Isang nakakabinging katahimikan ang naghari sa loob ng kotse, tanging tunog lang ng manibelang kaniyang hinawakan at hangin lang na nanggagaling sa erkon ang tanging naririnig nila.
Tahimik lang sila sa loob habang nagmamaneho ito at ang anak naman nitong nakatingin lang sa labas ng bintana at halatang ayaw itong kausapin. Ilang beses niya na itong sinubukang kausapin kagabi ngunit bigo pa rin siya.
Nahihirapan itong suyuin ang anak sapagkat wala si Lyra na tutulog sa kaniya. Ayaw man nitong umalis sa bahay ngunit kinakailangan talaga dahil nagkaroon daw ng problema ang kompanya nito, kaya sila nalang ang naiwan ng anak niya.
"Baby, did you finish your homework already?" pagbasag nito sa namumuong katahimikan.
"Yes." tipid nitong sagot habang nakatuon pa rin ang atensyon sa labas ng kotse. Napabuntong hininga na lamang ito dahil sa ipinakita ng anak. Hindi naman kasi talaga ito sanay sa ganitong ugali ng a
Hindi ako pinansin ng anak ko at nagpatuloy lang sa pag-iyak. Bakit ito nandito? Bakit wala siyang kasama?"H-Hi little boy? What happened? Where did you get this?" I asked him. Lumiko ako at hinarap ang anak ko, napatingin ito sa akin at pinunasan ang kaniyang mga luha.Hindi ako nito sinagot ngunit tinuro nito ang isang malaking bato sa gilid ko. Oh my baby!"Oh, I can help you." I volunteered. Nahihiya ako mismo sa anak kong makipag-usap, ayoko kasing magalit siya sa akin."Daddy said, don't talk to strangers." sambit nito."Well, you already does." nakangiting sambit ko dito na ikinakunot ng noo ng anak ko."By the way, my name
Naalimpungatan ako nang marinig ko ang malakas na pagtunog ng telepono sa gilid ng aking tinutulugang kama.Gusto ko man itong patayin at bumalik sa pagtulog dahil inaantok pa ako, ngunit nagbabakasakali ako na importante ito. Baka mamaya ay importante ito.Inabot ko ito. Nagdadalawang-isip pa ako kung sasagutin ko ba ito o hindi. Unknown naman kasi, hindi ko ito kilala.Makalipas ang ilang segundo nang matapos na ang pagtunog nito, nakatitig pa rin ako sa screen. Hindi ko ito sinagot. Ipinikit ko nalang ang mga mata ko at bumalik sa paghiga, inilagay ko ang telepono ko sa gilid ng unan ko at muling ipinikit ang mga mata.Lumalalim na ang pagtulog ko, ngunit narinig ko na naman ang malakas na pagtunog ng aking telepono na ikinaiinis ko. Hinablot ko agad ito sa gilid ng unan ko at tiningnan kung sino ang tumawag.I sighed in disbelief. Sino ba kasi ito?I have no other choice but to answer the call, baka tatawag na naman ulit ito mamaya at ma
Nang mag alas nwebe na ng umaga, naghanda na si manang para sa kaniyang pag-alis. Day-off niya kasi ngayon at sabi niya'y bukas pa siya ng alas nwebe makakauwi.Nang tuluyan nang makaalis si manang, sunod kong ginawa ay pinaliguan ko ang anak ko. Naguluhan pa nga ako nang sabihin nitong ayaw niyang magpasama sa akin, parang hindi three years old ang kausap ko, ngunit kalauna'y pumayag na ito.Ang ingay pa nga namin hindi dahil sa nilalamig siya, kundi dahil nahihiya siya sa katawan niya."Tita Samantha, I wanted to tell you something." he said as he kept on playing my hair. Nasa kandungan ko siya at kasalukuyan kaming nakaupo sa likod bahay ng mansyon."Sure baby." saad ko naman."I have my Daddy and I have my Mama, but where's my Mommy?" he asked in curiousity.Pakiramdam ko ay nabawasan ng isang tinik ang aking puso, nakahinga ako nang maluwag. Akala ko kasi ay si Lyra talaga ang kinikilala niyang ina, hinahanap pa rin niya pala ang
"Good morning, Ma'am Sam. Pasensya po kung na-late ako." ka agad akong napalingon nang marinig ko si ang isa sa mga crew kong nagsalita.Abala kami sa paghahanda ng mga idi-display na cake, malapit na rin kasi ang oras ng pagbubukas sa cakeshop."Oh! Good morning. It's okay, huwag kanang nagpaliwanag." nakangiting sagot ko dito. Ngumiti tin ito at mabilis na kumuha ng apron upang tulungan kami sa ginagawa."Ma'am, ako na po diyan. Masyado niyo na pong inaabala ang sarili niyo, baka mamaya eh pagalitan kami ni sir Tristan." pabirong saad pa ng kasama ko na di ko namalayang nasa gilid ko na pala."Anong papagalitan? Bakit naman?" natatawang saad ko dito."Eh kasi po, baka ayaw niyang mapagod ang soon-to-be-girlfriend niya." lokong saad ng kasamahan ko dahilan upang matigil ang lahat sa ginagawa at sabay na nagsitilian. Pakiramdam ko a
Alas sais pa ng umaga at nakahanda na ako sa aking pag-alis. Nakasuot lamang ako ng isang simpleng t-shirt at pinaresan ko ng itim na pantalon.Bumaba na ako ng aking kwarto at dumiretso ka agad sa kusina upang kunin ang dalawang pares ng milkshake na ginawa ko kagabi. Matagal akong natulog dahil lang sa pagpaplano kung ano ang kailangan kong gawin o sabihin sa harap niya.Napagplanuhan ko kasing bisitahin ang mag-ama ko sa bahay nila. Kaya ako gumising ng maaga upang maabutan ko pa sila. Nalaman ko kasi kahapon na sasama ang anak ko kay Tyrone sa kompanya dahil wala itong makakasama sa bahay nila.Inilagay ko muna ang mga baso sa lalagyan nito at binalot ito gamit ang paperbag na kulay blue. Sana naman ay magustuhan nila ang mga ito, pinagpuyatan ko pa naman ang mga ito. Nakailang ulit pa ako kagabi dahil ayokong masobrahan sa tamis at tabang ang gawa ko.
ALAS OTSO na ng gabi nang makauwi ako galing sa shop. Matagal kaming nagsarado dahil hindi man lang maubos-ubos ang mga costumers, sobrang saya ko nga dahil sa pangyayaring iyon.Halos nakapikit na ako habang pinupunasan ang buhok ko matapos kong maligo. Hindi naman tumatalab ang malamig na tubig sa katawan ko, dahil inaantok pa rin ako.Tila nakikisabay sa akin ang araw na ito dahil pakiramdam ko ay ito na ang pinakamaswerteng araw sa buong buhay ko.Naglakad ako patungo sa labas ng kwarto at dumiretso sa balkonahe upang magpahangin saglit. Nasa pang-apat na palapag ako ng aking tinutuluyang kondominyum kaya maganda ang tanawin sa tuwing gabi, medyo malayo ang kondo na ito sa kalsada at malapit sa karagatan kaya ganoon nalang ang mararamdaman mong lamig ng hangin.
Makalipas ang mahigit dalawang linggo, napansin ko ang unti-unting pag-iiba ng pakikitungo ni Tyrone sa akin. Tinuring niya akong isang kaibigan, at masaya ako sa ganoong klaseng pakikitungo niya.Sana nga ay magtuloy-tuloy na hanggang sa tuluyan niya na akong bigyan ng karapatang makilala ng anak ko. Masaya na ako doon.Alas syete y trese na ng umaga nang magising ako. Paano ba naman kasi, hindi maubos-ubos ang costumers namin at naabutan kami ng alas dyes ng gabi.Ngayon ay alas otso na ng umaga at bihis na bihis na ako, handa na akong pumunta sa park kung saan kami magkikita ng mag-ama ko.Alas dyes na ng gabi at kasalukuyan akong nagmamaneho pauwi ng tinutuluyan kong kondominyum, ngunit biglaang tumunog ang telepono ko.
Nang makarating na ako doon sakto namang tumunog ang cellphone ko na kanina lang ay nasa bulsa ko na.It's from Tyrone! God! He called me, I didn't know. Maraming text messages ang aking natanggap galing sa kaniya, dahilan upang kabahan ako.Nagalit ako sa sarili ko nang mabasa ko lahat ng mensahe niya sa akin, ngunit, iisa lang ang nagpukaw sa aking atensyon.You're a big disappointment, Samantha.Tila naubos lahat ng pag-asa na naipon habang kasama ko ang mag-ama ko. I made him disappoint,for the second timeand that happens because of my carelessness.Naiiyak na ako dito sa loob ng aking kotse habang nakatitig sa parke sa harap ko. Gusto kong saktan an
Samantha Naalimpungatan ako nang marinig ang ingay na nanggagaling sa alarm clock na nasa gilid ng aming kama. Napangiwi pa ako nang masilaw ako sa repleksyon ng araw na nanggagaling sa binata ng aming kwarto ni Tyrone.Nang tuluyan ko nang maimulat ang aking mga mata, napakunot ang noo ko nang makita'ng wala na ang mag-ama'ng katabi ko pa kagabi. Sabado ngayon, kaya nasanay na ako'ng mas mauuna pa talaga ako'ng gumising. But now is—surprising! I wonder, saan kaya sila?It has been three years since I and Tyrone got married. But the feeling is still fresh, at para bang kahapon lang iyon nangyari. The smiles and the tears.I let out a deep sigh as I heard them laughing and yelling loudly and happily outside. Naglalaro na naman sila without even waking me up.Inaantok na napahilamos ako sa aking mukha bago tuluyang bumaba ng aming kama upang puntahan sila s
"I'm sorry minahal kita" I said."I'm sorry nagpakasal tayo" I continued"I'm sorry kung dumaan ako sa buhay mo""I'm so sorry if I felt alone that time to the point na, malasing ako at di ko alam ang gagawin ko""I'm sorry I was born to love you" I said, and let my tears out."Argh! T-Tyrone, nasasaktan ako. Please, tama na!" I screamed in pain I felt."Umiyak ka, di parin kita kakaawaan, at mas lalong di kita patatawarin."
I heard something fell on the floor that made my whole system half awake. My eyes were still close, I tried to move my body to face my back as I felt the light came from the sun outside my room's window touches my left cheek, but good thing my hair covers half of my face that protects my facefrom it.I forced my eyes to open it, but then I failed. My eyelids are more heavier than I expected, I'm really sleepy."Hmm. . ." I groaned silently as my face twisted when I, again heard the weird noise coming from the outside.Kahit tinatamad ang buong sistema ko ay pinwersa ko pa ring idilat ang mga mata ko at iangat ang sarili upang tumungo sa labas ng aking kwarto.Ako lang naman ang mag-isa dito, wala din dito ang mga kasambahay namin dahil linggo ngayon at pinauwi ko muna sila. I don't remember myself letting someone stay here in our house. Sa pagkakaalala ko rin ay umuwi na kahapon ang mag-ama ko ako pa
3 DAYS had passed. Kakauwi lang namin galing sa ospital. The doctor discharged her. Hindi naman matigas ang ulo ni Samantha at sinusunod niya ang bawat abiso ng kaniyang doktor, kaya ngayon ay magaling na siya. Kailangan nga lang nitong ingatan ang bawat paggalaw dahil medyo sumasakit pa daw ito, ika niya.Kasalukuyan kaming nakaupo sa bakuran ng kanilang bahay. I didn't brought her to our house, kasi unang-una, ako mismo ang sumang-ayon at pumutol sa relasyon naming dalawa kaya natural lang na umuwi siya sa bahay ng kaniyang mga magulang.Sinamahan ko muna siya dito sa kanilang bahay kasama ang anak ko, dahil umalis na naman sina Tito at Tita para asikasuhin ang iniwan nilang business abroad. Hindi naman umayaw si Samantha na ikinaluwag ng pakiramdam ko. I can stay with her longer.Sobrang tahimik namin dito at tanging tunog lang galing sa laruang lang ng aming anak ang aming naririnig. Pasimple kong nilingon ang
LIMANG ARAW na simula noong magising si Samantha. Nandito pa rin kami sa ospital. The doctor advised her to stay for at least three daysSa loob ng limang araw na iyon, masasabing kong nakakapanibago. I volunteered to took care of her so I really can feel how she tried to avoid me. Naninibago lang ako dahil hindi ako sanay na ganito ang asawa ko. Tahimik lamang ito kapag nasa tabi niya ako, kapag naman kinakausap ko siya, minsan ay ngumingiti lamang ito o di kaya'y tatango. Sa loob rin ng limang araw na iyon ay mas nagkalapit ang loob ng mag-ina ko, mas komportable na ang anak kong kasama ang ina niya hindi tulad noong unang beses pa lamang silang magkasama.Kasalukuyan kaming nasa parke ngayon upang ipasyal siya kasama ang anak namin. Pinaupo na muna siya sa salumpo na ngayo'y tulak-tulak ko. Nakabenda pa rin ang kanang paa at braso niya. Kanina'y kinuha na ng doktor ang benda sa kaniyang ulo dahil iyon ang gusto niya, kaya't kailan
"DADDY!" ka agad na naimulat ng lalaki ang kaniyang mga mata nang marinig niya ang malakas na pagtawag sa kaniya ng anak. Bahagya pa itong napangiwi nang masilawan sa sinag ng araw na nanggagaling sa labas ng bintana ng kwarto nito.Napansin niya ang mabilis na pagtibok ng kaniyang puso. Fck! It was just a dream! What a scene! Para talaga itong totoong pangyayari."Daddy, why are you crying? Are you having a nightmare?" palihim na napamura si Tyrone nang makita ang umiiyak na anak sa kaniyang tabi habang hawak-hawak ang kaniyang isang kamay. Napansin nito ang pamamasa ng kaniyang mga pisngi at nakumpirmang umiiyak nga talaga ito."Baby." he whispered and immediately travels his hand to wipe those tears."Why are you crying, daddy?" he again asked."N-Nothing, baby. I'm just dreaming about something." he answered."What's that something, dadd
Matapos na kumain ni Joy ay ka agad na itong bumalik sa ospital upang bantayan ang kaibigan. Naabutan niya si Tyrone na nakaupo sa gilid ng kama ng kaibigan habang nakahawak sa kaliwa nitong kamay. Ngumiti na lamang si Joy dito at nagtungo sa gilid upang umupo. "Nagpunta ba rito ang doktor niya?" tanong nito sa lalaki. "Yes." tipid nitong sagot sa dalaga habang nakapirmi ang tingin sa tulog na babae. "Ano daw sabi? Kumusta si Samantha?" tanong nito.Narinig nito ang malalim na hininga ng lalaki bago ito sinagot, "She's improving. Her brain injury is gradually healing. Damn! God knows how happy I am
MABILIS na nagdaan ang mga araw. Naging abala na ang buhay ni Tyrone, dahil nagkaroon ng pagkalabuan ang kaniyang napagkasunduang kompanya. Kaya kinakailangan siyang manatili sa kompanya, ngunit dahil ayaw niyang iwan si Samantha ay hinahati nito ang oras. Uuwi siya sa kanilang bahay upang bisitahin ang anak, bibisitahin ang asawa sa ospital at didiretso sa kompanya upang asikasuhin ang mga bagay na kailangang asikasuhin.Ngayon ay alas otso y media na ng gabi at kagagaling lang niya sa bahay nila upang patulugin ang anak. Makakauwi na rin naman si Lyra sa mga susunod na linggo kaya kahit papaano ay hindi na maiiwang walang kasama ang kaniyang anak. Kakarating lamang nito sa kwarto ni Samantha, napangiti pa ito nang makitang mahimbing na natutulog ang kaniyang asawa.Wala ang mga magulang nito ngayon dahil pinapauwi niya na muna upang magpahinga, halata naman kasi sa mga mukha nito na hindi nila kaya dahil na rin sa may edad na ang m
Naiwan kami ng anak ko dito sa loob ng kwarto. Nabalot ng kaba ang buong katawan ko habang nakatingin sa anak kong nakatitig lamang sa malayo. Wala akong kaide-ideya kung paano ko ipapaliwanag sa kaniya ang lahat!"Son.." I nervously whispered.Mas lalong bumilis ang pagtibok ng aking puso nang tingnan ako ng anak ko. Nakataas lamang ang mga kilay nito bilang pagsagot sa akin.Magsasalita na sana ako nang maunahan ako ng anak ko, "Daddy, what are you talking about earlier? Why am I involved?" he asked innocently.Nag-iwas ako ng tingin dito at humugot ng isang malalim ng hininga. Sht!"Luke.." wala na akong ibang masabi kundi iyon nalang. Natatakot ako na baka pag sinabi ko ang lahat ay magagalit ang anak ko sa akin."Can you answer me, daddy?" wika nito.I let out a sigh before answering him, "But please, promise me, don't get mad at Daddy. " kinaka