Kabanata 3

Nagtataka talaga ako kung bakit ganoon ang ugali ni Kelvin Vanhouger. Mabait naman sina Mrs. Soler at tito Jershun pati si Kiel ay mukhang mabait rin pero bakit ganoon siya? Ampon kaya siya? Siguro hindi magkaanak noong una sina Mr and Mrs. Vanhouger kaya nag-ampon nalang tapos si Kelvin 'yung inampon nila pero hindi nila alam magkakaroon pala sila ng anak at iyon ay si Kiel.

Hmmm, ganoon nga siguro ang nangyari 'no? Ang komplikado naman ng buhay nila kung ganoon! Parang mathematics!

Malakas ang buntong-hininga na pinakawalan ko pagkababa sa tricycle na sinakyan ko pabalik sa amin. Matapos kong maibigay ang bayad kay manong driver ay bagsak ang balikat akong naglakad hanggang sa makarating na sa bahay namin at sinalubong ako ni nanay. Tumigil ako at umiling saka napayakap na lamang sa kan'ya.

"Anong nangyari, anak?" Malambing n'yang tanong at hinahaplos ang aking buhok. Ngumuso ako at naramdaman ang pagtulo ng tubig sa pisngi.

"Kilala nga ako ni tito Jershun, nay..." humihikbi akong pinaharap n'ya.

"Oh? Bakit naiyak ang anak ko kung ganoon?" Pinunasan nya ang luha ko gamit ang hinlalaki.

"Gold-digger po ba ako, nay?" Nanlaki ang mga mata nya at hinawakan ako sa magkabilang balikat.

"Ano? Hindi ka gold-digger, anak! Sino ang nagsabi sayo niyan? Si Jershun ba, ha?" galit nyang sinabi.

Yumuko ako at pinaglaruan ang mga daliri.

"Si Kelvin po..." nag-angat ulit ako ng tingin."Hindi naman po ako nangunguha ng ginto 'di ba? Bakit n'ya nasabi 'yon? Nakakapagtaka nga, ih."

Agad niya akong niyakap muli.

"Oh Lei... napaka inosente mong bata. Iyong Kelvin ba ay 'yung panganay nilang anak ni Soleriana?" tanong n'ya at tumango naman ako. Narinig ko ang buntong-hininga niya."Hayaan mo na anak, sinabi ko naman sa 'yo, e huwag mo nalang ituloy iyang pagpayag na maikasal dyan sa anak nilang wala naman palang modo. Porke mga bilyonaryo sila ay akala nila kayang-kaya na nila ang mga tao sa paligid nila," ramdam ko ang pait sa boses ni nanay.

Kumalas ako at gulat na napatingin sa kanya. Tama ba ang narinig ko?

"Bilyonaryo? Bilyonaryo sila? Bilyonaryo si Kelvin?" nanlalaki ang mata kong tinanong.

Ngumiti naman sya ng tipid saka tumango kaya napasinghap ako.

Hala! Kaya pala ganoon nalang kaganda at kalaki ang mansyon nila pati ang mga postura at galawan. Bilyonaryong-bilyonaryo talaga.

"Oo anak, mga bilyonaryo sila. Kaya nga sa kanila ako nakapangutang ng pera noon para sa gamot ng lola mo at sa tuition mo sa school... 'yun nga lang, hindi ko inakala na iba pala ang naging pagpapalaki nila sa kanilang panganay. Nakakadisappoint at doon ka nila gustong ipakasal." sinabi niya.

Hayyy, speaking of lola, kamusta na kaya ito? Hindi natuloy ang pagbisita ko dito dahil sa aksidenteng nangyari. Pangako sa susunod na mga araw ay bibisitahin ko na ito pero magpapasama na ako kila Eca o Euhan kapag hindi pwede si nanay. Nakakadala na kaya kapag mag-isa bumyahe!

"Nay, balak ko na nga po sana na umurong nalang sa kasunduan namin sa pagpapakasal kay Kelvin..." mahina kong tugon.

Hindi kasi ganoong ugali ang pinapangarap ko sa magiging asawa ko...

Marahan naman na hinawakan ni nanay ang aking kamay."Mas mabuti iyan, anak. Maiintindihan naman siguro iyan ni Jershun Vanhouger pati ni Soler at kung pinoproblema mo ang utang, ako na ang bahalang magbayad niyon.. marami naman na umoorder sa akin ngayon ng cupcake," nakangiting sambit nya na nakapagpangiti na rin sa akin.

"Pahingi akong cupcake, nay. Mayroon pa ba? hehe," bagkus ay iyon ang nasabi ko nalang.

Natawa siya."Naku, ikaw talaga! Oo mayroon pa. Halika na at baka bumalik ulit rito si Eca, maunahan ka niyon." Aniya at pumasok na sa loob.

Nakasunod naman ako sa kanya at inilagay muna ang hawak na bag sa upuan.

"Pumunta rito si freny, nay?"

Lumingon sya."Ah oo kanina lang pero umalis rin kalaunan," sinabi nya. Kumunot ang noo ko.

"Hindi po kasama si Euhan? Bakit daw umalis kaagad siya?" magkasunod kong tanong saka pinagmamasdan ang pagkuha niya ng dalawang cupcake para sa akin.

"May inaasikaso daw sa kompanya nila si Euhan tapos tinawagan naman siya ng kan'yang mommy dahil isasama siya sa mall," lumapit na s'ya at inilapag sa mesa ang cupcake.

Chocolate and mocha cupcake. Yum!

"Ganoon po ba?" nasabi ko nalang dahil nakuha na ni cupcakes ang atensyon ko.

Narinig ko ang mahinang tawa ni nanay habang pinapanood ako sa pagkain.

Pumunta nalang ako sa kwarto at nagdesisyon na ituloy ang ginagawang poster. Kailangan kasi sa kompanyang papasukan ko ay may mai-present na poster na ang theme ay tungkol sa mismong opinyon ko sa kompanya nila. Ilalagay at ikakapit rin kasi nila kung sino ang mananalo at may pinakamagandang poster.

Napatigil ako sa pagta-type nang tumunog ang cellphone ko na nasa malapit na table lang nakapatong. Kinuha ko iyon at tiningnan kung sino ang tumatawag. Si freny pala.

Sinagot ko iyon."Freny? Napatawag ka?"

Naririnig ko ang paghakbang niya, panigurado ay naglalakad sya. Kaya nga nahakbang 'di ba? Hmp.

"Freny! Pumunta ako kanina sa inyo pero wala ka! Magtatagal pa sana ako kaso tinawagan ako ni momsie kasi nagpapasama sa pagshoshopping niya!" matinis ang kan'yang boses kaya napapangiwi ako.

"Nasabi nga sa akin ni nanay, hehehe. Pasensya na freny, may pinuntahan lang ako..." tugon ko.

"Ay weh? Saan naman?" kyuryosong tanong n'ya.

Napalunok ako at kinabahan.

Hindi pwedeng malaman ni freny. Hindi pwedeng malaman ng mga kaibigan ko. Hindi ko hahayaan na madamay sila sa nagulong buhay ko at hangga't maaari ay pananatilihin ko iyong sikreto.

"Wala, freny. Bumili lang ng... uh bagong tsinelas," naiusal ko nalang sabay kagat ng labi.

Omygoshie! Sorry I'm lying to you na, freny huhuhu.

"Talaga?" mukhang hindi siya kumbinsado."Anyways highways, hinahanap ka rin daw ni hantot. Yiiieee!" bigla ay tili niya.

Bagaman kumunot ang noo ay natawa na rin ako. Bakit ba lagi syang ganyan kapag sinasabi n'ya sa akin ang kapatid niya? Ano kayang meron? Hmmm.

"E, diba may inaasikaso siya sa kompanya n'yo?"

"Duh! Alam mo naman 'yon pagdating sayo, kaya n'yang i-set aside ang mga ginagawa para lang kamustahin ka sa akin. Tch! Nakakaasar nga at hindi pa ideretso sa iyo ang pangangamusta gusto sa akin pa idaan para sa yo! Nako, ikinahihiya ko siya bilang kapatid!" mahaba at dere-deretsong sinabi niya.

Bakit hindi ko alam 'yon? Naaalala ko nga minsan na kapag kami lang ni freny ang magkasama, palaging bukang-bibig niya sa akin si Euhan. Tapos may pa sundot-sundot pa siya sa aking tagiliran. Hayyy.

Pilit nalang akong tumawa."Ah?hahaha! Bakit naman niya ginagawa 'yon?" tanong ko.

Rinig ko ang pagsinghap niya."What? Hindi mo knows? Hindi mo feel?" matinis n'yang tanong. Umiling naman ako kahit na hindi niya ako nakikita."Omygoshie ka! Nahihiya 'yon sayo, freny! Alam mo kung bakit?"

Ano daw? Bakit naman mahihiya sa akin si Euhan? Ang gulo naman kausap ni freny.

Mas una ko kasing nakilala at naging kaibigan si Ericka tapos noong super close na kami sa isa't isa ay pinakilala niya ako sa kapatid niya kaya ayon naging magkaibigan na rin kami ni Euhan.

"Hindi ko alam, e." sagot ko.

"Freny naman, e! Nahihiya sa 'yo si hantot kasi---"

"Lei anak! Bumaba ka rito at may naghahanap sa iyo!" pagtawag na sigaw ni Nanay kaya hindi ko narinig ang sinabi ni freny sa linya.

"Opo nay, sandali!" sigaw ko pabalik."Sorry freny, ah? Puntahan ko lang si nanay. Mamaya nalang ulit tayo mag-usap,"

"Sure, sure! Okay lang, freny sige take your time with tita Pat! Mwa mwa!" aniya kaya natawa ako.

"Sige! Byebye!" pinatay ko na ang tawag at nagmadali na sa pagbaba.

Bumungad sa akin ang mukha ni nanay na parang kinakabahan."Nay? Anong problema? Bakit n'yo po ako tinawag?" tanong ko.

Bakas sa mukha n'ya na parang hindi malaman ang sasabihin."May naghahanap sa 'yo," sinabi nya at tumingin sa may pintuan kaya tumingin rin ako doon."Sila..." at napanganga nalang ako sa nakita.

Isa.. dalawa.. tatlo.. apat.. Lima.. anim.. pito.. walo.. siyam... s-sampo? Sampong bruskong lalaki na puros nakaitim!

Bakit may men in black rito sa amin?

"Uh... mga kuya? Namali po yata kayo ng napuntahan? Wala po ritong kulto hehehe" sinabi ko nang lapitan ko sila sa bungad ng pintuan namin.

Akala ba nila may kulto rito kaya narito sila? Sayang naman ang effort nilang all black outfit kung ganoon.

Bagaman naka black shades si kuya na nasa unahan ay kita ko parin ang pagkunot ng kanyang noo."Ikaw ba si Leticia Belleza?" malalim ang kan'yang boses at tunog nakakatakot!

Lihim akong napalunok."A-Ako nga po... bakit po?" ano bang kailangan nila sakin?

"Sumama ka sa amin sa mansyon ng mga Vanhouger." aniya na parang wala ng pagtutol na tatanggapin.

Nanlaki ang mga mata ko at narinig ko ang singhap ni nanay sa likuran ko. Huwaat?! Mga Vanhouger na naman? Hindi ba nila ako tatantanan?!

"Ano? Nakapunta na ako kanina doon at umalis na ako dahil ayoko sa ugali ni Kelvin Vanhouger! Sabihin n'yo 'yan sa kanya, mga kuya!" sinabi ko ngunit hindi s'ya natinag.

"Ms. Belleza, sumama ka nalang sa amin dahil hindi kami aalis rito hangga't hindi ka bumabalik sa mansyon," wika niya sa tuwid na ekspresyon.

"Bakit ba kasi? Nakausap ko na si Mr. Vanhouger at nakapunta na nga ako kanina lang! Balak ko na ngang umatras sa napagkasunduan namin, e..."

"Sumama ka nalang Ms. Belleza dahil gusto ka rin makausap ulit ni master Vanhouger." giit nIya at magsasalita na sana ako muli nang maunahan ako ni nanay.

"Bakit ba ang kulit n'yo? Hindi ba't sinabi na ng anak ko na ayaw na nyang bumalik sa mansyon na 'yon? Umalis nalang kayo at hayaan nyo na kami!" sigaw niya sa men in black ngunit kagaya ng kanina ay hindi parin ang mga ito natinag.

Huminga ako ng malalim."Mga kuya umalis nalang kayo, please. Hindi na po magbabago ang isip ko. Sige na po umalis na kayo," kalmado kong sinabi at nang hindi parin sila natinag ay akmang sisigawan ko na sila nang may nagsalita.

"So here's where my kuya's fiancé lives, huh?" mabilis akong napalingon sa boses na iyon at hindi nga ako nagkamali nang makita si Kiel Vanhouger na cool na cool ang dating habang nasa loob ng bulsa ang mga kamay.

Bumuntong-hininga ako at tumingin kay Nanay na mukhang naguguluhan na. Bumaling ulit ako kay Kiel pero nagulat ako nang makitang nasa harapan ko na agad siya. Ang men in black ay nasa likuran nalang niya na parang nagbabantay nalang sa kanilang boss. Nakatuxedo na may mamahaling neck tie ang suot ni Kiel maging ang sapatos n'yang itim ay nagsusumigaw ang kintab at kinis nito.

Mga bilyonaryo nga naman. Nahiya ang gasgas na flat shoes ko!

"Anong ginagawa mo rito, Kiel?" seryosong tanong ko.

Mukha naman syang na-amuse.

"It's nice seeing you again, Leticia. Hindi mo man lang ako binati bago ka magtanong tsk tsk," naiiling na aniya at bumaling saka ngumiti kay nanay."Good afternoon madamé," may accent na bigkas niya saka hinalikan pa ang likod ng kamay ni nanay!

Aba? Ganito ba talaga s'ya? Lahat nalang ba ng babaeng makakaharap niya ay hahalikan niya ang kamay? Ang sweet naman niya. Mabuti pa s'ya...

Hindi kagaya ng kuya niyang mukhang yelo!

"Naku! Ang bait mo naman, hijo. Isa ka rin bang Vanhouger?" nangingiting tanong ni nanay. Tumango naman si Kiel at ngumiti rin."Ay ganoon? E, bakit parang magkaiba ang ugali nyo no'ng panganay na anak ni Jershun at Soler?" pagtatanong n'ya ulit kaya nanlaki ang mata kong tinignan siya.

Mukha namang hindi naapektuhan doon si Kiel kaya nakahinga ako ng maluwag. Akala ko kasi magagalit siya dahil sa sinabi ni nanay sa kapatid niya.

"Actually, I don't know either, madamé. Maybe Kuya is just adopted?" mas nanlaki ang mata ko sa sinagot nya. So tama nga ako? Hala!"Just kidding! I don't wanna die yet," dagdag niya kaya napapout nalang ako.

Akala ko naman ampon nga ang lalaking 'yon. Magpapaparty na sana ako.

Natawa naman si nanay kay Kiel pero sumeryoso rin kalaunan."Pero teka, ano nga ba ang ginagawa mo rito, hijo? Pipilitin mo rin ang anak ko na sumama sa inyo pabalik ng mansyon na iyon?" tanong niya na tingin ko ay tama nang unti-unting tumango ang kaharap.

"Unfortunately, yes. My father wants to talk to her again about what happened between her and my brother earlier," bumuntong hininga siya pagkatapos."Ako na ang humihingi ng paumanhin sa nasabi at inasta ni kuya sayo, Leticia." mukha naman na sincere siya pero...

"Bakit ikaw ang humihingi ng tawad? Bakit hindi ang kuya mo, Kiel?" mahina kong tinanong.

Napahawak siya sa batok niya.

"Kuya Kier doesn't know the word 'sorry'," sagot niya. Bumagsak ang balikat ko at tumango-tango na lamang.

"Kapag sinabi ko bang umaatras na ako sa pagpapakasal sa kuya mo, titigilan n'yo na akong mga Vanhouger?" umaasa kong tanong pero malungkot siyang ngumiti.

"It's a no. Hindi parin kami titigil ni Dad because you wanna know why? Dad and I are the only one who knew what happened year ago. Kuya Kier continued to investigate but there's nothing he got. I know it's unfair for him but Dad believed it's for the better thing to do for kuya. Sa totoo nga niyan ay hindi lang hiling ni mom ang pinanghahawakan sa 'yo ni dad kundi pati na rin ang kapakanan ni kuya Kier," paliwanag at sagot n'ya saka hinawakan ang kamay ko."He needs you."

Pumatak ang luha ko ngunit agad na pinunasan iyon."P-Parang hindi 'nya naman ako kailangan, e. Ganoon ba ang kailangan ako? Ang tawagin akong gold-digger kahit na wala naman akong kinukuhang ginto?"

Pinalobo niya ang pisngi na parang pinipigilan ang pagtawa sa sinabi kong iyon. Tingnan mo, pinagtatawanan pa ako. Nakakainis talaga ang mga Vanhouger!

"I don't know if I should laugh or what but seriously, Leticia I'm telling you the truth. My brother needs you." diretsong tingin nya sa akin.

"E, bakit nga?"

"When our mother died, he was depressed," nanlaki ang mata ko sa sinagot nya."That's why we didn't let him know the accident happened because it will only lead him to a critical condition." Tuluyan n'yang sinabi kaya naintindihan ko na ang lahat-lahat.

Pero hindi parin ibig sabihin niyon ay kailangan na nyang maging ganoon sa harap ko! Wala naman kasi akong ginagawang masama sa kan'ya, e.

Bumuntong-hininga ako."Sa tingin mo... magbabago pa kaya ang kuya mo?" tanong ko.

"Of course he will!" aniya saka ngumiti.

"Lei? Akala ko ba ayaw mo na, anak? Bakit parang..." rinig kong sinabi ni nanay kaya nagpeace sign nalang ako sa kan'ya.

"Sorry, nay. Mukhang iyon na talaga ang kapalaran ko, ih.." nagpailing-iling nalang siya."Siguro nga hindi lang ako sanay sa ganoong trato pero alam ko naman na kaya ko," nakangiting sambit ko.

"Naku ka anak, ang rupok mo naman." aniya kaya napanguso nalang ako kasabay ng mahinang pagtawa ni Kiel.

"Nay naman, e!" natawa rin siya.

"O, sya sige na at mukhang wala na akong magagawa pa," bumaling naman sya kay Kiel."Basta ay ihatid nyo pabalik rito ang anak ko nang ligtas, ah?" habilin niya.

Tumango si Kiel nang nakangiti parin."Surely, madamé."

Hindi na ako pinagpalit pa ng damit ni Kiel at basta na lang sinabi sa akin na maganda na daw ako rito sa suot ko kaya ayos na iyon. Mabulaklak ang bibig ng lalaking ito!

"Nakakatakot naman kasi si Kier..." usal ko nang papasok na sa loob ng kotseng dala niya.

Yiieee! Salamat naman hindi ko na kailangan pa na magtaxi! Tipid sa budget, yeah yeah!

"Don't worry, Leticia. Ako ang bahala kay kuya and I'm very sure, mapapaamo mo rin siya." nakangisi siyang kumindat sa akin.

Sana nga, Kiel. Sana nga ay mapaamo ko siya.