Chapter 3: Something was off

Nagising na lang ako nang may maramdaman akong tapik sa balikat ko.

Napamulagat ako at napatingin sa guard na nakatayo sa tabi ko.

"Ay, Ms. Yannie, anong oras na po. Kailangan niyo na hong umuwi," sabi niya.

Kaagad kong kinuha ang shoulder bag ko at tumayo. Kahit antok na antok pa ako, nagawa kong makalabas ng building.

Plano ko nang maghintay ng taxi, pero nagulat ako nang biglang may pumaradang sasakyan sa harapan ko.

Pamilyar ‘to.

Bumaba ang bintana, at bumungad ang mukha ng boss ko.

"Ihahatid na kita," suhestiyon niya.

Ito na naman siya, sa kunwaring mabait!

"Okay lang, boss. Maghahanap na lang ako ng taxi," tanggi ko.

"Paano kung may mangyari sa’yo at mapatay ka diyan sa daan?"

Napanganga ako.

WOW! Patay agad?!

"Baka masisi pa ang kumpanya ko at malugi."

Napairap ako. Okay na sana, akala ko pa naman worried siya. Pero siyempre, ang iniisip lang pala niya ay ang kumpanya niya at ang pangalan niyang akala ng iba ay anghel!

Napabuntong-hininga na lang ako. Wala akong ganang makipagtalo ngayon dahil gusto ko na lang talaga makauwi at matulog.

Sumakay na ako sa sasakyan niya dahil wala na rin akong choice.

Tahimik lang kami habang bumibiyahe. Walang may gustong magsalita.

Habang nasa kotse, ipinikit ko na lang ang mata ko…

Nagising ako sa tunog ng alarm clock ko. Napabangon ako bigla at nagulat.

Napatingin ako sa paligid.

P-Paano ako nakapunta sa kwarto ko?!

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko.

Oh my gosh… nag-sleepwalking ba ako?!

My Devil Boss...

Sinagot ko ito.

"Antagal mo naman! Kanina pa ako nasa labas ng building!"

Dahil sa narinig, nagmamadali kong inayos ang mga dadalhin namin. Inayos ko na rin ang sarili ko bago lumabas ng building.

Nakita ko na lang ang sasakyan niya na nakaparada sa harap ng building. Lumapit ako doon at binuksan ang pinto.

"Sobrang tagal mo naman," bungad niya sa akin.

Hindi na lang ako umimik, at nag-umpisa na siyang mag-drive.

Parang masosofocate talaga ako kapag nararamdaman ko ang presensiya niya. Parang sobrang lapit lang ng impyerno sa akin.

Malalim na napabuntong-hininga na lamang ako.

Pagkarating namin sa restaurant, nandoon na pala ang imi-meet naming si Mr. Piolo.

"Nice to meet you, Mr. Xanthy Torres," bati nito kay boss at nakipagkamay.

Nasa gilid lang ako ni boss nang biglang matuon ang atensyon sa akin ni Mr. Piolo. He was 32 years old, single—but a playboy. Yes, kapag may client o may imi-meet kaming person, kailangan alam ko ang personal details nila, even though they were private.

"Oh, ngayon lang kita nakita. New secretary?" tanong niya.

"Hi, Mr. Piolo. I'm Yannie Sanchez. Nice meeting you, sir," bati ko sa kanya at inilahad ko ang aking kamay para makipagkamay.

Ngunit hindi siya nakipagkamay. Bagkus, hinawakan niya iyon at hinalikan ang likod ng palad ko na tila ba isa akong reyna o prinsesa. Napangiti na lang ako.

"I'm glad to see someone as gorgeous as you," pambobola niya sa akin.

"Oh, thank you, Mr. Piolo."

Binitawan niya ang kamay ko nang maramdaman niyang tinapik siya ni Mr. Xanthy sa balikat. Napatingin ako doon. Tila matalim na nakatingin si boss sa kaharap niya. Hindi ko mawari kung bakit, pero parang kinabahan si Mr. Piolo.

"Let's sit. Hindi 'yung uunahin niyo ang kalandian niyo."

Parang narindi ako sa narinig kong lumabas sa bibig niya. Nagkuyom ako ng kamay habang pinipigilan ang inis.

Nauna siyang umupo, kaya naman sumunod na kaming dalawa. Umupo ako sa tabi ni Mr. Xanthy habang si Mr. Piolo naman ay nasa harapan namin. Pinag-usapan namin ang kontrata niya sa kumpanya—balak niyang mag-extend. Kaya naman, nilabas ko ang mga papeles na dinala ko all the way here.

Pinapirmahan ko ito sa kanya at ngumiti. Hindi ko alam, pero parang umiiwas siya sa mga tingin ko. Kapag ngingiti ako sa kanya, parang may mali.

"I'll go to the comfort room."

Tumango lang si Mr. Xanthy.

Lumingon ako kay Mr. Xanthy at sinuri siya ng mabuti.

"Parang may mali sa kanya? Anong meron?" I asked out of curiosity.

"Just mind your own business, Ms. Sanchez," malamig na tugon nito.

Napairap na lang ako sa sinabi niya sa akin.

"Nagtatanong lang eh," bulong ko sa sarili ko.

Nang matapos ang meeting namin, nagpaalam na kami kay Mr. Piolo. Ni hindi man lang ako nilingon nito nang magpaalam ako sa kanya. Parang iwas na iwas siyang tignan ako, kahit saglit lang.

Something was off.