahat na napalingon sa lalaki. Kinakabahan man ay nanindigan sila sa kanilang pagpapanggap.“Bakit? Kilala mo ba ako?” ang malambing na tanong ni Julian sa lalaki. Sinikap nitong maging hawig sa boses ng babae ang ginamit na boses nito. Tinitigan siya nito ng maigi mula ulo hanggang paa.“Ay, hindi pala. Nagkakamali lang pala ako. Akala ko kasi ikaw ang first love ko dati,” ngingiti-ngiti nitong wika.Nakahinga silang lahat nang maluwag dahil sa sinabi nito. Akala kasi nila namumukhaan sila nito bilang mga police. Kapag may nakahalata na nagpapanggap lang sila, doon na magiging komplikado ang lahat. Nagsenyasan silang lahat kung saang palapag at kuwarto sila papasok nang hindi nakakahalata ang mga bantay doon sa loob ng malaking bahay.“O, mga binibini, bakit nandito pa kayo? Nandoon na ang iba ninyong kasama sa opisina ni boss. Kailangan niya munang mag-attend ng orientation
"GARY! GARY!” napatingin ang lahat sa pinanggagalingan ng boses. Napadako ang atensyon nilang lahat sa lalaking nakagapos. Panay ang galaw nito at nais nitong kunin ang two way radio na nag-iingay sa bulsa nito ngunit hindi pa rin ito makagalaw ng maayos.Mabilis na kinuha ni Zierelle ang two-way radio sa bulsa nito. Alam niyang ang boss nito ang nagsasalita.“Gary! Sumagot ka! Kanina pa kita hinahanap!” galit na ang boss nito na nasa kabilang linya. Natigilan pa si Zierelle nang marinig ang boses ng lalaki dahil pamilyar iyon sa kanya. Ngunit hindi na niya maalala kung saan niya iyon narinig.“Gary, may mga nakapasok dito sa mansion at palagay ko’y ang pakay nila ay ang iligtas ang pakialamerang babae. Magmadali ka at pumunta ka na rito sa opisina!” utos pa nito.Nang tumahimik na ang naturang radio ay agad na hinarap ni Zierelle ang mga kasama.“Team, ang una nating gagawin ay inspekyunin ang lahat ng kuwarto sa buong bahay na ito. That way, ay mahahanap natin
MAJOR, napatawag ka,” masayang wika ni Colonel Rolando sa taong tumatawag.“Tumawag sa akin si Zierelle, nanghihingi siya ng dagdag na kapulisan na reresponde sa kanila. Nagulat pa nga ako noong isend niya ang address. Nariyan pala sila sa hide-out mo,”salaysay ng lalaki.“Nagpadala ka naman ba?”“Siyempre hindi. Kapag nagtagumpay ang mga pakialamerong iyan, Colonel, siguradong malamig na selda ang hihimasin natin. Siyempre ayaw ko namang mangyari iyon,” may himig takot ang tinig ng nagsasalita.“Good,” halatang nakahinga siya ng maluwag.“Mag-iingat ka riyan Colonel. Be careful not to get caught,” Ngumisi si Colonel. “Sila ang mag-ingat sa akin. Sa oras na pumasok sila ng hide-out ko, dapat alam na rin nilang hindi na sila puwedeng makalabas, buhay man o patay,”“ASH, anong ginagawa mo? Bakit mo ako sinusundan? Pumasok ka na sa kuwarto mo at napakadelikado kapag nahuli tayong magkasama. Ayokong mapahamak ka,” wika niya sa babaeng napansin niya
"TALAGANG tatapusin ko ito dahil ako ang nagsimula!” sigaw pa ni Gwyn kay Gabrielle na halos ikinabingi niya. Nakasabunot din ito sa kanya nang mga oras na iyon. Kung kaya’t ubod lakas niya rin itong sinasabunutan pabalik.“Wala akong kasalanan sayo. Kaya hindi ko alam kung ano ba talagang pinanggagalingan mo at galit na galit ka sa akin,” wika pa ni Gabrielle habang nagsasabunutan silang dalawa.Sumuntok ito bigla kung kaya’t natamaan siya sa mukha at napabitaw na siya sa kasasabunot ng buhok nito.“ Gusto mo talagang malaman? Galit na galit kasi ako sa mga taong nang-iiwan. Saka alam mo, nalaman kong isa ka pala sa mga taong iyon. Iniwan mo ang kapatid mo,”“H-hindi totoo iyan!” sigaw pa ni Gabrielle dahil naririndi na siya sa mga ibibintang nito sa kanya.“Iniwan mo ang kapatid mo sa ere. Hindi mo siya hinanap. Pinabayaan mo lang siya,” dagdag pa na pangingonsensiya sa kanya ni Gwyn kung kaya’t tinakpan na niya ang kanyang tainga dahil hindi na niya gustong mar
"BITAWAN mo ako! Bastos! Manyak!” ang mga salitang iyon ang isinisigaw ni Gabrielle dahil nandidiri siya sa lalaking humahawak sa kanya ngayon. Kinakaladkad siya ni Gary papasok sa isang kuwarto at mahigpit nitong hawak ang kanyang kamay.“Tumahimik ka muna Babes, mamaya naman ay paliligayahin kita kaya’t huwag ka nang maingay diyan,” ang sagot ng lalaki sa kanya na mas lalo niyang ikinapangilabot.Marahas siya nitong ipinasok sa isang kuwarto at pabagsak siya nitong itinulak sa kama.“A-anong gagawin mo?” kinakabahan siya sa maaaring gawin nito.“Ang kulit mo naman babes. Kanina ko pa sinabing paliligayahin kita,” ngumisi ulit ito sa kanya at babagsak sana ito sa tabi niya ngunit mabilis saying bumangon at kinuha ang di-kalakihang vase na nakalagay sa side table. Kapag nagkamali lang ng galaw ang lalaki ay ibabato niya rito ang vase na iyon.“Huwag kang lalapit kundi ang vase na ito ang hahalik sayo!”“Iyan ang gusto ko talaga sayo, matapang ka!” akmang lala
"STELLA, ginawa ko na ang gusto mo. Isinakripisyo ko ang buhay ng kaibigan ko para lang sayo,” lumapit si Lemuel kay Stella para sabihin iyon. Tumingin sa kanyang si Stella ngunit walang kaemo-emosyon. “Ginawa mo nga Lemuel and all I can say is congratulations,” she forced to smile upon saying that.Napakunot-noo si Lemuel. “Is that all, Stella?”“Yes. What are you expecting me to do?” balik-tanong ng babae sa kanya.“Ginawa ko iyon, Stella dahil sa pagmamahal ko sayo! Hindi pa ba sapat ang ginawa ko para mapatunayan ko sayong mahal kita!?” napalakas na ang tinig ni Lemuel nang mga oras na iyon at tumaas na rin ang boses niya dahil hindi siya makapaniwala sa mga ginagawa sa kanya ni Stella.“Ang hirap kasi sayo Lemuel, nagpapaniwala ka sa mga sinasabi ko. Masyado kang marupok. Ginawa ko lamang iyon dahil nais kitang subukan kung kaya mong traydorin ang kaibigan mo at nagawa mo nga,” ngumiti pa si Stella.“Napakawalanghiya mo talaga, Stella! Kahit kailan hindi mo m
abanata 70“ANONG ibig mong sabihin? Huwag kang magmataas sa akin sapagkat isa ka lang batang yagit dati na inampon ko! Subalit nag-alaga lamang pala ako ng isang ahas!” sagot ng Colonel.“Puwes ang yagit na ito ang tatalo sayo. Hindi mo ba matanggap? Ang oras na yatang ito ang tamang oras upang makapagpasalamat ako sa lahat ng pagsasanay na ginawa mo. Sinanay mo lang pala ako upang kalabanin ka at masugpo ang sindikatong dati ay nag-alaga sa akin sa marahas na pamamaraan,”“Kung nalaman ko lang ng mas maaga, sana’y hindi na kita pinapasok pa sa serbisyo,” nagtagis ang mga bagang nito nang mapagtantong tila siya ay naloko.“I pity you, Colonel. Hindi pa sana huli ang lahat para sa inyo ni Gary basta’t mangako kang sasama ka sa amin ng maayos,”“Naloloko ka na ba?! Hinding-hindi ko iyan magagawa dahil wala sa bokabularyo ko ang pagsuko sa kahit na sinuman! Lalong-lao na sayo! Kung gayon wala na akong magagawa kundi ang patayin ang kapatid mo!?”“Kuyaaaaa!!!!” nahintakutang sigaw sa kan
“Damn! Alam niya namang delikado rito! Ihahatid pa niya ang sarili niya kay kamatayan!” inis na inis na sabi ni Major Rosales nang marinig ang sinabi ni Gary na papunta na ang anak niya kung saan ang kinaroroonan nila ngayon. Kung kaya’t nagmamadali saying nag-dial ng numero ng kanyang anak upang ito’y matawagan niya at mapigilan ngunit hindi ito sumasagot. Kung kaya’t naibato niya nalang ang two way radio na hawak dahil sa tindi ng kanyang inis.Nag-concentrate nalang siya sa pagiging alerto sa paligid dahil baka anumang sandali ay matunton na siya ng mga kalaban.MABILIS na nakapasok ang anak ni Major Rosales sa loob ng mansiyon na walang manlang katakot-takot. Suot niya ang kanyang pulang mahabang bestida na tinernuhan niya ng itim na sombrero. Sinong mag-aakala na ang kanyang pakay pala sa islang iyon ay ang makitang mamatay si Zierelle at ang babae nitong pinili sa halip na siya? Ito palang ang unang lalaking tumanggi sa kanyang kagandahan at iyon ang pinakaayaw niya sa lahat—an
NAKITA na nilang lahat ang mansiyon na nakatayo sa gitna ng isla. Habang nasa laot sila ay nakita na nila sa kanilang largabista ang ilang mga tauhang nakabantay sa labas ng mansiyon. Kaya’t upang hindi kapansin-pansin ang kanilang pagdating sa islang iyon ay lumampas sila sa naturang mansiyon at dumaan sila sa malayo-layo at likurang bahagi ng isla. Kung bibilangin nasa bente rin silang lahat dahil dumagdag pa ang dalawang babaeng kasama nila-sina Zyph at Grechelle. Gabi na rin nang makarating sila sa islang iyon kung kaya’t ipinasya na lamang nila na mag bonfire muna habang nagpaplano kung paanong pagsugod ang gagawin.Nang makagawa na sila ng bonfire pumaikot sila doon. Nagustuhan ng lahat ang atmosphere lalo na ng dalawang babae habang nagbabatuhan silang dalawa ng mga buhangin. Nakita rin nila kung gaano ka-enjoy ang dalawa habang nagtatampisaw sa tubig-dagat.“Masaya sana kung narito lang tayo upang mag-relax,” napabuntunghiningng wika ni Brent.“Pero hindi, may misyon tayong d
Ang mga kaganapan ilang oras bago makipagkita si Detective Lee at ang mga tauhan nito kay Zierelle…WALANG inaksayang panahon si Zierelle dahil naalala niya dati ang usapan nila ni Gabrielle pagkatapos na maligtas ito mula sa mga kidnappers. Nagflashback ang lahat sa isipan niya.“Gab, palagi mong buksan ang location sa phone mo ha. Iyong GPS ba para kahit saan ka magpunta puwede kitang ma-track,” nakangiti niyang sabi sa babae.“Oo naman, sabi mo eh,” ngumiti rin sa kanya pabalik si Gabrielle habang sinunod nito ang utos niya. Dahil sa isiping iyon ay dali-dali siyang nagpunta sa kanilang headquarters upang humingi ng tulong sa dalawang kasamahan kung saan expert si Julian sa ganoong field. Mabuti na nga lamang at mabilis na naging maayos ang kalagayan ng dalawa matapos magtamo ng sugat na kagagawan ni Colonel Rolando Narciso. Nang makarating siya doon ay humahangos pa siya dahil sa sobrang pagmamadali niya kanina. “Julian!” biglang tawag niya at sigaw rito.“Napano ka chief?” nagm
NAKARAMDAM si Gabrielle nang sobrang pagkahilo habang lumalapag ang sinasakyan nilang chopper. Hindi kasi talaga siya sanay na sumakay sa mga ganitong uri ng sasakyan dahil tiyak na kung hindi siya mahihilo ay masusuko siya at iyon ay ayaw niyang mangyari noon ngunit gusto niyang mangyari ngayon upang masukahan niya si Gary upang kahit papaano ay makapaghiganti siya mula rito. Ngunit sa mga pagkakataong iyon ay tila kay damot ng tadhana. Ni hindi nga siya nasusuka kapag sa mga panahong nasusuka siya. Ba’t ba naman kasi ayaw makisama ngayon ng kanyang sikmura kung saan handa na siyang sukahan ang isang taong karapat-dapat naman talagang masukahan!“Gary, ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo sa amin ng Ate ko? Hindi ka ba marunong maawa? Sa lahat ba ng mga pagsubok na napagdaanan mo ay hindi mo pa rin kayang baguhin ang sarili mo?” pangongonsensya ni Gwyn kay Gary.“Manahimik ka!” sita ni Gary kay Gwyn sabay sampal dito. Hindi naman makapalag si Gwyn dahil hawak-hawak siya ng dalawang l
"GARY!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ano ba! Saan mo ba kami dadalhin!?” reklamo ni Gwyn habang sapilitan silang pinapaakyat sa chopper. Nang pasadahan niya ng tingin ang mga lalaking kumakaladkad sa kanila kanina ay mga bagong mukha at tanging si Gary lang ang kakilala niya.Patunay lamang nito na dumarami na ang tauhan ni Colonel Rolando Narciso. Kahit na maraming nalalagas ay marami rin namang handang pumalit at dumagdag sa mga tauhan nito.“Walanghiya ka, Gwyn! Naturingan ka pa namang kanang kamay ni Colonel ngunit niloloko mo lang siya! Handa ka na palang isuplong kami pinatagal mo pa!” at pagkatapos sabihin iyon ni Gary ay ubod lakas niyang sinampal si Gwyn.Nakita naman ni Gabrielle ang ginawang iyon ni Gary sa kanyang kapatid kung kaya’t agad na nag-init ang kanyang ulo.“Hoy! Huwag na huwag mong padadantayin iyang kamay mo sa kapatid ko dahil nakasisiguro talaga ako na ako ang makakatapat mo!” sigaw ni Gabrielle habang pumapalag. Hindi naman siya makalapit nang ganoon kabilis dahil hindi na
Kabanata 64"MGA inutil na mga pulis iyan! Pinairal na naman nila Ang kanilang katangahan! Nasorpresa silang lahat nang malaman na ako ang founder at boss ng Crying Ladies!" Tumawa pa si Colonel Rolando habang sinasabi iyon.Nakitawa na rin si Gary dahil nagtagumpay na naman sila sa mga binabalak nila. Bumalik-tanaw sandali SI Colonel Rolando kung paano nila nalusutan at natakasan ang mga pulis. Pakiramdam niya talaga ay napakasuccessful niya dahil kahit na si General ay naisahan niya upang mailigtas si Major Rosales na siyang kanang kamay niya. Alam na niya agad na nahuli si Major Rosales at sasailalim na sa interrogation kung kaya't mabilis siyang napapunta sa interrogation and investigation room dahil may kutob siyang kailangan na niyang mailigtas SI Major Rosales . Syempre, dahil may posisyon siya sa kanilang departamento hindi na kwinestyun pa ng mga ito ang kanyang panghihimasok at pangingialam kahit na wala naman siyang Kaugnayan doon.Dati ay Isa na siyang miyembro ng Theatre
“GRECHELLE, dito talaga tayo matutulog?” nakangiwing wika ni Zypherine sa bagong kaibigang nakilala lang sa kalye.Pinasadahan niya ng tingin ang kinalalagyan nila ngayon na mistulang isang abandonadong bahay. Hindi pa naman siya sanay na hindi komportable ang pamumuhay. Lalo pa’t madilim ang lugar na iyon ngayon at tanging ang liwanag ng buwan ang tumatanglaw sa kanila.Narinig niyang napabuntunghininga ang kanyang kausap. “Magtiis nalang muna tayo sa ngayon, Zyph. Wala naman tayong mapuntahan, ayoko namang bumalik sa shelter dahil baka mahanap ako roon ng tatay ko,” simulang pagkukuwento nito sa kanya.Nagtaka siya sa mga binitawan nitong salita. Ngunit bago pa siya ulit makapagtanong ay agad na itong tumayo at may kung anong kinuha. Maya-maya pa’y lumiwanag na ang buong paligid. At doon na lamang niya nakita ang kabuuan ng lugar kung saan sila ngayon naroroon. Isa nga iyong abandonadong bahay na tila maliit na bungalow lang. Mayroon namang bubong na yero ngunit kitang-kita ang mada
GULAT silang lahat pagkatapos na makita ang ganoong ipinakitang ugali ni Colonel Rolando kung saan tinutukan nito ng baril si Major Rosales habang hindi pa rin ito nagsasalita. Hindi agad sila nakapagsalita lahat dahil sa sobrang bilis ng mga pangyayari. Makikita ang takot sa mukha ni Major Rosales dahil sa galit na ipinakita ni Colonel Rolando.“Madami na talagang sindikato ngayon ang nambibiktima ng mga kapwa nila tao. They are making other life miserable. At iyon ang hindi ko hahayaan. Ikaw Rosales, alam kong hindi ka nagsasalita at hindi mo manlang ipagkakanlulo ang iyong boss kasi alam mong ililigtas ka niya,” this time, nakangiti na si Major Rosales habang sinasabi iyon pagkatapos ay tinanggal na nito ang pagkakatutok ng baril kay Major at dumiretso na ito ng tayo. “At dahil hindi mo ipinagkanlulo ang boss mo, ililigtas ka niya,” wika ni Colonel Rolando sabay ngumiti ng nakaloloko. Ngunit bago pa makapag-react ang lahat ay mabilis nang kinalabit ni Colonel ang hawak nitong bari