"Make sure, walang matitira.." natatawang saad nito habang nakatukod ang kaniyang mga kamay sa hita ng asawa.
Nakapikit lamang ito habang nakaharap kay Samantha na nakaupo sa tiles ng banyo sa kwarto nila. Samantalang abala naman si Samantha sa pag a-ahit ng bangas ng kaniyang asawa.
Kanina kasi ay nakita nito ang lalaki na naglagay ng shaving cream dito sa banyo na. Wala naman na itong ibang nagawa kaya nagboluntaryo na lamang ito sa asawa.
Hindi naman nito alam na ayaw palang magpa-ahit ng asawa kapag hindi nakaupo rito sa lababo. Kaya heto at nakaupo si Samantha habang si Tyrone ay nakapwesto sa gitna ng kaniyang mga hita.
Mahigit dalawampung minuto na rin itong nakaupo roon at tanging sa baba lamang ng asawa nakapokus ang kaniyang atensyon.
"Ugh!"Napabangon agad ako galing sa pagkahiga nang makaramdam ako ng biglaang pagbaliktan ng sikmura ko at ang pagsakit ng ulo ko.Napapansin ko ang madalas na pagsakit ng aking ulo, noong nga nakaraang araw. Minsan tuloy nadidisturbo ang trabaho ko dahil dito."Misis ko, what happened? Headache again?" Naramdaman ko ang isang kamay na humahaplos sa kaliwang braso ko.Si Tyrone.Ngumiti nalang ako dito, "I'm fine. Oo, medyo masakit ang ulo ko."He kissed my forehead and then he stared at me, "Ayan, I hope it will ease the pain. " he said.Ngumiti na lamang ako at dahan-dahang humiga pabalik sa tabi nito nanh
"S-Sam you are diagnosed---y-you have brain t-tumor." malungkot nitong saad saakin.Napatigil naman ako. Naramdaman ko nalang ang sunod-sunod na pagtulo ng mga luha sa aking mga mata.Napatakip ako sa sariling bibig upang pigilan ang pilit na kumakawalang hikbi.No! This can't be!"H'-Hwag ka namang manloko, Joy oh! H'wag mo akong takutin! " sigaw ko. Umaasang babawiin niya ang mga sinabi niya at malalamang niloloko niya lang pala ako.Imbes na tumawa ito at hampasin ako, mas lumungkot pa ang mukha nito at umiling. Tuluyan na akong humagulgol. Naramdaman ko naman ang marahang pagyakap saakin ni Joy."Tahan na, tinawagan ko na ang as
Sunod-sunod ang mga luhang tumulo na galing saaking mga mata, mariin kong tinakpan ang aking bibig upang hindi makagawa ng ingay dahil sa aking pag-iyak.Hindi ko tinanggap ang alok ni Joy na samahan ako at magpacheck-up, nabalot ako ng takot nang sinabi niyang baka buntis ako.Ngunit nagdaan ang ilang araw, pakiramdam ko'y tama nga ang hinala nito. Napapansin ko na talaga ang pagbabago ng aking katawan. Binilhan pa ako nito ng pregnancy test upang malaman ko.Ngayon, kasalukuyan akong nakaupo sa sahig habang mahigpit na nakahawak sa PT na bigay ni Joy.Dalawa ang pulang guhit na nakita ko ngayon, positive. Buntis ako! Ayoko! Nasa panganib ang kalagayan ng anak ko ngayon!Tuluyan ako
Kasalukuyan akong nanonood ng telebisyon kasama si Tyrone. Apat na araw na ang nakalipas magmula noong bumisita kami sa ob-gyn na tiyahin pala ni Tyrone.Simula noong araw na iyon palagi niya na akong tinatanong kung anong gusto kong kainin o anong gusto kong gawin.Minsan nga ay imbes na magiging masaya ako sa kanyang pagtrato ay naiinis ako. Dahil kahit na pagsubo ay halos siya na ang gumagawa sa akin.Napapadalas na rin ang pagsuka ko tuwing umaga. Hindi naman umaalis sa tabi ko ang asawa ko."Ty.. " bulong ko dito.Pakiramdam ko kasi ay nagugutom ako."Yes? " agad nitong sagot.
4 MONTHS HAD PASSED. Apat na buwan na akong buntis, hindi ko man lang namalayan ang mabilis na pagtakbo ng panahon, medyo halata na rin ang umbok ng tiyan ko.Tuwing umaga, hinihimas-himas ko talaga itong tiyan ko. Nakagawian ko na ang bagay na iyon. Si Tyrone naman ay todo alaga pa rin sa akin, katulad ng dati.Noong nakaraang linggo, muntik na kaming mag-away ng asawa ko. Gusto kasi niya ay tanungin na naman ang Tita Mariel niya, ang ob ko kung ano ang kasarian ng aming anak. Ang gusto ko naman ay huwag muna, gusto kong malaman iyon kapag ipapanganak ko na siya. Buti nalang at nagtimpi ito, akala ko pa naman ay papairalin na naman nito ang pagkamapilit niya.Tungkol naman sa sakit ko. Minsan ko nang binisita ang doktor ko."Good
"Bye!" sigaw ko habang kumaway-kaway ang nga kamay sa papaalis na sina Alex at Joy.Ang saya ko sa araw na ito! Alas sais na ngayon, walong oras ko silang kasama dito sa bahay. Hindi ko na nga halos mabilang ang mga tawang lumalabas sa bibig ko kanina.Napansin ko ang magka-salubong na kilay ni Tyrone sa gilid ko habang nakatitig sa ngayo'y papaalis nang kotse nila."Wuy, bakit nakabusangot 'yang mukha mo?" tanong ko pa dito. Mukhang nagulat ko pa ito dahil sa ipinakita niyang reaksyon."Akala ko ba si Joy lang ang kasama mo dito? " malamig nitong sambit."Wala akong sinabi ah. Saka, alam mo namang magkaibigan kami simula pa noon-"
Kakauwi lang namin galing sa kilinika ng ob-gyn ko upang magpacheck-up.3 months had already passed. 7 months na ang baby ko, sobrang bilis ng panahon. Ilang buwan nalang at manganganak na ako.Malaki ang pasasalamat ko at tinupad ng Diyos ang aking panalangin, for the past 2 months hindi ako nakaramdam ng sobrang kirot ng aking ulo, siguro ay sumasakit siya ngunit hindi katulad ng dati na sobrang sakit ang aking mararamdaman.Malaki ng ang aking tiyan, kaya ganoon na rin siguro ang pagiging maalahanin ng aking asawa sa tuwing naglalakad ako o bababa ako ng hagdan.Andito ako ngayon sa sala, kasalukuyang kumakain ng chicharon habang nanonood ng telebisyon.Katabi ko ngayon si Tyrone
"Pumasok ka na. " pagpipilit ko nito.Kumunot ang noo nito, "No, I can't leave you here. Hindi natin alam baka mamaya manganak ka na. " worried was written on his face.I just sighed and flashed him a cheerful smile, "You know what, you're too excited." I commented and giggles.Napngiwi ito pagkatapos ay isinablay nito ang kamay sa balikat na tila napahiya sa aking sinabi."Nag-aalala lang naman ako eh. " he then pouted his lips.I just shook my head as alien look written on my face, "Ewan ko sa 'yo." I just said.I felt his hand caressing my tummy.It's already nine months since m
Samantha Naalimpungatan ako nang marinig ang ingay na nanggagaling sa alarm clock na nasa gilid ng aming kama. Napangiwi pa ako nang masilaw ako sa repleksyon ng araw na nanggagaling sa binata ng aming kwarto ni Tyrone.Nang tuluyan ko nang maimulat ang aking mga mata, napakunot ang noo ko nang makita'ng wala na ang mag-ama'ng katabi ko pa kagabi. Sabado ngayon, kaya nasanay na ako'ng mas mauuna pa talaga ako'ng gumising. But now is—surprising! I wonder, saan kaya sila?It has been three years since I and Tyrone got married. But the feeling is still fresh, at para bang kahapon lang iyon nangyari. The smiles and the tears.I let out a deep sigh as I heard them laughing and yelling loudly and happily outside. Naglalaro na naman sila without even waking me up.Inaantok na napahilamos ako sa aking mukha bago tuluyang bumaba ng aming kama upang puntahan sila s
"I'm sorry minahal kita" I said."I'm sorry nagpakasal tayo" I continued"I'm sorry kung dumaan ako sa buhay mo""I'm so sorry if I felt alone that time to the point na, malasing ako at di ko alam ang gagawin ko""I'm sorry I was born to love you" I said, and let my tears out."Argh! T-Tyrone, nasasaktan ako. Please, tama na!" I screamed in pain I felt."Umiyak ka, di parin kita kakaawaan, at mas lalong di kita patatawarin."
I heard something fell on the floor that made my whole system half awake. My eyes were still close, I tried to move my body to face my back as I felt the light came from the sun outside my room's window touches my left cheek, but good thing my hair covers half of my face that protects my facefrom it.I forced my eyes to open it, but then I failed. My eyelids are more heavier than I expected, I'm really sleepy."Hmm. . ." I groaned silently as my face twisted when I, again heard the weird noise coming from the outside.Kahit tinatamad ang buong sistema ko ay pinwersa ko pa ring idilat ang mga mata ko at iangat ang sarili upang tumungo sa labas ng aking kwarto.Ako lang naman ang mag-isa dito, wala din dito ang mga kasambahay namin dahil linggo ngayon at pinauwi ko muna sila. I don't remember myself letting someone stay here in our house. Sa pagkakaalala ko rin ay umuwi na kahapon ang mag-ama ko ako pa
3 DAYS had passed. Kakauwi lang namin galing sa ospital. The doctor discharged her. Hindi naman matigas ang ulo ni Samantha at sinusunod niya ang bawat abiso ng kaniyang doktor, kaya ngayon ay magaling na siya. Kailangan nga lang nitong ingatan ang bawat paggalaw dahil medyo sumasakit pa daw ito, ika niya.Kasalukuyan kaming nakaupo sa bakuran ng kanilang bahay. I didn't brought her to our house, kasi unang-una, ako mismo ang sumang-ayon at pumutol sa relasyon naming dalawa kaya natural lang na umuwi siya sa bahay ng kaniyang mga magulang.Sinamahan ko muna siya dito sa kanilang bahay kasama ang anak ko, dahil umalis na naman sina Tito at Tita para asikasuhin ang iniwan nilang business abroad. Hindi naman umayaw si Samantha na ikinaluwag ng pakiramdam ko. I can stay with her longer.Sobrang tahimik namin dito at tanging tunog lang galing sa laruang lang ng aming anak ang aming naririnig. Pasimple kong nilingon ang
LIMANG ARAW na simula noong magising si Samantha. Nandito pa rin kami sa ospital. The doctor advised her to stay for at least three daysSa loob ng limang araw na iyon, masasabing kong nakakapanibago. I volunteered to took care of her so I really can feel how she tried to avoid me. Naninibago lang ako dahil hindi ako sanay na ganito ang asawa ko. Tahimik lamang ito kapag nasa tabi niya ako, kapag naman kinakausap ko siya, minsan ay ngumingiti lamang ito o di kaya'y tatango. Sa loob rin ng limang araw na iyon ay mas nagkalapit ang loob ng mag-ina ko, mas komportable na ang anak kong kasama ang ina niya hindi tulad noong unang beses pa lamang silang magkasama.Kasalukuyan kaming nasa parke ngayon upang ipasyal siya kasama ang anak namin. Pinaupo na muna siya sa salumpo na ngayo'y tulak-tulak ko. Nakabenda pa rin ang kanang paa at braso niya. Kanina'y kinuha na ng doktor ang benda sa kaniyang ulo dahil iyon ang gusto niya, kaya't kailan
"DADDY!" ka agad na naimulat ng lalaki ang kaniyang mga mata nang marinig niya ang malakas na pagtawag sa kaniya ng anak. Bahagya pa itong napangiwi nang masilawan sa sinag ng araw na nanggagaling sa labas ng bintana ng kwarto nito.Napansin niya ang mabilis na pagtibok ng kaniyang puso. Fck! It was just a dream! What a scene! Para talaga itong totoong pangyayari."Daddy, why are you crying? Are you having a nightmare?" palihim na napamura si Tyrone nang makita ang umiiyak na anak sa kaniyang tabi habang hawak-hawak ang kaniyang isang kamay. Napansin nito ang pamamasa ng kaniyang mga pisngi at nakumpirmang umiiyak nga talaga ito."Baby." he whispered and immediately travels his hand to wipe those tears."Why are you crying, daddy?" he again asked."N-Nothing, baby. I'm just dreaming about something." he answered."What's that something, dadd
Matapos na kumain ni Joy ay ka agad na itong bumalik sa ospital upang bantayan ang kaibigan. Naabutan niya si Tyrone na nakaupo sa gilid ng kama ng kaibigan habang nakahawak sa kaliwa nitong kamay. Ngumiti na lamang si Joy dito at nagtungo sa gilid upang umupo. "Nagpunta ba rito ang doktor niya?" tanong nito sa lalaki. "Yes." tipid nitong sagot sa dalaga habang nakapirmi ang tingin sa tulog na babae. "Ano daw sabi? Kumusta si Samantha?" tanong nito.Narinig nito ang malalim na hininga ng lalaki bago ito sinagot, "She's improving. Her brain injury is gradually healing. Damn! God knows how happy I am
MABILIS na nagdaan ang mga araw. Naging abala na ang buhay ni Tyrone, dahil nagkaroon ng pagkalabuan ang kaniyang napagkasunduang kompanya. Kaya kinakailangan siyang manatili sa kompanya, ngunit dahil ayaw niyang iwan si Samantha ay hinahati nito ang oras. Uuwi siya sa kanilang bahay upang bisitahin ang anak, bibisitahin ang asawa sa ospital at didiretso sa kompanya upang asikasuhin ang mga bagay na kailangang asikasuhin.Ngayon ay alas otso y media na ng gabi at kagagaling lang niya sa bahay nila upang patulugin ang anak. Makakauwi na rin naman si Lyra sa mga susunod na linggo kaya kahit papaano ay hindi na maiiwang walang kasama ang kaniyang anak. Kakarating lamang nito sa kwarto ni Samantha, napangiti pa ito nang makitang mahimbing na natutulog ang kaniyang asawa.Wala ang mga magulang nito ngayon dahil pinapauwi niya na muna upang magpahinga, halata naman kasi sa mga mukha nito na hindi nila kaya dahil na rin sa may edad na ang m
Naiwan kami ng anak ko dito sa loob ng kwarto. Nabalot ng kaba ang buong katawan ko habang nakatingin sa anak kong nakatitig lamang sa malayo. Wala akong kaide-ideya kung paano ko ipapaliwanag sa kaniya ang lahat!"Son.." I nervously whispered.Mas lalong bumilis ang pagtibok ng aking puso nang tingnan ako ng anak ko. Nakataas lamang ang mga kilay nito bilang pagsagot sa akin.Magsasalita na sana ako nang maunahan ako ng anak ko, "Daddy, what are you talking about earlier? Why am I involved?" he asked innocently.Nag-iwas ako ng tingin dito at humugot ng isang malalim ng hininga. Sht!"Luke.." wala na akong ibang masabi kundi iyon nalang. Natatakot ako na baka pag sinabi ko ang lahat ay magagalit ang anak ko sa akin."Can you answer me, daddy?" wika nito.I let out a sigh before answering him, "But please, promise me, don't get mad at Daddy. " kinaka