( Janine )
Nanaginip ako. Na halos ikinagising ko nang madaling araw.
Bumangon ako. Uminom ng tubig.
Saka hinarap ko si Julius na parang nakatulog pa lang ngayon. Pagod na siya. Ngunit kahit kailan hindi siya tumigil.
Sa panaginip kong yun, naramdaman ko yung sakit ng iwan ko siya. Umiiyak ako.
Tumatakbo sa kalsada at hinahabol ang mag-ama ko. Kahit anong lakas ko sumigaw, hindi niya ako nililingon.
Kapag tumatakbo ako.
Lumalayo sila.
Kapag tumitigil ako.
Malapit lang sila na pinagmamasdan ko habang masaya sila.
Kaya naman.tumigil na lang ako, ng di sila lumayo.kaya lang.
Tuluyan silang naglaho ng abutin ko ng aking kamay ang mag-ama ko.
Ayoko yun mangyari.
Ayokong mawalay sa kanila.
Ayoko.
Kaya kahit anong mangyari, mananatili ako sa tabi nila. Magiging matatag ako para sa kanilang dalawa.
"Julius, kahit anong mangyari. Kung maari wag kang s
( Julius )"Sir, sigurado na po ba kayo dito?"Tinapik ko lamang sa balikat si Deo bilang tugon. Alam ko nalulungkot rin siya. Di rin makapaniwala. Higit sa lahat, marami rin siyang pinagdaanan ng dahil sa amin."Salamat Deo. Hayaan na nating lumaya siya.""Hiling ko nga po nasa maayos siyang kalagayan.""Hiling ko rin."Umakyat na kami ng eroplano.Pagpasok ko. Nilapitan ko ang katulong na nag-aalaga kay Kevin.Binigay niya sa akin ang bata."Paano na Sir, kapag tinanong niya sa inyo ang tungkol sa Mommy niya." Ngumiti ako kay Deo."Di tatagal, babalik din si Mommy di'ba?"Sagot ko kay Deo na ang punto para sa bata.Ngumiti rin si Deo.Dahil alam niya kahit paano, umaasa parin ako.Walang sino man ang papalit kay Janine sa puso ko.Ngunit sana mahanap ni Dr. Eriez kaagad ang pinaglalagyan niya. Pangako, hindi ko siya guguluhin haga't
( Janine )"Ganoon parin ang nakikita ko sa painting na yan.""Ako din. Kahit ang kulay niya asul na sumisimbolo ng kalungkutan, pero naipapakita na kulay din ito ng pagiging kalmado, katiwasayan at kaligayahan." Tugon ko kay Mrs. Chin."Kailan ang alis mo?""Mamaya.""Aww. Napadaan ka lang dito?" Tumango ako.Ang larawang yun ang nagpakalma sa akin at unti-unting nagpaalala ng pagkatao ko at pangyayari.na halos maglilimang taon kong inaalala ."Bago ako umalis, gusto ko muna dumaan dito at sa tabing dagat."Kung saan nila ako natagpuan na walang malay at nag-aagaw buhay."Masaya kami na bumalik na ang alaala mo. Tiyak, magugulat lahat ng mahal mo sa buhay kapag nakauwi ka na.""Oo nga eh, at di na ako makapaghintay.""Sabi mo kakapanganak mo pa lang diba? Noong nagyari yun?""Oo. Maglilimang taon. "Natigilan ako. Hinarap ko si Charm."Sa makalawa. Maglil
( Ivy )Napapatitig ako kay Julius.Alam kong naglalaro sa isipan niya si Janine.Alam kong hindi siya naniniwala na patay na si Janine.Limang taon na ang lumipas, ng naging epektibo ang plano ng tiyuhin ko.Nagawa nga niyang sirain ang relasyon ng dalawa.At ako… Kailangan kong pumapel sa buhay ni Julius.Sinimulan ko yun sa pag-aalaga sa anak nila ni Janine. Kinuha ko ang loob ng bata. At nagawa ko pang tawagin ako ng bata bilang ina.Kaya lang, alam ng bata na hindi niya ako ina."Magkaibigan po ba kayo ni Mommy?."Tinignan ko lang si Kevin habang dinudrawing niya ang isang kumpletong pamilya. Nilagyan niya ng lebel.Si Julius. Siya at ang huli.Akala ko ako ang ilalagay.Mali ako.Kahit di niya nakilala ang kanyang ina… Yun parin ang alam niyang ilagay. Si Janine."Yeheyy. Pagdating ni Mommy Janine ipapakita ko po 'to sa kanya."
( Janine )Pagbaba ko sa eroplano, sinalubong ako nangg hangin. Ang lupang sinilangan ko. Napangiti ako.Sa wakas makikita ko na ang mag-ama ko.Ngunit di mawawala ang kabang nararamdaman ko.Nag-aabang ako ng Taxi. Nang…"Tulungan na kita dyan." Nang lingunin ko si Daniel."Daniel.""Bakit nag-iisa ka?" Ngumiti ako. Parang wala siyang alam."Papa." Isang batang babae na humawak sa laylayan niya.May dala rin si Daniel na maleta. Ibig sabihin…"Aby, dito lumaki si Papa. Maligayang pagdating dito."Saka niya binuhat ang batang babae."Aby, Auntie Janine mo. Janine, anak ko." Nanlaki ang mata ko.May dumating na Taxi."Ano Janine sabay na tayo?""Ah. Sige. Marami kang ikukwento sa akin.""Kaw din.""Dyan ka muna kay Auntie Janine ha." tukoy niya sa kanyang anak na agad naman nito ikinatango.Isa-isang n
( Janine )Please lang! Huwag ka ng magpakita sa kanila! Sisirain mo lang ang tahimik nilang buhay!Bakit ba nagpatalo ako sa kanya?Di ko maintindihan ang pinagsasabi niya.Ngunit nasaktan ako sa mga narinig ko. Naramdaman ko na ang pagod.Physical at emosyonal.Pagod na ako."Anong nangyari?" May lumapag ng tray sa mesa ko."Daniel?""Kanina pa kitang pinagmamasdan sa may counter. Agad ko lang inayos ang trabaho ko dito. Anong nangyari?""…""Nagkita na ba kayo ni Julius?" Umiling ako."So, wala ka pang balak na magpakita sa kanya?"Inilahad niya sa akin ang pagkain."Kanina gusto ko na sila makita… Kaya lang…""Kaya lang?""Kilala mo ba si Miss Ivy Leiy?" Kumunot ang noo ni Daniel.Umiling siya."Ngunit pamilyar sa akin ang family name niya. Ano sa kanya?""Pinigilan niya ako
( Julius )Tss.Inalis ko ang paningin ko sa hawak kong ducomento.Renewal Case, tungkol sa pamilya ng mga Leiy. Di ko alam na maghahabol din si Ivy sa mga properties ng kanyang nasirang magulang. Napahilot ako sa sintido ko.Bata pa ako, alam kong nasulosyunan na'to ng aking ama. Kaya nga naririto si Ivy.Narinig kong bumukas ang pinto. Di ko nilingon ng."Dad. Is there something wrong?" Hinarap ko ang boses na yun.Ngumiti ako sa kanya."As usual. Sumasakit na naman ang batok ni Daddy." At lumapit siya sa akin."Wanna have a massage?" Napangiti ako lalo.Sabay tango."Sure." Saka sa maliliit niyang daliri, naramdaman ko ang ang pangungulila namin kay Janine."Wala po kasi si Mommy to do this for you." Natahimim ako saglit. Pareho kaming nag-aabang sa pagbabalik niya."Daddy, maganda po ba si Mommy?" Natawa ako sa tanong niya."Hindi maganda
( JULIUS )"Totoo ba talaga yan?" Larawan na magkasama sina Janine at Daniel at isang batang babae. May anak sila ni Daniel."Master Julius, dito rin sa address na'to sila nakatira ngayon."Halos di ako makapaniwala.( DEO )Masaya na sana yung tao eh. Panira pa ang sang to. Alam ko di nagustuhan ni Sir Julius ang impormasyon na yun. At talagang magugulat talaga siya. Saka sa dinamidami, bakit si Sir Daniel pa?Pinuntahan namin ang address na yun kahit pagabi na.Isang maliit na bahay. Bukas ang ilaw lalo na ang isang bintana.Kung saan natigilan kami ni Julius nang makitang...Si Daniel, yung batang babae at si Miss Janine na nakangiti habang kausap si Daniel sa hapag kainan.Napa-atras si Sir Julius."Tara na." At lubusan nang bumalik sa sasakayan.Napabuntong-hininga ako. Alam ko, labis siyang n
( JULIUS )Namimilit si Kevin na ipasyal siya sa Zoo."Sure, maybe on Saturday Morning.""With Mama Ivy?"Tss. Nakasanayan na talaga ni Kevin na tawagin si Ivy ng gano'n."Kung wala siyang gagawin.""Actually Dad. Idea po yun ni Mama." Kaya naman pala. Nilason na naman niya ang isipan ng bata tungko sa Zoo."Sige.""Bye Dad.""Bye." Pinutol na ni Kevin. Nang bitawan ko ang telephono.Impossibleng, mabuo pa ang pamilya namin. Napalugmok ako sa mesa. Kasalanan ko ang lahat ng to.Baka inisip ni Janine na pinabayaan ko siya? Kaya nagkaganito ang lahat. Ang tanga ko.Nang uwian na…"Deo, may gagawin ka na ngayong gabi?""Nope. Bakit Sir?""Sa mansion ka na muna mag-stay. Kailangan ko siguro ng makaka-usap.""Sure Sir."( DEO )Alam ko na kung ano ang pag-uusapan namin
( Julius )Lahat ng problema laging may katapat na sulosyun.Kumplikado nga lang kapag napakarami ng sulosyun.dahil mamimili ka kung alin ang tama at nararapat.Kailangan lang natin mag-isip ng maayos.At isa-alang-alang ang kinabukasan ng desisyon mo sa pagpili ng sulosyun.Tama.No Man is an Island.Kahit sabihin mo pang kaya mong manirahan mag-isa. babalutin ka lang ng kalungkutan.Mararamdaman mo lang na walang nagmamahal sa'yo at isinumpa ka para maging malungkot.Tumindig ka man sa sarili mong mga paa.Kailangan mo pa rin ng matatayuan.May pagkakataon na di mo namamalayan.Kailangan mo ng masasandigan, karamay, katuwang at pagmamal. Dahil yan ang bagay na hinabanap ng isang tao para mabubay ng maligaya.Di mo rin namamalayan na unti-unti kang napapalapit sa isang tao. Gaano man katindi ang pag-iwas mo sa kanya.Hahanap-hanapin mo lang naman
"Uy bata… Tahan na.""Paano ako tatahan? Tayong dalawa lang ang andito sa masukal na lugar na'to!""Hindi ah. Andami kayang paru-paro oh.""Ano naman magagawa ng paru-paro?""Eh, ano pa ba ang magagawa rin ng iyak mo?""Natatakot ako.""Mahahanap din nila tayo. Kaya wag ka ng umiyak."Patuloy sa pag-iyak ang batang babae nang…"Sumasakit tuloy ang ulo ko sa'yo."Natigilan ang batang babae. Tinignan niya ito."Namumutla ka?" Saka niya sinapo ang noo ng batang lalaki."May lagnat ka." Tumango yung batang lalaki."Dapat ako ang umiiyak di'ba?""Masama ang pakiramdam mo?""Oo. Kaya wag ka ng umiyak.""Sigurado ka bang mahahanap nila tayo.""Oo. ""Uulan.""Kasi umiyak ka kasi." Tumayo yung batang lalaki."Hanap tayo ng masisilungan habang di pa umuulan."Inilahad ng batang lalaki ang kamay niya sa batang babae.Inabot naman ito
( Julius )Tinapik ako sa balikat ni Daniel."Kung di ako dumating, ang ganda sana ng wakas niyo.""Ayaw mo noon may part 2 pa.""Tss. Kakasawa na kung kayo parin ang bibida.""Haha. Salamat.""Hindi. Andito lang ako para kay Janine.""Di ka na nagsasawa. Ako parin ang pipiliin ni Janine.""Tsk. Kapag sinakatan mo siya, hindi lang ang tsungo niyang kapatid ang uupak sa'yo. Ingatan mo si Janine. Sige, sususnduin ko na yung anak ko.""Mahanap mo rin sana ang kaligayahan mo Daniel.""Nahanap ko na." Sagot niya habang naglalakad na palayo sa amin.Palabas na kami ng Airport nang… May babaeng nakatayo.Suot ay ang pangkasal na nagulo. Yung babaeng tinalikuran ko sa pangako kong wala namang saysay.Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay ni Janine.Ngumiti sa amin si Ivy."Masaya ako na makita kayong magkasama uli."
( DEO )Dahil sa utos ni Sir Julius. May bagay akong nakaligtaan. Ang mga taong nasa likod ng pangyayaring ito.ay may chansang makatakas.Tumawag ako sa tauhan ni Julius na huwag nilang hahayaan na makaalis sina Mr. JAUISE at Miss Leiy. Ngunit huli na ako dahil nakaalis na sila.( JANINE )Dahil hindi ako nakatulog ng maayos sa mga nagdaang araw. nakatulog ako sa upuan ko. Kaya ng magmulat ako. Wala ng mga pasahero na ikinagulat ko.Teka? Lumipad pa lang yung eroplano? Lumanding na ba? Mahaba ba yung pag-idlip ko?Tumayo ako. Saka nasaan ang mga flight attendants? Huh?Nanaginip ba ako?Sumilip ako sa bintana. Nakalanding na nga…Nang biglang .. bumukas ang pinto.Naglakad ako papunta roon. Bumukas ang main door ng eroplano. Pagsilip ko…Halos napasapo ako sa gulat. May malaking tarpul
( Miss Leiy )Si Daniel. No! Ibig ba nitong sabihin…Mismo sa araw na ito magkakalinawan ang lahat?!No! Not this time!"Guard ilabas niyo na yan." Utos ni Uncle.( DANIEL )Anong ibig niyang sabihin?"Guard ilabas niyo na yan." Utos ng matabang Middle-aged na lalaki. Tumalikod na si Julius at bago pa man ako makaladkad.Saka pumasok sa isipan ko ang sinabi niya.Ako ba?! Ako ba ang dahilan?!"Julius! Wala kaming relasyon ni Janine! Magkaibigan lang kami!"( Ivy )Sa sinabi ni Daniel. Biglang natigilan si Julius.Lalo na nang humarap siya. Natatakot na ako.Kaya ako na ang napaurong. Hindi!"Bitiwan niyo siya." At tuluyan na akong napatalikod.( DEO )Nang dumating ako. Akala ko huli na ako. At n
(Julius)Sinarhan na ang pinto. Senyales na dumating na ang bride ko.Napaupo ako. Kinakabahan ako sa gagawin ko.Kailangan ko bang pakingan ang sinabi ng anak ko."The rule is... Iyong dapat po ihaharap niyo sa Kanya ay yung mahal niyo po at mahal din kayo. Do you love Mama Ivy?"Para ito sa kanya at para sa ikakatahimik ng pamilya namin ni Janine.Huminga ako ng malalim.Nagkamali ako. Hindi dapat ako nagmadali sa pasyang ito.Kung di matutuloy ang kasal namin ni Ivy.Aalis siya. Paano na si Kevin?Saka narinig ko na ang Wedding March song.Bumukas ang pinto…( Miss Leiy )Sa araw na ito yung ikinakatakot ko na baka di dumating si Julius ay hindi nangyari.Oo, nakaramdam ako ng tuwa.Sa wakas ito ang araw na gusto kong mangyari.na kala ko impossibleng mangyari.Ngunit ng makita ko
( Deo )Hindi talaga ako dadalo.at papanindigan ko yun. Dahil di ko alam kung bakit di nahahalata ni Julius ang pagkatao ni Ivy. Tss."Sir, may naghahanap po sa inyo." Napasilip ako sa salamin.Yung taong kinuha ko para imbestigahan ang impormasyon na nakaabot kay Sir Julius."Papasukin siya." Nang magkaharap kami. Ipinatong niya sa mesa ko ."Yan yung nakuha kong impormasyon na ikakasigurado ko, ikakalinaw ng lahat.""Ayos kaya pala natagalan ito." Binuksan ko ang folderYung barko kung saan bigla na lang nawala si Miss Janine."Tama yung impormasyon na dinukot si Miss Janine. At ang mga taong nasa likuran noon ay ipinahuli ni Master Julius. Saka ipinagpilitan nilang patay na si Miss Janine matapos tumaob ang bangkang sinasakyan niya. Ngunit ang mga namuno sa nangyari ay.malalaman niyo kung sino kapag binusisi niyo pa iyan."Napatango ako.Sumunod na pahina, isang dalampasigan.
( JULIUS )Nagising ako dahil sa walang modong katok na yun.Nang buksan ko…"Hindi ka parin handa. O baka nakalimutan mo ngayon ang kasal niyo ng pamangkin ko?"Oh. Good. F*ckSh*t!Yung uncle ni Ivy na bigla na lang sumulpot. Di ko alan kung bakit kumukulo ang dugo sa kanya."Gano'n? Nakalimutan ko nga." Saka sinarhan ko ang pinto.Nahiga uli ako .Sana di na muna ako nagising sa araw na ito. Nakakaasar.Ngunit, bumangon na ako. Para ito kay Kevin, kung bakit ko 'to gagawin.( DANIEL )Maaga kaming nakarating sa airport. Halatang may tinatakasan nga si Janine. Isang oras pa ang flight niya at.Isang oras pa bago magsimula ang kasal ni Julius.ayun na rin sa flash news sa may malaking TV kaharap ang waiting area.Tinignan ko si Janine. Halos ayaw niyang tumingin roon at makinig.Kung walang m
( Janine )Sinundo kami ni Deo noong gabing yun. At si Deo na rin ang naghatid sa akin pauwi.Bago ko talikuran si Deo."Deo.""Miss Janine ""Maraming salamat sa lahat.""Ha? Parang mamatay na ako niyan Miss Janine.""At kahit anong mangyari. Wag mong iiwan sa trabaho si Julius at pasecure ang mag-ama ko ha.""Miss Janine.""Sige hangang dito na lang ako." Saka tumalikod na ako.Sinalubong ako ni Daniel."Nakuha ko na yung ticket ko." Bungad na pambati ko sa kanya."Talaga bang tuloy ang alis mo." Marahan akong tumango.Kapag nagtagal ako dito baka di ko na makayanan ang sakit na nararamdaman ko."Hindi mo na ba ipaglalaban yang nararamdaman mo at ang iyong anak." Pinaghahanda ako ng pagkain ni Daniel."Ayoko ng maging komplikado at magulo ang mundo ni Kevin. Sa buhay may kailangan talaga tayong isuko. Kahit gaano pa yun kahalaga.para