Amanda ColenMABIGAT ang loob na inilapag ko ang cellphone sa tabi ng unan ko at pabagsak na bumalik sa pagkakahiga. Kagigising ko lang. Pangalawang araw na ngayon ni Benj sa pagbabatay kay Amari. Hindi ko mapigilang mapaisip sa mga sinabi niya. “Love has no place in our world.”“But love consider no place…”Ni minsan hindi ito pumasok sa isip ko, ngayon lang. Dahil namulat ako sa hindi naniniwala sa pag-ibig dahil iyon ang paulit-ulit na sinasabi sa’kin ni daddy mula no’ng mag-umpisa akong manirahan sa poder niya. Si Don Armando Trei ay iniwan ng asawa niya dahil sumama iyon sa mayamang lalaki. Ayon sa kwento niya aya mahirap lamang siya noon kaya kahit si Amari ay nasa panig ng kanyang dating asawa. Iyon ang nag-udyok sa kanya na pasukin ang lahat ng trabahong possible, kahit hindi niya kaya, upang makaipon, yumaman, at makapagtayo ng emperyo. Nang yumaman siya ay nagawa niyang manalo sa costudy ni Amari kaya napunta ito sa
Tarinio Castillion“USO naman kasi ang maupo at kumalma,” pang-aasar sa’kin ni Cerio. I glared at him; I don’t want to see his face because it causes so much irritation. Kanina pa ako nakatingin sa cellphone ko at pabalik balik sa paglalakad dahil hindi sumasagot si Amanda. I tried to called her countless time but her phone is off. “Baka nga kasi walang signal sa probinsya, gano’n naman madalas ang mga liblib na probinsya walang signal,” sabi niya pa. Nandito kami ngayon sa pad ni Anaxy. Hindi ko kayang mamalagi sa condo ko dahil biglang hindi ko gusto ang katahimikan doon. Ilanga raw palang kaming nagkasama sa iisang bubong but her absence makes me crazy. Iniwan ko ang mga anak namin sa receptionist ng condominium para may mag-alaga sa kanila habang wala pa ang mommy nila. Am I crazy? Why the fuck I treat them as my real kids?“Shut the fuck up, Cerio. You are not helping,” saway ko. Pinulot ko ang isa sa pares ng tsinelas ko at ibina
Amanda Colen"SHIT! This is bad," gigil na sambit ko nang makitang unti-unti nitong nasasarado ang mga site ng kanilang system. "I am not yet done deleting your files." Mas bumilis ang kamay ko nang makita ang file na hinanap ko ngunit nang bubuksan ko na iyon ay agad na nag-close ang software nila. Alam kong alam na nila ngayon na nakapasok ako.Tarinio. Siya agad ang naisip ko nang mapansin ang mabilis na pagkawala ng malware na ginamit ko para makapasok sa system nila. Bago pa niya makita ang location ng laptop na gamit ko ay agad ko iyong na-shutdown at ihinagis ang laptop sa bathtub. Napasabunot ako dahil hindi ko nabura ang files na kinuha nila kanina sa system ng Trei Bank. Nakuha nila ang pangalan ng nagpapatakbo no'n na walang iba kundi ang authentic record ko. Sinasabi ng kutob ko na si Tarinio ang nag-hack ng bank records namin dahil ni piso walang nagalaw sa fund ng bangko kaya ibig sabihin ay hindi ito interesado sa pera kundi sa mismong file
Amanda ColenMAS napaaga ang flight ko kaysa sa original na plano, mas nauna ako kay daddy pabalik nang Pilipinas dahil mas dapat akong ayusin. Nang sumikat araw sa Italya ay siya namang pag-alis ko Nakatanggap ako ng report mula kay Benj na na-track down na ng bago naming technical team kung saan nanggaling ang malware na nakapasok sa system namin. At hindi na ako nagulat nang sabihin niyang nasa isang computer shop iyon. Mas lalo kong nakompirma ang hinila ko nang ibigay niya ang address, at kapareho iyon sa address ng computer shop na pinasukan ni Tarinio no'ng una ko siyang sundan.Sinabi ko kay daddy na may trabaho akong dapat ayusin at mabuti nalang ay pinakawalan niya ako. Nang makarating ako sa Philippines airport ay sinalubong ako ni Saferino sa labas dala ang kanyang sasakyan. Agad kong ihinagis ang maleta at bag ko sa backseat at sumakay sa passenger seat."Handa na ba ang lahat?" tanong ko sa kanya. Nang makapasok ako sa sasakyan
Tarinio Castillion"OUCH!" mangiyak-ngiyak na sigaw ni Agapito nang madampian ng bulak ang gilid ng labi niya. Hindi ko alam kung matatawa ako o maaawa sa mga sinapit nila. "Bakit naman kasi sa dami ng pwedeng tamaan ng suntok 'yong mukha ko pa," angal niya.Kahit dati silang mga agent hindi sila kagalingan sa pakikipaglaban at kulang sa combat skills dahil nakasentro lamang sa hacking ang trabaho nila noon pa man. Sanay silang kumuha at magnakaw ng mga importanteng impormasyon kaysa ang makipagbarilan at makipaglaban. Nandito kami ngayon sa pad ni Anaxy, hiniram namin ang tatlong nurse sa hospital ng pinsan kong si Syete dahil hindi ko sila pwedeng dalhin do'n dahil siguradong mare-report sa mga pulis ang nangyari. Tapos ko nang kausapin ang mga pulis na huli nang rumisponde at nagpakilala kung sino ako kaya hindi na nag-ungkat ang mga ito.I can always consider my family's last name as an asset. Mas napapadali ang trabaho ko kapag isinasali ko
Amanda ColenNAGMAMANEHO na ngayon si Tarinio papuntang Desire. Hawak niya ang kaliwa kong kamay, nakapatong iyon sa hita niya habang abala siya sa pagmamaneho. Nakangiti akong nakatingin sa mga ilaw na nadadaanan namin. Tahimik kami pareho pero ang katahimikan sa pagitan naming dalawa ay walang tensiyon, nakaka-relax, at magaan sa pakiramdam. I am the savior and protector of myself, but sitting beside him in the passenger seat and humming with the ballad song in the radio while driver in the busy street is the safest place I have been in my life. Pakiramdam ko simula sa araw na ito hindi ko na kailangang alalahanin ang pagtatanggol sa sarili ko dahil nandito na siya sa tabi ko at hawak ang mga kamay ko. “Ano palang ginawa mo habang nasa probinsya ako?” tanong ko upang magsimula ng usapan.“Isinama ako ni Anaxy sa wine auction sa Florence, Italy. Pagkatapos ay bumalik din kami kaninang umaga, nagkaroon ng encounter sa computer laboratory ko
Amanda ColenHINDI NA ako nagpaalam kay Tarinio at nauna na akong lumabas. Hindi ko na gusto ang ingay sa loob at gusto ko ng katahimkan. Malalim na ang gabi at madilim ang parking lot kung saan nakaparada ang kotse niya. Sumandal ako doon at tumingin sa kalangitan. Malalim akong napabuga ng hangin dahil sa kirot sa dibdib ko na hindi na nawala mula nang banggitin kanina ni Amari ang tungkol sa ama, amang wala ako. Mapait akong napangiti habang nakatingin pa rin sa kalangitan na napakaraming bituin. Hindi ako madramang tao pero tulad ng lahat ng tao sa mundo ay may emosyon din ako. At sa gabing ito parang bigla akong napagod na magpanggap na malakas. Gusto kong sumigaw habang nasa isip ko ang tanong na, nasaan nga ba ang totoo kong ama? Nasaan ang totoo kong mga magulang?“Iniisip niyo rin kaya ako?” pagkausap ko sa mga bituin. May nabasa ako noong libro na kapag nangungulila ka sa kahit na sino ay pwede mong kausapin ang mga bituin dahil sasabihin ng mga
Amanda ColenNAPANGIWI ako nang maramdaman ko ang paglabas ng dugo ko. Sa sobrang landi ko muntik nang mawala sa isip ko na meron pa ako ngayon, Tiningala ko siya habang nakaluhod pa rin. Halata sa mukha niya ang pagtataka dahil tumigil ako sa dapat ay pagsubo sa pagkalalaki niya. “Meron pa pala ako,” sabi ko at napahagikhik. Kumunot ang noo niya at halata ang panlulumo sa mukha nang maintindihan ang sinabi ko. “Oh, come on, Ma Reine.”“Ma Reine?” Alam ko ang ibig sabihin no’n pero hindi ko alam kung bakit iyon ang biglang naitawag niya sa’kin. Ma Reine means My Queen in French. Parang may mga paro-parong naglipana sa tiyan ko dahil sa sinabi niya. I know I am the queen of my own but those words coming from his mouth made me feel the luckiest and prettiest woman on earth. “Yes, because you are the queen of my world. I may not a perfect king that you will be found in your life but I can promise that I can do better every day.” A ca
TarinioI TREMBLED as soon as I witnessed Amanda being shot in the left flank. Nablangko ang isip ko habang pinamamasdan ang nakatutok na baril sa kanya. I wanted to pull the trigger and shoot Armando in the head, but I didn't want to risk her life. I know that the moment I pull the trigger, he will kill her. Provoking him is not a good idea. I need to think; I need to save her. I don't want to lose my woman."Isang kalabit ko lang dito mas mauuna siyang mamatay sa'kin.""Pakawalan mo siya, Armando." I can't hear my own voice with so much dread. Ngayon lang ako kinabahan ng ganito sa tanang buhay ko. Hawak niya ang buhay ng babaeng mahal ko. "Pakakawalan ko siya, pero sa isang kondisyon." He smirked wickedly. "Itutok mo ang baril mo sa ulo mo at kalabitin ko.""I will...just let her go."I can't think of any way to save her but to follow his command and wait for the perfect timing to shoot him in the head. I will go along with h
AmandaWE CONTINUE walking at the tunnel nang mawala ang mga yapak. Nakaalerto pa rin ang mga baril namin ni Benj. Malalaki ang mga hakbang namin para marating ang dulo. Wala kaming ibang naririnig kundi ang mga hakbang namin, siguradong wala dito sa tunnel na 'to ang pinagtataguan ni Armando. Kung saan man kami dadalhin sa dulo kami magkikita. "Kailangan nating matapos 'to bago gumabi," I said still walking towards the end of the passage. "No matter what happen don't rush your actions, Ama. Be careful. Mawawala lahat ng pinaghirapan mo kung hindi ka makakauwi ng buhay," he replied worriedly. I smiled. "I didn't have the control for everything, what might happen is destined to happen.""Kahit na, pwedeng maiwasan ang masamang pwedeng mangyari kung mag-iingat," he insisted."Fine. Fine. I'll be careful," I said to end his worries. He's my best friend since childhood and somehow his care gives me strength. Marami na kaming pinag
AnaxI INDULGE myself in reviewing the evidences sent by Nio. I'm in the kitchen counter facing my laptop but I can hear their voices from the living room. Fifth and Cerio are the loudest, as always. Naglalabasan na naman sila ng mga kayabangan nila. "Akala ko ba sumugod tayo dito dahil may action? Bakit parang reunion naman pala ito ng mga gwapo tapos nandito pa akong pinuno niyo," Singko proudly said. "Maghintay nalang tayo dito, ayaw ni Nio na makisawsaw tayo. Tatawag 'yon kapag hindi na niya kaya," Second said. "Dapat tumulong tayo, halos lahat tayo natulungan ni Nio noong mga panahong tayo ang naghahabol kay kupido," angal ni Singko. "Kaming hindi pa hinabol ni Kupido ay dito lang hihiga," yamot na sagot ni Cerio. "Kukutungan kita. Tagahasik tayo ng kagwapohan hindi ng katamaran. Kapag ikaw naulol sa babae 'wag kang iiyak iyak sa'min, tatadyakan talaga kita," natatawang sagot ni Singko. I don't know why they c
Amanda01: 29 NANG makatanggap ako ng tawag mula kay Benj. Tahimik akong bumangon, maingat ako sa bawat galaw para iwasang magising si Tarinio. Mahimbing siyang natutulog sa tabi ko. Nasa bahay niya kami ngayon, this is a two storey modern minimalist house na malapit lang sa Quezon City. Nasa katapat na kwarto naman ang mga magulang ko. It's been a week simula noong makalipat kami. It's fulfilling for me that I can provide all they need. Patingkayad akong lumabas and silently closed the door. Sinagot ko ang tawag ni Benj habang naglalakad pababa. "Alam ko na ang location ni Armando, unfortunately, he's not with Amari.""It's fine, ika nga mas magandang buwalin ang ugat para mapatay ang puno. Armando is the root of this evilness and that bitch is acting like she's the head of the empire. Ang emperyo nilang pabagsak na.""Naihanda ko na ang mga gamit mo, I tried to convince some of our trusted personnel but most of them refused."
AmandaWE waited for two days before Tarinio finally accompanied us to Amalio's house. I tried to called them papa and mama but I'm not comfortable yet. Siguro dahil nasanay akong walang totoong mga magulang kaya iba ang pakiramdam kapag sinasabi ko ang mga salitang iyon. Naiintindihan naman ako ni Leli. As Tarinio, I should take it slowly and I shouldn't push my self. One step at a time. Mahigpit na nakahawak sa kamay ko si Leli habang pareho kaming nasa backseat ng kotse ni Tarinio. Ngayon din ang araw ng paglabas ko sa hospital at doon tutuloy sa bahay niya kasama ang mga magulang ko. Kukunin namin si Amalio upang isama at masiguro ang kaligtasan niya. "Hi-Hindi ko akalain na darating ang araw na muli ka naming makakasama," naiiyak na bulong ni Leli. Hinaplos ko ang kamay niya. "Stop crying, I won't go anywhere."Kinuha ko ang tissue sa mga gamit ko at inabot sa kanya. Pinunasan niya ang mga luha niya. Nakatitig siya sa kamay kong n
Amanda"MASAKTAN siya kapag nalaman niya, 'to. Baka mas lalo lang siyang mapahamak, sapat na sa'kin na nakikita siya araw-araw." Nagising ang diwa ko dahil sa mga pamilyar na boses na nag-uusap. Pero hindi agad dumilat dahil gusto kong marinig ang usapan nila. There's something urging me to listen to their conversation. Hindi ko na ramdam ang kirot ng sugat ko. Wala akong ideya kung ilang oras akong nakatulog matapos kong mawalan ng malay. "She has the right to know the truth," madiing sabi ni Tarinio. She? Ako ba ang pinag-uusapan nila? Ayon sa boses ng babae, siya 'yong babaeng hinabol ko bago sumakit ang sugat ko. Hindi ko maipaliwanag ang kaba sa dibdib ko. 'Yong pagkikita namin malapit sa Starbucks noon ay alam kong coincidence pero ang makita ulit siyang nakasilip sa kwarto ko, that's suspicious. I know that there's something with her actions and emotional gestures when she looked at me. "A-Alam ko, pero kung ikakapahamak niya a
Ronz BenjaminDESPITE EVERYTHING he did I can't help but to feel sorry for him. Until now I can't still believe that he would go this far for his feelings for Amari. It never crossed my mind even once that he can hurt Amanda for any reason.Ama is the purest woman I have ever know in my life. Yes, she's capable of killing people but only those who are abusive and criminal. She never did once hurt or kill innocent people. She will never hurt her friends no matter what happen. She's willing to sacrifice her life for our safety. Kahit na trinaidor siya ni Saferino nagawa niya pa ring pigilan si Agent Tarinio na 'wag itong patayin. Sa kabila ng panganganib ng buhay niya naisip niya pang iligtas si Saferino. Napahilamos ako sa sobrang frustrations. Hindi ko alam kung dapat kong barilin sa ulo si Saferino para mabasag ang bungo niya dahil aa desisyong ginawa niya o palagpasin ang kalokohan niya. "Palawalan mo ako!" he shouted. Mas lalo akong nagngingit sa galit. Malalaki ang hakbang na ni
TarinioMAHIGPIT ANG hawak ko sa rifle habang nasa biyahe kami. Tahimik ako habang si Cerio ang nagmamaneho, katabi niya sa passenger's seat si Anaxy. Ako ang nasa backseat katabi ang mga gamit na dala namin. Hindi mawala sa isip ko ang hitsura ni Amanda nang bumagsak siya sa braso ko nang tamaan siya ni Saferino. Namumutla at halos mawalan ng hininga. Kapag naaalala ko mas lalong lumalalim ang galit ko kay Armando at sa anak niya.Napatingin ako sa t-shirt na suot ko na may mantsa ng dugo niya. Nawala na sa isip ko ang magbihis, ang alam ko lang kailangang magbayad ng mga taong nanakit sa kanya. I stayed by her side until the doctor declared that she's out of danger. Niyaya ko agad si Cerio at Anaxy para pumunta kay Armando. Gusto kong iparating sa kanila kung ano ang kapalit ng ginawa nila sa babaeng mahal ko. "Kumalma ka muna, Tari," payo ni Anax. Hindi ako kumibo. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana ng sasakyan niya at nakatanaw sa daan.
AmariI GRITTED my teeth in anger. How dare him cheated on me! Itinapon ko ang mga pictures ni Amanda at Tarinio na ibinigay sa'kin, nagkalat iyon sa sahig. Kuha iyon ngayon lang at naghahalikan sila. Tarinio promised me that he will never see her again. He's my fucking fiance. Nangako siya na tutupad siya sa arrange marriage na ito. Kahit kailan hindi ko ipapaubaya kay Amanda ang mga bagay na para sa'kin. Simula pagkabata ay kinukuha niya ang lahat ng akin, mula sa pagiging anak ng tunay kong ama hanggang sa kayamanan na para sa akin. Kinamumuhian ko siya! Hindi ko alam kung ano ang nakita ni Tarinio sa kanya, I am more beautiful than her. I am sexy, educated, and intelligent than her. Wala siyang ibang alam kundi ang mang-agaw ng hindi sa kanya. "I told you, ija, hindi mapagkakatiwalaan ang lalaking iyon," dad said. We are in our living room and he's looking at me, worried. "But I love him," I replied, almost shouting. "Kahit anong gawin niya