EPISODE 32หลังจากที่คิดได้แบบนั้นผ่านไปครึ่งชั่วโมงฉันก็ออกมาจากห้องน้ำ ร่างของฉันห่อหุ้มไปด้วยผ้าขนหนูสีขาวพันรอบกายไว้อย่างหนาแน่น และไม่ต้องกลัวว่ามันจะตกลงพื้นเหมือนในละครไทย ฉากที่พระ-นางเจอกันในห้องแล้วตกใจร้องเสียงดังจนผ้าที่พันรอบกายตกพื้นน่ะ ไม่มีหรอกฉันเซฟมาดีแล้วเกือบยี่สิบนาทีที่ฉันเลือกชุดสำหรับใส่อยู่บ้าน ฉันเลือกชุดเดรสกำมะหยี่สีฟ้าสดใสจัดการใส่ชุดนี้ก่อนจะเดินไปยังโต๊ะเครื่องแป้งข้างตู้เสื้อผ้า เลือกแต่งหน้าอ่อนๆ อันที่จริงแล้วก็ไม่ถือว่าแต่งหน้าแค่ใช้แป้งและลิปมันแค่นั้น และที่ฉันเลือกใช้แค่สองนี้เพราะฉันคิดว่าฉันก็ไม่ได้คิดที่จะออกไปไหนอยู่แล้ว และวันนี้ก็มีแค่งานถ่ายโฆษณาตอนหนึ่งทุ่มแค่งานเดียวเท่านั้น เพราะฉะนั้นฉันไม่จำเป็นต้องรีบเช็คความเรียบร้อยของตัวเองหน้ากระจกจนพอใจแล้ว ฉันจึงเดินออกไปจากห้องแล้วตรงไปยังห้องรับแขกที่ตอนนี้มีร่างสูงหนึ่งร้อยแปดสิบสามเซน กำลังนั่งอยู่บนโซฟาในท่ากอดอกขาไขว่ห้าง ตอนนี้ข้างกายของเขามีเสื้อสูทสีดำสีเดียวกับเสื้อเชิ้ตถอดอยู่ข้างกายเขาฉันขอพูดออกมาตรงๆและไม่ได้ชมเขาเกินจริงเลยนะ พี่เคนเป็นผู้ชายที่ใส่ชุดดำแล้วขึ้นมาก ใส่แล้วม
EPISODE 33“เจ๊พอลค่ะ พี่เคนเขาเป็นพี่ชายแพรนะค่ะไม่ใช่สามีของแพรถึงจะต้องมาเฝ้าอะไร อย่างที่เจ๊พอลพูด” ฉันบอกกับเธอหน้ามุ่ยอย่างไม่ชอบใจ“ก็นั้นแหละ ยิ่งเป็นพี่ชายด้วยแล้วยิ่งรักยิ่งหวงกว่าสามีน้องอีกค่ะ แล้วยิ่งสวยน่ารักแบบน้องแล้วพี่ขอบอกพี่เคนของน้องแพรมีหวงหนักแน่นอน...” เจ๊พอลหัวเราะคิกคัก ก่อนจะเอามือป้องปากอย่างมีจริต“ไม่เอาแล้วค่ะ แพรไม่คุยเรื่องนี้กับเจ๊แล้วดีกว่า...แล้วตอนนี้เจนนี้เป็นยังไงบ้างค่ะ แพรได้ยินข่าวมาว่าเจนนี่โดนแฟนคลับตามติดเหรอค่ะ”“ใช่จ้ะ แต่ตอนนี้เธอไม่เป็นอะไรแล้วร้ายๆอย่างเจนนี่กลัวได้ไม่นานหรอก” ถึงเจ๊พอลจะพูดถึงเจนนี่แบบเอือมระอาและไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ แต่ฉันก็พอรู้นะว่าเธอก็แอบเป็นห่วงและคอยช่วยเจนนี่อยู่เป็นประจำ ไม่งั้นเจ๊พอลคงตัดหางปล่อยวัดเจนนี่ไปนานหลายปีแล้วฉันรู้นะเจนนี่น่ะ ก็ไม่ได้อยากจะมีเรื่องฉาวหรอกเพียงแต่เธอเป็นดาราที่ทำความดีไม่ขึ้นก็แค่นั้นเอง ชีวิตเธอก็เหมือนกับคนปกติทั่วไป วันหยุดมีไปเที่ยวกับเพื่อน วันพระมีไปเข้าวัดทำบุญและให้เกียรติผู้ใหญ่ มีสัมมาคารวะรู้ว่าควรวางตัวอย่างไรต่อหน้าผู้หลักผู้ใหญ่ แต่ที่เธอมีข่าวฉาวมันเป็นแค่เหตุผ
EPISODE 34“สวัสดีค่ะพี่เคน! ตอนนี้แพรใกล้จะถึงห้องพักแล้วนะค่ะ” หลังจากที่ออกมาจากห้างที่ใช้ถ่ายโฆษณาแบรนด์หนึ่ง ฉันก็ขับรถออกมาอย่างไม่รีบร้อนและในระหว่างทางก่อนหน้านี้นั้น ฉันก็ได้คอลคุยกันกับเจนนี่และฉันก็เพิ่งวางสายจากเธอไปก่อนหน้านี้สักห้านาที ก่อนที่ฉันจะโทร.หาพี่ชายของฉันตามที่ให้สัญญากับเขาไปก่อนที่จะออกมาทำงาน[ครับ พี่มาทำธุระข้างนอกแต่อีกสักพักพี่ก็จะกลับแล้ว] แต่ปลายกลับตอบฉันมาเสียงเรียบ ถึงฟังดูเผินๆอาจเป็นน้ำเสียงอบอุ่นที่เขาใช้คุยกับฉันเป็นประจำทุกครั้ง แต่ฉันสามารถจับน้ำเสียงที่เขาใช้พูดกับฉันได้ และนั้นก็ไม่ทำให้ฉันหยุดสงสัยจึงตัดสินใจถามพี่เคนออกไปตรงๆ“พี่เคน...เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า” ฉันถามเขาออกไปอย่างเป็นห่วง ถึงฉันจะไม่ค่อยรู้งานที่เขาทำแต่ฉันก็แอบได้ยินพี่เซกิกับพี่เรนคุยกันบ่อยๆเรื่องงานของเขานะ พี่เคนเป็นคนละเอียด รอบคอบ เจ้าแผนการมากเพราะฉะนั้นเขาจะไม่ยอมให้งานที่เขาทำขาดทุนแม้แต่น้อย[เปล่าครับ หนูแพรกลับห้องก็อาบน้ำนอนได้เลยนะไม่ต้องรอพี่ อ่อ พี่ทำอาหารไว้อยู่ในตู้เย็นหนูเอามาอุ่นทานได้เลยนะครับ] วันนี้ท
EPISODE 35เวลา 00.04 น. ณ. คฤหาสน์บรรพกาล รถยนต์คันหรูสีดำเคลื่อนตัวเข้ามาจอดหน้าบันไดบ้าน ถึงแม้ตอนนี้จะเป็นเวลาที่ดึกมากแล้วแต่ไฟบริเวณรอบบ้านหลังใหญ่ก็ยังคงเปิดสว่างอยู่ตลอดเวลา และนั้นทำให้ชายหนุ่มวัยห้าสิบห้าปีที่ยังมีเค้าโครงความหล่อเหมือนอย่างตอนยังหนุ่มอยู่นั้นก้าวลงจากรถ ที่ลูกน้องของเขาขับไปรับจากบริษัท บนแขนของเขานั้นถูกพาดเอาไว้ด้วยเสื้อสูทสีดำ เป็นเสื้อที่เขาใส่ไปทำงานตอนเช้าของวันนี้ ถึงแม้ใบหน้าเขาจะยังมีเค้าความหล่ออยู่แต่ก็ไม่อาจปิดความอิดโรยจากการทำงานหนัก ติดต่อกันมาหลายปีบวกกับมีเรื่องให้เขาเครียดอีกหลายเรื่องและนั้นทำให้เขามีริ้วรอยความแก่ชรามากขึ้นกว่าผู้ชายหลายคนวัยเดียวกัน “นายคมวันพรุ่งนี้ไม่ต้องเตรียมรถนะ ฉันจะทำงานอยู่บ้าน” น้ำเสียงที่ฟังดูแล้วอบอุ่นราวกับผู้ใหญ่ใจดีบอกกับลูกน้องคนขับรถก่อนจะปิดประตูรถและก้าวขึ้นบันไดที่เรียงกันแค่สามขั้น “ครับคุณบัญชา!” หลังจากที่ยินสิ่งที่เจ้านายสั่ง ‘นายคม’ คนขับรถก็รับคำสั่งเสียงแข็งขันก่อนจะนำรถไปเก็บที่โรงจอดรถ และเดินกลับไปยังห้องพักคนงานที่อยู่ด้านหลังขอ
EPISODE 36“คุณแม่ค่ะ เมื่อคืนตาเจอผู้ชายคนหนึ่งค่ะหน้าตาหล่อเหมือนดาราเผลอๆอาจจะหล่อกว่าอีก แต่น่าเสียดายตายังไม่ทันได้เข้าไปทักทายเขาก็ขึ้นรถออกไปเสียก่อน”เพลินตาที่กำลังนั่งทานขนมอยู่นั้นหันกลับมาบอกมารดาของเธอด้วยท่าทีตื่นเต้น ก่อนจะทำหน้าเสียดายเมื่อพูดถึงประโยคท้าย และนั้นทำให้ทั้งนางสร้อยงามที่กำลังนั่งอ่านนิตยสารอยู่หันกลับมามองลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนอย่างสนใจ พร้อมๆกับมดตะหน่อยกับผักชีสาวใช้สองคนก็รีบขยับเข้าใกล้นายสาวอย่างอยากรู้อยากเห็นเช่นเดียวกับนายหญิงของพวกเธอ“แม่ว่าผู้ชายคนนั้นต้องหล่ออย่างที่ลูกว่ามากเลยใช่มั้ย ที่ทำให้ลูกสาวคนสวยของแม่เพ้อถึงเขาให้แม่ฟังแบบนี้” นางสร้อยงามรีบวางนิตยสารในมือ ก่อนจะแซวลูกสาวของเธออย่างคนอารมณ์ดี บางทีนี่อาจจะถึงเวลาที่ลูกของเธอจะมีคู่แต่งงานเหมือนกับลูกสาวบ้านอื่นแล้วก็ได้“นั้นสิค่ะคุณหญิง มดตะหน่อยว่าผู้ชายที่คุณตาพูดถึงจะต้องหล่อเหมือนโอปป้าในซีรี่ส์เกาหลีที่มดตะหน่อยกับนังผักชีชอบดูแน่ๆเลยค่ะ” สาวใช้ทำหน้าเพ้อฝันขณะที่พูดก่อนจะทำหน้าเคลิบเคลิ้มเมื่อนึกถึงฉากที่พระเอกเปิดตัว“ไม่หรอก ฉันว่าผู้ชายที่ฉันเจอเมื่อคืนหล่อกว่าดาราเกาห
EPISODE 37‘PAEPUN’และยิ่งอ่านชื่อผมก็ยิ่งรู้สึกว่าดีมาก ผมไม่เคยรู้สึกดีใจเท่านี้มาก่อนเลย มันเป็นความรู้ที่ผมห้ามไม่ให้รู้สึกไม่ได้ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงมีความรู้สึกกับน้อง“เออ ถ้างั้นผมไม่รบกวนคุณเคนแล้วดีกว่า ผมขอตัวนะครับ”“อืม! จะไปก็ไปสิฉันล่ามโซ่ขานายไว้หรือไง ถึงไปไหนไม่ได้” ผมขมวดคิ้วให้เซกิ ก่อนจะพูดกับมันเสียงเรียบ“...ก็ไม่ครับ” มันตอบผมแค่นั้นก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยท่าทีราวกับคนกลัวอะไรสักอย่าง แล้วทำไมมันต้องกลัวผมขนาดนั้นด้วย ผมก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรขนาดนั้นสักหน่อย แค่เป็นคนพูดจริงทำจริงก็แค่นั้น23.44 น.คลิก!เสียงปิดประตูห้องพักจากผมเอง ตอนนี้ผมกลับมาห้องพักของน้องแล้วเรียบร้อย บางทีทุกคนอาจสงสัยและอยากรู้ว่าผมหายไปไหนมาเกือบทั้งวัน จนตอนนี้ก็เกือบจะข้ามไปอีกคืนหนึ่งแล้ว ผมก็ไม่ได้ไหนไกลหรอกครับยังคงวนเวียนอยู่ในเมืองไทย เพียงแต่แค่ไปดูและจัดการเรื่องบางอย่างด้วยตัวเองนิดหน่อย และขอบอกถ้าเรื่องไหนถึงมือผมแล้ว ‘งานชิ้นนั้น’ ไม่มีทางรอดถ้าผมไม่ปล่อยผมเดินเข้ามาในห้องพักที่ตอนนี้ปิดไฟมืดไปหมด นั้นก็แสดงว่าน้องแพรคงจะเข้านอนแล้ว นึกถึงน
EPISODE 38ตึกตัก! ตึกตัก!อยู่ๆ เสียงหัวใจที่เคยสงบสุขของฉันก็พลันเกิดอาการเต้นเร็วผิดจังหวะ เหตุก็เพราะตอนนี้ฉันกำลังอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่ราวกับคฤหาสน์ในนวนิยายเรื่องนะสิ และบ้านหลังนี้เป็นบ้านที่ฉันเคยอยู่แต่กลับไม่เคยมีความสุขเลยสักครั้ง และนั้นทำให้ฉันต้องแหงนหน้าขึ้นไปมองป้ายหน้าประตูที่มีตัวอักษรภาษาไทยเขียนหวัดตัวหนาๆว่า ‘บ้านบรรพกาล’ ทุกอย่างในรั้วบ้านหลังนี้ดูเปลี่ยนแปลงไปมากเลยนะ แต่ไม่รู้...นิสัยของคนในบ้านนี้จะเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนหรือเปล่า“คุณพ่อจะเป็นยังไงบ้างนะ” ฉันได้แต่พูดกับตัวเองเสียงเบา แต่ก็ดังพอจะให้คนในรถที่ฉันกำลังนั่งอยู่นั้นได้ยินอย่างชัดเจน“...ทำไมน้องแพรไม่บอกความจริงกับคุณบัญชาไปเลยล่ะ หรือไม่ก็แถลงข่าวไปเลยก็ได้ว่าน้องเป็นทายาทอีกคนของตระกูลบรรพกาล” ลูกสาวคนเล็กของนักธุรกิจชื่อดังรับรองน้องต้องดังกว่าข่าว ดาราเป็นเมียน้อยของบรรดาเสี่ยๆแน่ ประโยคท้ายเจ๊พอลพูดเสียงติดตลก“ไม่ค่ะ! แพรไม่อยากให้เขาต้องฝืนใจรับแพรต่อหน้าทุกคน แพรอยากให้เขารับแพรจากใจของเขามากกว่า” ฉันพูดกับเจ๊พอลเสียงเรียบเรื่อยก็จริงนะ แต่ข้างในของฉันตอนนี้มันกำลังเจ็บปวดอีกครั้ง เจ็บป
EPISODE 39ณ. ห้างสรรพสินค้า Gภายในร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่ง บริเวณและบรรยากาศในร้านแห่งนี้นั้นจัดว่าดีมากในระดับหนึ่ง มีลูกค้าเข้ามารับประทานอาหารกันก็เยอะพอสมควร ถึงจะไม่ได้เยอะจนเวอร์เหมือนร้านอื่นแต่ร้านนี้ก็มีลูกค้ามาให้บริการไม่มีหยุดพัก และฉันที่ถูกลูกพีชนัดให้ออกมาทานข้าวด้วยก็คือหนึ่งในนั้นตอนนี้ไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวที่มานั่งในร้านนี้ ยังมีเพื่อนๆของฉันอีกสามคนก็คือ ชายด์ เจนนี่ และก็พิงค์ ทุกคนกำลังสนใจกับอาหารตรงหน้าของตัวเองมากกว่าการพูดคุยเป็นไหนๆ โดยเฉพาะเจนนี่ที่บ่นว่าหิวตั้งแต่เข้ามาเหยียบในร้านอาหารแห่งนี้ และตอนนี้เธอก็กำลังนั่งกินโดยไม่สนใจเพื่อนร่วมโต๊ะอย่างฉัน ชายด์ และพิงค์เลย และฉันกับคนที่เหลือก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากปล่อยให้เธอนั่งกินไปจนกว่าเธอจะอิ่ม...“ทำไมวันนี้ไอ้ลูกพีท ถึงนัดแกออกมาย่ะยัยคุณหนู” ชายด์ที่นั่งมองเจนนี่กินอยู่หันมาถามฉันเสียงปกติ“อืม...ไม่รู้สิ” ลูกพีทเหมือนมีเรื่องจะคุยด้วยนะ แต่ไม่ยอมบอกว่าเรื่องอะไร“แปลก...ไม่ใช่ทะเลาะกันกับแฟนเหรอ” ประโยคนี้ชายด์พูดออกมาอย่างจับผิดก่อนจะหันไปดูดน้ำส้มในแก้วของนางต่อ เหมือนกับว่าคำพูดที่หลุดออกมาก่อ
Episode 65"อื้อ!"ฉันร้องครางออกมาด้วยความตกใจ เมื่อแผ่นหลังของฉันกำลังสัมผัสกับเตียงนอน และเพิ่งรู้ตัวได้สติก็ตอนที่ศีรษะสัมผัสกับหมอนนุ่มบนเตียงของพี่เคนเมื่อกี้นี้ แต่พี่เคนก็ไมาได้สนใจอะไรเขายังคงจูบฉันต่อด้วยความเอาแต่ใจ เขาจูบฉันอีกสักพักก่อนจะผละออกมา แล้วหันมาจูบหอมทั่วใลหน้าของฉันแทน และสุดท้ายหลังจสกที่เขาก้มลงไปจูบหน้าผากฉัน เขาก็พูดกับฉันเสียงนุ่มแต่ความหมายของมันกลับทำให้ฉันใจเต้นแรงอีกครั้ง"พี่เคนรักหนูแพรนะคะ...รักหนูแพรที่สุด" พี่เคนบอกกับฉันเหมือนทุกครั้งแต่ฉันสัมผัสได้ว่าการพูดกับฉันครั้งนี้มันมีความรู้สึกที่ต่างออกไป และนั้นจึงทำให้ฉันประสานสายตากับพี่เคนอย่างต้องการคำตอบ"...ห้ามหนีพี่ไปไหนอีกแล้วนะ เพราะต่อจากนี้พี่จะไม่อนุญาตให้หนูหนีไปจากพี่อีกแล้วนะคะ...พี่รักหนูนะ"จุ้บ!ฉันที่กำลังรู้สึกอึ้งกับการบอกรักของเขาอยู่นั้น ได้แต่มองเขาด้วยสายตาไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจอีกครั้ง เมื่อพี่เคนก้มลงมาจูบที่ริมฝีปากฉันเร็วๆแล้วผละออก ก่อนเขาจะส่งยิ้มมาให้ฉันอีกครั้ง"พะ พี่เคน!""ดึกแล้วหนูควรจะนอนได้แล้วนะครับ...พี่ก็จะนอนแล้วเหมือนกัน" พี่เคนกระชับกอ
Episode 64“...พี่เคนค่ะ! พี่เคนเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ!” เสียงหวานของน้องที่ตะโกนถามผมมาจากในห้องนอนของผม ทำให้ผมหันไปมองทางประตูห้องน้ำที่เปิดไว้ไม่ได้ปิดนั้นด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่งต้องการระบายอารมณ์"พี่สบายดี! หนูแพรมีอะไรหรือเปล่าครับ!" ผมถามน้องกลับไป พยายามจะทำให้เสียงมั่นคงและปกติมากที่สุด แต่น่าแปลกผมกลับตื่นเต้นกับอะไรบางอย่างหลังจากที่รู้ว่าน้องเข้มาหาผมถึงในห้องโอ๊ย!!! แต่ให้ตายเถอะ...ยิ่งผมรู้สึกแบบนั้นกับน้องมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งอยากดึงร่างบอบบางนั้นมากระทำชำเราเสียให้หายอยาก และพอคิดมาถึงตรงนี้ผมก็ยิ่งต้องพยายามฝืนร่างกายไว้ เพราะตอนนี้อุณหภูมิในร่างกายผมนั้นมันร้อนราวกับมีน้ำร้อนเดือดๆอยู่ในร่างของผมซ่าาาา!ผมยืนนิ่งให้สายน้ำชำระล้างกายตัวเอง ก่อนจะพยายามเงี่ยหูฟังว่าน้อวจะพูดอะไรหรือเปล่า เพราะตั้งแต่ผมถามน้อง เธอยังไม่ได้ตอบอะไรผมกลับมาเลย"หนูแพรครับ!"ผมตะโกนเรียกน้องเสียงดัง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบอะไรกลับมา สงสัยน้องจะออกไปแล้ว ดีเหมือนกัน...ผมไม่อยากให้น้องเห็นสภาพนี้ของผมสักเท่าไหร่ เดี๋ยวน้องจะกลัวน้องยังไม่เคยเห็นด้านมืดของผม... ผมไม่อยากให้น้องก
Episode 63ปึง!“ขอบคุณยูโกะกับไรอันมากนะที่มาส่งเรา...กลับกันดีดีนะ!” หลังจากลงจากรถแล้วปิดประตู เพื่อนสาวที่นั่งข้างสามีของเธออย่างทานะกะ ยูโกะก็เลื่อนกระจกรถลงมาส่งยิ้มให้ฉัน และนั้นจึงทำให้ฉันต้องพูดบอกขอบคุณทั้งสองออกไปอีกครั้งไม่ได้จริงๆ“จ้า! เดี๋ยวว่างเราไปเที่ยวกันใหม่นะ” ยูโกะพูดด้วยรอยยิ้ม“โอเคจ้า”ฉันโบกมือลาและยืนส่งจนรถยนต์เคลื่อนห่างออกไปจากบ้านพี่เคน ก่อนจะหันกลับมาทางประตูบ้าน ฉันกำลังจะผลักประตูเข้าไปในตัวบ้าน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีใครบางคนเปิดออกมาเสียก่อน“คุณซันไชน์กลับมาแล้วหรือครับ!” และคนที่เดินออกมาจากด้านในก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นพี่เรนนั้นเอง แต่ทำไมเขาถึงมีสีหน้าไม่สู้ดีแบบนั้นล่ะ“มีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“อ๋อ...คุณเคนฝากให้ผมมาบอกคุณหนูคืนนี้ให้รีบเข้านอนนะครับ” พี่เรนบอกกับฉันด้วยท่าทีสงบนิ่ง ใบหน้าขาวนั้นก้มลงมองพื้นไม่ได้มองสบตาฉันเหมือนทุกครั้ง และนั้นทำให้ฉันรู้สึกไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แต่ก็ไม่กล้าซักไซ้อะไรมาก เพราะพี่เรนก็คงได้รับคำสั่งแบบนั้นจากพี่เคน“อืม...ได้ค่ะ แพรคิดว่าวันนี้จะนอนเร็วอยู่แล้วค่ะ”“ครับ...” พี่เรนรับคำก่อนจะหันไปเปิดประตูใ
Episode 62@อพาร์ตเมนท์ G1 ชั่วโมงก่อนหน้านี้...“…ที่เคนพูดเมื่อกี้หมายความว่าไงคะ?” ยูกิเอ่ยถามแฟนหนุ่มของเธออกไปเสียงดัง สายตากลมมองหน้าชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีวันนี้ “เคนจะขอเลิกกับยูกิ เพราะอะไรคะ?”“ผมบอกกับคุณชัดเจนแล้วนะ”“ไม่คะ ยูกิไม่เข้าใจ ถ้าจะเป็นเพราะไอ้รูปบ้าๆพวกนี้ มันไม่เกินไปหน่อยคะ?” ยูกิเหลือบสายตาไปมองรูปที่วางอยู่บนโต๊ะแก้ว ถึงเธอจะรู้สึกกลัวความผิดในข้อนี้มากแค่ไหน แต่เธอจะไม่ยอมเผยพิรุจให้เขาได้เห็นแน่“คุณคิดว่าคุณกำลังทำอะไรยู่ชาน ยูกิ!” เคนหันกลับไปถามผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าขาออกไปเสียงเย็น เธอคงคิดว่าเขาโง่มากเธอถึงได้กล้าทำแบบนี้กับเขาที่จริงเคนจะปล่อยไปแล้วไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธอเลยก็ได้ แต่ที่เขาตัดสินใจเข้ามาเคลียร์ปัญหาเรื่องนี้เพราะเขาแค่อยากให้เรื่องของเขาและเธอนั้นจบกันด้วยดี ...ถึงเขาจะไม่เคยมีใจให้ยูกิเพราะเขาก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่มีความต้องการเหมือนกับคนอื่นๆเคนยอมรับเลยครั้งแรกที่เขาได้พบกับยูกินั้น เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก สวยจนเขาอยากได้เธอมาครอบครอง แต่เขาก็ไม่คิดว่าเธอจะมีใจที่ตรงกับเขา เพราะเธอก็ชอบเขาอยู่ไม่น้อยเหมื
Episode 61ณ. คฤหาสน์ยามาดะ เวลา 07.31 น.ตึก ตึก ตึก!...“พี่เคนคะ พี่เคน...” ร่างบอบางในชุดนักเรียนระดับประถมศึกษาของโรงเรียนชื่อดัง วิ่งลงมาจากชั้นสองของบ้านด้วยความเร่งรีบ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงหวานใสของเธอที่เอ่ยเรียกพี่ชายบุญธรรมของเธอ ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมาถึงและนั้นทำให้เคนที่กำลังจะเดินขึ้นรถไปเรียนต้องหันไปตามเสียงเรียกนั้น“จะวิ่งทำไม! เดี๋ยวก็หกล้มหรอก” เคนหันไปดุแพรพรรณเมื่อเห็นร่างเล็กของเธอวิ่งมาหาเขาด้วยความเร็ว“ก็หนูแพกลัวไม่ทันพี่เคนนี่คะ แฮ่กๆ” แพรพรรณวิ่งมาหยุดตรงหน้าชายหนุ่ม เธอยืนหอบหายใจออกมาด้วยความเหน็ดเหนื่อย ก่อนจะใช้มือน้อยของเธอปาดเหงื่อเม็ดเล็กออกจากหน้าผาก“แล้วนี่มีอะไรถึงรีบวิ่งมาหาพี่ หื้ม!” มือเรียวเอื้อมไปลูบศีรษะเล็กอย่างเอ็นดู “...อย่าบอกนะว่าเราจะไปเรียนน่ะ?”“ใช่คะ หนูแพรจะไปเรียนหยุดมาหลายวันแล้ว”“ได้ไงกัน หนูยังไม่หายดีเลยนะ เมื่อวานยังบ่นกับพี่ว่าปวดแผลอยู่เลย” เคนขมวดคิ้วเมื่อได้ฟังสิ่งที่แพรพรรณพูดจบก่อนจะคัดค้านเธอออกไปเสียงดุ“เมื่อวานปวด แต่วันนี้ไม่ปวดแล้วค่ะ แล้วหนูแพรก็เตรียมยาไปแล้วด้วย นะคะให้หนูแพรไปเรียนนะ หนูแพรคิดถึง
Episode 60 NC++16.00 น.‘น้องแพรของพี่เคน’สายตามคมเข้มก้มลงอ่านข้อความบนหลังรูปถ่ายใบเล็ก ก่อนจะพลิกกลับมาด้านหน้าที่มีรูปของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดกระโปรงฟูฟ่องสีชมพูกำลังยืนเท้าเอวแล้วมองตรงด้วยยิ้ม และรูปใบนี้เขาเป็นคนถ่ายและล้างมันเองกับมือ ก่อนจะเขาจะเผลอหลุดยิ้มออกมาเมื่อนึกไปถึงเจ้าของรอยยิ้มในรูปนี้เพราะตอนที่เคนไปเจอแพรพรรณครั้งแรกนั้น เธอไม่เคยมีรอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้าน่ารักนั้นเลย จนเมื่อเขาได้พูดคุยกับเธอนั้นแหละ เธอถึงได้ยิ้มออกมาและนั้นทำให้เขาได้รู้อะไรบางอย่างคือ เด็กคนนี้ไม่เหมาะกับน้ำตาแต่เหมาะกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเคนจึงตั้งมั่นกับตัวเอง เขาจะทำทุกอย่างเพื่อเก็บรักษารอยยิ้มของแพรพรรณไว้ ไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไรเขาก็ยอม...“เด็กผู้หญิงในรูปนี่ใครเหรอค่ะ” แต่แล้วเสียงของยูกิที่ดังอยู่ทางด้านหลัง ก็ทำให้เคนได้สติก่อนจะเก็บรูปใส่กระเป๋าไว้ตามเดิม เมื่อรู้สึกถึงแรงกอดรัดจากเธอ“น้องสาว...เธอชื่อซันไชน์ ตอนนี้เธอเรียนอยู่เกรดห้า”เคนตอบเด็กสาวกลับไปเสียงอบอุ่นโดยไม่รู้ตัว เมื่อพูดถึงแพรพรรณในวัยเด็ก และน้ำเสียงนั้นก็ทำให้ยูกิรู้สึกอิจฉา
Episode 5910.11 น.หลังจากที่ดื่มนมเสร็จจนหนีพี่เคนกลับมายังห้องของตัวเอง ฉันก็ไม่ได้ออกมานอกห้องอีกเลย ส่วนพี่เคนนั้นก็ทำตัวปกติทุกอย่าง เขายังดูแลเอาใจใส่ฉันเหมือนอย่างทุกครั้ง จะมีแปลกไปก็ตรงที่เขาชอบทำตัวติดฉันมากขึ้น เวลาฉันไปไหนมาไหนจะต้องมีเขาคอยตามตลอด เหมือนอย่างตอนนี้เขาก็ยังเดินอยู่ข้างฉัน คอยจับมือฉันไม่ยอมปล่อย จนฉันต้องคอยบอกเขาทางสายตาอยู่หลายครั้ง แต่ก็หลายครั้งอีกเหมือนกันที่เขาทำเฉยไม่ยอมทำตามที่ฉันบอกและตอนนี้ก็เป็นเวลาสิบโมงกว่าแล้ว ตอนนี้ฉันอยู่บ้านคุณปู่คิม พี่เคนพาฉันมาหาท่านตามที่บอกฉันไว้ตั้งแต่เมื่อคืนนี้“...ไม่เจอกันนานเลยนะ ทำงานที่เมืองไทยเป็นยังไงบ้าง” น้ำเสียงอบอุ่นของชายชราวัยเจ็ดสิบปลายๆถามฉันขึ้นมา หลังจากที่ฉันเดินเข้ามาในบ้านและกำลังเดินไปหาท่าน“สวัสดีค่ะ แพรคิดถึงคุณปู่ที่สุดเลย...” ฉันเดินเข้าไปกอดคุณปู่หลังจากที่พูดประโยคนี้จบ“ปากหวานจริงๆ แล้วทำงานเป็นไงสนุกไหม?”“สนุกค่ะ อยู่ที่เมืองไทยแพรมีเพื่อนเยอะมากเลย แต่ส่วนมากจะเป็นแฟนคลับมากกว่านะค่ะ” ฉันบอกกับคุณปู่ออกไปอย่างอารมณ์ ก่อนที่ท่านจะพาฉันเดินโอบเอวไปยังห้องรับแขก โดยมีพี่เคน
Episode 58“แต่ผมไม่ได้รักคุณแล้ว...”ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงไม่คิดหรือแม้แต่จะกล้าพูดประโยคนี้ออกมาด้วยซ้ำ แต่เป็นเพราะเธอที่ทำให้ผมกล้าที่จะทำทุกอย่าง เพื่อผลักเธอออกไปจากชีวิตของผม“มะ ไม่จริงหรอก เคนโกหก เคนกำลังโกหกยูกิอยู่ใช่ไหม ...เพราะที่จริงแล้วเคนยังรักยูกิอยู่”“ผมพูดความจริงเพราะผู้หญิงอย่างคุณ...” พอพูดมาถึงประโยคนี้ผมก็ใช้สายตามองไปยังร่างบอบบางของยูกิ ที่ยืนห่างจากผมไปไม่ไกลนักด้วยสายตาเย็นชา “ไม่ได้มีค่ามากพอจะให้ผมต้องรักเลยสักนิด”“เคนพูดแบบนี้หมายความว่าไงค่ะ” ยูกิถามผมกลับมาอย่างไม่เข้าใจ และตอนนั้นเองน้ำตาของเธอกำลังไหลลงมาอาบแก้ม แต่ผมกลับมองภาพตรงหน้าด้วยความเฉยชา“ออกไปจากชีวิตของผมซะและก็อย่าทำอะไรโง่ๆอย่างวันนี้อีก...แล้วจะหาว่าผมไม่เตือน”“มะ ไม่ค่ะ เคนก็รู้ยูกิทำไม่ได้ ยูกิรักเคนยูกิจะอยู่กับเคน” พูดจบเธอก็เดินตรงมาหาผมที่โซฟา เธอทำท่าจะเข้ามากอดผมอีกครั้งแต่ครั้งนี้ผมกลับรู้สึกทนไม่ได้อีกต่อไป“พอเถอะยูกิ เลิกหลอกตัวเองสักที...เราเลิกกันแล้วนะ!” ผมบอกกับเธออกไปเสียงดังจากจากลุกขึ้นยืนจากโซฟา และนั้นทำให้ร่างบอบบางที่กำลังเดินเข้ามาหาผมหยุดชะงักก่อนจะ
Episode 57“น้องซันไชน์ เคนอยู่หรือเปล่าค่ะ?”เสียงหวานใสราวกับระฆังแก้วของผู้หญิงคนหนึ่ง ดังมาจากทางด้านหลังฉันและนั้นทำให้ฉันจำต้องวางมือจากบัวรดน้ำลงก่อนจะหันกลับไปด้านหลังด้วยความสงสัย“เอ่อ คุณเป็นใครค่ะ?”ฉันถามผู้หญิงรูปร่างบอบบางราวกับตุ๊กตาที่ยืนห่างจากฉันไปห้าก้าว จะว่าไปเธอคนนี้ก็มีส่วนคล้ายกับฉันอยู่เหมือนกันนะ โดยเฉพาะสไตล์การแต่งตัวเธอแต่งชุดคล้ายๆกับฉันเลยล่ะ“พี่ชื่อชาน ยูกิหรือจะเรียกว่าพี่ยูกิเฉยๆก็ได้ค่ะ พี่มาหาเคน...เขาอยู่หรือเปล่า?”“อ๋อ พี่เคนไม่อยู่หรอกค่ะ คุณมีอะไรกับเขาหรือเปล่าค่ะ เพราะกว่าพี่เคนจะกลับก็คงจะดึกมากเลย...ถ้ามีเรื่องด่วนบอกฉันก่อนก็ได้เดี๋ยวฉันจะบอกกับเขาให้ค่ะ”ฉันเสนอทางเลือกให้คนตรงหน้าด้วยความหวังดี เพราะเธอเหมือมีเรื่องด่วนจริงๆ และอีกอย่างตอนนี้ก็ใกล้จะมืดแล้วด้วยเธออาจะรีบกลับบ้านก็ได้“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันจะรอเขากลับมา”แต่ดูเหมือนผู้หญิงที่ยูกิจะไม่เห็นความหวังดีจากฉัน เอ๊ะ! หรือฉันจะคิดมากไป เพราะบางทีเธออาจจะมีเรื่องสำคัญที่บอกคนอื่นไม่ได้นอกจากจะบอกกับพี่เคนด้วยตัวเองก็ได้ ฉันคงจะคิดมากไปเองแน่ๆ และเหมือนฉันจะคิดเยอะไปจริงๆ พอ