Chapter 3:

Ilang araw na ang nakalipas at patuloy ang buhay ko bilang estudyante. Simula din nung gabing yon ay hindi ko na silang nakita pa. Mabuti na din yun dahil wala naman akong mapapala sa kanila.

Natalo nga pala ako sa pusta namin ni Ara kaya palaging ubos ang baon ko. Buti nalang may awa pa 'to si Ara sa akin. Hindi nalang daw siya magpapalibre sa akin ng isang linggo. HAHAHAHA

Btw, mag Jowa na sila ni Jeff ngayon. Magiisang linggo na din sila at mukhang okay naman ang relasyon nila. Yun nga lang itong si Ara napakaaaaaabaliw! Plano niyang makipagbreak agad kay Jeff pag nag 2 months na sila. HAHAHA Siraulo talaga kahit kailan. Ayaw niya daw ng matagalang relasyon. At isa pa, wala naman daw talaga siyang balak jowain yung si Jeff.

Kakauwi ko nga lang pala sa bahay galing sa school. Pagpasok ko sa bahay ay nakita ko si Mama na nagaayos na ng mga paninda niya. Agad ko naman siyang nilapitan at nagmano at pinuntahan ang mga nakababatang kapatid ko at hinalikan sila sa pisngi.

Btw, lumaki pala ako na watak-watak ang pamilya namin. In short, broken family. May ibang pamilya na yung mama't papa ko at dito ako nakatira sa mama ko ngayon. May tatlo na silang anak ng kinakasama ni mama. Mabait naman yung stepfather ko at masipag kaya naging okay nalang din ako sa desisyon ng mama ko. Pero, may part ba din sa akin na hindi ko matanggap na may iba na siyang pamilya.

"Angel, umakyat kana dun sa loob at magbihis na nang sa gayon ay matulungan mo ako sa pagtitinda nitong mga balut." Si mama habang pinagpatuloy ang pagaayos ng mga gamit sa pagtitinda.

"Sige po." Sagot ko sa kanya at pumasok na sa loob para makapag- palit na ng mga damit.

Pagkatapos kong magbihis ay bumaba na din ako at tinulungan si Mama sa pagkuha ng mga gamit, bangko at lamesa papunta sa labas.

"Ma, ako na mag-aayos nito sa lamesa at ibang gamit. Para makuha mo na yung Balut sa bahay at softdrinks para makapag- display na po tayo. " Mahinang sabi ko sa kanya at inayos na yung ibang paninda at sigarilyo. Inayos ko na din yung payong at mga bangko.

"O, cge anak. Babalik din ako agad ha?" Ani ni mama pagkatapos ay umalis. Ilang minuto pa ang nakalipas ay natapos na din ako sa pag-aayos ng mga gamit. Dumating na din si Mama pati ang kapatid ko na si Bea bitbit ang Balut at softdrinks.  

Agad ko naman silang nilapitan at tinulungan sa pagkakarga pagkatapos ay inayos na ito sa lamesa.

"O, Sige na at umalis na kayong dalawa. Tatawagin nalang kita mamaya Angel pag magpapapalit na ako sayo. Magpahinga na kaayo dun sa bahay at wag kalimutang magsaing." Tango lang isinagot ko kay mama pati na din si Bea kaya naman umalis na kami at umuwi na sa Bahay para magsaing.

Sa totoo lang, mahirap ang buhay namin pero masaya kaming lahat at kuntento na sa kung ano ang meron sa amin. Nagpapasalamat din ako sa diyos dahil binigyan niya kami ng masisipag at mapagmahal na mga magulang. Nagpapasalamat din kami sa Diyos sa mga biyayang ibinigay niya sa amin sa araw-araw dahil kahit ganito ang buhay namin, hindi niya kami pinapabayaan. Malaki na ang isinakripisyo ng mga magulang ko sa amin kaya naman ay pagsisikapan kong makakapagtapos ako ng pagaaral ng sa gayun ay matulungan at mabayaran ko man lang ang mga paghihirap at pagsakripisyo nila sa amin.

Pagkadating namin sa bahay ay naglinis muna ako at pagkatapos ay nagluto na para mamayang hapunan. Habang nagluluto ako ay bigla kong naalala yung sinabi ni James.

'Bye-bye Dora. Ingat.'

'Bye-bye Dora. Ingat.'

'Bye-bye Dora. Ingat'.'

Parang sirang plakang paulit-ulit yan na nagre-replay sa utak ko. 

Aah!!! Naiinis ako sayo James!!!

Anong Dora?! Di ako si Dora! Sira*lo yun ah?! Sabihan ba naman akong Dora eh di naman ako lakwatsera! Di nga ako adventurous na klase ng tao! Tapos tatawagin niya lang ako ng Dora?! Sa ganda 'kong to?! Ang kapal ng mukha ng lalaking yun! Nakakainis!!! Argh!

Dahil sa inis ko ay hindi ko namalayan na napapasabunot na pala ako sa buhok ko dahil sa labis na pagkapikon ko sa lalaking iyon.

"Woy? Anong ginagawa mo diyan? Nababaliw ka na ba ate?" Natatawang tiningnan ako ni Bea habang umiinom ng tubig. 

"Tse!" 

ALAS otso na pala ng gabi at naghahanda na ako dahil ako na ang papalit kay mama sa labas. Salitan kasi kami sa pagtitinda dahil hindi niya din kayang magtagal sa labas kasi sumasakit na yung likod niya at paa. Kaya naman ako ang nagbabantay sa tindahan pagka alas otso ng gabi hanggang alas onse. Hindi din kasi ako pwdeng magbantay hanggang alas dos ng madaling araw dahil may pasok pa ako kinabukasan.

Pagkatapos kong ayusin ang sarili ko ay binitbit ko na din yung mga libro, ballpen at papel ko. May quiz kasi kami bukas kaya hindi pwdeng hindi ako magstudy ngayon. Medyo strict pa naman yung teacher namin sa subject na 'yon.

"Ma, ako na diyan. Umuwi na po kayo para makapagpahinga ka saglit. Tatawagin ko nalang po kayo mamaya pag magpapapalit na ako." 

"O, Sige. Ikaw na muna bahala dito ha? Aalis na ako. " 

"Sige po. " Mahina kong sagot pagkapos ay umalis na si mama. Pagkaalis ni mama ay umupo na ako sa bangko at binuklat ang libro ko at isinusulat ang mga importanteng parte sa papel.

Ilang minuto din ang nagdaan ay marami-rami na din akong naisulat at may mga costumer na din ako na nagsisimulang nagsidatingan . Maaga pa kasi kaya kukonti palang ang mga customer ko at ang mga tao sa bar. Nasabi ko na ba sa inyo na halos katabi lang ng tindahan na namin yung bar? Yeps! You read it right! Halos katabi lang namin yung bar at isa din ito sa mga sikat na bar dito sa lugar namin. Para siyang restau-bar dahil may kainan din sa loob nitong dalawang palapag na building at hindi din basta-basta ang paggawa sa istraktura nito. 

The building looked so elegant and beautiful because of it's mixed gold and red colored chinese themed. You can also see those beautiful Chinese lanterns hanging outside the restaurant. They also have Chinese bamboos that are well trimmed too. Even the atmosphere are also perfect for those who wanted to relax and unwind. 

Beside the restaurant is where you can find their bar. The bar is really famous and known in this city. Only the high class elites and famous persons can enter their bar. And, I also wonder what it looks like to enter that bar. I laughed at my own thoughts. Silly me. How can I enter their bar when I don't even have any penny in my wallet?  

I sighed and looked at my watch.

It's already 9pm in the evening. It's also starting to get cold. I stand up and stretch my back and hands. Para kasing nananakit na yung likod ko tapos yung pwet ko pa nagsisimula ng uminit dahil sa pagupo. Yung mga kamay ko din ay namamanhid na sa kakasulat. Pagkatapos kong mag inat-inat ay bumalik na ako sa pagkakaupo para ipagpatuloy ang pagbabasa. Pero bago ko pa man maibuklat ang libro ko ay nakarinig ako ng malalakas na ugong ng mga makina ng motor. Gangsters? Tsk. Anong taon na ngayon at sigurado akong hindi na din USO 'yang mga gangster- gangster na 'yan! Baka mga pasikat lang na mga kabataan yan at naghahanap lamang ng atensyon. Tsk, they look pathetic. Mga tao nga naman ngayon kung ano-ano na lang mga walang kwenta at walang kabuluhan ang mga ginagawa nila sa kanilang buhay. Naghahanap siguro 'to ng disgrasya at sakit sa katawan. Good luck nalang talaga sa kanila. Sinasayang lang nila ang buhay na ibinigay sa kanila ng Diyos.

 Hindi ko na ito muling pinansin pa ngunit palakas pa din ng palakas ang mga ingay na nagmumula sa kanilang mga motor kaya naman ay dahil na din sa matinding kuryosidad kung ano na ang nangyayari sa paligid ay inangat ko na ang aking paningin. Tatlong motor ang nakita ko na paparating dito sa kinaroroonan ko. And I was shocked because of what i saw. Dalawang Kawasaki Ninja H2R na parehong itim ang una kong nakita na malakas ang pagpapatakbo sa kalsada. Kicking off the road is a stunning motorcycle that costs $50,000 dollars- The Kawasaki Ninja H2R. 

The H2R is designed specifically for closed courses in the supersport division. I was really amazed because of what I saw. This is freakin' insane! My god! This is my first time na makita ang ganitong klaseng sasakyan sa buong buhay ko. And I'm really amazed right now. I'm pretty sure my eyes were twinkling because of what I just saw. Hindi paman ako tapos sa pagpapatansya sa dalawang motor na nakita ko ay may isa pang motor na dumaan. And it literally drop my jaw. It's the f*cking Ecosse ES1 Spirit! This freakin' motorbike is on the 3rd most expensive motorbike I've seen in the internet! It even costs $3.6 million dollars! It has a top-speed of close 370kmph which is more than most of the current production bikes which are 'said' to be electronically limited to 299 kmph.

More that it's top speed, what's even more surprising about this bike is that there is no chassis framework to speak of. It's swingarm and rear suspension comes attach to the gear box, and front suspension to the powertrain. It is said that the Ecosse ES1 Spirit 'performs like an F1 car.' 

I stared at the man who's driving the motorbike but I can't see his face clearly. He's wearing leather jacket and black pants. His hair are also dancing because of the strong wind and it made him look so hot and manly. As soon as he get closer, he turned his gaze to me that made me shocked. 

I instantly froze as our eyes met. Cold sweat started to roll down my forehead down to cheeks and neck. 

My heart started to beat more loudly every seconds! What's happening to me?! I can't take my eyes off of him! This is so embarrassing!

Because of the shock I accidentally dropped all of my books on the floor. 

I can't think straight right now.

I can't move. 

I can't breathe.

My hands are also trembling because of shock, anxious and fear. 

And the 'what if's are' are starting to flood in my mind.

What if, madismaya siya pagnalaman niyang isang hamak na tindera lang ako ng Balut?

What if, matu-turn off siya dahil nalaman niyang mahirap lang ako?

What if, ayaw niya na sa akin dahil lang sa kung anong kaya at meron ako?

Sa dami ng 'What if's' na pumapasok sa isipan ko ay sumasakit yung isip at puso ko kakaisip. Parang ang gusto ko na lamang ngayon ay mawala na parang bula.