'Wala kang kuwentang ina, wala kang kuwentang asawa, wala kag kuwenta sa lahat ng bagay'
'You. Have. No. Worth.'
'Maybe he did love you but not as much as does to me.'
'Isa ka lang asawa na walang kuwenta. Accept it, Janess. Na wala ka nang halaga pa sa buhay niya dahil nandito na ako.'
'Dahil 'di tulad mo, Kaya kong punuan ang mga
pangangailangan niya. Kaya kong maging ina sa anak namin at asawa sa kanya. Kayang kaya kitang palitan Janess.'
'I can definitely take Nathan back away from you. Babawiin ko siya. At maggiging isang buong pamilya kami. Watch me.'
Nagpau
Napahinto ako sa paghihiwa ng karne para sa agahan namin ni Nathan ng biglang tumunog ang doorbell.Dali-dali ko namang hinugasan ang kamay ko pagkatapos ay pinahid sa suot kong apron.Sino naman kaya ang nag doorbell? Wala naman akong inaasahang bisita ngayon eh.Inaayos ko ang buhok ko habang naglalakad palabas ng bahay.ding! dong!"Sandali lang!" sigaw ko nang nasa labas na ako."JANESSS!!" Napahinto ako sa paglalakad ng marinig ang pamilyar na matinis niyang boses.
"Y-you shouldn't have done that.." sabi ko kay Nathan nang nasa sala na kami pagkatapos niya 'kong hilain papunta dito.Lumingon siya sa'kin."What?!" sigaw niya bigla kaya muntik pa akong mapatalon!"T-that! Ngayon lang ulit kami nagkita ni kuya Sherwin tapos--""What? Did you miss him that much?" Tanong niya habang nakakunot ang noo."Nathan.. Higit tatlong taon din na hindi ko nakita si kuya She--""Stop!" sigaw niya at itinaas ang kamay para patigilin ako sa pagsasalita. "Don't mention his name in front of me ever again. Understood?" sabi niya at tumingin sa dala kon
Isang buwan na ang nakakaraan, and as usual, palaging wala si Nathan, ibinalik na kasi siya ni papa Nante sa trabaho.Kung dati, ay umuuwi siya sa bahay parati tuwing gabi, ngayon ay minsan na lang. Hindi niya na kailangan magpaalam pa dahil alam ko namang sa poder ni Janelle siya pumupunta at natutulog kadalasan..Masakit parin. Tanggap kona, oo. Pero 'di ko maiwasang umiyak minsan dahil sa sakit, lungkot at pangungulila sa kanya. At kung uuwi naman siya, titignan niya lang ako at hindi kakausapin. Kahit ang sabayan sa pagkain ay hindi niya na magawa.Every time na naiisip ko 'to ay nasasaktan talaga ako. Pinipilit ko lang ang sarili kong ngumiti parin dahil pinili ko'to. Just like what I've a said, I have to get used to this pain thing.
Hindi ako makapaniwala..I just slapped Shirley.. Gusto kong humingi ng tawad pero hindi ko magawa, dahil this time..nangingibabaw ang galit sa puso ko..I can't bear her hurtful words anymore.. Alam ko namang nadadala lang siya sa galit niya pero hindi ko mapigilan ang sarili kong masaktan sa mga sinabi niya. Hindi ko napigilang sampalin siya..I pursed my lips together and let my unwelcome tears flow..Nanlalaki naman ang mga matang tumingin siya sakin habang nakahawak sa Kaliwang pisngi niya.."O-of a-all people I-I know.. Y-you're the last p-person I s-suspected who w-would j-judge me, L-Ley.." Humikbi ako.. "I never thought
"Gutom na gutom kaba?" natatawang tanong ni kuya Sherwin habang tinitingnan lang akong mabilis na kumakain.Nginuya ko muna ang kinakain ko tsaka lumunok."Eh kuya, ang sarap naman kasi nitong pagkain na dala mo." sabi ko tsaka lumamon ulit. "At shakto pa kashi wala pagkain dyito." hindi na maayos ang mga salitang dagdag ko dahil sa pagnguya ko.Natawa nalang ulit si Kuya."Ano'ng sabi mo? Hindi kita Naintindihan." mukhang amaze Na amaze pa siya habang tinitignan ako.Nilunok ko ulit ang kinain ko saka nagsalita."Wala nang pagkain dito sabi ko. Naubusan na ng stocks a--
Janess' POVNanlaki ang mga mata ko at gulat na gulat sa biglaang paghalik sa'kin ni kuya Sherwin..Hindi ako makagalaw, Natulos lang ako sa kinauupuan ko at nakatingin lang sa mga mata niya na nakapikit.Kuya Sherwin kissed me.. What should I do?Hindi parin kasi talaga ako makapaniwala.. W-why did he kiss me..?Mas lalong nanlaki ang mga mata ko ng gumalaw ang mga labi niya dahilan para matauhan ako at malakas na tinulak ko siya..B-bakit??"K-kuya.. Why d-did you do that..?" mahina ang boses na tanong ko sa ka
February 14, 2015Janess' POV"I still can't believe it.. Mrs. Na ako." Abot langit ang mga ngiti ko habang nakayakap sa bewang niya. It feels so good having him so close to me like this-- with our naked bodies touching.He chuckled then caressed my hair."Me too. I still can't believe that you're officially an Alvarez. My Mrs. Janess Alvarez. Hmm.. It sounds so good." Tapos ay hinalikan niya ang noo ko.Mas lumaki ang mga ngiti ko..Nandito kami ngayon sa kwarto ng bahay namin na kakatapos lang gawin last month. At kakatapos lang din namin gawin yung ano.. Yung 'ano' ba
Janess' POV"October twenty six." Basa ko sa kalendaryo dito sa loob ng kwarto ko pagkagising ko pa lang..October 26..Malapit na ang araw ng mga patay.. Araw ng mga taong pumanaw na.. Araw ng pagalaala sa mga minamahal natin na nang-iwan na.. At ang araw na pinakamasakit sa lahat..Pinikit ko ang mga mata ko at nag usal ng maikling panalangin,Pagkatapos ay bumuntong-hininga ako saka hinawakan ang dibdib ko sa bandang puso. Kumikirot kasi Iyon sa emosyonal na sakit na nararamdaman ko ngayon.."Nathaniel baby.." Sambit ko sa pangalan ng anak ko kasabay ng pagpatak
Unti-unti kong minulat ang mga mata ko at Mukha ni Shirley ang nabungaran ko.Nakatunghay ito sakin habang umiiyak na para bang hinihintay akong magmulat ng mata.Nanlaki ang mga mata nito ng tuluyan ko ng buksan ang mga mata ko at niyakap ako ng sobrang higpit. Humagulgol ito.."N-Ness.. Patawarin mo'ko.. Hindi ko sinasadya.. Please.." aniya."*cough* Ley.. I can't breath.""Sorry.. Huhu.. Nesssss." aniya at tsaka inalis ang pagkakayakap sakin. Tinakpan nito ang mukha at mas humagulgol, "Ghad.. I'll never forgive myself! Huhuhu." humikbi ito.Inabot ko naman ang braso n
Kinabukasan ay nagising ako dahil sa ingay na nanggagaling sa labas at para bang nagsisigawan ang mga tao doon.Napilitan akong bumangon at ramdam ko pa talaga ang panghihina at pagkapagod ko hanggang ngayon. Ramdam ko parin kasi ang bigat sa dibdib ko dahil sa panganinip ko Kahapon, kaya nagbalik tuloy sa alaala ko ang nangyari'ng s-sunog..Pero ang labis na nakakapagtaka at nagpapagulo sa isip ko ay.. Ay kung bakit nasama si Janelle sa panagininip ko na 'yun.. Kung bakit.. Hawak niya ang anak ko?Napabuntontong hininga na lamang ako saka iniling-iling ang ulo ko. Kailangan ko ng kalimutan na iyon..Pumunta ako sa banyo tsaka naghilamos at nagsepilyo, pagkatapos ay tinitigan ko a
Kinakalikot ko ang kuko ko habang nasa gitna kami ng byahe ni Bryan."Ano ba yung ipapakita mo sa'kin at kailangan talaga na ngayon agad?" tanong ko sa kanya.Nilingon niya naman ako at saka ko lang napansin na para bang r-u-melax ang itsura niya. Kanina kasi ay parang tense na tense siya pero 'di ko lang pinapansin."S-secret nga lang yun." aniya.Hindi naman na ako umimik pa. Ilang minuto lang ang nakalipas pero miss na miss ko na agad ang anak ko.Hayy.. Don't worry baby, sandali lang naman si mommy eh.. Babalikan agad kita..Napabuntong hininga ako
Janess' POV"Manang Mina! Tara na po." tawag ko kay manang Mina at dahan dahang inayos ang baby carrier na suot ko para maging maayos ang pagkakapwesto ng anak ko habang nakasandal ito sa dibdib Ko. Naglulumikot ang mga kamay nito na may suot na gloves at gumegewang din ang ulo.Nakakatuwa iyong panoorin.Hanggang ngayon ay nag uumapaw parin sa dibdib ko ang saya at pakiramdam na di makapaniwala nung ipanganak ko ang first child namin ni Nathan na si Baby Nathaniel.Every time na nasusulyapan ko ang anak ko ay hindi na mapuknat ang ngiti sa mga labi ko.. Nakakatunaw lang ng puso.Ang sarap lang sa pakiramdam
Nathaniel/NathanelleNovember 16, 2018Mahigit dalawang linggo na ang nakakaraan magmula ng.. Magmula ng pagkawasak na naman ng puso ko. Mahigit dalawang linggo naring naninirahan si Janelle at si Nathanie-- Nathanelle sa bahay..At puro adjustments ang ginagawa ko, mas lalo akong nagigising ng maaga para ipagluto ang asawa ko at pati narin si Janelle.. Ni hindi na nga ako makapagsabay sa pagkain tapos ako din ang nagluluto ng pagkain ni Nathanelle, magtitimpla ng gatas niya, at minsan pa.. Pinapatulog siya..Hindi naman ako umaangal at sa totoo lang kagustuhan ko din naman na pagsilbihan ang bata.. Ewan ko ba, pakiramdam ko kasi responsibilidad ko iyon.. At nakakaramdam din ako ng kasiyahan sat'wing ginagawa ko iyon.
Nakatulala lang ako habang tinitignan ang mukha niyang wala'ng bahid ng kahit na anong emosyon.Nagtatanong ang mga mata ko at puno ng luha habang nakatingin lamang sa kanya..H-hindi ko na alam.. Hindi ko na talaga alam.. Ano ba'ng nangyayare?? Bakit nandito si Janelle?? At bakit hinahayaan lang ni Nathan ang mga lalaki'ng 'yun na ipasok ang mga gamit ng babae'ng to?? Hindi ko na talaga maintindihan.. Eh parang kahapon lang, ang saya saya ko tapos ngayon.."Nathan baby.. I miss you sooo much!" rinig kong tili ni Janelle. Nilingon ko siya at naglalakad na siya papunta sa asawa ko, nilagpasan niya ako habang bitbit parin si Nathanelle."Daddyy!!" tili ng bata tsaka inangat ang dalawang b
Ang saya. Sobrang saya ang nararamdaman ko ngayon.Marami kaming ginawa at isa na doon ang pag s-swimming nang sabay, maligo ng sabay gaya ng ginagawa namin dati.. Nung una, nahihiya at awkward pa para sa'kin, pero kalaunan ay hinayaan ko nalang din ang sarili kong.. Mag enjoy, na magsaya para lang sa araw na'to. Hindi ko muna inisip ang iba at ang kung anu-ano pa na magdudulot ng sakit sa puso ko at hinayaan lamang ang sarili kong magpatangay.. Magpatangay sa agos ng kaligayahan.We kissed, we touched like it's a usual thing we do as a husband and wife but we didn't make love.Hindi kami nagtalik pero kuntento na ako doon. Sa mga simpleng halik at haplos niya. H-hindi naman sa gusto k-kong makipag a-ano p-pero.. Arghh! Oo na.. Gusto ko. Guston
Janess' POV"N-Nate.. Uhm, h-hindi kaba papasok ng opisina?" maingat kong tanong sa kanya habang dahan dahan'g naglalakad papunta sa ref para uminom ng tubig.Matagal bago siya sumagot.."No. I'll stay here for the day." sagot niya dahilan para muntik akong masamid sa iniinom ko.'No, I'll stay here for the day.'T-tama ba ang narinig ko??"T-talaga?? Hindi b-ba magagalit sa papa Nante?" nanlalaki ang mga mata'ng tanong ko sa kanya.Lumingon naman siya sa'kin at nginitian ulit ako dahilan para mas lalong manlaki
Nathan's POVI stared at her face and I tried hard just to suppressed my laughter at her shocked expression.. So cute.So I just smiled. And I stopped myself from striding towards her and kissed her when her eyes widened when I smiled at her. So I just turned my back and continued cooking and smiling..I don't know what has gotten into me when I woke up this morning and just want to cook.. For her. For my wife..••I was descending the stairs when I heard her voice.. Crying..I hastily went to the room she's occupying then leaned my ear at her door.