( JULIUS )
Namimilit si Kevin na ipasyal siya sa Zoo.
"Sure, maybe on Saturday Morning."
"With Mama Ivy?"
Tss. Nakasanayan na talaga ni Kevin na tawagin si Ivy ng gano'n.
"Kung wala siyang gagawin."
"Actually Dad. Idea po yun ni Mama." Kaya naman pala. Nilason na naman niya ang isipan ng bata tungko sa Zoo.
"Sige."
"Bye Dad."
"Bye." Pinutol na ni Kevin. Nang bitawan ko ang telephono.
Impossibleng, mabuo pa ang pamilya namin. Napalugmok ako sa mesa. Kasalanan ko ang lahat ng to.
Baka inisip ni Janine na pinabayaan ko siya? Kaya nagkaganito ang lahat. Ang tanga ko.
Nang uwian na…
"Deo, may gagawin ka na ngayong gabi?"
"Nope. Bakit Sir?"
"Sa mansion ka na muna mag-stay. Kailangan ko siguro ng makaka-usap."
"Sure Sir."
( DEO )
Alam ko na kung ano ang pag-uusapan namin
( Julius )Wala parin si Deo. Tatlong bote na ng alak ang naitumba ko.At alam ko dapat lasing na ako. Ngunit bakit malinaw ko paring nakikita sa isipan ko ang nadatnan namin ni Deo.Janine… Di ka maalis sa isipan ko!Argh! Sh*t."Dad." Nang makita ko ang anak ko. Gusto ko nang umiyak."Di ka pa natutulog?." Umiling siya.Pinalapit ko siya sa akin. Niyakap ko siya."What's wrong Dad?""It's all my fault. I'm sorry. Sorry.""Okey lang po yun Dad.""Kasalanan ko kung bakit tinalikuran tayo ni Mommy.kasalanan ko.""Sabi niyo di'ba babalik si Mommy?""Hindi na. Hindi na siya babalik.""Hindi po. Sabi po ni Lola Yaya Sya. Babalikan po niya tayo.dahil walang ina po ang makakatiis sa anak niya po. At sa tingin ko po miss na miss na rin tayo ni Mommy.""I miss her so much, sobra. Alam mo bang gusto ko siya yakapin ng ganito kahigpit ng makita ko siya
( DANIEL )"Welcome Manager Mackenzie!" ang mainit na pambati sa akin sa una kong araw sa trabaho ko bilang manager ng restaurant na 'to.Ang landlady at si Janine muna ang naiwan sa anak ko.Matapos ang mahabang araw, may dyaryong naiwan sa mesa habang abala na kami magsara. Itatapon ko na sana nang…Totoo ba itong nababasa ko?Sh*t . Di dapat 'to mabasa ni Janine."Guys, mauna na ako. May kailangan kasi akong puntahan kaagad. Tommy, kaw na ang in-charge sa paglock.""Opo Sir. Mag-iingat po kayo."Nagmadali akong makauwi. Kumatok ako at si Aby ang bumukas."Si Auntie Janine?""Papa, umiiyak po siya. Nasa loob po ng room niya."Umakyat ako. Nabasa na niya. Kumatok ako."Janine ako 'to." Walang umimik.Ngunit maya-maya bumukas ang pinto. Basang-basa ang mga pisngi niya."Ba-bakit?""Janine ." Saka bigla na siyang humagulgul ng iyak.Yun
( Julius )Halos mapagbuhatan ko ng kamay si Ivy sa ginawa nito."Simula ngayon! Hindi ko malalaman na muli mo pang ilalabas dito si Kevin! Kung hindi.mahahanap mo ang hinahanap mo!"Gulat na gulat ako noong nasa opisina ako. Halos nagmadali kami ni Deo na habulin ang kaguluhan na yun. Di ko inaasahan na magagawa 'to ni Ivy."I'm sorry Julius. Ginawa ko lang ang nararapat.dahil karapatan niyang makilala bilang isang Del Mendevil.""BulSh*t! Ginawa ko na sana yan noon pa kung mahalaga ang bagay na yan. Alam mo ba sa ginawa mo ngayon, Pinapahamak mo ang anak ko!""Gan'on .at si Janine ang gumawa no'n magagalit ka ba?!."Nayukom ko uli ang mga daliri ko.Saka tumalikod ako sa kanya."Kung gusto mo matuloy ang kasal, itikum mo ang bibig mo! Wala ka sa posisyon para gumawa ng bagay sa anak ko ng di ko alam.At kung si Janine. Tss. Mas maniniwala ako na di niya yun gagawin dahil alam niya
( JULIUS )Kinabukasan, maayos ang panahon. Tinawagan ko si Deo na ipasecure ang Zoo. At kung maari iwasan nilang maraming tao ang papasukin."Sir, may isang Kindergarten na inaasahang darating. Ipapakansela ko po ba?""Huwag na. Mahalata pa ni Kevin na kukunting tao lang ang naroroon.""Sige po." Binaba ko na ang phone ko, kasunod ng marinig ko ang katok sa pinto."Pasok.""Good Morning Daddy!." Ngumiti ako."Morning. Ang lapad ng ngiti ng anak ko oh.""Kasi po maganda ang panahon. Means…tuloy po tayo sa Zoo!""Hiniling mo kay Papa God di'ba?" Tumango siya."Daddy, magiging safe rin naman di'ba tayo kung kasama po kayo diba? Kahit wala yung tauhan niyo po." Pinisil ko ang ilong niya."Aww." Tulad ni Janine. Ayaw rin niyang may simusunod sa kanya."Parehong-pareho kayo.""Huh?""Yang mga tauhan na yan na kung sumunod talo pa ang anino. sila ang magproprotekta say
( Janine )Lumapit kami sa Ice Cream Stand. Nang…"Wala ka ngang pera bata.""Eh, nasa malayo po kasi sila. Pero papunta na po sila rito.""Sige, bibigyan kita kapag narito na sila."Nang tignan ko yung bata. May bigla akong naramdaman."Manong, dalawa pong Ice Cream." Aalis na sana yung batang lalaki."Teka lang." Lumingon siya sa akin.Inabot sa akin ni Manong yung first cone."Para sa'yo." Binigay ko yun sa batang lalaki. Ang mga mata niya familiar sa akin."At para sa'yo." Kay Aby."Thank you po." Chorus nilang sabi."Nasaan ba yung kasama mo?" tanong ko sa batang lalaki habang naglalakad kami papunta sa isang bench."Nasa paligid lang po.""Baka nag-aalala na sila sa'yo.""Siguro po, pero mahahanap na nila lang naman ako.""Ang kulit mo. Sige, maupo muna tayo habang hinihintay na makita ka nila. Baka kasi kung saan ka pa magsuot."
( Janine )Nang hilain ng babae ang bata. Umiyak ito. Kaya naman, papaki-usapan ko na sana nang…"Ivy." At kung si Ivy siya. Ibig sabihin...Diyos ko ang anak ko!Marahas na nitong hinila palayo sa akin ang bata. Nasasaktan si Kevin. Sa labis nitong pag-iyak. Kumilos mismo ang mga binti ko para habulin sila.Hindi ko aakalain na…"Ano ba! Nasasaktan ang anak ko!" Saka ako sinalubong ng mga palad ni Ivy. Sinampal niya ako."Wala kang anak!" Tuluyan na ring lumabas ang mga luha ko.Nakatitig ako kay Kevin. Umiiyak siya. Nakatingin na rin siya sa akin.."Kevin. Anak ko." ang naisambit ko.Sasampalin pa sana ako ni Ivy. Nang may malakas na kamay ang pumigil sa kanya. Nang inangat ko ang paningin ko…Si Julius."Pumunta na kayo ni Kevin sa sasakyan." Matikas niyang sinabi habang nakatitig sa akin."Daddy. Ayoko!" umiiyak si Kevin."Ke
( IVY )Di nagtagal sumakay na si Julius nang sasakyan. Nakahinga ako dahil di niya kasama yung babae. Siguradong may napag-usapan sila.Pagpasok niya. Humihikbi na lang si Kevin."Dad…" Ngumiti si Julius kay Kevin.Binuhat niya ito at inupo sa sarili niya. Ginulo niya ang buhok nito saka niyakap.Umandar na yung sasakyan.Biglang nagsalita uli si Kevin na halos di ko nagustuhan."Dad. Si Mommy po ba yun?" Tumango si Julius bilang tugon."Bakit hindi po ninyo siya kasama? Saka bakit nagalit si Mama Ivy kay Mommy." Halos napapikit ako. Kailangan pa talagang ipaalala kay Julius."Mahal mo ba ang Mama Ivy mo?" Isang tanong ang isinagot ni Julius. Na halos napalingon ako sa mag-amang katabi ko.Ipit ako sa tanong na yun."Dapat lang po dibang mahalin si Mama Ivy kasi inalagaan niya po ako habang di pa umuuwi si Mommy. Dad. Kailan po uuwi si Mom sa atin? Niyaya niyo na po ba
( Janine )Nang magpaalam na ang mga guardian sa akin na uuwi na sila.Yung sakit na kanina pang gumugulo sa dibdib at isipan ko ay tuluyan na namang sumigaw.Sobrang sakit. Na halos hindi ko na mapigilang umiyak uli.( DANIEL )"Kamusta yung tour?" Salubong ko sa anak ko."Okey lang po." At ng tignan ko si Janine."O-okey ka lang?" Tumango lang siya."Pasok na muna ako." At pumasok na nga siya."Anong nangyari?""May nangulo po kasi sa kanya.""Nangulo? Sino?" Umiling si Aby."Di ko po kilala.""Sige magpahinga ka na rin.gamitin mo muna ang silid ko. Kakausapin ko lang ang Auntie Janine mo.""Opo."Umakyat ako sa silid nila. Kumatok ako ngunit hindi niya ako pinagbuksan. Kailangan niyang mapag-isa. Ano kaya ang nangyari?No’ng gabing yun. Hindi bumaba si Janine at
( Julius )Lahat ng problema laging may katapat na sulosyun.Kumplikado nga lang kapag napakarami ng sulosyun.dahil mamimili ka kung alin ang tama at nararapat.Kailangan lang natin mag-isip ng maayos.At isa-alang-alang ang kinabukasan ng desisyon mo sa pagpili ng sulosyun.Tama.No Man is an Island.Kahit sabihin mo pang kaya mong manirahan mag-isa. babalutin ka lang ng kalungkutan.Mararamdaman mo lang na walang nagmamahal sa'yo at isinumpa ka para maging malungkot.Tumindig ka man sa sarili mong mga paa.Kailangan mo pa rin ng matatayuan.May pagkakataon na di mo namamalayan.Kailangan mo ng masasandigan, karamay, katuwang at pagmamal. Dahil yan ang bagay na hinabanap ng isang tao para mabubay ng maligaya.Di mo rin namamalayan na unti-unti kang napapalapit sa isang tao. Gaano man katindi ang pag-iwas mo sa kanya.Hahanap-hanapin mo lang naman
"Uy bata… Tahan na.""Paano ako tatahan? Tayong dalawa lang ang andito sa masukal na lugar na'to!""Hindi ah. Andami kayang paru-paro oh.""Ano naman magagawa ng paru-paro?""Eh, ano pa ba ang magagawa rin ng iyak mo?""Natatakot ako.""Mahahanap din nila tayo. Kaya wag ka ng umiyak."Patuloy sa pag-iyak ang batang babae nang…"Sumasakit tuloy ang ulo ko sa'yo."Natigilan ang batang babae. Tinignan niya ito."Namumutla ka?" Saka niya sinapo ang noo ng batang lalaki."May lagnat ka." Tumango yung batang lalaki."Dapat ako ang umiiyak di'ba?""Masama ang pakiramdam mo?""Oo. Kaya wag ka ng umiyak.""Sigurado ka bang mahahanap nila tayo.""Oo. ""Uulan.""Kasi umiyak ka kasi." Tumayo yung batang lalaki."Hanap tayo ng masisilungan habang di pa umuulan."Inilahad ng batang lalaki ang kamay niya sa batang babae.Inabot naman ito
( Julius )Tinapik ako sa balikat ni Daniel."Kung di ako dumating, ang ganda sana ng wakas niyo.""Ayaw mo noon may part 2 pa.""Tss. Kakasawa na kung kayo parin ang bibida.""Haha. Salamat.""Hindi. Andito lang ako para kay Janine.""Di ka na nagsasawa. Ako parin ang pipiliin ni Janine.""Tsk. Kapag sinakatan mo siya, hindi lang ang tsungo niyang kapatid ang uupak sa'yo. Ingatan mo si Janine. Sige, sususnduin ko na yung anak ko.""Mahanap mo rin sana ang kaligayahan mo Daniel.""Nahanap ko na." Sagot niya habang naglalakad na palayo sa amin.Palabas na kami ng Airport nang… May babaeng nakatayo.Suot ay ang pangkasal na nagulo. Yung babaeng tinalikuran ko sa pangako kong wala namang saysay.Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay ni Janine.Ngumiti sa amin si Ivy."Masaya ako na makita kayong magkasama uli."
( DEO )Dahil sa utos ni Sir Julius. May bagay akong nakaligtaan. Ang mga taong nasa likod ng pangyayaring ito.ay may chansang makatakas.Tumawag ako sa tauhan ni Julius na huwag nilang hahayaan na makaalis sina Mr. JAUISE at Miss Leiy. Ngunit huli na ako dahil nakaalis na sila.( JANINE )Dahil hindi ako nakatulog ng maayos sa mga nagdaang araw. nakatulog ako sa upuan ko. Kaya ng magmulat ako. Wala ng mga pasahero na ikinagulat ko.Teka? Lumipad pa lang yung eroplano? Lumanding na ba? Mahaba ba yung pag-idlip ko?Tumayo ako. Saka nasaan ang mga flight attendants? Huh?Nanaginip ba ako?Sumilip ako sa bintana. Nakalanding na nga…Nang biglang .. bumukas ang pinto.Naglakad ako papunta roon. Bumukas ang main door ng eroplano. Pagsilip ko…Halos napasapo ako sa gulat. May malaking tarpul
( Miss Leiy )Si Daniel. No! Ibig ba nitong sabihin…Mismo sa araw na ito magkakalinawan ang lahat?!No! Not this time!"Guard ilabas niyo na yan." Utos ni Uncle.( DANIEL )Anong ibig niyang sabihin?"Guard ilabas niyo na yan." Utos ng matabang Middle-aged na lalaki. Tumalikod na si Julius at bago pa man ako makaladkad.Saka pumasok sa isipan ko ang sinabi niya.Ako ba?! Ako ba ang dahilan?!"Julius! Wala kaming relasyon ni Janine! Magkaibigan lang kami!"( Ivy )Sa sinabi ni Daniel. Biglang natigilan si Julius.Lalo na nang humarap siya. Natatakot na ako.Kaya ako na ang napaurong. Hindi!"Bitiwan niyo siya." At tuluyan na akong napatalikod.( DEO )Nang dumating ako. Akala ko huli na ako. At n
(Julius)Sinarhan na ang pinto. Senyales na dumating na ang bride ko.Napaupo ako. Kinakabahan ako sa gagawin ko.Kailangan ko bang pakingan ang sinabi ng anak ko."The rule is... Iyong dapat po ihaharap niyo sa Kanya ay yung mahal niyo po at mahal din kayo. Do you love Mama Ivy?"Para ito sa kanya at para sa ikakatahimik ng pamilya namin ni Janine.Huminga ako ng malalim.Nagkamali ako. Hindi dapat ako nagmadali sa pasyang ito.Kung di matutuloy ang kasal namin ni Ivy.Aalis siya. Paano na si Kevin?Saka narinig ko na ang Wedding March song.Bumukas ang pinto…( Miss Leiy )Sa araw na ito yung ikinakatakot ko na baka di dumating si Julius ay hindi nangyari.Oo, nakaramdam ako ng tuwa.Sa wakas ito ang araw na gusto kong mangyari.na kala ko impossibleng mangyari.Ngunit ng makita ko
( Deo )Hindi talaga ako dadalo.at papanindigan ko yun. Dahil di ko alam kung bakit di nahahalata ni Julius ang pagkatao ni Ivy. Tss."Sir, may naghahanap po sa inyo." Napasilip ako sa salamin.Yung taong kinuha ko para imbestigahan ang impormasyon na nakaabot kay Sir Julius."Papasukin siya." Nang magkaharap kami. Ipinatong niya sa mesa ko ."Yan yung nakuha kong impormasyon na ikakasigurado ko, ikakalinaw ng lahat.""Ayos kaya pala natagalan ito." Binuksan ko ang folderYung barko kung saan bigla na lang nawala si Miss Janine."Tama yung impormasyon na dinukot si Miss Janine. At ang mga taong nasa likuran noon ay ipinahuli ni Master Julius. Saka ipinagpilitan nilang patay na si Miss Janine matapos tumaob ang bangkang sinasakyan niya. Ngunit ang mga namuno sa nangyari ay.malalaman niyo kung sino kapag binusisi niyo pa iyan."Napatango ako.Sumunod na pahina, isang dalampasigan.
( JULIUS )Nagising ako dahil sa walang modong katok na yun.Nang buksan ko…"Hindi ka parin handa. O baka nakalimutan mo ngayon ang kasal niyo ng pamangkin ko?"Oh. Good. F*ckSh*t!Yung uncle ni Ivy na bigla na lang sumulpot. Di ko alan kung bakit kumukulo ang dugo sa kanya."Gano'n? Nakalimutan ko nga." Saka sinarhan ko ang pinto.Nahiga uli ako .Sana di na muna ako nagising sa araw na ito. Nakakaasar.Ngunit, bumangon na ako. Para ito kay Kevin, kung bakit ko 'to gagawin.( DANIEL )Maaga kaming nakarating sa airport. Halatang may tinatakasan nga si Janine. Isang oras pa ang flight niya at.Isang oras pa bago magsimula ang kasal ni Julius.ayun na rin sa flash news sa may malaking TV kaharap ang waiting area.Tinignan ko si Janine. Halos ayaw niyang tumingin roon at makinig.Kung walang m
( Janine )Sinundo kami ni Deo noong gabing yun. At si Deo na rin ang naghatid sa akin pauwi.Bago ko talikuran si Deo."Deo.""Miss Janine ""Maraming salamat sa lahat.""Ha? Parang mamatay na ako niyan Miss Janine.""At kahit anong mangyari. Wag mong iiwan sa trabaho si Julius at pasecure ang mag-ama ko ha.""Miss Janine.""Sige hangang dito na lang ako." Saka tumalikod na ako.Sinalubong ako ni Daniel."Nakuha ko na yung ticket ko." Bungad na pambati ko sa kanya."Talaga bang tuloy ang alis mo." Marahan akong tumango.Kapag nagtagal ako dito baka di ko na makayanan ang sakit na nararamdaman ko."Hindi mo na ba ipaglalaban yang nararamdaman mo at ang iyong anak." Pinaghahanda ako ng pagkain ni Daniel."Ayoko ng maging komplikado at magulo ang mundo ni Kevin. Sa buhay may kailangan talaga tayong isuko. Kahit gaano pa yun kahalaga.para