Chapter 10 - Hue

I am

Nagising ako dahil sa liwanag na tumatagos sa malaking bintana na hindi pala namin naisara kagabi. Tanaw mula sa kamang hinihigaan namin ang ilang mga katabing gusali. Nasa pinakatuktok na palapag ang kwartong pinili ko kaya naman ang malawak na skyline ng Manila ang nakasaksi sa pagsamba namin sa katawan ng isa’t-isa.

Yakap ko mula sa likuran ang walang saplot na si Azalea. Ang balat niya ay tila kumikislap dahil sa repleksyon ng papasikat na araw. Ang ilang hibla ng buhok niya ay tumatabing sa pisngi niyang namumula. Pinakatitigan ko ang kaniyang mukha. Tanging kalhati lang ng mukha niya ang malaya kong nakikita dahil sa pwesto namin pero hindi talaga maikakaila na pinagpala siya sa kagandahan.

May maliit pero matangos na ilong at napakanipis na labi. Sa normal na araw, mapapaatras ka sa tapang ng kaniyang mata na dulot din ng may kakapalan niyang kilay at madalas na ayos at kolorete sa mukha. Pero ngayong tulog siya, wala ng