“Sigurado ka bang kaya mo pumunta dun mag-isa? Hindi magiging madali ang pumunta sa ibang lugar, apo,” Nag-aalalang turan ni Nanay El habang nagsasalin ng kanin at ulam sa mga maliliit na tupperware. Nakangusong bumaling ako sa kanya, simula ng pagkabata ay siya na ang mistulang naging at ama ko. Iniwan kasi ng Mama ko ay Nanay at hindi na nagpakita, wala ito sa mga panahon na kailangan ko ito kaya ipinaubaya ko nalang sa Diyos ito. “Opo nandun naman po si Helia kaya magiging maayos ako dun, sabi niya may mapagtatrabahuan ako agad,” Lumapit ako sa kanya at niyakap ng mahigpit. “Para sa ikabubuti po natin 'to, gusto kong bigyan ka ng magandang buhay hindi ganito na nahihirapan pa tayong maghanap ng makakain. Alam mong hindi magiging sapat ang sweldo dito sa probinsiya at isa pa pagnakapag-ipon po ako ay hahanap ako ng matitirhan natin dun, wala na tayong proproblemahin. Hindi ko kasi matiis ang pagtrato nila Tita sayo, Nay matanda ka na po kaya pakiusap wag ka na pong mag-aaksaya ng o
Ginawa namin ang lahat upang makontak sila pero wala pa rin kanina pa kami ni Helia nakaabang sa susunod na pagtawag. Sigurado akong namumugto ang mga mata ko, mabuti nga tinulungan ako ni Helia. Hindi naman ako masisisi ng pinsan ko dahil alam niya ang pinanggagalingan ng pag-aala ko. Biglang tumunog ang selpon at agad na sinagot ni Helia ito, nagkasundo kami na siya ang kakausap dahil alam kong hindi ko kakayanin ang maririnig ko. She turned on the loudspeaker so that I can hear it. ‘Hello, Ate. Nasa hospital kami...si Nanay nabaril siya at kasalanan ko,” Humagulgol na sabi ni Ciana. “Bakit ano ba kasi ang nangyari?” “Habang kumakain po kasi kami ay bigla kaming nakarinig ng pagsabog, tinulungan ako ni Nanay na makatakas. Nagpa-iwan siya sandali pero binalikan ko siya, hindi sana siya mapapano pero bigla akong nakita ng nakaitim na mga lalaking may hawak na mga baril at pinaputukan nila kami,” “Makakatakas na sana kami pero may humarang sa daan at muntik na akong barilin, si Na
They can't take my son away from me. Magkakamatayan talaga kami, sakin lang ang anak ko. And yes, I'm hiding my son. Not because I'm embarrassed of having him. But because ayokong maranasan niya ang pagiging malupit ng pamilya ng ama niya. Ayokong masaktan nila ang anak ko. I will protect him in any way I can. I don't want my son to feel that he is unwanted and unloved. I'll do what it takes to protect him. Because it's not just him I needed to protect. But also my daughter, his twin.Nakauwi kami ng tahimik ng anak ko. Nakahinga ako ng maluwag nang hindi na kami sinundan ni Mrs. Madrigal. Pero hindi pa rin ako dapat makampante dahil dun I have to make sure that nothing will happen to me and my kids. Habang nasa byahe ay nag-iisip pa rin ako kung ano ang susunod kong plano dahil sa oras na nagtagpo ang landas namin ni Mrs. Madrigal ay alam ko na kung ano ang kaya nitong gawin. Kaya kailangan ko siyang maunahan bago pa niya gawin ang susunod niyang hakbang upang mapalapit sa mga anak k
“Sigurado ka bang kaya mo pumunta dun mag-isa? Hindi magiging madali ang pumunta sa ibang lugar, apo,” Nag-aalalang turan ni Nanay El habang nagsasalin ng kanin at ulam sa mga maliliit na tupperware. Nakangusong bumaling ako sa kanya, simula ng pagkabata ay siya na ang mistulang naging at ama ko. Iniwan kasi ng Mama ko ay Nanay at hindi na nagpakita, wala ito sa mga panahon na kailangan ko ito kaya ipinaubaya ko nalang sa Diyos ito. “Opo nandun naman po si Helia kaya magiging maayos ako dun, sabi niya may mapagtatrabahuan ako agad,” Lumapit ako sa kanya at niyakap ng mahigpit. “Para sa ikabubuti po natin 'to, gusto kong bigyan ka ng magandang buhay hindi ganito na nahihirapan pa tayong maghanap ng makakain. Alam mong hindi magiging sapat ang sweldo dito sa probinsiya at isa pa pagnakapag-ipon po ako ay hahanap ako ng matitirhan natin dun, wala na tayong proproblemahin. Hindi ko kasi matiis ang pagtrato nila Tita sayo, Nay matanda ka na po kaya pakiusap wag ka na pong mag-aaksaya ng or
Ginawa namin ang lahat upang makontak sila pero wala pa rin kanina pa kami ni Helia nakaabang sa susunod na pagtawag. Sigurado akong namumugto ang mga mata ko, mabuti nga tinulungan ako ni Helia. Hindi naman ako masisisi ng pinsan ko dahil alam niya ang pinanggagalingan ng pag-aala ko. Biglang tumunog ang selpon at agad na sinagot ni Helia ito, nagkasundo kami na siya ang kakausap dahil alam kong hindi ko kakayanin ang maririnig ko. She turned on the loudspeaker so that I can hear it. ‘Hello, Ate. Nasa hospital kami...si Nanay nabaril siya at kasalanan ko,” Humagulgol na sabi ni Ciana. “Bakit ano ba kasi ang nangyari?” “Habang kumakain po kasi kami ay bigla kaming nakarinig ng pagsabog, tinulungan ako ni Nanay na makatakas. Nagpa-iwan siya sandali pero binalikan ko siya, hindi sana siya mapapano pero bigla akong nakita ng nakaitim na mga lalaking may hawak na mga baril at pinaputukan nila kami,” “Makakatakas na sana kami pero may humarang sa daan at muntik na akong barilin, si Nan
They can't take my son away from me. Magkakamatayan talaga kami, sakin lang ang anak ko. And yes, I'm hiding my son. Not because I'm embarrassed of having him. But because ayokong maranasan niya ang pagiging malupit ng pamilya ng ama niya. Ayokong masaktan nila ang anak ko. I will protect him in any way I can. I don't want my son to feel that he is unwanted and unloved. I'll do what it takes to protect him. Because it's not just him I needed to protect. But also my daughter, his twin.Nakauwi kami ng tahimik ng anak ko. Nakahinga ako ng maluwag nang hindi na kami sinundan ni Mrs. Madrigal. Pero hindi pa rin ako dapat makampante dahil dun I have to make sure that nothing will happen to me and my kids. Habang nasa byahe ay nag-iisip pa rin ako kung ano ang susunod kong plano dahil sa oras na nagtagpo ang landas namin ni Mrs. Madrigal ay alam ko na kung ano ang kaya nitong gawin. Kaya kailangan ko siyang maunahan bago pa niya gawin ang susunod niyang hakbang upang mapalapit sa mga anak ko
Naawang napatingin ako kay Ambrosio, ang sekretarya ko nung nagsimula ako sa pag-take over sa kompanya. Mabait at laging on time ang binata, nilapag ko sa gilid ng table niya ang isang puting sobre. “Take this as my farewell gift, Ambrosio. You've been and always will be the best secretary I have,” Sabi ko at tinapik ang balikat niya. “Naku Sir Cairo huwag na po sapat na po ang naitulong niyo sakin ng kapatid ko,” Kinuha niya ang sobre at ibinalik sakin sapagkat umiling ako. “Sige na. Baka mahuli ka pa sa biyahe,” Tugon ko sa kanya at nginitian siya. Kung hindi lang pumanaw ang ama niya ay hindi niya kakailanganing umalis sa trabaho. “Gamitin mo para mabawi mo ang mga naiwan ng Papa mo, para to sa katapatan at kasipagan mo,” Alanganin siya ngumiti pabalik at tinanggap ang sobre bago nag-iwas ng tingin. “Salamat talaga, Sir Cairo. Tatanungin ko itong utang na loob, hinding-hindi po kita makalimutan,” Aniya at nagmamadaling binitbit ang mga gamit palabas. Nang tuluyan siyang makala
“Sigurado ka bang kaya mo pumunta dun mag-isa? Hindi magiging madali ang pumunta sa ibang lugar, apo,” Nag-aalalang turan ni Nanay El habang nagsasalin ng kanin at ulam sa mga maliliit na tupperware. Nakangusong bumaling ako sa kanya, simula ng pagkabata ay siya na ang mistulang naging at ama ko. Iniwan kasi ng Mama ko ay Nanay at hindi na nagpakita, wala ito sa mga panahon na kailangan ko ito kaya ipinaubaya ko nalang sa Diyos ito. “Opo nandun naman po si Helia kaya magiging maayos ako dun, sabi niya may mapagtatrabahuan ako agad,” Lumapit ako sa kanya at niyakap ng mahigpit. “Para sa ikabubuti po natin 'to, gusto kong bigyan ka ng magandang buhay hindi ganito na nahihirapan pa tayong maghanap ng makakain. Alam mong hindi magiging sapat ang sweldo dito sa probinsiya at isa pa pagnakapag-ipon po ako ay hahanap ako ng matitirhan natin dun, wala na tayong proproblemahin. Hindi ko kasi matiis ang pagtrato nila Tita sayo, Nay matanda ka na po kaya pakiusap wag ka na pong mag-aaksaya ng o